Interpretacja indywidualna z dnia 26 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.105.2024.2.MSO

Interpretacja indywidualna w zakresie ustalenia, czy planowana dostawa działek mieści się w zakresie art. 15 ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lutego 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 22 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy planowana dostawa działek mieści się w zakresie art. 15 ustawy o VAT.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 kwietnia 2024 r. (data wpływu 24 kwietnia 2024 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 2018 roku nabyła Pani w drodze spadku nieruchomość rolną niezabudowaną położoną we wsi (…), gmina (…) oznaczoną jako działka nr (…) o powierzchni (…) ha wpisaną do księgi wieczystej nr (…).

Działka ta nie była i nie jest przez Panią wykorzystywana do celów zarobkowych, nie jest też przedmiotem dzierżawy. Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie doradztwa w zakresie działalności gospodarczej i zarządzania w (…), jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotowa nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej.

W 2022 roku podjęłam decyzję o sprzedaży tej nieruchomości, co wiązało się z koniecznością podziału na mniejsze działki rolne. Decyzję o ustaleniu warunków zabudowy otrzymałam (…) kwietnia 2022 r. Wstępny projekt podziału nieruchomości na kilkanaście działek został pozytywnie zaopiniowany przez Wójta (…) (…) listopada 2022 r., a decyzja została wydana (…) stycznia 2023 r. z tym, że warunkiem koniecznym do sprzedaży wydzielonych działek, będzie zapewnienie dostępu do drogi publicznej. Decyzja o ustaleniu warunków zabudowy z dnia (…) lipca 2023 r. była niezbędna, ponieważ gmina (…) nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Z działek został wydzielony pas drogi wewnętrznej, która będzie łączyć się z drogą publiczną. Wydzielone działki nie są ogrodzone, ani nie posiadają bezpośredniego dostępu do przyłącza energetycznego i wodociągowego. Część wydzielonych działek będzie Pani chciała zachować dla siebie, a część sprzedać. Sprzedać działki będzie Pani próbować dając ogłoszenia w lokalnym serwisie. Nie przewiduje Pani ponoszenia innych nakładów na te działki ani prowadzić innych aktywnych działań w celu sprzedaży.

Uzupełniła Pani opis zdarzenia przyszłego – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 kwietnia 2024 r. r. (data wpływu 24 kwietnia 2024 r.).

Ad. 1

Przedmiotem zapytania są działki o następujących numerach:

(…) i (…): działki na których wytyczony jest dojazd do pozostałych działek będących przedmiotem sprzedaży.

Działki o następujących numerach:

(…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…).

Planuje Pani, zgodnie z wnioskiem z dnia 22 lutego br. pozostawić dla swojej dyspozycji (…) działki, ale nie podjęła Pani decyzji, które konkretnie.

Ad. 2

Nieruchomość nie była przez Panią wykorzystywana w całym okresie posiadania do momentu zbycia, nie była użyczana ani wydzierżawiona nikomu.

Ad. 3

Nieruchomość nie była przez Panią wykorzystywana w całym okresie posiadania do momentu zbycia. Nie korzystała Pani z niej również do celów prywatnych.

Ad. 4

Z nieruchomości nie były sprzedawane żadne płody rolne, gdyż nie była ona przez Panią wykorzystywana do żadnej działalności.

Ad. 5

Na dzień sprzedaży działki są objęte warunkami zabudowy wydanymi na Pani wniosek.

Ad. 6

Działki nie będą w żaden sposób udostępniane osobom trzecim do czasu ich zbycia.

Ad. 7

Nie zamierza Pani podpisywać umów przedwstępnych z nabywcami działek.

Ad. 8

Nie zostanie udzielone pełnomocnictwo lub inne umocowanie prawne do działania w Pani imieniu.

Ad. 9

Nie dokonywała Pani wcześniej sprzedaży nieruchomości.

Ad. 10

Posiada Pani nieruchomości nabyte w spadku, które przeznaczyła Pani do sprzedaży: dom w (…), działkę rekreacyjną w (…) oraz udział w spadku po Pani babci, tj. (…) domu w (…).

Ad. 11

Nie korzystała Pani z ww. działek i nie zaspakajały one Pani potrzeb, stąd podjęła Pani decyzję o ich sprzedaży. Głównym powodem Pani decyzji jest pozyskanie finansowania na zabezpieczenie przyszłości Pani dzieci. Jest Pani matką samotnie wychowująca dwójkę dzieci i potrzebuję zadbać o ich przyszłość. Jedno z dzieci kontynuuje naukę na studiach wyższych, a drugie jest w szkole ponadpodstawowej.

