Interpretacja indywidualna z dnia 17 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.21.2024.2.AC

Koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 stycznia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 3 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów.

Uzupełniła go Pani pismem z 18 marca 2024 r. (wpływ 20 marca  2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

J. R. (zwana dalej „Podatniczką" lub „Wnioskującą") prowadzi pozarolniczą jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą A., opodatkowaną według stawki liniowej. Wnioskująca jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi książkę przychodów i rozchodów.

Przedmiotem działalności Podatniczki jest:

• (86.90. E) pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana,
• (47.91.Z) sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet,
• (58.11 Z) wydawanie książek,
• (58.19.Z) pozostała działalność wydawnicza,
• (63.12.Z) działalność portali internetowych,
• (85.59.B) pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane,
• (85.60.Z) działalność wspomagająca edukację.

Podatniczka jest psychologiem oraz psychoterapeutą rodzinnym. Przekazywana przez nią wiedza i metody oparte są na najnowszych badaniach (...).. Wnioskująca działa zawodowo na szeroką skalę w Internecie. Prowadzi popularny profil na (...) (na dzień 21 grudnia 2023 roku - (...) tysięcy obserwujących), konto na (...) oraz bloga (razem ze sklepem internetowym), na których przedstawia i opisuje zdrowe relacje w rodzinie, odpowiednie sposoby wychowywania dzieci i rozmawiania z nimi, a także metody na pokonywanie życiowych kryzysów. Aktywności na blogu, (...) są ze sobą tematycznie powiązane. Działalność Podatniczki w Internecie można określić działalnością influencerską.

Podatniczka prowadzi razem z blogiem sklep internetowy, w ramach którego dokonuje sprzedaży e- booków, kursów, poradników, warsztatów online dotyczących przedmiotu jej działalności (m.in. (...)).

Wnioskująca regularnie publikuje na (...) i na (...) relacje, plansze i posty, a na blogu wpisy z radami i wskazówkami jak zadbać o prawidłowy rozwój relacji rodzinnych, a na poparcie swoich słów także filmiki i zdjęcia przedstawiające ją wraz z jej rodziną w różnych miejscach podczas wspólnych, rodzinnych aktywności (takich jak wspólny obiad, spacer czy wycieczka/wyjazd).

Ze względu na prowadzenie działalności w Internecie i popularność Podatniczki, znaczna część jej przychodów jest efektem współprac (m.in. reklamowych) z różnymi zleceniodawcami (m.in. reklamodawcami). Podatniczka reklamuje określone produkty (np. zabawki), na swoich profilach w mediach społecznościowych (np. zamieszczając nagrania z danym produktem, recenzując dany towar, czy publikując badania odnośnie wpływu danego produktu np. na rozwój dziecka). Przed zawarciem umowy zleceniodawcy proszą o udostępnienie statystyk oglądalności wstawianych materiałów na media społecznościowe. Im większa liczba obserwujących profil, im wyższy wynik oglądalności wstawianych treści, tym większa szansa na pozyskanie zlecenia np. na reklamę produktów. Dzięki swoim zasięgom Podatniczka otrzymuje też zlecenia prowadzenia szkoleń czy warsztatów o tematyce rodzicielskiej. Oferowane przez kontrahentów, w tym reklamodawców, stawki zależne są m.in. od liczby wyświetleń relacji i postów na mediach społecznościowych.

Wynagrodzenie zależy od generowanych wyświetleń, gdyż bezpośrednio wpływa to na skuteczność reklamy. Im więcej wyświetleń, tym więcej odbiorców reklamy, a co za tym idzie większa szansa na zakup produktów reklamodawcy. Wobec tego, Wnioskująca musi tworzyć treści ciekawe, nieszablonowe, wyróżniające się, często wymagające poniesienia dodatkowych kosztów (bilety lotnicze, noclegi w hotelach, obiady w restauracjach, bilety wstępu do różnych obiektów rozrywki i kultury), dzięki czemu jej treści są częściej wyświetlane przez odbiorców i są bardziej atrakcyjne dla reklamodawców.

