Interpretacja indywidualna z dnia 9 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.40.2024.2.JS

Miejsce opodatkowania oraz dokumentowanie świadczonych przez Państwa usług produkcyjnych na rzecz Spółki powiązanej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy miejsca opodatkowania oraz dokumentowania świadczonych przez Państwa usług produkcyjnych na rzecz Spółki powiązanej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 marca 2024 r. (wpływ 25 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka ... Spółka z o.o. z siedzibą w ... (dalej jako: Spółka, Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka wykonywać będzie usługi na rzecz podmiotu powiązanego z nią kapitałowo w sposób bezpośredni, tj. spółki kapitałowej z siedzibą w Danii, podatnika podatku VAT, duńskiego rezydenta podatkowego (dalej jako: Spółka powiązana) w sposób opisany poniżej.

Usługa Wnioskodawcy polegać będzie na przetworzeniu materiału powierzonego, będącego własnością Spółki powiązanej. Spółka powiązana zlecać będzie Wnioskodawcy usługę produkcyjną na powierzonym materiale, tj. surowce i materiał do wykonania usługi produkcji świeczek będą dostarczane do Wnioskodawcy z różnych krajów, w tym z Danii z miejsca działalności Spółki powiązanej, i stanowią w całości własność Spółki powiązanej. Z tych surowców i materiałów powstaje produkt końcowy, który jest pakowany przez Wnioskodawcę i wyjeżdża do odbiorców końcowych. Proces zakupu surowców i materiałów, ich dostawy do Wnioskodawcy, podobnie jak sprzedaż produktów końcowych, organizuje w całości Spółka powiązana, która ponosi za to odpowiedzialność. Produkt końcowy jest dostarczany do różnych odbiorców końcowych, zarówno w Polsce, jak i za granicą.

Co istotne, w Polsce Spółka powiązana jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Zarejestrowania dokonano dla celów dostaw produktu końcowego do odbiorców końcowych w Polsce, a w przyszłości także odbiorców końcowych za granicę (zarówno w krajach UE, jak i poza UE). Dokonując rejestracji w Polsce Spółka powiązana wskazała w formularzu VAT-R, że jest podatnikiem, który posiada siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium kraju oraz będzie dokonywała transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. jest podatnikiem podlegającym obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT czynny, będzie dokonywał lub dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym dostawy, do której stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 3 ustawy, lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub będzie świadczył lub świadczy usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, lub będzie nabywał lub nabywa usługi, do których stosuje się art. 28b ustawy, jeżeli usługi te stanowiłyby u podatnika import usług (poz. 58 w cz. C formularza VAT-R).

Należy wyjaśnić, że początkowo produkt końcowy, który nie będzie sprzedawany w Polsce do odbiorców końcowych, będzie transportowany do Danii, do siedziby Spółki powiązanej i jej miejsca działalności, skąd będzie sprzedawany innym odbiorcom. Przemieszczenie produktu końcowego z Polski do Danii będzie dokumentowane jako WDT nie-transakcyjne, tj. przemieszczenie wewnętrzne na własną rzecz, pomiędzy Spółką powiązaną jako podatnikiem VAT w Danii i Spółką powiązaną jako podatnikiem VAT w Polsce.

Szczegółowo przebieg transakcji między stronami wygląda następująco. Spółka powiązana surowce i materiały do produkcji transportuje do Polski z Danii, co stanowi wewnętrzne przesunięcie materiałów z siedziby i miejsca prowadzenia działalności w Danii do Polski. Ponadto Spółka powiązana będzie dokonywała zakupów w Polsce i poza nią (w krajach UE i poza UE) celem nabycia wszystkich koniecznych surowców i materiałów do produkcji. Dokonując tych zakupów będzie podawała polski numer NIP i rozpoznawać będzie te transakcje jako transakcje krajowe, a w przypadku transakcji unijnych jako WNT, a jeśli dojdzie do importu, to będzie to w sposób właściwy rozliczała w Polsce, także podając polski numer NIP.

Wszystkie surowce i materiały przywiezione do Polski z Danii z miejsca jej działalności i siedziby oraz zakupione w ramach transakcji WDT lub krajowej lub ewentualnie w ramach importu, będą przetworzone przez Wnioskodawcę i wykorzystane jako materiał powierzony do produkcji świec.

