Interpretacja indywidualna z dnia 11 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.82.2024.1.GK

Prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionych przez dostawców oraz ustalenia, czy wystawienie faktury zaliczkowej dokumentującej otrzymanie od Kontrahenta z UE sumy pieniężnej (mającej charakter zaliczki/przedpłaty w związku z realizowanymi zamówieniami) w ramach WDT, jak i samo otrzymanie takiej sumy pieniężnej nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lutego 2024 r. wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP Pana wniosek z 15 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionych przez dostawców oraz ustalenia, czy wystawienie faktury zaliczkowej dokumentującej otrzymanie od Kontrahenta z UE sumy pieniężnej (mającej charakter zaliczki/przedpłaty w związku z realizowanymi zamówieniami) w ramach WDT, jak i samo otrzymanie takiej sumy pieniężnej nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

T.S (dalej też jako: „Wnioskodawca”, „Przedsiębiorca”) jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zaklasyfikowaną według następujących pozycji Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD):

47.91.Z Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet,

46.18.Z Działalność agentów specjalizujących się w sprzedaży pozostałych określonych towarów,

46.19.Z Działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju,

47.71.Z Sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,

47.72.Z Sprzedaż detaliczna obuwia i wyrobów skórzanych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,

47.82.Z Sprzedaż detaliczna wyrobów tekstylnych, odzieży i obuwia prowadzona na straganach i targowiskach.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywa obuwie w celu dalszej odsprzedaży towarów m.in. od:

‒A. SE - spółki europejskiej z siedzibą w B., zarejestrowanej w Sądzie Rejonowym (…), (…), numer identyfikacji podatkowej: (…), zarejestrowanym na potrzeby rozliczania podatku VAT w Polsce pod numerem NIP: (…),

‒B. BV - spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, założoną na mocy prawa holenderskiego, numer w Holenderskiej Izbie Handlowej: (…), numer identyfikacji podatkowej VAT: (…), zarejestrowanym na potrzeby rozliczania podatku VAT w Polsce pod numerem NIP: (…), (dalej zwani łącznie: „Kontrahentami”).

Każda transakcja z Kontrahentami jest udokumentowana wystawioną przez nich fakturą VAT, zawierającą takie informacje, jak:

‒data wystawienia,

‒numer faktury bądź numer zamówienia,

‒numer rachunku,

‒imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów oraz ich adresy,

‒NIP nabywcy towarów,

‒NIP podatnika,

‒data dokonania dostawy,

‒nazwa (rodzaj produktu),

‒miara i ilość (liczba) dostarczonych produktów,

‒cena jednostkowa netto,

‒kwoty wszelkich upustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto,

‒wartość sprzedaży netto,

‒stawka podatku,

‒suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku,

‒kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku,

‒kwota należności ogółem,

‒adnotację o treści: „Ten rachunek nie może zostać wykorzystany do odliczenia naliczonego podatku VAT. Zakup został dokonany wyłącznie do użytku osobistego” (w przypadku zakupu od A. SE) lub „Przypominamy, że zgodnie z regulaminem sprzedaży dostępnym na stronie (…) zaakceptowanym przez Państwa w momencie złożenia zamówienia: Platforma jest przeznaczona wyłącznie dla (…) w celu sprzedaży produktów (…) bezpośrednio konsumentom końcowym, dlatego też zakup produktów w celu odsprzedaży jest surowo zabroniony” (w przypadku zakupu od B. BV).

Towary nabywane są od Kontrahentów na platformach internetowych, a transakcje służą wyłącznie czynnościom opodatkowanym Przedsiębiorcy. Kontrahenci są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług na terenie Polski, posiadają polskie numery NIP.

Pomimo otrzymywania faktur z identyfikacją podatkową NIP, Kontrahenci traktują wszystkich nabywców jako podmioty nieprowadzące działalności gospodarczych. Kontrahenci w swoich wewnętrznych regulaminach wskazują, że oferty na ich stronach internetowych są skierowane wyłącznie do konsumentów, którzy dokonują zakupu do celów niezwiązanych z działalnością komercyjną, gospodarczą ani zawodową. Jednakże pomimo tego zastrzeżenia, Kontrahenci dokonują sprzedaży na rzecz osób występujących w transakcji w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, wystawiając faktury VAT, które zawierają wszelkie niezbędne elementy faktury określone w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie wyklucza także możliwości otrzymywania faktur dokumentujących dostawy towarów o zakresie tożsamym z fakturami przedstawionymi powyżej także od innych kontrahentów, z którymi nawiąże współpracę w przyszłości, także zagranicznych, zarejestrowanych dla celów rozliczania VAT w Polsce.