Grupą do której przede wszystkim są kierowane treści Podatniczki publikowane na mediach społecznościowych są kobiety, będące matkami. Podatniczka tworzy treści odnoszące się do rodziny, relacji z dziećmi i wspólnie spędzanego czasu, wobec czego niezbędne jest, by w postach przez nią publikowanych pojawiali się również jej najbliżsi: (...) dzieci oraz mąż, dzięki czemu treści te są dla odbiorców wiarygodne i rzeczywiste, co pozytywnie wpływa na generowane wyświetlenia i przychody związane z prowadzeniem kont w mediach społecznościowych. Podatniczka regularnie publikuje materiały obejmujące wydarzenia, w których uczestniczy wspólnie z mężem i dziećmi.

W celu osiągnięcia ww. przychodów Podatniczka ponosi różnego rodzaju wydatki niezbędne w prowadzonej działalności influencerskiej, zmierzające do zwiększenia ilości obserwujących (odwiedzających) jej profile na portalach społecznościowych. W tym celu umieszcza na ww. kontach interesujące dla jej odbiorców treści, tj. wyjścia z rodziną i dziećmi do ośrodków rozrywki i kultury, wyjścia z rodziną do restauracji, wycieczki rodzinne w Polsce i za granicą. Wobec tego Wnioskująca ponosi m.in. wydatki na zakup biletów (lotniczych, przewozu pociągiem, autobusem), zakup usług noclegowych (pobyt w hotelu, apartamentach, etc.), biletów wstępu/wejścia na różnego rodzaju eventy/miejsca/przestrzenie dla siebie, męża i dzieci.

Podsumowując przychody Podatniczki z działalności influencerskiej wynikają z współpracy z podmiotami gospodarczymi, na rzecz których wykonuje różnego rodzaju działania: reklamowe, szkoleniowe itp. Pozyskiwanie takich współprac uzależnione jest w głównej mierze od atrakcyjności przygotowywanych materiałów, zasięgu publikowanych przez Podatniczkę postów oraz ilości posiadanych przez nią obserwujących. Na atrakcyjność profilu, zasięg postów oraz ilość obserwujących wpływ mają przygotowywane materiały, które w przypadku profili o tematyce rodzinnej polegają na publikowaniu materiałów z rodziną w atrakcyjnych miejscach. Im lepsze są wspomniane parametry tym więcej jest zleceń od potencjalnych zleceniodawców i wyższe wynagrodzenia za wykonane zlecenia

Wnioskująca zamierza zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wszelkie wydatki związane z prowadzeniem kont na mediach społecznościowych i publikowaniem atrakcyjnych materiałów, w szczególności wydatki na zakup biletów (lotniczych, przewozu pociągiem, autobusem), zakup usług noclegowych (pobyt w hotelu, apartamentach, etc.), biletów wstępu/wejścia na różnego rodzaju eventy/miejsca/przestrzenie dla siebie, męża i dzieci, zakup usług gastronomicznych, które to wyjścia/wyjazdy/wycieczki będą publikowane na profilach Podatniczki na mediach społecznościowych.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni ma nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 1 lutego 2015 r.

Wnioskodawczyni zawiera umowy ze zleceniodawcami/reklamodawcami w formie ustnej lub pisemnej. Wnioskodawczyni zawsze wystawia fakturę za swoje usługi.

Umowy będą podpisywane tylko i wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Rozliczenie ze zleceniodawcami/reklamodawcami następuje w formie pieniężnej; przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawczyni.

