Interpretacja indywidualna z dnia 19 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.94.2024.1.KO

Zwolnienie od podatku VAT dostawy działki zabudowanej nr 1 na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy działki zabudowanej nr 1 na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zaistniałego stanu faktycznego

1. Województwo (dalej także „Województwo”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

2. Od dnia (...) 2017 r. Województwo podjęło rozliczanie podatku VAT wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi, w tym z Z (dalej „Z”).

3. Decyzją Wojewody z dnia (…) 2010 r. (dalej także Decyzja Wojewody z dnia (…) 2010 r.) objęta została działka 1 o pow. (…) ha w obrębie … w gminie … (dalej „Nieruchomość”). Decyzja Wojewody z dnia (…) 2010 r. stała się ostateczna z dniem (…) 2010 r. Przedmiotowa decyzja stwierdzała, iż Nieruchomość o nieustalonym ówcześnie stanie prawnym, została nabyta na rzecz Skarbu Państwa, w celu budowy drogi, autostrady X. Jednocześnie zostało określone odszkodowanie w wysokości …., które z uwagi na nieuregulowany stan prawny Nieruchomości zostało przekazane do depozytu sądowego i miało być wypłacone osobie lub podmiotowi, którym przysługiwało prawo własności Nieruchomości na dzień 30 marca 2010 r.

4. W dniu wydania Decyzji Wojewody z dnia (…) 2010 r., jak i przed dniem uzyskania przez nią ostateczności, działka 1 nie stanowiła własności Skarbu Państwa, ale zajęta była przed 1999 r. pod drogę krajową, która od (…) 1998 r. stała się drogą wojewódzką, wobec czego z mocy prawa powinna stać się własnością Województwa, co wymagało wydania przez Wojewodę decyzji deklaratoryjnej w trybie art. 73 ust. 1 i 3 w zw. z art. 103 ust. 1 ustawy przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną.

5. Decyzją z dnia (…) 2022 r. wydaną na podstawie art. 73 ust. 1 i 3 w związku z art. 103 ust. 1 ustawy z dnia (…) 1998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną oraz art. 2a ust. 2 ustawy o drogach publicznych Wojewoda stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem (…) 1999 r. przez Województwo prawa własności Nieruchomości (dalej także „Decyzja Wojewody z dnia (…) 2022 r.”). Nabycie Nieruchomości nastąpiło nieodpłatnie.

6. W związku z przywołanymi wyżej decyzjami Wojewody z roku 2010 i 2022, należy stwierdzić, iż Nieruchomość stanowiła własność Województwa w okresie od (…) 1999 r. do (…) 2010 r. Dlatego też Województwo uprawnione było do otrzymania odszkodowania za Nieruchomość, w związku z jej przejęciem przez Skarb Państwa pod budowę Autostrady … w 2004 r.

7. Postanowieniem z dnia (…) 2023 r., sygn. akt: … Sąd Rejonowy … postanowił wydać Województwu kwotę … (słownie: …) - złożoną do depozytu sądowego na podstawie postanowienia wydanego przez Sąd Rejonowy … z dnia (…) 2010 r. wraz z odsetkami naliczonymi od tej kwoty do dnia wypłaty. Wypłata nastąpiła w dniu (…) 2023 r. W dniu (…) 2023 r. Województwo wystawiło na rzecz nabywcy X fakturę VAT nr …, tytułem „…”, cena jednostkowa netto …, stawka 23%, podatek …, wartość brutto …. Zgodnie z fakturą VAT nr … Województwo odprowadziło podatek VAT w wysokości ….

8. Nieruchomość stanowiła fragment pasa drogowego drogi wojewódzkiej nr .., który obecnie przebiega częściowo pod wiaduktem autostrady .... Jak ustalił Wojewoda w decyzji z (…) 2022 r. Nieruchomość była na dzień (…) 1998 r. zabudowana elementami pasa drogowego, to jest jezdnią, poboczem, rowami, skarpą i porośnięta zielenią przydrożną. Ponadto na podstawie ortofotomapy z lat 1996, 2002/2003, 2009 dostępnym w serwisie …, ustalono że przebieg drogi na Nieruchomości nie uległ zmianie.