W momencie zawierania transakcji nabycia towarów, Wnioskodawca nie posiada informacji gdzie nabywany towar znajduje się w momencie złożenia zamówienia. Przy czym, przez Kontrahentów dokonujących wysyłki, dostawa jest identyfikowana jako dostawa krajowa i w ten sposób dokumentuje ją faktura wystawiona przez Kontrahenta, który ma wiedzę, skąd wysyłane są towary do Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, przedmiotowe faktury wystawiane są przez podmiot zagraniczny, ale dokumentują sprzedaż krajową.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, będzie nabywać towary od Kontrahentów oraz innych podmiotów, z którymi nawiąże współpracę w przyszłości, od których otrzyma faktury dokumentujące dostawy towarów o powyższym zakresie treściowym; towary te będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do sprzedaży opodatkowanej VAT.

Towar zakupiony przez Wnioskodawcę jest sprzedawany do klientów zagranicznych z Unii Europejskiej (głównie Niemiec i Włoch). Są to czynni podatnicy podatku VAT UE.

Proces sprzedaży rozpoczyna się od złożenia zamówienia przez klienta. Następnie Wnioskodawca weryfikuje dostępne stany magazynowe w zakresie posiadanego towaru.

Jeśli zamówiony towar nie znajduje się w magazynie lub nie ma wystarczającej liczby par danego obuwia - Przedsiębiorca zamawia od Kontrahentów towary niezbędne do realizacji zamówienia złożonego wcześniej przez klienta. W związku z powyższym, w takiej sytuacji zamówienie może zostać zrealizowane etapami - w ramach kilku wysyłek, w zależności od stanów magazynowych i wielkości zamówienia.

Klient płaci wówczas zaliczkę/przedpłatę za towary wysłane przez Przedsiębiorcę, która jest dokumentowana przez Wnioskodawcę fakturą zaliczkową. Następnie po realizacji całego zamówienia (wysłaniu wszystkich partii zamówionych towarów) i otrzymaniu pozostałej części płatności Wnioskodawca wystawia fakturę końcową potwierdzającą rozliczenie danej transakcji z klientem.

Pytania

1.Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturach opisanych w stanie faktycznym z Kontrahentami oraz na fakturach o tożsamym zakresie treściowym wystawionych przez inne podmioty, także zagraniczne, zarejestrowane dla celów rozliczania VAT w Polsce?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wystawienie faktury zaliczkowej dokumentującej otrzymanie od Kontrahenta z UE sumy pieniężnej (mającej charakter zaliczki/przedpłaty w związku z realizowanymi zamówieniami) w ramach WDT, jak i samo otrzymanie takiej sumy pieniężnej nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturach opisanych w stanie faktycznym z Kontrahentami oraz na fakturach o tożsamym zakresie treściowym wystawionych przez inne podmioty, także zagraniczne, zarejestrowane dla celów rozliczania VAT w Polsce.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z kolei art. 88 ustawy o VAT wprowadza określenie przypadków, w których podatnikom nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony ani prawo do zwrotu różnicy podatku.

Art. 106e ustawy o VAT statuuje wymogi dotyczące faktury, enumeratywnie wymieniając jakie elementy powinna ona zawierać. Elementy niezbędne to m.in.:

‒data wystawienia;

‒kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

‒imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

‒numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

‒numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

‒datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

‒nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

‒miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

‒cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

‒kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one -uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

‒wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

‒stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

‒sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

‒kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

‒kwotę należności ogółem;

‒oraz inne elementy w przypadku np. zastosowania metody kasowej, samofakturowania czy zastosowania procedury odwrotnego obciążenia.

Art. 86 ustawy o VAT wprowadza do prawa krajowego zasadę neutralności podatku od towarów i usług, wyrażającą się w podstawowym prawie podatnika, jakim jest możliwość odliczenia podatku naliczonego. Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest elementem konstrukcyjnym podatku, a nie formą ulgi czy przywileju. Innymi słowy, przepis ten określa prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności dających prawo do odliczenia.

Art. 88 ustawy o VAT wprowadza określenie przypadków, w których podatnikom nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony ani prawo do zwrotu różnicy podatku.