Wydatki, które Wnioskodawczyni chce zaliczać do kosztów uzyskania przychodów są bezpośrednio powiązane z działalnością gospodarczą, bowiem Wnioskodawczyni ich dokonuje, celem stworzenia ciekawych materiałów i opublikowania ich na mediach społecznościowych i zwiększenia atrakcyjności swoich kont, co ma bezpośrednie przełożenie na zainteresowanie reklamodawców/zleceniodawców. I tak jeśli chodzi o poszczególne wydatki tj. zakup usługi przelotu samolotem lub przejazdu pociągiem do miejsca, w którym wykonane będą zdjęcia i wideo publikowane na kontach w mediach społecznościowych oraz wynajmu noclegu w tym miejscu dla Wnioskodawczyni, jej męża i (...) dzieci, to wskazuję, że Wnioskodawczyni prowadzi konta na mediach społecznościowych dotyczące rodziny. Żeby treści na tych kontach dla odbiorców Wnioskodawczyni były interesujące, Wnioskodawczyni musi zamieszczać materiały (zdjęcia i filmy) zawierające ją i jej rodzinę (męża i trójkę dzieci) w interesujących, modnych miejscach (np. na wyjazdach). Żeby jednak móc to zrobić, Wnioskodawczyni musi opłacić taki wyjazd (koszt przejazdu/przelotu i noclegu) dla siebie i swojej rodziny. Materiały z takich wyjazdów zwiększają ilość obserwujących i przeglądających treści publikowane przez Wnioskodawczynię. Czym więcej obserwujących, tym więcej propozycji współpracy od reklamodawców/zleceniodawców. Wydatki ponoszone na tworzenie ciekawych materiałów do publikacji mają bezpośrednie przełożenie osiągane przez Wnioskodawczynię przychody. Analogicznie rzecz ma się co do biletów wstępu na wydarzenia kulturalne dla Wnioskodawczyni, jej męża i (...) dzieci oraz wyjść do restauracji dla Wnioskodawczyni, jej męża i (...) dzieci. Wydatki te są ponoszone przez Wnioskodawczynię po to, aby relacje z tych wyjść publikować na mediach społecznościowych bowiem te publikacje mają przełożenie na osiągane przez Wnioskodawczynię przychody w ramach działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni konkuruje o propozycje współpracy od reklamodawców/zleceniodawców również z innymi osobami prowadzącymi konta w mediach społecznościowych o podobnej tematyce. Reklamodawca/zleceniodawca wybiera współpracę z tą osobą, której konto w ciągu 30 ostatnich dni miał największe zasięgi/największą oglądalność publikowanych treści. Reklamodawca/zleceniodawca zawsze oczekuje od Wnioskodawczyni, przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu współpracy, przedstawienia statystyk oglądalności (tak reklamodawca/usługodawca weryfikuje czy konto jest popularne i atrakcyjne dla odbiorców). Statystyki obrazują ilość odsłon (tzw. zasięg), czyli ile osób obejrzało opublikowane przez Wnioskodawczynię materiały oraz zaangażowanie odbiorców (ile było serduszek, komentarzy, reakcji i innych odpowiedzi).

Dodać należy także, że Wnioskodawczyni często umawia się ze zleceniodawcami/ reklamodawcami, że dany post (obejmujący reklamę) osiągnie z góry określony wynik oglądalności. Wynik oglądalności zależy zaś od atrakcyjności tego konkretnego postu ale również od poprzednio publikowanych treści (takie są algorytmy na mediach społecznościowych - im bardziej popularne konto, tym szerszemu gronu odbiorców jest prezentowane). Wnioskodawczyni musi więc publikować ciekawe dla jej odbiorców treści (odbiorców których interesuje tematyka rodzinna, wychowania dzieci), żeby jej konto na mediach społecznościowych cieszyło się dużą oglądalnością. Gdyby Wnioskodawczyni, nie osiągnęła określonych wyników oglądalności, na które umówiła się ze zleceniodawcą/ reklamodawcą, to nie otrzymałaby umówionego wynagrodzenia.

Wnioskodawczyni dostrzegła następującą zależność - im więcej publikuje materiałów na mediach społecznościowych obejmujących wyjścia/wyjazdy z dziećmi i mężem do atrakcyjnych miejsc, tym większe ma wyniki oglądalności publikowanych treści i tym samym częściej otrzymuje propozycje współpracy od reklamodawców/zleceniodawców.