Gotowy produkt będzie sprzedawany przez Spółkę powiązaną z terytorium Polski do odbiorców końcowych, tj. do kontrahentów w Polsce, a także w innych krajach UE, a w przyszłości także w ramach eksportu do odbiorców z krajów trzecich. Część produktów gotowych (końcowych) będzie z terytorium Polski przemieszczana do Danii, na magazyn własny Spółki powiązanej (w ramach WDT nie-transakcyjnego). Sprzedaż produktu gotowego (końcowego) będzie następowała bezpośrednio z produkcji Wnioskodawcy, tj. po zapakowaniu produkt gotowy będzie sprzedawany odbiorcom końcowym w Polsce, UE i w innych krajach poza UE, nie będzie magazynowany w Polsce. Transport organizuje Spółka powiązana.

Spółka powiązana jako podmiot zarejestrowany w Polsce dla celów podatku VAT będzie wystawiała faktury sprzedaży z polskim NIP-em na rzecz odbiorców końcowych, ale także na własną rzecz, czyli na rzecz Spółki powiązanej zarejestrowanej jako podatnik VAT czynny w Danii (WDT nie-transakcyjne w związku z przemieszczeniem produktów końcowych stanowiących jej własność z terytorium RP na terytorium Danii). Będzie także otrzymywała faktury, które będą dokumentowały dokonane nabycia surowców i materiałów z Danii (od siebie - WNT nie-transakcyjne), od kontrahentów z Polski (zakup np. palet, kartonów, etykiet, materiałów do produkcji), od kontrahentów z UE (zakup materiałów do produkcji z bezpośrednią dostawą do Wnioskodawcy) oraz od kontrahentów z poza UE (np. import materiałów do produkcji z Chin). Ponadto Spółka powiązana będzie nabywać w Polsce niezbędne usługi: usługi księgowe, transportowe.

Spółka powiązana nie ma w Polsce siedziby, magazynu, pracowników. Posiada jedynie umowę z biurem rachunkowym, które jest upoważnione do rozliczania podatku VAT. Na ten moment nie ma także żadnych umów z dostawcami, odbiorcami. W Polsce nie ma osoby, która nadzorowałaby z ramienia Spółki powiązanej produkcję lub stałego pełnomocnika do prowadzenia jej spraw. Zwykle raz na tydzień lub raz na dwa tygodnie z siedziby Spółki powiązanej z Danii do Polski przyjeżdża członek zarządu Spółki powiązanej, który weryfikuje jakość produkcji w zakładzie Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie udostępnia magazynu Spółce powiązanej, gdyż powierzone mu materiały i surowce przetwarza, a produkty końcowe pakuje i wydaje do transportu, jak tylko gotowa będzie zamówiona ilość produktów gotowych. Wnioskodawca przechowuje w magazynach, którymi dysponuje surowce i materiały powierzone mu przez Spółkę powiązaną oraz produkty końcowe, ale pozostaje to w związku ze zwykłym tokiem produkcji. Nie świadczy na rzecz Spółki powiązanej usługi magazynowej, czy usługi przechowania. Nie wynajmuje także Spółce powiązanej powierzchni magazynowej.

Umowa obejmująca usługę produkcyjną na materiale powierzonym zawarta jest pomiędzy Wnioskodawcą a Spółka powiązaną z siedzibą w Danii, zarejestrowaną tam jako czynny podatnik VAT, będącą duńskim rezydentem podatkowym. Należy zauważyć, że Spółka powiązana z punktu widzenia prawa cywilnego, handlowego i gospodarczego jest jednym podmiotem, a fakt jej rejestracji dla celów podatku VAT w Polsce nie wpływa na to, że stanowi jeden podmiot (jest jedną osobą prawną).

