Interpretacja indywidualna z dnia 30 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.232.2024.1.KP

Korekty zeznań podatkowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 13 marca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 28 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczypodatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani pismem z 26 kwietnia 2024 r. (wpływ 26 kwietnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

We wrześniu 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił Wnioskodawczyni wypłaty zasiłku chorobowego, a następnie zasiłku macierzyńskiego, ze względu na podjęte postępowanie dotyczące fikcyjnego zatrudnienia. W związku z tym, że ZUS został z tego tytułu pozwany do Sądu przez Wnioskodawczynię, wypłata świadczenia chorobowego za okres od 2 września 2021 do 19 grudnia 2021 oraz zasiłku macierzyńskiego i rodzicielskiego za okres 20 grudnia 2021 do 18 grudnia 2022 roku została zawieszona do czasu wyjaśnienia sprawy.

Finalnie, Wnioskodawczyni wygrała z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, dzięki czemu po wyroku, dnia 7 czerwca 2023 roku, wpłynęła na konto Wnioskodawczyni całość zobowiązania ze strony ZUS.

W 2024 roku wpłynęło rozliczenie PIT z ZUS, w którym zawarto kwotę (...) PLN z odprowadzonymi zaliczkami na podatek dochodowy wg bieżącego progu podatkowego z roku 2023.

Przy rozliczaniu PIT-36 pojawiła się kwota podatku do zapłacenia, związana z przychodem przekraczającym pierwszy próg podatkowy, tj. 120 000 PLN.

Przekroczenie progu podatkowego w tym przypadku nie wynika z dodatkowej pracy czy przychodu, który należał się za okres w roku 2023, a z opóźnienia wypłaty należnych świadczeń, co zostało spowodowane przez błędną decyzję ZUS.

Decyzja ta została zweryfikowana i cofnięta zgodnie z decyzją Sądu Okręgowego (...), co poskutkowało przyznaniem należnych świadczeń wg decyzji ZUS z dnia 31.05.2023.

Wpłacona kwota na konto Wnioskodawczyni ze strony ZUS daje pozorny i nieprawdziwy obraz dochodu, ponieważ kwota ta została wypracowana jeszcze w 2021 roku, a winę za opóźnienie ponosi w tym przypadku tylko i wyłącznie błędna decyzja ZUS.

W wyżej opisanej sytuacji Wnioskodawczyni jest poszkodowana nie tylko z powodu konieczności nadpłaty podatku dochodowego zgodnie z wyższym progiem, ale również z powodu ograniczeń działalności zarobkowej w roku bieżącym.

W marcu bieżącego roku, Wnioskodawczyni chciała rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, jednak warunkiem skorzystania z ulg na ubezpieczenia obowiązkowe, np. ulgi na start jest nieprzekroczenie dochodu 120 000 PLN w roku poprzednim.

Pozorne przekroczenie przychodów uniemożliwia skorzystanie z ulgi na start przy potencjalnym rozpoczęciu działalności w roku bieżącym, co jest dużym obciążeniem finansowym w przypadku podjęcia się dodatkowej pracy w ramach JDG.

Pytanie

Czy jest możliwe wykonanie korekty PIT-36 za lata 2022 oraz 2023, tak aby uwzględnić wypłaty za zasiłek chorobowy oraz macierzyński i rodzicielski, przypisując kwoty odpowiednio do okresu, za które ww. świadczenia były należne Wnioskodawczyni?

Pana stanowisko w sprawie

TAK, może Pani wykonać korekty PIT za ubiegłe lata, w związku z nieprawidłową klasyfikacją wpływu środków pieniężnych na Pani konto bankowe w 2023 roku, co w Pani ocenie zostało błędnie uznane za przychód za rok 2023.