Wniosek i pytania zadane we wniosku dotyczą tylko Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni zadaje pytanie o wydatki ponoszone również na małżonka bowiem chce te wydatki zaliczyć do kosztów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Małżonek wnioskodawczyni nie będzie występował o interpretację podatkową bowiem nie ma w tym żadnego interesu. To wnioskodawczyni ma interes w tym, aby ustalić, czy wydatki na wyjścia z rodziną, z których to wyjść sporządza zdjęcia i video, które publikuje na mediach społecznościowych (które to publikacje przynoszą jej przychody w ramach działalności gospodarczej) może zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej.

Pytania

1.Czy Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zaliczenia wydatków związanych z prowadzeniem kont na mediach społecznościowych i tworzeniem atrakcyjnych materiałów do publikacji, w postaci zakupu usługi przelotu samolotem lub przejazdu pociągiem dla Wnioskodawczyni, jej męża i (...) dzieci, do miejsca w którym wykonane będą zdjęcia i wideo publikowane na ww. kontach oraz wynajmu noclegu w tym miejscu dla Wnioskodawczyni, jej męża i (...) dzieci, do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej?

2.Czy Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zaliczenia wydatków związanych z prowadzeniem kont na mediach społecznościowych i tworzeniem atrakcyjnych materiałów do publikacji, w postaci biletów wstępu na wydarzenia kulturalne dla Wnioskodawczyni, jej męża i (...) dzieci, gdzie będą wykonane zdjęcia i wideo publikowane na ww. kontach, do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniuart. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej?

3.Czy Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zaliczenia wydatków - związanych z prowadzeniem kont na mediach społecznościowych i tworzeniem atrakcyjnych materiałów do publikacji - w postaci obiadów w restauracjach dla Wnioskodawczyni, jej męża i (...) dzieci, gdzie będą wykonane zdjęcia i wideo publikowane na ww. kontach, do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej?

Pani stanowisko w sprawie

Przedstawione w pytaniu 1, 2 i 3 wydatki w postaci:

• zakupu usługi przelotu samolotem lub przejazdu pociągiem dla Wnioskodawczyni, jej męża i (...) dzieci do miejsca, w którym wykonane będą zdjęcia i wideo publikowane na mediach społecznościowych Wnioskodawczyni oraz wynajmu noclegu w tym miejscu dla Wnioskodawczyni, jej męża i (...) dzieci,
• biletów wstępu na wydarzenia kulturalne dla Wnioskodawczyni, jej męża i (...) dzieci, gdzie będą wykonane zdjęcia i wideo publikowane na mediach społecznościowych Wnioskodawczyni,
• obiadów w restauracjach dla Wnioskodawczyni, jej męża i (...) dzieci, gdzie będą wykonane zdjęcia i wideo publikowane na mediach społecznościowych Wnioskodawczyni,

-stanowią dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu w myśl art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23”.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesionym kosztem a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Zatem aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów powinien on, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu
• osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• powinien być właściwie udokumentowany.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Różnorodność aktywności mogących przynosić osobom fizycznym przychód sprawia, że nie jest możliwe określenie i ustalenie zamkniętego katalogu takich kosztów.

Wnioskodawczyni będzie prowadziła działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu profili na mediach społecznościowych (...) i dla podniesienia ich atrakcyjności, aby znaleźć chętnych reklamodawców (zleceniodawców) będzie ponosiła wydatki, które zaliczy do kosztów uzyskania przychodu. Wskazane w pytaniach 1,2 i 3 wydatki mogą uznać za koszt uzyskania przychodu, bowiem między tymi wydatkami, atrakcyjnością kont na mediach społecznościowych i reklamodawcami chętnymi zamieścić na jej profilach swoją reklamę istnieje związek przyczynowo-skutkowy. Decyduje o tym charakter i specyfika prowadzonej działalności gospodarczej. Nie w każdym rodzaju działalności gospodarczej wydatki wskazane przez Wnioskodawczynię mogłyby być uznane za służące do uzyskania przychodu.