Podsumowując, Spółka powiązana posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Danii, a w Polsce jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Kontakt z kontrahentami, negocjacje handlowe, zawieranie umów z odbiorcami końcowymi produktów gotowych, Spółka powiązana będzie realizowała bezpośrednio z jej siedziby, tj. z terytorium Danii. Wnioskodawca wykonuje na rzecz Spółki powiązanej usługę na materiale powierzonym w oparciu o zawartą z nią umowę. Po wykonaniu usługi na rzecz Spółki powiązanej Wnioskodawca będzie wystawiał na jej rzecz fakturę dokumentującą wykonaną usługę. Po wykonaniu ww. usługi, produkt gotowy będzie podlegał przez Spółkę powiązaną sprzedaży na rzecz odbiorców końcowych (sprzedaż B2C), przy czym możliwe na dzień dzisiejszy są następujące konfiguracje:

1)Spółka powiązana dokona sprzedaży na rzecz odbiorców końcowych na terytorium Polski - wówczas rozpozna dostawę towarów jako dostawę krajową i opodatkuje ją zgodnie z polskimi przepisami ustawy o VAT;

2)Spółka powiązana dokona przemieszczenia własnych towarów (produktów gotowych) z terytorium Polski do Danii, gdzie posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej - wówczas rozpozna WDT nie-transakcyjne na terytorium Polski, a dopiero następnie dokona dostawy na rzecz odbiorców końcowych z terytorium Danii.

Wnioskodawca wykonywał już uprzednio usługi na materiale powierzonym na rzecz Spółki powiązanej, lecz z uwagi na zarejestrowanie w Polsce Spółki powiązanej jako podatnika VAT oraz związaną z tym zmianą modelu działania Spółki powiązanej, powstały wątpliwości po stronie Wnioskodawcy, co do tego, czy prawidłowym będzie wystawienie faktury na Spółkę powiązaną ze wskazaniem duńskiego numeru NIP oraz ustaleniem miejsca świadczenia usługi w oparciu o art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nadto Wnioskodawca wskazuje, że planowane czynności zaangażują w 100% jego moce produkcyjne, a tym samym Spółka powiązana będzie pozostawała jedynym odbiorcą świadczonej przez niego usługi produkcyjnej. Udział kapitałowy Spółki powiązanej wynosi ponad 65% w kapitale zakładowym Wnioskodawcy.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1.W związku z pytaniem Organu o treści: „Czy Spółka powiązana, na rzecz której świadczą/będą Państwo świadczyć usługi produkcyjne, o których mowa we wniosku, jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361)? (…)” Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że jak zostało wskazane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka wykonywać będzie usługi na rzecz podmiotu powiązanego z nią kapitałowo w sposób bezpośredni, tj. spółki kapitałowej z siedzibą w Danii, duńskiego rezydenta podatkowego (dalej jako: Spółka powiązana), jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361). Ponadto wskazano, iż w Polsce Spółka powiązana jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Zarejestrowania dokonano dla celów dostaw produktu końcowego do odbiorców końcowych w Polsce, a w przyszłości także odbiorców końcowych za granicę (zarówno w krajach UE, jak i poza UE). Dokonując rejestracji w Polsce Spółka powiązana wskazała w formularzu VAT-R, że jest podatnikiem, który posiada siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium kraju oraz będzie dokonywał transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. jest podatnikiem podlegającym obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT czynny, będzie dokonywał lub dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym dostawy, do której stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 3 ustawy, lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub będzie świadczył lub świadczy usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, lub będzie nabywał lub nabywa usługi, do których stosuje się art. 28b ustawy, jeżeli usługi te stanowiłyby u podatnika import usług (poz. 58 w cz. C formularza VAT-R).

Spółka powiązana jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a Ustawy o podatku od towarów i usług.

2.Na pytanie Organu o treści: „Czy Spółka powiązana posiada/będzie posiadać stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce? Jeżeli tak, to proszę wskazać czy usługi produkcyjne, o których mowa we wniosku są/będą świadczone przez Państwa dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Spółki powiązanej?” Wnioskodawca wskazał, że w jego opinii, Spółka powiązana nie posiada i w najbliższym czasie nie będzie posiadała stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Niemniej jednak Spółka występując z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej poddała pod ocenę prawną, czy okoliczności opisane we wniosku pozwalają Wnioskodawcy na przyjęcie, że jego sposób wykładni i zastosowania przepisów prawa zaprezentowany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest prawidłowy. Ocena przebiegu planowanej transakcji, szczegółowo, zaprezentowanych zdarzeń przyszłych we wniosku o wydanie interpretacji, jest kluczowe dla przyjęcia, czy w zaprezentowanym stanie przyszłym podejmowane przez strony transakcji czynności, stanowią o powstaniu stałego miejsca prowadzenia działalności przez Spółkę powiązaną. W ocenie Spółki na terenie RP nie powstanie stałe miejsce prowadzenia działalności Spółki powiązanej, niemniej jest to kwestia już oceny prawnej, która warunkuje prawidłowość stanowiska prawnego Wnioskodawcy i jest elementem kluczowym do jego dokonania. We wniosku nadto podano: „Spółka powiązana posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Danii, a w Polsce jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.”