Z kolei art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Artykuł 106e określa minimalną zawartość faktury, czyli podstawowe elementy, które powinny znajdować się w fakturze wystawionej przez podatnika. Dane wymienione w tym przepisie muszą zostać ujęte na wystawianej przez podatnika fakturze - natomiast poza nimi podatnik może umieścić na fakturze dowolne informacje.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że aby możliwe było odliczenie podatku VAT:

‒podatnik musi być czynnym podatnikiem VAT,

‒zakupywane towary i usługi mają związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi,

‒podatnik posiada prawidłowy dokument uprawniający do odliczenia VAT,

‒wydatek nie dotyczy towarów lub usług, wobec których ustawa ogranicza możliwość odliczenia VAT.

Przenosząc powyższe przepisy na opisany stan faktyczny, Wnioskodawca zauważył, że spełnione są wszystkie powyższe warunki.

Po pierwsze, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą. Przedsiębiorca jest wpisany w Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej.

Nabycie towarów przez Przedsiębiorcę dokonywane jest w celu wykonywania czynności opodatkowanych, tj. w celu dalszej odsprzedaży, stanowiącej główny przedmiot działalności gospodarczej Przedsiębiorcy. Zatem spełniony jest warunek z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, skoro zakupione towary przez Wnioskodawcę mają związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Wnioskodawca posiada dokumenty uprawniające do odliczenia VAT, dotyczące transakcji opisanych w stanie faktycznym - są to faktury VAT dokumentujące prawdziwe zdarzenia gospodarcze, wystawiane przez Kontrahentów, zawierające wymagane ustawowo elementy. Przedstawienie na fakturze informacji wymienionych w stanie faktycznym stanowi spełnienie wymogów zawartych w art. 106e ustawy o VAT. W przypadku otrzymania faktur dokumentujących dostawę towarów od innych podmiotów, które to faktury będą obejmowały wszystkie wymienione w stanie faktycznym informacje, faktury te również będą stanowiły podstawę do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku VAT wykazanego na tych fakturach.

Art. 88 ustawy o VAT, precyzujący sytuacje, w których odliczenie podatku VAT nie jest możliwe, nie znajduje odniesienia do stanu faktycznego. Innymi słowy, nie zachodzą przesłanki negatywne wykluczające lub ograniczające prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT wykazanego na tych fakturach. Nie zachodzi także wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Przy czym należy wskazać, że przepisy ustawy o VAT w szczególności nie uzależniają prawa podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od umieszczania stosownych „dopisków" na fakturach. Ustawodawca bowiem przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które zostały wskazane w art. 88 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanej na fakturach wystawionych przez Kontrahentów oraz na fakturach o tożsamym zakresie treściowym wystawionych przez inne podmioty, w tym zagraniczne, zarejestrowane dla celów rozliczania VAT w Polsce.

Potwierdzenie powyższego stanowiska Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w wielu interpretacjach indywidualnych wydawanych w podobnych stanach faktycznych, m.in.:

‒interpretacji z dnia 06 września 2023 r. o sygn. 0114-KDIP1-3.4012.471.2023.1.JG,

‒interpretacji z dnia 18 stycznia 2023 r. o sygn. 0114-KDIP1-3.4012.3.2023.1.PRM,

‒interpretacji z dnia 20 października 2022 r. o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.591.2022.1.KW,

‒interpretacji z dnia 02 czerwca 2022 r. o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.280.2022.1.JS,

‒interpretacji z dnia 25 sierpnia 2022 r. o sygn. 0112-KDIL1-3.4012.327.2022.1.KK.

Ad 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w zakresie WDT powstanie 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zrealizowane zostanie zamówienie, z którym zaliczka/przedpłata została rozliczona, natomiast otrzymanie zaliczki/przedpłaty i wystawienie faktury zaliczkowej z tytułu WDT nie wpłynie na powstanie obowiązku podatkowego w podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 1a lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zasada ogólna wyrażona w ustawie o VAT statuuje obowiązek wystawienia przez podatnika faktury dokumentującej otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności.