O sukcesie i generowanych przychodach w przypadku prowadzenia kont na mediach społecznościowych w znaczącej części decyduje atrakcyjność publikowanych treści, gdyż ciekawe materiały przyciągają więcej internautów i skutkują wyższą liczbą wyświetleń, co dla podmiotów zainteresowanych współpracą m.in. reklamową jest najważniejszym czynnikiem.

Zależność tę zauważył i potwierdził NSA w wyroku z dnia 11 lutego 2022 r., sygn. II FSK 1410/21 gdzie wskazano „artykuły zamieszczane na blogu będą miały wpływ na jego atrakcyjność, popularność oraz ilość czytelników, te zaś mogą wpływać na zainteresowanie potencjalnych reklamodawców, a w rezultacie na wysokość przychodów uzyskanych z reklam, co jednoznacznie wskazuje na istnienie związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodem”.

Podobnie też WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 10 lipca 2017 r., sygn. I SA/GI287/17 „należy zdać sobie sprawę, że na popularność błoga ma wpływ wiele czynników między innymi takich jak jego pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych, reklama bloga w środkach masowego przekazu, osoba blogera (osoby znane przyciągają więcej odwiedzających), wreszcie temat i treść wpisów - atrakcyjność przekazu. Nie można jednak tracić z pola widzenia, że aby taka treść mogła powstać bloger musi ponieść pewne wydatki związane z tematyką i treścią prowadzonego bloga, inaczej bowiem nie będzie miał narzędzi, aby dotrzeć do reklamodawców i innych zleceniodawców, a tym samym - aby osiągnąć jakikolwiek przychód. Tylko natomiast blog popularny, atrakcyjny wizualnie, mający dużą liczbę odwiedzających może przynieść przychody z jego prowadzenia”.

Na moment składania wniosku o interpretację indywidualną Wnioskodawczyni prowadzi już profile w mediach społecznościowych. Dzięki aktywności w mediach społecznościowych Wnioskodawczyni pozyskuje już zarobkowe współprace reklamowe, które Wnioskodawczyni realizuje. Chcąc zwiększyć przychody ze współprac reklamowych, naturalnym krokiem zdaje się być stałe rozwijanie i polepszanie publikowanych treści, w znacznej części pod kątem wizualnym. Wyjazdy w celu stworzenia zdjęć, filmów czy rolek w atrakcyjnych wizualnie miejscach, docenianych powszechnie pod kątem rozrywkowym lub kulturowo-historycznym czy też w miejscach w określonym czasie modnych, popularnych zdecydowanie jest wyrazem takiego rozwoju.

Wydatki poniesione przez Wnioskującą w celu stworzenia takich materiałów stanowią koszt uzyskania przychodu w myśl art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. Wobec faktu, że twórczość Wnioskodawczyni jest nierozerwalnie związana z pojęciem rodziny, kosztami uzyskania przychodu w przedstawionym stanie faktycznym powinny być nie tylko wydatki poniesione na rzecz samej Wnioskodawczyni, ale także jej najbliższej rodziny: męża i (...) dzieci. Wnioskodawczyni prowadzi bowiem konta dotyczące rodziny i wychowania dzieci. Nie sposób wyobrazić sobie Wnioskodawczyni tworzącej treści prorodzinne bez obecności jej najbliższej rodziny, gdyż osoby te są w sposób naturalny bezpośrednio związane z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością. Ich obecność zdecydowanie wpływa pozytywnie na generowane wyświetlenia i zainteresowanie zarówno internautów, jak i reklamodawców, wobec czego wydatki związane z ich uczestnictwem w tworzeniu treści (wydatki na transport, noclegi, bilety wstępu, obiady w restauracjach) również uznać należy za koszty uzyskania przychodu przez Wnioskodawczynię. Ze względu na charakter i tematykę bloga oraz profilów w mediach Wnioskodawczyni nie jest w stanie wykonywać działalności, tworzyć atrakcyjnych, przekonujących dla jej grupy docelowej materiałów w obszarze rodzicielstwa bez udziału swojej własnej rodziny.

