Interpretacja indywidualna z dnia 12 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.171.2024.1.MG

Możliwość opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 12 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca wraz z żoną nabył w 2023 r. do majątku wspólnego dwa lokale mieszkalne (dalej również jako: „Lokale”) w (…). Zakup Lokali został sfinansowany z wypracowanych przez Wnioskodawcę nadwyżek finansowych pochodzących z oszczędności jego i małżonki, stanowiących ich majątek prywatny. Wnioskodawca nabył Lokale we własnych celach rekreacyjnych, ale także w celu zabezpieczenia posiadanych oszczędności (lokata kapitału) oraz w celu zabezpieczenia przyszłych kosztów utrzymania siebie i swojej rodziny. Wnioskodawca podjął decyzję o wynajmie jednego z Lokali (dalej jako: „Lokal”). Wnioskodawca zdecydował się na skorzystanie z usług podmiotu, który wynajmie od Wnioskodawcy Nieruchomość. Wnioskodawca podjął taką decyzję przede wszystkim ze względu na ograniczone możliwości sprawowania nadzoru nad najmem wyłącznie własnymi siłami. Mając na uwadze te okoliczności i czynności organizacyjne, których wymaga wynajmowanie nieruchomości, Wnioskodawca zawarł umowę z podmiotem zewnętrznym (dalej jako: „Wykonawca”) – „Umowę o współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania” (dalej: „Umowa”).

Wykonawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podmiotem niepowiązanym z Wnioskodawcą. Wnioskodawca zakłada, że okres trwania Umowy z Wykonawcą będzie miał charakter długoterminowy. Umowa została zawarta na czas nieokreślony z sześciomiesięcznym okresem wypowiedzenia. Na podstawie Umowy, Wnioskodawca powierzył Lokal do dysponowania na zasadzie wyłączności. Zgodnie z Umową, Wnioskodawca upoważnił (udzielił zgody) Wykonawcy do świadczenia usług krótkoterminowego najmu Lokalu z wykorzystaniem Lokalu oraz podpisywania umów z klientami we własnym tj. Wykonawcy imieniu. Lokal został oddany Wykonawcy na podstawie protokołu przekazania, sporządzonego w dniu podpisania Umowy.

Wnioskodawca zobowiązał się do zapewnienia Wykonawcy stałego dostępu do Lokalu i przekazania kompletu kluczy. Wnioskodawca zobowiązał się też do wyposażenia Lokalu w sprzęty potrzebne gościom według listy dostarczonej przez Wykonawcę. Wnioskodawca powinien też okresowo uzupełniać wyposażenie (np. szklanki, garnki). Zgodnie z Umową, do obowiązków i uprawnień Wykonawcy należeć będzie: - zawieranie we własnym imieniu, umów z klientami o usługę krótkoterminowego zakwaterowania w Lokalu - prowadzenie działań marketingowych mających na celu zapewnić jak największe obłożenie Lokalu - ustalanie polityki cenowej - obsługa zapytań mailowych, telefonicznych oraz na portalach rezerwacyjnych, - pobieranie od klientów zadatków oraz należności za wynajem Lokalu na własne, tj. Wykonawcy konto bankowe - przygotowanie Lokalu do wizyty gości - kompleksowe sprzątanie Lokalu po wizycie gości wraz z wymianą i praniem pościeli oraz ręczników - zapewnienie podstawowych środków czystości w Lokalu - wydanie i odbiór kluczy od gości - udostępnienie Wnioskodawcy panelu właściciela, który zapewni stały wgląd do dokonanych rezerwacji oraz do pobrania raportu stanowiącego podstawę rozliczenia z Wykonawcą - prowadzenie bazy klientów, która stanowi własność Wykonawcy, - egzekwowania od gości zapłaty za szkody wyrządzone w trakcie pobytu - nadzór nad stanem technicznym lokalu - magazynowanie pościeli - raz w roku pokrycie kosztów prania tapicerki, dywanów, pokrowców na materac i zasłon w Lokalu. Zgodnie z Umową, przez cały okres jej obowiązywania, Wnioskodawca będzie otrzymywał od Wykonawcy wynagrodzenie za najem Lokalu. Wynagrodzenie będzie rozliczane w kwartalnych okresach rozliczeniowych, do 10. dnia miesiąca następującego po okresie rozliczeniowym. Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy będzie liczone jako określony procent wynagrodzenia osiągniętego przez Wykonawcę z tytułu świadczenia usług krótkoterminowego najmu lokalu we własnym tj. Wykonawcy imieniu. Wynagrodzenie będzie liczone od cen ustalonych na stronach internetowych Wykonawcy bądź ceny na portalach turystycznych typu (...), (...), (...) powiększonych o wysokość obowiązujących na nich tych portalach prowizji (kwota prowizji portali turystycznych nie wlicza się do wynagrodzenia). Wnioskodawcy przysługuje pobyt w Lokalu bez ograniczeń co do ilości dni w roku. Przy czym Wnioskodawca w tym celu będzie musiał zarezerwować swój pobyt. Za okres pobytu w Lokalu Wnioskodawca będzie musiał zapłacić Wykonawcy opłatę za serwis.