Wyjątkiem od tej zasady jest wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów - wówczas podatnik nie ma obowiązku wystawiania takiej faktury. Innymi słowy, obowiązek wystawienia faktury dokumentującej otrzymanie całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności (tzw. faktury zaliczkowej) nie dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Art. 20 ust. 1 ustawy o VAT zobowiązuje podatnika rozliczającego podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do rozpoznania obowiązku podatkowego 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, chyba że przed tym dniem podatnik, będący dostawcą towarów, wystawił fakturę. Wówczas bowiem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Jednocześnie wskazać należy, że ustawodawca odstąpił od określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania całości lub części zapłaty przed dokonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przepisy dotyczące obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów nie opisują przypadku otrzymania całości lub części ceny, tzw. zaliczki/przedpłaty. Tym samym otrzymanie zapłaty w trybie zaliczkowym, jak i otrzymanie całości zapłaty przed dokonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, nie rodzi obowiązku podatkowego.

Zatem jeśli pomimo braku obowiązku, podatnik wystawi fakturę zaliczkową dokumentującą otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, to jej wystawienie nie będzie powodowało powstania obowiązku podatkowego. Również otrzymanie sumy pieniężnej od kontrahenta w formie zaliczki/przedpłaty w związku z realizowanymi zamówieniami, w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie spowoduje powstania po stronie podatnika obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przyjętym modelem biznesowym Wnioskodawcy, opisanym w stanie faktycznym, na wyraźną prośbę klienta z UE, Przedsiębiorca wystawi z tytułu zapłaty zaliczki/przedpłaty fakturę zaliczkową w ramach WDT (pomimo braku obowiązku udokumentowania takiej czynności fakturą zaliczkową WDT).

Jednocześnie, pomimo wystawienia faktury zaliczkowej WDT, Wnioskodawca nie określi wówczas momentu powstania obowiązku podatkowego. Tym samym wystawienie faktury zaliczkowej dokumentującej otrzymanie od zagranicznego klienta z UE sumy pieniężnej o charakterze zaliczki lub przedpłaty w ramach WDT, nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Zdaniem Przedsiębiorcy, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia faktury przez Wnioskodawcę, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna z dnia 30 czerwca 2023 r. o sygn. 0111-KDIB3-3.4012.180.2023.3.MW, wydana w podobnym stanie faktycznym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 88 ust. 3a ustawy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosowanie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 31 ustawy:

Zakres informacji, jakie powinna zawierać faktura wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy:

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy oraz ich adresy. Faktura powinna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który powinien wynikać z zawartej umowy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, że prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Unormowanie to jest implementacją wcześniej obowiązującego art. 17 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej. To samo wynika z art. 168 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.). Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że odliczenie przysługuje jedynie w odniesieniu do podatku powstałego w wyniku czynności wykonanej przez innego podatnika, a dla realizacji tego prawa – stosownie do art. 178 lit. a tej Dyrektywy – konieczne jest posiadanie faktury wystawionej zgodnie z art. 220, art. 236, art. 238, art. 239 i art. 240 Dyrektywy. Sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego. Prawo do odliczenia przysługuje zatem wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi. Potwierdzeniem tego może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 13 grudnia 1989 r. w sprawie Genius Holding BV v. Staatssecretaris van Financiën, C-342/87, w którym stwierdzono, że zgodnie z artykułem 17 (2) podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych, o ile były one należne. Zasada ta nie dotyczy podatku, który jest należny tylko z tego powodu, że został wykazany na fakturze. Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu.

Zatem sam fakt otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT nie jest wystarczającą przesłanką do realizacji prawa do dokonania obniżenia podatku należnego

Aby powstało prawo do odliczenia, u wystawcy faktury podatek VAT musi być wymagalny, co oznacza, że powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz powstała także podstawa opodatkowania z tytułu zrealizowania jednej z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W niniejszej sprawie należy również przytoczyć wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-439/04 z dnia 6 lipca 2006 r., z którego wynika, że w przypadku gdy dostawa jest realizowana na rzecz podatnika, który nie wiedział i nie mógł wiedzieć o tym, że dana transakcja jest wykorzystywana do celów oszustwa, które zostało popełnione przez sprzedawcę, art. 17 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmienionej przez dyrektywę 95/7, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego, zgodnie z którym stwierdzenie nieważności umowy sprzedaży na mocy przepisu prawa cywilnego, który powoduje bezwzględną nieważność umowy jako sprzecznej z zasadami porządku publicznego, powodował utratę prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego przez podatnika.