Niewielka ilość wyświetleń treści publikowanych przez Wnioskodawczynię na kontach społecznościowych nie pozwoli jej znaleźć chętnych zlecenia jej działań reklamowych. Jedynie interesujące zdjęcia, zawierające ciekawe miejsca i imprezy pozwolą osiągnąć Wnioskodawczyni zamierzony cel gospodarczy.

Podsumowując, nieponoszenie wydatków opisanych w pytaniach 1, 2 i 3 ogranicza Wnioskodawczyni możliwość zarobkowania. Warunkiem koniecznym prowadzenia i rozwoju profilu (...) jest stałe ponoszenie kosztów opisanych w ww. pytaniach. Brak dokonywania takich zakupów może spowodować znaczny spadek atrakcyjności profilu, a tym samym zniechęcić potencjalnych zleceniodawców/reklamodawców do podjęcia współpracy. Na popularność kont ma wpływ treść jakie się publikuje. Uniemożliwienie zaliczenia do kosztów wydatków opisanych wyżej spowoduje niemożliwość osiągnięcia większych przychodów. Prowadząc profil o tematycznej lifestylowej/rodzinnej uatrakcyjnienie wizualne jest jedyną drogą do tego osiągnąć większe zasięgi, większą ilość obserwujących a tym samym większą ilość współprac.

Mając na uwadze powyższe, wszystkie wymienione w pytaniach 1, 2 i 3 koszty należy uznać za koszty uzyskania przychodu w myśl art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r., poz. 226 ze zm.)

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie każdy wydatek, choćby jego poniesienie – z punktu widzenia podatnika – posiadało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie, może stanowić koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest z działaniami firmy jak również i takich, których cechy – po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji – uzasadniałyby ich związek z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów, bądź jego zabezpieczeniem.

Istotną przesłanką zaliczenia poniesionego wydatku do kosztu uzyskania przychodu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między tym wydatkiem, w taki sposób, że jego poniesienie przyczyni się do powstania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Przy kwalifikowaniu wydatków do kosztów uzyskania przychodu, każdy przypadek poza wyraźnie wskazanymi w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalnością działania.

Wydatek musi być poniesiony w taki sposób, aby można było oceniając go obiektywnie, założyć z dużym prawdopodobieństwem, iż przyniesie on przychód. Oznacza to, że przy okazji prowadzenia działalności gospodarczej podatnik nie może kwalifikować jako koszty uzyskania przychodów tej działalności również innych wydatków, które nie są nakierowane na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu z działalności gospodarczej, a przy okazji służą do realizacji innych celów, np. osobistych podatnika.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a.„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b.„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c.„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Zasadę dotyczącą zwrotu „w celu” opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do stwierdzenia, czy poniesione wydatki związane z  prowadzeniem kont na mediach społecznościowych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie, czy są one potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że jest Pani psychologiem oraz psychoterapeutą rodzinnym. Prowadzi Pani popularny profil na (...), konto na (...) oraz bloga (razem ze sklepem internetowym), na których przedstawia i opisuje zdrowe relacje w rodzinie, odpowiednie sposoby wychowywania dzieci i rozmawiania z nimi, a także metody na pokonywanie życiowych kryzysów. Znaczna część Pani  przychodów z prowadzenia działalności w Internecie jest efektem współprac (m.in. reklamowych) z różnymi zleceniodawcami (m.in. reklamodawcami). Reklamuje Pani określone produkty (np. zabawki), na swoich profilach w mediach społecznościowych (np. zamieszczając nagrania z danym produktem, recenzując dany towar, czy publikując badania odnośnie wpływu danego produktu np. na rozwój dziecka). Oferowane przez kontrahentów, w tym reklamodawców, stawki zależne są m.in. od liczby wyświetleń relacji i postów na mediach społecznościowych. Wynagrodzenie zależy od generowanych wyświetleń, gdyż bezpośrednio wpływa to na skuteczność reklamy. Przychody Pani z działalności influencerskiej wynikają ze współpracy z podmiotami gospodarczymi, na rzecz których wykonuje różnego rodzaju działania: reklamowe, szkoleniowe itp.