9. Nieruchomością, analogicznie jak całą drogą wojewódzką nr …, w okresie od 1999 r. do 2010 r. zarządzał w imieniu zarządcy tj. Z - zarząd drogi - jednostka budżetowa Województwa - (…). Jednostka ta była w okresie od grudnia 2003 r. do dnia (…) 2016 r. odrębnym od Województwa, czynnym podatnikiem VAT. Z (jako jednostce organizacyjnej, będącej zarządem drogi wojewódzkiej) z mocy prawa przysługiwało nieodpłatne prawo trwałego zarządu przedmiotowej Nieruchomości, na podstawie art. ….

10. W okresie od (…) 1999 do (…) 2010 r., czyli w okresie, w którym Nieruchomość stanowiła własność Województwa w oparciu o Decyzję Wojewody z (…) 2022 r., zgodnie z informacjami udzielonymi przez Z:

a) Nieruchomość do dnia (…) 2010 r. zajęta była pod drogę wojewódzką nr …, ujętą w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia …

b) Z nie posiada wiedzy ani dokumentów kiedy i przez kogo została wybudowana droga wojewódzka nr … na odcinku obejmującym teren Nieruchomości. W momencie utworzenia Z w 1999 r. droga na Nieruchomości już istniała.

c) W obrębie Nieruchomości realizowane było zadanie pn. „…”, dotyczące remontu nawierzchni zgodnie z umową z dnia (…) 2007 r. Przedmiotowy remont nie stanowił przebudowy i nie zwiększał wartości środka trwałego.

d) Żaden ze składników budowlanych w granicach Nieruchomości nie był wybudowany, ani ulepszany zarówno w okresie dwóch lat przed przejęciem działki na rzecz Skarbu Państwa (tj. w okresie od 2008 r. do 2010 r.), jak również w okresie dwóch lat przed wydaniem decyzji o lokalizacji autostrady (tj. (…) 2001 – do (…) 2004 r.), która to decyzja była podstawą do wywłaszczenia Nieruchomości decyzją Wojewody z (..) 2010 r. Uzupełniając informację, należy wskazać, iż ewentualna przebudowa mogła nastąpić w ramach prac związanych z budową autostrady, które jak wynika z powołanego portalu … prowadzone było ok roku 2018 r., czyli już po nabyciu nieruchomości przez Skarb Państwa, na jego koszt i zlecenie.

e) Z nie dokonywał nakładów na ulepszenie odcinka drogi wojewódzkiej nr … obejmującego Nieruchomość. Ani Województwo, ani Z nie ponosiły więc wydatków na ulepszenie Nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

 f) Z nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT, ponieważ działalność statutowa Z jest objęta zwolnieniem od podatku VAT.

g) Z uwagi na nieodpłatny charakter nabycia działki nr 1 przez Wnioskodawcę od Skarbu Państwa, prawo do obniżenia kwoty podatku VAT nie przysługiwało także Województwu.

h) Z nie dokonał księgowego przekazania budowli w obrębie Nieruchomości, jak również nie doszło do przekazania księgowego innym jednostkom fragmentu budowli z całego przebiegu DW ….

 i) Fragment drogi wojewódzkiej nr … stanowiący działkę nr 1 nie był udostępniany innemu podmiotowi w ramach czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Działka nr 1 wraz z budowlą nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

11. W powyższym stanie faktycznym nie jest znana wartość początkowa Nieruchomości oraz data pierwszego zasiedlenia. W świetle wskazanych powyżej okoliczności zasadnie przyjąć można, iż droga położona na Nieruchomości istniała w dniu (…) 1985 r. i taką datę pierwszego zasiedlenia należy przyjąć w niniejszym stanie faktycznym, bowiem uchwała Rady Ministrów z tego dnia dotyczyła dróg istniejących (dla dróg projektowanych, czy w budowie pozostawiono „wolne” numery). Od daty pierwszego zasiedlenia do dostawy budowli - odcinka drogi obejmującego Nieruchomość w roku 2010 ((…) 2010 r., t.j. z datą ostateczności decyzji Wojewody z dnia (…) 2010 r.) minęło więcej niż 2 lata. Ponadto w latach 1999 - 2010, a więc w okresie, gdy nieruchomość ta stanowiła własność Województwa, nie były dokonywane nakłady na jej ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych - nie doszło więc ewentualnie do „wtórnego” pierwszego zasiedlenia.

