Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 9 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Ol 1086/23

Dnia 9 kwietnia 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2024 roku sprawy ze skargi M. sp. z o.o. w M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...], nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...], nr [...]; zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie na rzecz strony skarżącej M. sp. z o.o. w M. kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że decyzją z 24 marca 2021 r. Burmistrz Mikołajek (dalej: Burmistrz) udzielił P. Sp. z o.o. z siedzibą w M. zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych powyżej – do 4,5% alkoholu oraz na piwo przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży – Z., ul. K., od 10 kwietnia 2021r. do 31 grudnia 2025r.

We wniosku z 1 sierpnia 2022 r. W. O., będący członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości [x1] (dalej: Wspólnota), wystąpił o stwierdzenie nieważności przedmiotowej decyzji. Wskazał, że wydana została z rażącym naruszeniem prawa, gdyż zgodę na sprzedaż alkoholu oparto na piśmie zarządu Wspólnoty bez zgody Wspólnoty wyrażonej w formie uchwały jej członków.

W piśmie z 26 września 2022 r. pełnomocnik P. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) stwierdził, że stosownie do art. 18 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2016 r. poz. 487 ze zm.; dalej: u.w.t.p.a.) Spółka dołączyła do wniosku o wydanie zezwolenia wymaganą zgodę – zgodę wyrażoną przez zarządcę nieruchomości Z. W. (dalej: Zarządca). Powołując się na wyrok NSA z 3 grudnia 2013 r., II GSK 1315/12, wskazał, że brak zgody o której mowa w przywołanym przepisie jest wprawdzie wadą postępowania, jednak wydanie takiego zezwolenia mimo braku zgody nie może być kwalifikowane jako rażące naruszenie prawa. Zauważył ponadto, że w wyroku z 31 października 2019 r., II GSK 2819/17, Sąd wskazał, że czynność polegająca na wyrażeniu zgody na sprzedaż alkoholu w budynku wielorodzinnym nie zawsze mieści się w zakresie czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu, a jedynie wówczas, gdy prowadzi do zmiany dotychczasowego sposobu użytkowania tej nieruchomości lub jej części. Spółka wnioskowała natomiast o kolejne z rzędu zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych, a zatem nie można przyjąć, że uległ zmianie sposób korzystania z części nieruchomości. Pełnomocnik podniósł także, że o fakcie akceptacji działania zarządcy w zakresie wyrażania zgody na sprzedaż alkoholu w lokalach Wspólnoty świadczy to, że przez kilkanaście lat żaden członek Wspólnoty nie kwestionował tych decyzji.