Pytanie

Czy w przedstawionych okolicznościach prawidłowe będzie wystawienie przez Wnioskodawcę faktury w związku z wykonanymi usługami w trybie art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. przyjęcie, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi podlegać będą opodatkowaniu w Danii, a wystawiona przez Wnioskodawcę faktura winna wskazać Spółkę powiązaną, identyfikowaną pod duńskim numerem NIP wobec tego, że Spółka powiązana nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 12a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zaś zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy zauważyć, że w przypadku świadczenia usług, w celu prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług konieczne jest określenie miejsca wykonania danej usługi, które wskaże, czy usługa ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania ww. rozdziału ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej; podatnika, który prowadzi również

c.działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast jak stanowi art. 28b ust. 2 tej ustawy, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Ponadto, w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami. Do opisanego stanu przyszłego nie znajdują zastawania wyjątki wskazane w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka powiązana jest Spółką duńską, dla której miejscem siedziby oraz prowadzenia działalności gospodarczej jest Dania. Spółka powiązana jest zarejestrowana do celów VAT w Polsce ze względu na przemieszczenia własnych towarów z terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej na terytorium Polski, stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów albo WNT nie-transakcyjne, gdy do takiego przemieszczenia dochodzi z Danii z miejsca stałego prowadzenia działalności gospodarczej w Danii. Wnioskodawca dokonuje na rzecz Spółki powiązanej usługi na materiale powierzonym, a wyrób gotowy jest sprzedawany w ramach transakcji B2C na rzecz innych podmiotów z Polski lub innych krajów UE. Część produktów gotowych będzie przemieszczana do miejsca prowadzenia działalności w Danii.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy będzie on upoważniony do wystawienia na rzecz Spółki powiązanej, podającej do nabycia usługi produkcyjnej duński numer NIP, faktury VAT, w której nie wykaże ona podatku należnego VAT w związku tym, że czynność ta (usługa produkcyjna) opodatkowana będzie zgodnie z art. 28b ust. 1 na terytorium Danii.

Aby odpowiedzieć na pytanie postawione przez Wnioskodawcę konieczne jest w pierwszym rzędzie ustalenie, czy w świetle obowiązującego prawa, Spółka powiązana nie będzie posiadała na terytorium Polski stałego miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Tylko wówczas do nabywanych przez Spółkę powiązaną usług zastosowanie znalazłby art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, co oznaczałoby, że usługa produkcyjna świadczona przez Wnioskodawcę podlegać będzie opodatkowaniu w państwie siedziby Spółki, tj. w Danii.

Rozważania w tej sprawie oprzeć można na stanowisku wyrażonym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadłym dnia 2 czerwca 2023 r., sygn. I FSK 745/19.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w art. 28b ust. 2 ustawy o VAT nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o VAT ani w przepisach aktów wykonawczych do tej ustawy. Jednakże, dla ujednolicenia stosowanych w państwach członkowskich UE zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu, definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, stosowanego w tym zakresie od dnia 1 lipca 2011 r., zwanego dalej „Rozporządzeniem 282/2011”.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem Rozporządzenia Nr 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej, ww. rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie. Zaś w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 Rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie zaś z art. 11 ust. 2 Rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania następujących artykułów „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego Rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

a)art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;

b)począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;

c)do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;