Wnioskodawca będzie zobowiązany do zawarcia we własnym imieniu umów z dostawcami mediów i płacenie opłat z tego tytułu, a także do zawarcia polisy i ponoszenia kosztów ubezpieczenia Lokalu oraz opłat publicznoprawnych, czynszów na rzecz wspólnoty etc.

Wnioskodawca ponadto zobowiązał się do nieprowadzenia działalności zarobkowej i niezarobkowej w Lokalu, do niepublikowania reklam i ofert swojego Lokalu w internecie. Naruszenie tych zobowiązań może skutkować nałożeniem na Wnioskodawcę kary umownej. Mając na uwadze powyższe, podkreślić należy że to Wykonawca (a nie Wnioskodawca) będzie zawierał i podpisywał z klientami umowy dotyczące świadczenia usług krótkoterminowego najmu lokalu, we własnym tj. Wykonawcy imieniu. Innymi słowy Wnioskodawca nie będzie świadczył żadnych usług, w tym w szczególności nie będzie świadczył usług krótkotrwałego zakwaterowania na rzecz klientów Wykonawcy. Tym samym, w świetle Umowy zobowiązanie Wnioskodawcy sprowadza się oddania Wykonawcy Lokalu do używania przez czas nieoznaczony. Z kolei Wykonawca zobowiązuje się płacić Wnioskodawcy umówione wynagrodzenie. Wnioskodawca, ani jego małżonka nie prowadzą działalność gospodarczej, nie figurują jako przedsiębiorcy w CEIDG. Wnioskodawca jest rolnikiem indywidualnym i prowadzi gospodarstwo rolne w zakresie chowu kur niosek. Wnioskodawca osiąga przychody z tytułu wskazanej działalności rolniczej oraz podlega ubezpieczeniu w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Dla Wnioskodawcy przychody z tego tytułu stanowią działy specjalne produkcji rolnej w rozumieniu art. 2 ust. 3 Ustawy PIT. Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych, ani nie zdecydował się na prowadzenie księgi przychodów i rozchodów. Stąd też dochody z działalności rolniczej Wnioskodawca ustala przy zastosowaniu norm szacunkowych, o których mowa w załączniku nr 2 do Ustawy PIT. W związku z prowadzoną działalnością rolniczą Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. Przedmiot prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności rolniczej nie jest związany z wynajmem nieruchomości o charakterze mieszkalnym czy też niemieszkalnym. Wnioskodawca nie nabył Lokali z zamiarem wykorzystania ich do tej działalności. Lokale nie stanowią środków trwałych w związku z prowadzoną działalnością rolniczą czy jakąkolwiek. Ponadto Lokale nie będą również wykorzystywane w ramach tej działalności. Wnioskodawca, jako podatnik VAT czynny, skorzystał z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem Lokali. Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT na wynagrodzenie wynikające z Umowy. Wnioskodawca będzie wystawiał te faktury jako podatnik VAT, osoba prywatna. Przychód uzyskiwany z tytułu najmu będzie dla Wnioskodawcy jedynie dodatkowym źródłem przychodów, w stosunku do środków uzyskiwanych z innych tytułów. Wnioskodawca do dnia złożenia niniejszego Wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie uzyskał jeszcze żadnego przychodu z najmu Lokalu od Wykonawcy. Wnioskodawca razem z małżonką zamierzają złożyć do naczelnika właściwego urzędu skarbowego sporządzone na piśmie wspólne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez Wnioskodawcę. Umowa z Wykonawcą dotyczy jednego z Lokali. W przyszłości, Wnioskodawca może zawrzeć taką samą umowę z Wykonawcą w odniesieniu do drugiego z Lokali. W razie wystąpienia w przyszłości ewentualnych problemów z płynnością finansową, Wnioskodawca nie wyklucza zbycia zakupionych Lokali i przeznaczenia uzyskanych z tego tytułu środków pieniężnych na sfinansowanie potrzeb swoich i swojej rodziny.