Natomiast gdy na podstawie obiektywnych okoliczności zostanie ustalone, że dostawa została zrealizowana na rzecz podatnika, który wiedział lub powinien wiedzieć, że nabywając towar, uczestniczył w transakcji wykorzystanej do popełnienia oszustwa w podatku od wartości dodanej, stwierdzenie niemożności skorzystania z prawa do odliczenia należy do sądu krajowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lutego 2017 r. sygn. akt I FSK 1679/16 wyraźnie podkreślił, powołując się m.in. na wyrok TSUE z dnia 22 października 2015 r. w sprawie C-277/14 PPUH Stehcemp, że jeżeli istnieją przesłanki, by podejrzewać nieprawidłowości lub naruszenie prawa, przezorny przedsiębiorca powinien, zależnie od okoliczności konkretnego przypadku, zasięgnąć informacji na temat podmiotu, u którego zamierza nabyć towary lub usługi, w celu upewnienia się co do jego wiarygodności. Jednakże organy podatkowe nie mogą w sposób generalny wymagać, by podatnik zamierzający skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT badał, czy wystawca faktury za towary lub usługi, których odliczenie ma dotyczyć, jest podatnikiem, czy dysponuje towarami będącymi przedmiotem transakcji i jest w stanie je dostarczyć oraz czy wywiązuje się z obowiązku złożenia deklaracji i zapłaty podatku VAT, w celu upewnienia się, że podmioty działające na wcześniejszych etapach obrotu nie dopuszczają się nieprawidłowości lub przestępstwa albo żeby podatnik ten posiadał potwierdzające to dokumenty.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa Pan obuwie w celu dalszej odsprzedaży towarów m.in. od: A. SE - spółki europejskiej z siedzibą w B. zarejestrowaną na potrzeby rozliczania podatku VAT w Polsce oraz B. BV - spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, założoną na mocy prawa niderlandzkiego, również zarejestrowaną na potrzeby rozliczania podatku VAT w Polsce. Każda transakcja z Kontrahentami jest udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez Kontrahentów, zawierającą takie informacje, jak: data wystawienia, numer faktury bądź numer zamówienia, numer rachunku, imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów oraz ich adresy, NIP nabywcy towarów, NIP podatnika, data dokonania dostawy, nazwa (rodzaj produktu), miara i ilość (liczba) dostarczonych produktów, cena jednostkowa netto, kwoty wszelkich upustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto, wartość sprzedaży netto, stawka podatku, suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku, kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku, kwota należności ogółem oraz adnotację o treści: „Ten rachunek nie może zostać wykorzystany do odliczenia naliczonego podatku VAT. Zakup został dokonany wyłącznie do użytku osobistego” (w przypadku zakupu od A. SE) lub „Przypominamy, że zgodnie z regulaminem sprzedaży dostępnym na stronie (…) zaakceptowanym przez Państwa w momencie złożenia zamówienia: Platforma jest przeznaczona wyłącznie dla (…) w celu sprzedaży produktów (…) bezpośrednio konsumentom końcowym, dlatego też zakup produktów w celu odsprzedaży jest surowo zabroniony” (w przypadku zakupu od B. BV).

Towary nabywane są od Kontrahentów na platformach internetowych, a transakcje służą wyłącznie czynnościom opodatkowanym Przedsiębiorcy. Pomimo otrzymywania faktur z identyfikacją podatkową NIP, Kontrahenci traktują wszystkich nabywców jako podmioty nieprowadzące działalności gospodarczych. Kontrahenci w swoich wewnętrznych regulaminach wskazują, że oferty na ich stronach internetowych są skierowane wyłącznie do konsumentów, którzy dokonują zakupu do celów niezwiązanych z działalnością komercyjną, gospodarczą ani zawodową. Jednakże pomimo tego zastrzeżenia, Kontrahenci dokonują sprzedaży na rzecz osób występujących w transakcji w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, wystawiając faktury VAT, które zawierają wszelkie niezbędne elementy faktury określone w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług. W momencie zawierania transakcji nabycia towarów, nie posiada Pan informacji gdzie nabywany towar znajduje się w momencie złożenia zamówienia. Przy czym, przez Kontrahentów dokonujących wysyłki, dostawa jest identyfikowana jako dostawa krajowa i w ten sposób dokumentuje ją faktura wystawiona przez Kontrahenta, który ma wiedzę, skąd wysyłane są towary do Pana. W związku z powyższym, przedmiotowe faktury wystawiane są przez podmiot zagraniczny, ale dokumentują sprzedaż krajową.

Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia czy przysługuje Panu prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturach opisanych w stanie faktycznym z Kontrahentami oraz na fakturach o tożsamym zakresie treściowym wystawionych przez inne podmioty, także zagraniczne, zarejestrowane dla celów rozliczania VAT w Polsce.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy podkreślić, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. Przy czym co ważne miejscem świadczenia i opodatkowania nabywanych towarów lub usług musi być Polska.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych i czy miejscem opodatkowania nabywanych towarów lub usług jest Polska.

Przy czym należy podkreślić, że faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury.

Konieczność posiadania faktury w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego potwierdzają również wyroki TSUE. Przykładowo w wyroku z dnia 14 lipca 1988 r. w sprawie C-123/87, Jeunehomme TSUE wskazał, że artykuły 18 ust. 1 lit. a), 22 ust. 3 lit. a) i (b) oraz 22 ust. 8 VI Dyrektywy zezwalają Państwom Członkowskim na wprowadzenie wymogu, zgodnie z którym prawo do odliczenia VAT uzależnione jest od posiadania faktury, która, oprócz spełnienia minimalnych warunków wymienionych w VI Dyrektywie, musi zawierać określone dane niezbędne do tego, by zapewnić stosowanie VAT i umożliwić organom skarbowym sprawowanie nadzoru. Liczba tych danych ani ich rodzaj nie może uniemożliwiać lub nadmiernie utrudniać korzystanie z prawa do odliczenia. Tożsamo w orzeczeniu z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-152/02 Terra Baubedarf-Handel GmbH, Trybunał orzekł, że art. 17 ust. 2 lit. a) i pierwszy akapit art. 18 ust. 2 VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że prawo do odliczenia przysługuje w okresie rozliczeniowym, w którym są spełnione dwa warunki wymagane przez te przepisy, tj. towary powinny być dostarczone lub usługi wykonane, a podatnik powinien być w posiadaniu faktury lub innego dokumentu, który według kryteriów danego państwa członkowskiego jest uznawany za odpowiednik faktury.

Zatem podstawę do dokonania odliczenia podatku naliczonego może stanowić wyłącznie faktura odzwierciedlająca faktyczne zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym oraz ilościowym. Tym samym faktura musi potwierdzać, że w rzeczywistości doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług pomiędzy konkretnymi podmiotami, w zakresie ściśle określonego towaru lub usługi oraz w zakresie ilości danego towaru lub usługi. Niezgodność któregokolwiek z tych aspektów eliminuje możliwość odliczenia podatku naliczonego, zawartego w fakturze, która nie odzwierciedla rzeczywistego zdarzenia gospodarczego.

W analizowanej sprawie, wskazał Pan, że wystawione faktury zawierają wszelkie niezbędne elementy faktury określone w art. 106e ust. 1 ustawy. Przy czym co istotne dostawy dokonywane przez Kontrahentów identyfikowane są jako dostawy krajowe, co w odpowiedni sposób dokumentują faktury wystawione przez Kontrahentów. Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Przy czym należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają prawa podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od umieszczania stosownych „dopisków” na fakturach. Ustawodawca bowiem przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które zostały wskazane w art. 88 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa Pan, jako czynny podatnik VAT, towary od dostawców posiadających główne siedziby w jednym z krajów Unii Europejskiej, zarejestrowanych jako czynnych podatników podatku VAT w polskim rejestrze podatników oraz posiadających polski numer NIP. Pana Kontrahenci dokonujący wysyłki towarów na Pana rzecz identyfikują dostawy jako dostawę krajową i w ten sposób wystawiają faktury dokumentując dostawy jako sprzedaż krajowa. Nabyte od Kontrahentów towary służą Panu wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Mając zatem na uwadze tak przedstawiony opis sprawy i powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie przysługuje Panu prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego zawartego na otrzymanych fakturach dokumentujących sprzedaż krajową, gdyż spełniony jest warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. związek zakupionego towaru z opodatkowaną podatkiem VAT Pana działalnością gospodarczą. W konsekwencji przy braku zaistnienia negatywnych przesłanek, przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z faktur wystawionych przez dostawcę.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym, gdy zawiera Pan transakcje zakupu towarów (których miejscem świadczenia i opodatkowania jest Polska) jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, jako czynny podatnik VAT, w sytuacji, gdy nabyte towary służą Panu wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez dostawcę, w sytuacji, niezaistnienia przesłanek negatywnych wskazanych w art. 88 ustawy.