d)art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 11 ust. 3 Rozporządzenia 282/2011, fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 53 ust. 1 Rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika uwzględnia się wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Z kolei, zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa TSUE w dziedzinie podatku VAT, pojęcie „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” wymaga minimalnej trwałości poprzez zgromadzenie stałych zasobów ludzkich i technicznych, koniecznych dla świadczenia określonych usług. Owa minimalna trwałość oznacza wystarczający stopień trwałości oraz strukturę, która z punktu widzenia zasobów ludzkich i technicznych jest w stanie umożliwić świadczenie danych usług w sposób niezależny. O ww. miejscu można zatem mówić, jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyroki: C-73/06 Planzer Luxembourg Sarl, C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 FaabordGelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Konieczność odwołania się do wyroków TSUE wielokrotnie podkreślały polskie sądy administracyjne. Przykładowo, NSA w wyroku z dnia 16 lutego 2015 r., sygn. akt I FSK 2004/13, odwołując się do wyroku TSUE C-260/95 stwierdził, że wszelkie zasoby wykorzystywane przez potencjalne stałe miejsce prowadzenia działalności, w tym również zasoby techniczne, nie muszą być własnością podatnika. W ocenie NSA, podatnik może więc „stworzyć” wymaganą strukturę, opierając się na wynajmie, dzierżawie i innych podobnych formach. Z kolei, WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 30 września 2009 r., sygn. akt I SA/Ol 563/09 stwierdził, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na terytorium kraju infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podobnie tezy zawarte w wyrokach WSA sygn. akt III SA/Wa 3332/14 i III SA/Wa 3741/14, uwzględniające dorobek orzeczniczy TSUE, są pomocne dla analizy kwestii określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle ww. definicji stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającej z Rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalonego orzecznictwa TSUE oraz polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”.

Jak wynika z samej nazwy, „stały” - to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Oznacza to, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa, powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności nie można również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na przedstawione kryteria trzeba stwierdzić, że Spółka powiązana posiadałaby stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju (Polski), jeżeli przy wykorzystaniu na terytorium Polski infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadziłaby działalność, w ramach której dokonywałaby czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Koniecznym dla uznania miejsce prowadzenia działalności za stałe jest, aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Przy czym dla uznania działalności Spółki powiązanej w Polsce za podejmowanie czynności w ramach stałego miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, konieczne jest, aby Spółka powiązana dokonywała dostawy towarów przy wykorzystaniu środków w Polsce. Ponadto wymagane jest posiadanie stałej struktury działalności podmiotu tak, aby Spółka powiązana miała możliwość odbioru i korzystania z usług w Polsce, dostarczonych na jej własne potrzeby. Oznacza to przynajmniej posiadanie w Polsce kontroli nad zapleczem personalnym i technicznym (nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego).

Jeżeli dany podmiot (tu: Spółka powiązana) posiadałby w Polsce personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną) cechującą się odpowiednią stałością, to posiadałby stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że Spółka powiązana nie będzie posiadała w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka ta nie zorganizowała bowiem na terytorium kraju w sposób stały odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych umożliwiających samodzielne prowadzenie działalności.

Tym samym Wnioskodawca winien wystawić fakturę VAT dokumentującą wykonane usługi produkcyjne na rzecz Spółki powiązanej, posługując się podanym przez nią duńskim numerem NIP, z tzw. stawką „NP.”, tj. przyjąć, że podlegają one opodatkowaniu w miejscu jej siedziby i stałego miejsca prowadzenia działalności (Dania). Przez stawkę „NP.” Wnioskodawca rozumie stawkę właściwą dla usług niepodlegających opodatkowaniu w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Na mocy art. 28a ustawy:

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy:

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy:

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, w tym w pkt 1-18 wymieniono:

Stosownie do art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wykonywać będą Państwo usługi na rzecz podmiotu powiązanego kapitałowo w sposób bezpośredni, tj. spółki kapitałowej z siedzibą w Danii, podatnika podatku VAT, duńskiego rezydenta podatkowego. Spółka powiązana jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy. Udział kapitałowy Spółki powiązanej wynosi ponad 65% w kapitale zakładowym Państwa Spółki. Świadczona przez Państwa usługa polegać będzie na przetworzeniu materiału powierzonego, będącego własnością Spółki powiązanej. Spółka powiązana zlecać będzie Państwu usługę produkcyjną na powierzonym materiale, tj. surowce i materiał do wykonania usługi produkcji świeczek będą dostarczane do Państwa z różnych krajów, w tym z Danii z miejsca działalności Spółki powiązanej, i stanowią w całości własność Spółki powiązanej. Z tych surowców i materiałów powstaje produkt końcowy, który jest pakowany przez Państwa i wyjeżdża do odbiorców końcowych. Proces zakupu surowców i materiałów, ich dostawy do Państwa, podobnie jak sprzedaż produktów końcowych, organizuje w całości Spółka powiązana, która ponosi za to odpowiedzialność. Część produktów gotowych (końcowych) będzie z terytorium Polski przemieszczana do Danii, na magazyn własny Spółki powiązanej. Sprzedaż produktu gotowego (końcowego) będzie następowała bezpośrednio z produkcji Państwa, tj. po zapakowaniu produkt gotowy będzie sprzedawany odbiorcom końcowym, nie będzie magazynowany w Polsce. Transport organizuje Spółka powiązana. Spółka powiązana będzie pozostawała jedynym odbiorcą świadczonej przez Państwa usługi produkcyjnej. Jak Państwo wskazali - według opinii Państwa Spółka powiązana nie posiada i w najbliższym czasie nie będzie posiadała stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Spółka powiązana posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Danii, a w Polsce jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Zarejestrowania dokonano dla celów dostaw produktu końcowego do odbiorców końcowych w Polsce, a w przyszłości także odbiorców końcowych za granicę (zarówno w krajach UE, jak i poza UE). Dokonując rejestracji w Polsce Spółka powiązana wskazała w formularzu VAT-R, że jest podatnikiem, który posiada siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium kraju.

W okolicznościach niniejszej sprawy – jak Państwa wskazali - Spółka powiązana nie posiada i w najbliższym czasie nie będzie posiadała stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Jednocześnie do świadczonych przez Państwa usług produkcyjnych nie znajdują zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy.

Wobec powyższego, miejscem świadczenia przez Państwa usług produkcyjnych na rzecz Spółki powiązanej będzie – stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy – miejsce, w którym Spółka powiązana posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w analizowanym przypadku w Danii. Tym samym ww. usługi produkcyjne wykonywane przez Państwa na powierzonym materiale nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Jednocześnie należy wskazać, że w przypadku gdy usługi produkcyjne świadczone będą przez Państwa na rzecz Spółki powiązanej, której siedziba działalności gospodarczej znajduje się na terytorium Danii, obowiązek rozliczenia podatku zostaje przeniesiony na nabywcę usługi. Zatem to Spółka powiązana będzie zobowiązana do rozliczenia podatku w kraju siedziby działalności gospodarczej (Danii).

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że świadcząc usługi produkcyjne na rzecz Spółki powiązanej, których – jak wyżej wskazano - miejscem świadczenia i opodatkowania nie będzie terytorium Polski będą Państwo zobowiązani do udokumentowania tej transakcji fakturą, która powinna zawierać dane identyfikacyjne Spółki powiązanej z duńskim numerem NIP oraz wyrazy „odwrotne obciążenie”. Wystawiając fakturę dokumentującą świadczenie ww. usług nie będą Państwo wykazywać na niej stawki i kwoty podatku, natomiast mogą Państwo na niej umieścić określenie „NP.” (usługi niepodlegające opodatkowaniu w Polsce), bowiem przepisy nie sprzeciwiają się umieszczaniu na fakturze dodatkowych adnotacji.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa zapytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że podmiot występujący z wnioskiem ORD-IN może wnioskować o określenie własnej sytuacji prawnopodatkowej, a nie sytuacji prawnopodatkowej innych podmiotów, w tym podmiotów z nim powiązanych. Rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie kwestii w zakresie ustalenia, czy Spółka powiązana podsiada na terytorium kraju stałe miejsce prowadzenia działalności nie dotyczy wprost sytuacji prawnopodatkowej Państwa. Pomimo powiązań o charakterze gospodarczym obu ww. podmiotów Państwo nie jesteście samodzielnie uprawnieni do wystąpienia z wnioskiem o interpretację, która dotyczy sytuacji prawnopodatkowej innego podmiotu.

Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy informacja o tym, czy Spółka powiązana posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju oraz czy usługi są świadczone dla tego stałego miejsca jest elementem opisu sprawy. W związku z powyższym wskazaną przez Państwa okoliczność, że Spółka powiązana nie posiada i w najbliższym czasie nie będzie posiadała stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce przyjęto jako element opisu sprawy i nie była ona przedmiotem oceny.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Państwa skutków prawnopodatkowych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.;dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydaniainterpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).