12. Zgodnie z decyzją Wojewody z (…) 2022 r. na dzień 31 grudnia 1998 r. działka pozostawała we władaniu Skarbu Państwa i zabudowana była budowlą drogi (jezdnia, pobocze, rowy, skarpy). Budowla drogi została opisana i wyceniona w toku postępowania ustalającego odszkodowanie na podstawie operatu szacunkowego z dnia (…) 2009 r., wg stanu na dzień (…) 2003 r. (tj. na dzień w którym wydana została decyzja o lokalizacji autostrady). Operat był podstawą do ustalenia odszkodowania w decyzji Wojewody z (…) 2010 r. Rzeczoznawca ustalił wartość odtworzeniową budowli drogi na kwotę …. W okresie w którym Nieruchomość stanowiła własność Województwa, była położona w ciągu drogi wojewódzkiej nr …, stanowiła pas drogowy drogi wojewódzkiej. Do czasu wydania decyzji lokalizacyjnej dla autostrady i późniejszej decyzji Wojewody z dnia (…) 2010r. była to nieruchomość zabudowana budowlą drogi wraz infrastrukturą towarzyszącą.

13. Działalność statutowa Z jest działalnością niezwiązaną z wykonywaniem czynności opodatkowanych, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (VAT).

Pytania

I. Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym spełnione zostały przesłanki do skorzystania przez Województwo ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu dostawy nieruchomości położonej w gminie … obręb … oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 1 k.m. nr 8 o powierzchni (…) ha - to jest nieruchomości gruntowej zabudowanej budowlą drogi wojewódzkiej - w zamian za odszkodowanie otrzymane przez Województwo za przeniesienie na Skarb Państwa prawa własności nieruchomości zabudowanej budowlą drogi, z nakazu władzy publicznej?

II. Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym w przypadku braku możliwości skorzystania ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, spełnione zostały przesłanki do skorzystania przez Województwo ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu dostawy nieruchomości położonej w gminie … obręb … oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 1 k.m. nr 8 o powierzchni (…) ha - to jest nieruchomości gruntowej zabudowanej budowlą drogi wojewódzkiej - w zamian za odszkodowanie otrzymane przez Województwo za przeniesienie na Skarb Państwa prawa własności nieruchomości zabudowanej budowlą drogi, z nakazu władzy publicznej?

Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług

Ad. Pytanie I

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że przeniesienie przez Wnioskodawcę własności Nieruchomości zabudowanej fragmentem drogi na rzecz Skarbu Państwa, w celu realizacji inwestycji drogowej w zamian za odszkodowanie, stanowi odpłatną dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną i ze względu na przedmiot, czynność taka objęta jest podatkiem od towarów i usług. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz - stanowiące dostawę towarów - przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zdaniem Województwa przysługuje mu prawo do zwolnienia dostawy budowli z podatku VAT oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy:

a. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje odrębnie pojęcia budowli, w związku z czym należy je rozumieć stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, zgodnie z którym budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak np. obiekty liniowe. W myśl art. 3 pkt 3a ww. ustawy, droga jest obiektem liniowym. A zatem droga jest budowlą.

Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r., działka na której znajduje się droga ma symbol PKOB 2112 (ulice i drogi pozostałe). Nieruchomość zabudowa jest więc budowlami, tym samym, w niniejszym stanie faktycznym, Wnioskodawca dokonał dostawy budowli.