Ad. 12

Środki pozyskane ze sprzedaży działek zamierza Pani przeznaczyć na cele prywatne, w tym m.in. na zakup instalacji fotowoltaicznej w domu, który posiada Pani w (…) oraz na zabezpieczenie przyszłości dzieci. Planuje Pani przeznaczyć środki pozyskane ze sprzedaży działek na zakup mieszkań, które docelowo będą własnością dzieci.

Pytanie

Czy przedstawione przyszłe zdarzenia mieszczą się w zakresie art. 15 ustawy o VAT?

Pani stanowisko w sprawie

W świetle przedstawionych faktów i zamiarów uważa Pani, że podejmowane czynności dotyczące działek rolnych wynikają ze zwykłego zarządzania osobistym majątkiem i nie noszą znamion działalności gospodarczej, która skutkowałaby działaniami w charakterze przedsiębiorcy i czynnego podatnika VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości (działek) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży nieruchomości (działek) podejmowała/będzie Pani podejmowała aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Analiza okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów przy uwzględnieniu orzeczenia TSUE, prowadzi do wniosku, że nie można uznać Pani za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku. Sprzedając ww. działki, nie będzie Pani działać w charakterze handlowca.

Z okoliczności sprawy wynika, że jest Pani właścicielką nieruchomości rolnej, niezabudowanej położonej we wsi (…), gmina (…). Nabyła Pani przedmiotową nieruchomość w drodze w spadku.

Jak wskazała Pani we wniosku, nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana. Nie była prowadzona na przedmiotowej nieruchomości działalność gospodarcza ani rolna, nie była ona przedmiotem najmu, czy dzierżawy. Nie były również z tej nieruchomości sprzedawane płody rolne.

W 2022 roku podjęła Pani decyzję o sprzedaży tej nieruchomości, co wiązało się z koniecznością podziału na mniejsze działki rolne. Złożenie przez Panią wniosku o ustaleniu warunków zabudowy było niezbędne, ponieważ dla obszaru na którym położenia jest nieruchomość nie został wydany plan zagospodarowania przestrzennego. Z działek został wydzielony pas drogi wewnętrznej, która będzie łączyć się z drogą publiczną. Wydzielone działki nie są ogrodzone, ani nie posiadają bezpośredniego dostępu do przyłącza energetycznego i wodociągowego. Część wydzielonych działek będzie Pani chciała zachować dla siebie, a część sprzedać. Nie przewiduje Pani ponoszenia innych nakładów na te działki ani nie zamierza Pani prowadzić innych aktywnych działań w celu sprzedaży.

Wskazała Pani, że nie zamierza Pani również podpisywać umów przedwstępnych z nabywcami działek. Nie zostanie również udzielone pełnomocnictwo z potencjalnymi nabywcami tych działek. Nie dokonywała Pani wcześniej sprzedaży nieruchomości. Posiada Pani inne nieruchomości również nabyte w drodze spadku.

Jak wynika z powyższych ustaleń oraz powołanych przepisów, nie podejmowała i nie planuje Pani podejmować profesjonalnych czynności przygotowujących działki do sprzedaży i zbywając je nie będzie Pani wykonywała działań charakterystycznych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Sam podział nie może przesądzać o tym, że sprzedaż działek będących przedmiotem zapytania będzie podlegać opodatkowaniu. Również fakt, że wystąpiła Pani z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, nie przesądza w tej sytuacji o tym, że zbycie działek podlegać będzie opodatkowaniu, ponieważ nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wydzielone działki nie są ogrodzone, ani nie posiadają bezpośredniego dostępu do przyłącza energetycznego i wodociągowego. Nie zamierza Pani ponosić nakładów na te działki.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności dotyczące nabycia oraz warunków sprzedaży działek, należy stwierdzić, że opisane okoliczności nie stanowią ciągu zdarzeń, który wskazywałby na Pani aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, w rezultacie uznania Pani za podatnika z tytułu sprzedaży działek.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku, będzie Pani korzystała z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Zatem sprzedaż przedmiotowych działek, będzie stanowiła działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Podsumowując Pani działania w zakresie zbycia działek nie mieszczą się w zakresie art. 15 ustawy o VAT i nie będą skutkowały uznaniem Pani za podatnika VAT zdefiniowanego w ust. 1 ww. artykułu, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Pani, zgodnie z którym sprzedaż przedmiotowych działek nie mieści się w zakresie art. 15 ustawy o VAT jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Panią w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.