Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 26 marca 2024 r., sygn. I SA/Ol 83/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski Sędziowie sędzia WSA Andrzej Brzuzy asesor WSA Anna Janowska (sprawozdawca) Protokolant starszy referent Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2024 r. sprawy ze skargi A. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 4 grudnia 2023 r., nr 2801-IOV-1.603.10.2023 w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2015 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

A. L. (dalej jako: "skarżący", "strona", "podatnik") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z 4 grudnia 2023 r. w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2015 r.

Z przedłożonych Sądowi wraz ze skargą akt administracyjnych sprawy wynika, że Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno- Skarbowego w Olsztynie wydał wobec strony w dniu 2 listopada 2017 r. decyzję w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2015 r. Podstawę faktyczną tej decyzji stanowiły ustalenia o uwzględnieniu przez stronę w rejestrach zakupu i deklaracjach VAT-7 faktur za usługi budowlane, które nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych, wystawionych przez Z. – M. R. na łączną wartość netto 2.383.005 zł, VAT 546.709 zł, oraz N. – M. F., na łączną kwotę 2.775.379,80 zł, VAT 638.544,35 zł. W związku z powyższym na podstawie art. 88 ust. 3a pkt. 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej: "ustawy o VAT", pozbawiono stronę prawa do odliczenia podatku naliczonego z tych faktur.

Powyższą decyzję utrzymał w mocy Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie decyzją z 12 lutego 2018 r., a następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 17 października 2018 r., sygn. akt. I SA/OI 224/18, oddalił skargę strony. Strona wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego od powyższego wyroku WSA, zaś pismem z 16 stycznia 2020 r. wniosła o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną. Jako podstawę żądania powołała wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 16 października 2019 r. w sprawie C-189/18 Glencore Agriculture Hungary Kft. (Dz. U. C 423 z 16 grudnia 2019 r.). Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie postanowieniem z 20 lutego 2020 r. wznowił postępowanie podatkowe, a następnie postanowieniem z 28 lutego 2020 r. zawiesił wznowione postępowanie do czasu zakończenia postępowania sądowego. NSA wyrokiem z 24 lutego 2023 r., sygn. akt. I FSK 150/19, oddalił skargę kasacyjną od wyroku WSA w Olsztynie z 17 października 2018 r., sygn. akt. I SA/OI 224/18.