W omawianej sytuacji doszło do przeniesienia prawa własności Nieruchomości, zabudowanej fragmentem drogi, z nakazu władzy publicznej za odszkodowaniem. Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, iż możliwość zastosowania zwolnienia z podatku VAT do budowli, rozszerza się na grunt, na którym jest ona położona, przez co on również korzysta ze zwolnienia.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT w brzmieniu od 1 września 2019 r. przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Pojęcie „pierwszego zasiedlenia” można również odnaleźć w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347 z 11 grudnia 2016 r., z późn. zm.), jednakże Dyrektywa nie zawiera jego definicji i nie wprowadza dodatkowych kryteriów go określających. W konsekwencji - zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako: „pierwsze zajęcie budynku, używanie”.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

a. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem,

b. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym, państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium „pierwszego zasiedlenia” jedynie do sprecyzowanej kategorii czynności, to jest przebudowy budynków lub ich części, a - zgodnie z interpretacjami indywidualnymi z dnia 12 kwietnia 2017 r., 2461-IBPPI.4512.94.2017.1.ZD oraz 11 października 2017 r., 0112- KDIL4.4012.351.2017.2.TKU) - również do przebudowy budowli lub ich części.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. (I FSK 382/14) stwierdził częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku „w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

W konsekwencji powyższego, „pierwsze zasiedlenie” należy interpretować jako pierwsze zajęcie po wybudowaniu. Natomiast w sytuacji, gdy obiekt (budynek, budowla lub ich część) został ulepszony w znacznym stopniu (to jest wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej), aby można posługiwać się tym pojęciem, konieczne jest oddanie obiektu do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu.

W omawianym przypadku dostawa nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia, które należy przyjąć, że nastąpiło najpóźniej w dniu 2 grudnia 1985 r. tj. z datą uznania ówczesnej drogi krajowej nr … - za drogę publiczną. W tym miejscu należy wyjaśnić, iż Rozporządzenie z 2 grudnia 1985 r. zawierało adnotację, iż brakujące w nim numery dróg, stanowią rezerwę numeracji dróg krajowych. Z tego należy wywieść, iż drogi przewidywane czy nawet w budowie nie zostały w nim uwzględnione. Analizując informacje zawarte w opisie stanu faktycznego w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia - w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE - należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie posadowionej na Nieruchomości budowli w postaci drogi, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, działka ta (jako część drogi) była w publicznym użytkowaniu. Najpóźniej w 1985 nastąpiło oddanie budowli do powszechnego użytkowania. Od daty pierwszego zasiedlenia - (...)1985 r. do dostawy budowli - odcinka drogi w roku 2010 ((...) 2010 r.) bez wątpienia minęło więcej niż 2 lata. Mając na uwadze, że pierwsze zasiedlenie nastąpiło w roku 1985, a przejście własności Nieruchomości, z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa nastąpiło z dniem (...) 2010 r., a zatem od pierwszego zasiedlenia do dostawy budowli, to jest drogi wojewódzkiej, upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W okresie, w którym działka nr 1 stanowiła własność Województwa (lata 1999-2010) nie były także dokonywane na Nieruchomość i na budowlę drogi nakłady zwiększające wartość środka trwałego o więcej niż 30% w rozumieniu art. 16 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie doszło więc do tzw. „wtórnego” pierwszego zasiedlenia w wyniku dokonania ulepszeń w wysokości 30% wartości początkowej, o których mowa w art. 2 pkt. 4b Ustawy o VAT.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy zostały spełnione przesłanki od objęcia dostawy budowli - drogi, którą zabudowana jest Nieruchomość, zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Konsekwentnie, zbycie za odszkodowaniem działki gruntu nr 1 korzysta ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym spełnione zostały przesłanki do skorzystania przez Województwo ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu dostawy Nieruchomości, zabudowanej fragmentem drogi wojewódzkiej - w zamian za odszkodowanie, otrzymane przez Województwo za przejęcie Nieruchomości przez Skarb Państwa z mocy prawa, należy uznać za prawidłowe.

Ad. Pytanie II

W przypadku, w którym zdaniem Organu, powyższy stan faktyczny, uniemożliwiałby skorzystanie ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, zdaniem Województwa przysługuje mu, w przedstawionym stanie faktycznym, prawo do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie z tym przepisem zwalnia się z opodatkowania podatkiem VAT dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem, wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Jak wskazano wyżej nabycie prawa własności Nieruchomości nastąpiło z mocy prawa w oparciu o art. 73 w zw. art. 103 ustawy przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną oraz w oparciu o art. 2 ust. 2 ustawy o drogach publicznych. Ponadto zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilno-prawnych. W przedmiotowej sprawie za zadania takie nałożone na Województwo (Zarząd Województwa) należy uznać zadania wytyczone w ustawie z dnia 21 maja 1985 r. o drogach publicznych.