Wątpliwości Pani budzi kwestia dotycząca możliwości zaliczenia do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej poniesionych wydatków związanych z prowadzeniem kont na mediach społecznościowych i tworzeniem atrakcyjnych materiałów do publikacji, w postaci zakupu:

• usługi przelotu samolotem lub przejazdu pociągiem dla Pani, męża i (...) dzieci, do miejsca w którym wykonane będą zdjęcia i wideo publikowane na ww. kontach oraz wynajmu noclegu w tym miejscu dla Pani, męża i (...) dzieci;
• biletów wstępu na wydarzenia kulturalne dla Pani, męża i (...) dzieci, gdzie będą wykonane zdjęcia i wideo publikowane na ww. kontach;
• obiadów w restauracjach dla Pani, męża i (...) dzieci, gdzie będą wykonane zdjęcia i wideo publikowane na ww. kontach.

Wydatki związane z prowadzeniem kont na mediach społecznościowych i tworzeniem atrakcyjnych materiałów do publikacji nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami a celem, jakim jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest Pani pozarolnicza działalność gospodarcza.

Blog oraz inne konta w mediach społecznościowych, które Pani prowadzi są związane z tematyką relacji w rodzinie, wychowywania dzieci, a także metod na pokonywanie życiowych kryzysów. Z wniosku nie wynika, że tego rodzaju działalność ma przynosić Pani jakiekolwiek korzyści. Źródłem przychodu nie ma być bowiem samo prowadzenie bloga i innych kont w mediach społecznościowych, lecz współpraca z podmiotami gospodarczymi , na rzecz których wykonuje Pani różnego rodzaju działania reklamowe, szkoleniowe itp.

Na popularność bloga mają wpływ artykuły (wpisy) tam zamieszczane. W głównej mierze to jakość tych wpisów wpływa na atrakcyjność prowadzonego bloga i innych kont wśród odbiorców, niezależnie od wysokości poniesionych wydatków. Przedstawiając swoją rodzinę i relacje w niej panujące, nie są konieczne i uzasadnione wyjazdy w atrakcyjne miejsca i ponoszenie kosztów na przeloty, przejazdy i noclegi. Na jakość i atrakcyjność wpisów nie wpływa również wychodzenie z rodziną na wydarzenia kulturalne czy na obiad do restauracji. Wszystkie aspekty związane z dobrymi relacjami w rodzinie mogą zostać pokazane w normalnych , domowych warunkach bez konieczności ponoszenia opisanych we wniosku wydatków. To nie jest reklamowanie atrakcyjnych turystycznie miejsc, wydarzeń kulturalnych czy reklamowanie restauracji. Wpisy mają dotyczyć dobrych relacji w rodzinie, wobec tego ponoszenie wydatków opisanych we wniosku nie spełnia przesłanek przyczynowo - skutkowych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z wniosku wynika, że przychody z Pani działalności influencerskiej są efektem współpracy z podmiotami gospodarczymi, na rzecz których wykonuje Pani różnego rodzaju działania reklamowe, szkoleniowe i otrzymuje od nich wynagrodzenie. Wobec tego źródłem Pani przychodów nie jest tak naprawdę działalność związana z zamieszczaniem treści psychologicznych na kontach w mediach społecznościowych, lecz przychody ze świadczenia odpłatnych usług reklamowych i szkoleniowych.

Wobec powyższego stwierdzam, że wydatki opisane we wniosku, związane z prowadzeniem kont na mediach społecznościowych, nie spełniają przesłanek przyczynowo - skutkowych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tego rodzaju wydatki nie mogą pozostawać w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła z tytułu prowadzenia kont w mediach społecznościowych. Źródłem przychodu nie jest bowiem samo prowadzenie tych kont, lecz odpłatne usługi reklamowe i szkoleniowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią  i stanu prawnego który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).