Nie jest sprawiedliwym ponoszenie negatywnych konsekwencji za błędy popełnione przez organ Państwowy, w tym wypadku ZUS. Zakład ubezpieczeń społecznych zablokował wypłatę środków w należnym terminie na podstawie przypuszczeń pracowników. Sprawa w Sądzie została wygrana i środki związane z zasiłkiem chorobowych i macierzyńskim zostały wypłacone w jednej transzy, jako duża kwota. Nie jest to winą Wnioskodawczyni, że otrzymała wypłatę środków z opóźnieniem. Gdyby środki były wypłacane zgodnie z harmonogramem, wówczas przekroczenie progu podatkowego w roku 2023 nie miałoby miejsca. Wnioskodawczyni była poszkodowana w związku wstrzymaniem świadczeń przez ZUS, poniosła dodatkowe koszty wynikające z prowadzenia sprawy w Sądzie, w tym momencie jest poszkodowana z tytułu dopłaty do podatku dochodowego oraz braku możliwości skorzystania z tzw. „ulgi na start” przy planowanym rozpoczęciu jednoosobowej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni opłaca należycie wszystkie składki oraz podatki, natomiast nie uważa za sprawiedliwe, aby nieprawidłowe działania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych miały wpływ na zwiększenie jej obciążeń finansowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z opisu sprawy wynika, że we wrześniu 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS) odmówił Pani wypłaty zasiłku chorobowego, a następnie macierzyńskiego. Stąd pozwała Pani ZUS do sądu. Wygrała Pani w sądzie, dzięki czemu po wyroku w czerwcu 2023 r. wpłynęła na Pani konto całość zobowiązania ze strony ZUS. Po rozliczeniu PIT pojawiła się kwota do zapłacenia, związana z przychodem przekraczającym pierwszy próg podatkowy.

Zauważam, że wykładnia językowa art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, że momentem przesądzającym o powstaniu przychodów jest moment ich uzyskania, tj. chwila, kiedy podatnik otrzymał (lub postawiono do jego dyspozycji) wartości pieniężne, albo otrzymał świadczenia w naturze bądź inne nieodpłatne świadczenie. Do tego typu świadczeń nie mają bowiem zastosowania przewidziane w ustawie o podatku dochodowym przepisy szczególne.

Przez określenie „otrzymane”, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego, należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy stwierdzić, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, lecz także kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik, wykazując określoną aktywność, ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tych pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji (vide: Komentarz do art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (w:) A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex, 2015, wyd. V).

Z definicji pojęcia przychodu, jako świadczenia otrzymanego, czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych jest rozliczany w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego – roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również – miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

O powstaniu przychodu można zatem mówić nie tylko w sytuacji, w której podatnik faktycznie otrzyma określoną ilość środków pieniężnych, ale też wtedy, gdy zostaną mu one udostępnione w ten sposób, że będzie mógł nimi rozporządzać.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt Pani sprawy, stwierdzam, że przychód z zaległych zasiłków jest przychodem roku, w którym nastąpiło przekazanie kwoty należnych Pani zasiłków, zatem w Pani sprawie – przychodem 2023 r. Okoliczność, że dochody z tytułu zasiłków były należne za lata wcześniejsze, a Pani musiała domagać się ich przyznania na drodze sądowej, nie ma wpływu, w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na moment opodatkowania.

Zatem wypłacone Pani w 2023 r. na mocy wyroku sądowego świadczenia, zaległe zasiłki z ZUS za lata poprzednie, stanowią dla Pani przychód w 2023 r. Stąd ma Pani obowiązek wykazać całą kwotę tych świadczeń w zeznaniu za rok 2023.

Natomiast zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa:

Z przepisu tego wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych, np. błędnie mogła zostać określona wysokość przychodów bądź dochodu, a także inne dane zawarte w deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Skoro w Pani sytuacji przychód powstał w 2023 r., to korekta zeznań podatkowych za lata wcześniejsze jest niezasadna.

Podsumowanie: zaległe zasiłki z ZUS za lata poprzednie stanowią dla Pani przychód w 2023 r. To natomiast oznacza, że brak jest podstawy prawnej do skorygowania zeznań podatkowych, tak aby uwzględnić w nich zaległe wypłaty.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).