Ustawa ta wskazuje organy samorządu terytorialnego zobowiązane do utrzymania dróg określonej kategorii (zarządców dróg), jak również w sposób przykładowy w art. 20 wskazuje, jakie obowiązki ciążą na zarządcy drogi. Wśród tych obowiązków znajdują się m.in. obowiązek budowy dróg, utrzymywania ich w odpowiednim stanie, podejmowanie działań zwiększających bezpieczeństwo na drogach itp.

Obowiązki w tym zakresie ciążą również na Z, który został w tym celu powołany przez Zarząd Województwa. Wykonywanie tych obowiązków nie podlega podatkowi VAT ponieważ nie są one wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Wykorzystywane do wykonywania tych czynności środki (trwałe lub obrotowe) nie uprawniają do skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Takimi środkami trwałymi są drogi i nieruchomości przez nie zajęte.

W rezultacie powyższego, w stosunku do Nieruchomości nie przysługiwało Województwu (ani Z) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż jej nabycie nastąpiło nieodpłatnie z mocy prawa. Województwo, jako dokonujące dostawy Nieruchomości zabudowanej drogą nie ponosiło wydatków w stosunku do których miało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Bieżące utrzymanie Nieruchomości nie powodowało zmiany wartości środka trwałego.

Co więcej jak wskazano powyżej, hipotetyczne wydatki na ten cel należałoby uznać za wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT, gdyż zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT są to wydatki organu władzy publicznej dokonywane w celu realizacji zadań nałożonych na nie określonym przepisem prawa.

W związku z powyższym, w sytuacji, w której w ocenie Organu, powyższy stan faktyczny, uniemożliwiałby skorzystanie przez Wnioskodawcę ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zdaniem Wnioskodawcy, spełnione zostały przesłanki do skorzystania przez Województwo ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu dostawy Nieruchomości, zabudowanej fragmentem drogi wojewódzkiej - w zamian za odszkodowanie, otrzymane przez Województwo za przejęcie Nieruchomości przez Skarb Państwa z mocy prawa.

Ocena stanowiska

Stanowisko Państwa w zakresie podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą:

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.:

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.:

Z przywołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

W tym miejscu należy wskazać, że zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego określa ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 ze zm.).

Zgodnie z art. 98 ust. 1 wówczas obowiązującej ustawy o gospodarce nieruchomościami:

W myśl art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami:

Art. 112 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, że:

Zgodnie, z art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami:

Natomiast na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 80 poz. 721 ze zm.):

Według regulacji art. 12 ust. 4 ww. ustawy:

Nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

 1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,

 2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych, - z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

W myśl art. 12 ust. 4a ww. ustawy:

Z art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych wynika, że:

Z powołanych przepisów wynika zatem, że istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa do nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Jeśli zatem wywłaszczenie lub przymusowa sprzedaż następuje za wynagrodzeniem, to wówczas stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Jednak nie każda czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:  

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań własnych oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań własnych, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Stąd też, aby uznać, że organ działa w zakresie swoich funkcji ustawowych i jednocześnie nie korzysta z formy cywilistycznej, musi zaistnieć sytuacja tego rodzaju, że przy realizacji danego zadania organ ten wyposażony jest we władztwo publiczne, tj. występuje w pozycji nadrzędnej w stosunku do innych podmiotów uczestniczących w danej czynności.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy zaznaczyć należy, że ani organ władzy publicznej, ani urząd obsługujący ten organ, wydając nieruchomość za odszkodowaniem, nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. W przypadku wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy decyzją Wojewody z dnia (...) 2010 r. objęta została działka 1. Decyzja Wojewody stała się ostateczna z dniem (...) 2010 r. Przedmiotowa decyzja stwierdzała, iż Nieruchomość o nieustalonym ówcześnie stanie prawnym, została nabyta na rzecz Skarbu Państwa, w celu budowy drogi, autostrady X. Jednocześnie zostało określone odszkodowanie, które z uwagi na nieuregulowany stan prawny Nieruchomości zostało przekazane do depozytu sądowego i miało być wypłacone osobie lub podmiotowi, którym przysługiwało prawo własności Nieruchomości na dzień 30 marca 2010 r.