Ponadto Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy wystawienie faktury zaliczkowej dokumentującej otrzymanie od Kontrahenta z UE sumy pieniężnej (mającej charakter zaliczki/przedpłaty w związku z realizowanymi zamówieniami) w ramach WDT, jak i samo otrzymanie takiej sumy pieniężnej nie powoduje powstania po Pana stronie obowiązku podatkowego w VAT.

Z opisu sprawy wynika, że towar zakupiony przez Pana jest sprzedawany do klientów zagranicznych z Unii Europejskiej (głównie Niemiec i Włoch). Są to czynni podatnicy podatku VAT UE. Proces sprzedaży rozpoczyna się od złożenia zamówienia przez klienta. Następnie weryfikuje Pan dostępne stany magazynowe w zakresie posiadanego towaru. Jeśli zamówiony towar nie znajduje się w magazynie lub nie ma wystarczającej liczby par danego obuwia - zamawia Pan od Kontrahentów towary niezbędne do realizacji zamówienia złożonego wcześniej przez klienta. W związku z powyższym, w takiej sytuacji zamówienie może zostać zrealizowane etapami - w ramach kilku wysyłek, w zależności od stanów magazynowych i wielkości zamówienia. Klient płaci wówczas zaliczkę/przedpłatę za towary wysłane przez Pana, która jest dokumentowana przez Pana fakturą zaliczkową. Następnie po realizacji całego zamówienia (wysłaniu wszystkich partii zamówionych towarów) i otrzymaniu pozostałej części płatności wystawia Pan fakturę końcową potwierdzającą rozliczenie danej transakcji z klientem.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy:

Wskazać należy, że w myśl art. 20 ust. 1 ustawy:

Przepis ten zobowiązuje podatnika rozliczającego podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do rozpoznania obowiązku podatkowego 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, chyba że przed tym dniem podatnik, będący dostawcą towarów, wystawił fakturę. Wówczas bowiem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Jednocześnie wskazać należy, że ustawodawca odstąpił od określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania całości lub części zapłaty przed dokonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przepisy dotyczące obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów nie opisują przypadku otrzymania całości lub części ceny, tzw. zaliczki/przedpłaty. Tym samym otrzymanie zapłaty w trybie zaliczkowym, jak i otrzymanie całości zapłaty przed dokonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, nie rodzi obowiązku podatkowego.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106n ustawy.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy:

W świetle art. 106b ust. 3 pkt 1a lit. b ustawy:

W świetle wyżej przytoczonych przepisów stwierdzić należy, obowiązek wystawienia faktury dokumentującej otrzymanie całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności (tzw. faktury zaliczkowej) nie dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Na powyższe nie ma również wpływu żądanie otrzymania faktury zaliczkowej sformułowane przez nabywcę towaru.

Stwierdzić zatem należy, że brak jest podstaw wystawienia faktury zaliczkowej w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru.

W świetle powyższego, jeśli – mimo braku takiego obowiązku - wystawia Pan „fakturę zaliczkową”, dokumentującą otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, to jej wystawienie nie będzie powodowało powstania obowiązku podatkowego. Również otrzymanie sumy pieniężnej od Kontrahenta w formie zaliczki/przedpłaty w związku z realizowanymi zamówieniami, w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie spowoduje powstania po stronie Spółki obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Wobec tego należy zgodzić się z Pana stanowiskiem, że wystawienie faktury zaliczkowej dokumentującej otrzymanie od Kontrahenta z UE sumy pieniężnej (mającej charakter zaliczki/przedpłaty w związku z realizowanymi zamówieniami) w ramach WDT, jak i samo otrzymanie takiej sumy pieniężnej nie spowoduje powstania po Pana stronie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym Pana stanowisko całościowo należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Pana skutków prawnopodatkowych, a zatem nie wywiera skutku prawnego dla dostawcy. Ponadto należy wskazać, że interpretacja nie ocenia prawidłowości dokonywanych przez dostawcę rozliczeń oraz prowadzonych przez niego ewidencji. Interpretację indywidualną wydano przy założeniu, że nabycie towarów przez Wnioskodawcę jest czynnością podlegającą opodatkowaniu na terytorium kraju. Jak wskazał Wnioskodawca faktury od Kontrahentów dokumentują sprzedaż krajową i powyższe stwierdzenie przyjąłem jako element przedstawionego stanu faktycznego, który nie podlega ocenie. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).