Pytanie

Czy przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu najmu Lokali na podstawie Umowy będzie stanowił przychód z najmu prywatnego na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT, a co za tym idzie Wnioskodawca powinien opodatkować te przychody, stosownie do treści art. 9a ust. 6 Ustawy PIT, w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z art. 6 ust. 1a Ustawy Ryczałtowej i według stawki 8,5% bądź 12,5% przychodów, określonej w art. 12 ust. 1 pkt 4) lit. a Ustawy Ryczałtowej?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu najmu Lokali na podstawie Umowy będzie stanowił przychód z najmu prywatnego na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT, a co za tym idzie Wnioskodawca powinien opodatkować te przychody, stosownie do treści art. 9a ust. 6 Ustawy PIT, tj. w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z art. 6 ust. 1a Ustawy Ryczałtowej i według stawki 8,5% bądź 12,5% przychodów, określonej w art. 12 ust. 1 pkt 4) lit. a Ustawy Ryczałtowej. W Ustawie PIT wskazane zostały poszczególne źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z każdego z tych źródeł. Według przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są, określone w art. 10 ust. 1:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (wskazana w pkt 3)
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (wskazane w pkt 6).

Ustawa PIT zawiera definicję pojęcia działalności gospodarczej, wyrażoną w artykule 5a pkt 6. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, za działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
• są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
• wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz,
• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do grupy przychodów z działalności gospodarczej należą także przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą - zgodnie z brzmieniem art. 14 ust. 2 pkt 11 Ustawy PIT. Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji. Jak wskazano więc powyżej, aby daną działalność uznać działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

• celu zarobkowego,
• ciągłości,
• zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy - do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podejmowanych przez podatnika działań, które mieszczą się w ramach zwykłego wykonywania prawa własności, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione. Stosownie do treści art. 9a ust. 6 Ustawy PIT dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w Ustawie Ryczałtowej. Jak stanowi art. 2 ust. 1a Ustawy Ryczałtowej, osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1a Ustawy Ryczałtowej, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a Ustawy Ryczałtowej, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100.000 zł; a od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów. W przypadku opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychodów z tytułu najmu, objętych wspólnością ustawową należy zauważyć, że przychody z najmu uzyskiwane przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, co do zasady, podlegają odrębnemu opodatkowaniu. Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Z przepisu art. 12 ust. 6 ww. ustawy wynika, że zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich. Zgodnie z ust. 7 tego przepisu oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymany został pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnięty został w grudniu roku podatkowego.