W dniu wydania Decyzji Wojewody z dnia (...) 2010 r., jak i przed dniem uzyskania przez nią ostateczności, działka 1 nie stanowiła własności Skarbu Państwa, ale zajęta była przed 1999 r. pod drogę krajową, która od (...) 1998 r. stała się drogą wojewódzką, wobec czego z mocy prawa powinna stać się własnością Województwa, co wymagało wydania przez Wojewodę decyzji deklaratoryjnej w trybie art. 73 ust. 1 i 3 w zw. z art. 103 ust. 1 ustawy przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną.

Decyzją z dnia (...) 2022 r. wydaną na podstawie art. 73 ust. 1 i 3 w związku z art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną oraz art. 2a ust. 2 ustawy o drogach publicznych Wojewoda stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Województwo prawa własności Nieruchomości. Nabycie Nieruchomości nastąpiło nieodpłatnie.

W związku z przywołanymi wyżej decyzjami Wojewody z roku 2010 i 2022 Nieruchomość stanowiła własność Województwa w okresie od (...) 1999 r. do (...) 2010 r. Dlatego Województwo uprawnione było do otrzymania odszkodowania za Nieruchomość, w związku z jej przejęciem przez Skarb Państwa pod budowę Autostrady … w 2004 r.

Postanowieniem z dnia (...) 2023 r. Sąd Rejonowy postanowił wydać Województwu kwotę złożoną do depozytu sądowego na podstawie postanowienia wydanego przez Sąd Rejonowy z dnia (...) 2010 r. wraz z odsetkami naliczonymi od tej kwoty do dnia wypłaty. Wypłata nastąpiła w dniu (...) 2023 r. W dniu (...) 2023 r. Województwo wystawiło na rzecz nabywcy … fakturę VAT.

Wątpliwości Państwa dotyczą w pierwszej kolejności zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy ww. nieruchomości.

Wyjaśnić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2019 r.:

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Należy zaznaczyć, że ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, od dnia 1 września 2019 r. przepis art. 2 pkt 14 uzyskał nowe brzmienie, zgodnie z którym:

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

 a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

 b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto na mocy art. 29 ust. 5 ustawy, obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.:

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.:

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że działka będąca przedmiotem przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa w zamian za odszkodowanie, była zabudowana budowlą w postaci pasa drogowego, to jest jezdni, pobocza, rowów i skarpy drogi (fragment pasa drogi wojewódzkiej nr …). Z podanych okoliczności wynika, że droga obejmująca działkę nr 1 istniała już (...) 1985 r. Drogą wojewódzką nr … w okresie od 1999 r. do 2010 r. zarządzał w imieniu Województwa zarząd drogi - jednostka budżetowa Województwa - Z. Nie ponoszono wydatków na ulepszenie nieruchomości obejmującej działkę nr 1 w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie dostawa ww. budowli w postaci drogi, nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – budowla ta została już zasiedlona. Ponadto jak podali Państwo od daty pierwszego zasiedlenia do dostawy budowli minęło więcej niż dwa lata. Ponadto z treści wniosku wynika, że w odniesieniu do budowli znajdującej się na działce nie zostały poniesione przed dniem przejęcia przez Skarb Państwa wydatki na jej ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej tej budowli.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że dostawa ww. budowli spełniała przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji dostawa działki nr 1, na której znajduje się ww. budowla, przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, również objęta była zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Podsumowując, przeniesienie z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa ww. nieruchomości w zamian za odszkodowanie podlegało zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko, zgodnie z którym dostawa nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 VAT, jest prawidłowe.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że nie udziela się odpowiedzi na pytanie drugie, ponieważ jak wynika z jego treści, oczekiwali Państwo na nie odpowiedzi wyłącznie w przypadku uznania przez Organ, że brak jest podstaw do skorzystania przez Państwa ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U z 2023 r., poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji