Interpretacja indywidualna z dnia 23 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.16.2024.2.DS

Najem schowków i piwnic, służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, mieści/będzie mieścił się w zakresie czynności wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, wynajmowania schowków i piwnic, służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 kwietnia 2024 r. (wpływ 12 kwietnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółdzielnia zarządza nieruchomościami wchodzącymi w skład jej zasobów na podstawie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Celem Spółdzielni jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Spółdzielnia wykonuje szereg czynności związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości, za które pobierane są opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

W budynkach mieszkalnych zamieszkałych przez osoby posiadające spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, przez właścicieli lokali mieszkalnych wyodrębnionych oraz najemców lokali mieszkalnych znajdują się pomieszczenia typu: schowki, komórki, dodatkowe piwnice. Część z tych pomieszczeń stanowi pomieszczenia przynależne do konkretnych lokali, za które mieszkańcy wnoszą opłaty eksploatacyjne zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, natomiast część to pomieszczenia wolne, stanowiące część wspólną nieruchomości, które Spółdzielnia wynajmuje mieszkańcom odpłatnie, z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Pomieszczenia te wykorzystywane są przez mieszkańców głównie do przechowywania rowerów, wózków dziecięcych, przetworów itp. Mieszkańcy nie prowadzą w tych pomieszczeniach żadnej działalności zarobkowej.

Usługi najmu schowków, komórek i dodatkowych piwnic dotyczą zarówno stanu sprzed 30 czerwca 2020 r., jak i stanu po 30 czerwca 2020 r.

Pytanie

Czy schowki i piwnice, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Schowki i piwnice, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, nie mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług i nie mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361):

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast w oparciu o art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podkreślenia wymaga, że aby dana czynność – stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy – podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zauważyć, że kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353¹ Kodeksu cywilnego, na mocy którego:

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane. Umowa najmu jest cywilnoprawną umową, która nakłada zarówno wynajmującego, jak i najemcę określone przepisami obowiązki.

Na podstawie art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego:

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Wynajmujący oddaje rzeczy do używania a najemca płaci umówiony czynsz. Umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu (pomieszczeń/komórek) przez jego najemcę.

Zatem najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, a Państwo są z tego tytułu podatnikiem VAT. W konsekwencji usługa najmu świadczona przez Państwa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że zarządzają Państwo nieruchomościami wchodzącymi w skład Państwa zasobów. W budynkach mieszkalnych znajdują się pomieszczenia typu: schowki, komórki, dodatkowe piwnice. Część z tych pomieszczeń stanowi pomieszczenia przynależne do konkretnych lokali (za które mieszkańcy wnoszą opłaty eksploatacyjne zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych), natomiast część to pomieszczenia wolne, stanowiące część wspólną nieruchomości, które wynajmują Państwo mieszkańcom odpłatnie, z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Pomieszczenia te wykorzystywane są przez mieszkańców głównie do przechowywania rowerów, wózków dziecięcych, przetworów itp. Mieszkańcy nie prowadzą w tych pomieszczeniach żadnej działalności zarobkowej.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy do schowków i piwnic, służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, ma/będzie miał zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Ustawodawca przewidział zwolnienie niektórych czynności od podatku VAT. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy – w brzemieniu obowiązującym do 22 lipca 2021 r.:

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 23 lipca 2021 r. do 9 sierpnia 2022 r.:

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2022 r. do 8 sierpnia 2023 r.:

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 9 sierpnia 2023 r. do 12 marca 2024 r.:

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 13 marca 2024 r.:

W oparciu o powołany wyżej przepis, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

W oparciu o powołany wyżej przepis, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

·świadczenie usługi na własny rachunek,

·charakter mieszkalny nieruchomości,

·mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

W przedmiotowej sprawie, zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Należy w tym miejscu wskazać, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego oraz lokalu użytkowego.

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048). Zgodnie z tym przepisem:

W myśl art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali:

Jednocześnie Minister Infrastruktury w § 3 pkt 14 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1225) określił, że:

Natomiast w świetle § 3 pkt 9-13 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie:

Ponadto zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.), część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Z uwagi na powyższe wskazać należy, iż dodatkowe pomieszczenia takie, jak schowki i piwnice, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokale użytkowe, gdyż stanowią pomieszczenia gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, przeznaczone do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

W przedmiotowej sprawie, schowki i piwnice objęte przedmiotem wniosku stanowią pomieszczenia wolne, stanowiące część wspólną nieruchomości. Wynajmują je Państwo mieszkańcom odpłatnie, z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe (głównie przechowywanie rowerów, wózków dziecięcych, przetworów itp.).

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że usługi polegające na wynajmowaniu dodatkowych pomieszczeń (schowków i piwnic), które stanowią część wspólną nieruchomości mieszkalnej, jeżeli najem ma związek z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, spełniają przesłanki do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, jednym z kluczowych kryteriów zastosowania powyższego zwolnienia od podatku VAT dla czynności najmu schowków i piwnic, jest sposób ich wykorzystania (użytkowania) przez wynajmujących, a nie ich usytuowania, ani wyodrębnienie w księdze wieczystej.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy w odniesieniu do powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro – jak wynika z wniosku – przedmiotowe schowki i piwnice są wynajmowane mieszkańcom z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe (służą im do przechowywania rowerów, wózków dziecięcych, przetworów itp.), to przedmiotowe usługi korzystają/będą korzystały ze zwolnienia od podatku, na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Podsumowując, stwierdzam, że najem schowków i piwnic, służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, mieści/będzie mieścił się w zakresie czynności wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Wobec powyższego Państwa stanowisko zostało uznane za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

·zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zatem, należy zaznaczyć, że interpretacja indywidualna opiera się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu fatycznego/zdarzenia przyszłego. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).