Interpretacja indywidualna z dnia 12 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.101.2024.3.DA

Możliwość skorzystania z ulgi na powrót (Niemcy).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 stycznia 2024 r. złożył Pan wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 6 kwietnia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W listopadzie 2016 r. wyjechał Pan do pracy do Niemiec (ze względu na bardzo ciężką sytuację finansową Pana rodziny) i pracował kolejno u kilku … do 28 lutego 2022 r. Ostatnią umowę o pracę miał Pan zawartą z …, pracował tam Pan w okresie od 2 stycznia 2018 r. do 28 lutego 2022 r.

Wynajmował Pan w Niemczech mieszkanie w miejscowości … koło …, był Pan tam zameldowany do końca zatrudnienia. Przez cały okres pobytu i pracy w Niemczech był Pan ubezpieczony, miał rachunek bankowy w niemieckim banku, rozliczał się podatkowo tylko w urzędzie skarbowym w Niemczech. Nie pracował Pan wtedy i nie rozliczał się w Polsce.

Ponieważ potrzebował Pan zaświadczenia do Niemiec o tym, że nie pracuje w Polsce, a Pana żona pracuje w Polsce, składał Pan PIT z zerowym dochodem, gdyż tak Panu zalecono w Urzędzie Skarbowym przy złożeniu wniosku o zaświadczenie EU/EWR.

Pana żona i dwoje dzieci mieszkali w Polsce w domu w …. Gdy Pan wyjeżdżał, dzieci chodziły do podstawówki i gimnazjum. Przyjeżdżali oni w okresie wakacji do Pana do Niemiec. Przyjeżdżał Pan do Polski jedynie na urlop i święta.

Wrócił Pan do Polski, ponieważ pojawiła się tutaj możliwość pracy. Od 1 marca 2022 r. do chwili obecnej jest Pan zatrudniony w … na umowę o pracę, obecnie na czas nieokreślony. Nie zamierza Pan wracać do Niemiec.

Telefonicznie uzyskał Pan informację w KIS, że w Pana przedstawionym stanie faktycznym może Pan skorzystać z ulgi dla powracających z zagranicy.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że posiada polskie obywatelstwo, nie posiada Karty Polaka ani innych obywatelstw.

Na pytanie Organu o treści: czy miał Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres pobytu za granicą, wskazał Pan: „Tak, miałem miejsce zamieszkania w Polsce nieprzerwanie, od urodzenia”.

Wyjechał Pan do Niemiec, aby podjąć pracę i móc zarabiać, nie zastanawiał się Pan wtedy nad tym, czy będzie mieszkał tam na stałe.

W latach 2017-2021 nie przebywał Pan w Polsce powyżej 183 dni w roku kalendarzowym.

W latach 2019-2021 nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

Od początku 2022 r. do dnia poprzedzającego powrót do kraju, w którym Pan „wrócił do Polski”, nie miał Pan miejsca zamieszkania w Polsce.

Na pytanie Organu o treści: czy od momentu wyjazdu do Niemiec do lutego 2022 r. Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajdowało się w Niemczech, wskazał Pan: „Tak, tam przebywałem przez cały czas z wyjątkiem urlopu”.

Na pytanie Organu o treści: z którym krajem miał Pan w latach 2017-2021 ściślejsze powiązania osobiste rozumiane jako powiązania rodzinne, znajomi, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, itp.; jakie były Pana powiązania gospodarcze z Polską w latach 2017-2021, a jakie z Niemcami; (w szczególności czy w latach 2017-2021 miał Pan w Niemczech członków najbliższej rodziny), wskazał Pan: „Ściślejsze powiązania osobiste miałem z Niemcami. Mieszkałem tam w poszczególnym czasie z bratem, z kuzynami, miałem tam bliskich znajomych. Chodziłem do kościoła katolickiego, płaciłem na niego podatek. Brałem udział w życiu lokalnym miasteczka, w którym mieszkałem. W latach 2017-2021 nie miałem powiązań gospodarczych z Polską. Natomiast w Niemczech osiągałem przychody z pracy, miałem tam otwarty rachunek bankowy, byłem ubezpieczony, tylko tam rozliczałem się podatkowo”.

W latach 2017-2021 miał Pan ściślejsze powiązania gospodarcze z Niemcami, ponieważ tam miał Pan przychody z pracy, otwarty rachunek bankowy, był ubezpieczony, tylko tam rozliczał się Pan podatkowo. Nie pracował Pan w Polsce. Miał Pan zaciągnięty kredyt w Polsce. W Niemczech miał Pan wynajęte mieszkanie na czas nieokreślony, dbał o nie, wyremontował je i urządził, aby mieć dobre warunki, także z uwagi na przyjazdy dzieci i żony.

Na pytanie Organu o treści: czy w latach 2017-2021 podlegał Pan w Niemczech nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, wskazał Pan: „Tak, tylko w Niemczech rozliczałem się podatkowo, bo tam miałem swoje dochody”.

Od 2017 r. do 2021 r. Niemcy traktowały Pana jako swojego rezydenta podatkowego.