W przedmiotowej sprawie, na podstawie Umowy, Wnioskodawca powierzył Wykonawcy Lokal do dysponowania na zasadzie wyłączności. Umowa ta zakłada odpłatność za korzystanie z Lokalu przez Wykonawcę, sposób wyliczenia wynagrodzenia określa szczegółowo Umowa. W przyszłości, Wnioskodawca może zawrzeć taką samą umowę z Wykonawcą w odniesieniu do drugiego z Lokali.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W świetle Umowy zobowiązanie Wnioskodawcy sprowadza się do oddania Wykonawcy Lokalu do używania przez nieoznaczony czas. Z kolei Wykonawca zobowiązuje się płacić Wnioskodawcy umówione wynagrodzenie. Tym samym, Umowa którą zawarł Wnioskodawca z Wykonawcą stanowi umowę najmu bądź inną umowę o podobnym charakterze, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowy najem Lokali na rzecz Wykonawcy na podstawie Umowy nie spełnia charakteryzującej działalność gospodarczą - w myśl art. 5a pkt 6 Ustawy PIT - przesłanki zorganizowanego działania. Najem Wnioskodawcy obejmuje jeden Lokal o charakterze mieszkalnym, a przyszłości może także drugi Lokal, i jest traktowany jako lokata kapitału i ewentualne zabezpieczenie przyszłych potrzeb Wnioskodawcy oraz Jego najbliższej rodziny. Wnioskodawca zawarł Umowę z Wykonawcą na czas nieokreślony. Wnioskodawca podjął taką decyzję przede wszystkim ze względu na ograniczone możliwości sprawowania nadzoru nad najmem wyłącznie własnymi siłami. Wnioskodawca wskazuje, że Umowa stanowi ona dla Niego jedynie dodatkowe źródło przychodów. Z powyższych względów należy uznać, że prowadzone w ten sposób działania związane z najmem przedmiotowego Lokalu nie mają charakteru profesjonalnego i mieszczą się w ramach normalnego wykonywania prawa własności. Podkreślić również należy, że to Wykonawca (a nie Wnioskodawca) będzie zawierał i podpisywał z klientami umowy dotyczące świadczenia usług krótkoterminowego najmu lokalu, w swoim własnym tj. Wykonawcy imieniu. Innymi słowy Wnioskodawca nie będzie świadczył żadnych usług, w tym w szczególności nie będzie świadczył usług krótkotrwałego zakwaterowania na rzecz klientów Wykonawcy. Mając na uwadze powyższe zdaniem Wnioskodawcy, prowadzony w opisany sposób najem Lokali nie spełnia wymogów określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie może być uznany za pozarolniczą działalność gospodarczą. Ze względu na to, że przedmiotowy najem nie jest wykonywany w ramach działalności gospodarczej oraz że - jak wskazano we wniosku - Lokale nie są związane z taką działalnością, przychód uzyskany z tego najmu należy więc zaliczyć należy do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT (najem prywatny). Jednocześnie przychody Wnioskodawcy uzyskiwane z ww. źródła będą podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 2 ust. 1a oraz art. 6 ust. 1a Ustawy Ryczałtowej.

Jeśli przychód nie przekroczy kwoty 200.000 zł (z uwagi na oświadczenie małżonków), wówczas ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wyniesie 8,5%. Natomiast po przekroczeniu tego limitu, Wnioskodawca odprowadzi od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 12,5% przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Ponadto, zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika zatem, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy podatkowej.

Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zgodnie z którym:

Stronami umowy najmu są wynajmujący oraz najemca. Do zawarcia umowy najmu dochodzi wówczas, gdy strony uzgodnią istotne jej składniki, do jakich należą przedmiot najmu i czynsz. Na podstawie umowy najmu najemca uzyskuje prawo do używania cudzej rzeczy w zamian za zapłatę czynszu.

Najem może być zawarty na czas oznaczony albo na czas nieoznaczony. Zawarcie umowy na czas oznaczony może polegać na wskazaniu daty kalendarzowej zakończenia najmu, określeniu czasu jego trwania w dniach, tygodniach, bądź innym oznaczeniu jego momentu końcowego. Jeśli w umowie czas nie został w ten sposób określony, ani też nie wynika w sposób dostateczny z okoliczności, uważa się, że została ona zawarta na czas nieoznaczony.

Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzam, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W tym miejscu wskazać należy na Uchwałę NSA z 24 maja 2021 r., II FPS 1/21, gdzie wskazano:

Aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

• celu zarobkowego,
• ciągłości,
• zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Jednocześnie podkreślam, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowane przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy zdarzenia przyszłego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Przychody z najmu zaliczane są zatem bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że przedmiot najmu stanowi składnik majątkowy związany z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.) :

Według art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne :

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne :

Z powyższego wynika, że od 1 stycznia 2022 roku, zgodnie z art. 2 ust. 1a cyt. ustawy, przychody z tytułu:

• najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze oraz
• dzierżawy, poddzierżawy działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej

- które nie są uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowuje się na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Jednocześnie zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

W myśl art. 12 ust. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Stosownie do art. 12 ust. 7 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Jak stanowi art. 12 ust. 13 ww. ustawy:

Skoro najem nieruchomości nie będzie odbywał się w warunkach prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to będzie Panu przysługiwało prawo do kwalifikowania osiąganych przez Pana przychodów z tego tytułu, do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określanego jako tzw. najem prywatny. Przychody osiągnięte z tytułu wynajmu nieruchomości na zasadach najmu prywatnego, będą opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, stosownie do art. 2 ust. 1a w zw. z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne według 8,5%, bądź 12,5% stawki ryczałtu, określonej w art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) w zw. z art. 12 ust. 13 ww. ustawy.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; (dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).