W latach 2017-2021 poza dochodami z Niemiec nie uzyskiwał Pan innych dochodów.

Między Panem a Pana żoną istnieje wspólność majątkowa małżeńska.

Na pytanie Organu o treści: czy Pana najbliższa rodzina (żona/dzieci/rodzice) pozostawała w latach 2017-2021 na Pana utrzymaniu, wskazał Pan: „Część z uzyskanych dochodów przekazywałem na utrzymanie dzieci, żona pracowała w Polsce”.

Na pytanie Organu o treści: czy posiada Pan certyfikat rezydencji lub inny dowód/inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza Polską w latach 2019-2021 oraz w 2022 r. do dnia, w którym Pan „wrócił do Polski” (np. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy lub inne – prosimy wyjaśnić jakie), wskazał Pan: „Tak, posiadam umowę o pracę, dokument zameldowania w urzędzie miasteczka, w którym mieszkałem, zeznania podatkowe i paski wynagrodzeń”.

27 lutego 2022 r. wrócił Pan do Polski. Od momentu przyjazdu do Polski Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajduje się w Polsce.

Na pytanie Organu o treści: czy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, wskazał Pan: „Tak”.

Pytanie

Czy może Pan skorzystać z ulgi dla powracających z zagranicy zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczyć tę ulgę w rozliczeniu rocznym za 2023 r.?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że może skorzystać z ulgi dla powracających z zagranicy, gdyż spełnia Pan wymagane warunki ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do skorzystania z tej ulgi, tj.: pracował Pan łącznie w Niemczech ponad 5 lat, tam przebywał i tam toczyło się całe Pana życie, tam też rozliczał się Pan podatkowo z uzyskanych dochodów (płacił nawet podatki na kościół), do Polski przyjeżdżał Pan rzadko, mimo że w Polsce była Pana najbliższa rodzina.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jak wynika z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W rozpatrywanej sprawie należy się odnieść do przepisów Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90).

Stosownie do art. 4 ust. 1 tej Umowy:

Jak wynika z kolei z art. 4 ust. 2 ww. Umowy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Zwolnienie przedmiotowe będące przedmiotem wniosku, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r.

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Z treści wniosku m.in. wynika, że miał Pan miejsce zamieszkania w Polsce. W listopadzie 2016 r. wyjechał Pan do Niemiec, gdzie mieszkał i pracował. W latach 2017-2021 nie przebywał Pan w Polsce powyżej 183 dni w roku kalendarzowym. W latach 2019-2021 nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Od początku 2022 r. do dnia poprzedzającego powrót do kraju, w którym Pan „wrócił do Polski”, nie miał Pan miejsca zamieszkania w Polsce. W latach 2017-2021 nie przebywał Pan w Polsce powyżej 183 dni w roku kalendarzowym. Od momentu wyjazdu do Niemiec do lutego 2022 r. Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajdowało się w Niemczech, tam przebywał Pan przez cały czas, z wyjątkiem urlopu. 27 lutego 2022 r. wrócił Pan do Polski. Od momentu przyjazdu do Polski Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajduje się w Polsce. Wskazał Pan, że w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Skoro tak, to oznacza, że przed przeniesieniem Pana miejsca zamieszkania na terytorium RP, nie miał Pan w Polsce nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Z opisu sprawy wynika więc, że od powrotu do Polski w 2022 r. przeniesie Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i będzie podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zatem warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie spełniony

Następne warunki określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Z treści wniosku wynika, że w listopadzie 2016 r. wyjechał Pan do Niemiec, gdzie mieszkał i pracował. W latach 2017-2021 nie przebywał Pan w Polsce powyżej 183 dni w roku kalendarzowym. W latach 2019-2021 nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Od początku 2022 r. do dnia poprzedzającego powrót do kraju, w którym Pan wrócił do Polski, nie miał Pan miejsca zamieszkania w Polsce. Do Polski wrócił Pan 27 lutego 2022 r. Zatem, spełnił Pan również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Spełnił Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, ponieważ posiada Pan polskie obywatelstwo.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że posiada Pan dowody dokumentujące Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza Polską w latach 2019-2021 oraz w 2022 r. do dnia, w którym Pan wrócił do Polski, tj. umowę o pracę, dokument zameldowania w urzędzie miasteczka, w którym Pan mieszkał, zeznania podatkowe i paski wynagrodzeń. Spełnił Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, jako że skorzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe dopiero poczynając od rozliczenia za rok 2022.

Stosownie do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 53 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, ponieważ przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że na gruncie opisanego stanu faktycznego, przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, tj. w latach 2022-2025, albo od początku roku następnego, tj. w latach 2023-2026.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego mającego zastosowanie do zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Fakt zmiany Pana rezydencji podatkowej przyjęto jako podany przez Pana element opisu sprawy. Rolą organu interpretacyjnego nie jest ustalanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (organ nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania dowodowego), a informacje niezbędne do wydania interpretacji może przyjmować wyłącznie z przedstawionego przez wnioskodawcę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Organ podkreśla bowiem, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).