Interpretacja indywidualna z dnia 3 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.35.2024.2.DP

Czy wydatki na nabycie kontraktów od Sprzedającego powinny zostać rozpoznane przez Spółkę proporcjonalnie do zakładanego okresu trwania kontraktu jako koszty uzyskania przychodu inne niż bezpośrednio związane z przychodem, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy wydatki na nabycie kontraktów od Sprzedającego powinny zostać rozpoznane przez Spółkę proporcjonalnie do zakładanego okresu trwania kontraktu jako koszty uzyskania przychodu inne niż bezpośrednio związane z przychodem, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 25 i 29 marca 2024 r. (data wpływu do organu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest polską spółką prawa handlowego podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski oraz podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług na terytorium Polski.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (…). Działalność Spółki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a Spółka nie realizuje czynności podlegających zwolnieniu z tego podatku.

W 2023 r. Spółka zawarła transakcję zakupu aktywnych kontraktów na sprzedaż i dystrybucję (…) (dalej: „Transakcja”). Sprzedawca wystawił na Spółkę fakturę za przeniesienie kontraktów, opodatkowując Transakcję podstawową stawką podatku od towarów i usług.

Nabycie kontraktów na sprzedaż i dystrybucję (…) (dalej: Kontrakty) polegało na przeniesieniu w formie cesji wszystkich praw i obowiązków związanych z tymi umowami. W rezultacie, od momentu dokonania cesji, Spółka została bezpośrednim sprzedawcą (…) do klientów zewnętrznych przejętych w ramach transakcji. Sprzedaż (…) do klientów realizowana będzie w ramach tzw. umowy kompleksowej obejmującej dostawę towaru i jego dystrybucję. Z uwagi na fakt, że Spółka nie jest właścicielem majątku przesyłowego, usługa dystrybucji realizowana będzie każdorazowo przy udziale właściciela sieci (…), który jako podwykonawca Spółki będzie realizował funkcję dystrybucyjną w oparciu o obowiązującą taryfę.

Od momentu przeniesienia umów na Spółkę, sprzedawca przestaje być odpowiedzialny wobec klienta za dostawy (…). Zgodnie z warunkami umowy sprzedaży kontraktów, oraz podpisanych trójstronnych porozumień (cesji) między Spółką, sprzedawcą i klientem, to Spółka będzie stroną odpowiedzialną za dostawy. Spółka będzie też ponosiła ewentualne ryzyko związane z zakupem (…) na potrzeby dalszej sprzedaży, w tym ryzyko związane z zapasami. Spółka będzie również odpowiedzialna za wszelkie ewentualne reklamacje od klientów. Pomimo tego, że cena w umowie z klientem została ustalona pierwotnie przez sprzedawcę, to Spółka, od momentu zakupu kontraktów, jest odpowiedzialna za ich wykonanie oraz odpowiada umownie przed klientem za nieprawidłową realizację kontraktów.

Z punktu widzenia prawa bilansowego, cena zapłacona do sprzedawcy jest kosztem pozyskania kontraktów z klientami. Koszty pozyskania kontraktów powinny zostać ujęte w bilansie jako aktywa kontraktowe, a następnie rozliczane w czasie w okresie relacji z klientem (Spółka powinna spójnie z założeniami odnośnie kalkulacji ceny amortyzować te koszty do końca 2029 roku). Podkreślić należy, że Spółka nie będzie ujmować przedmiotowych wydatków jako kosztów rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że cena za kontrakty została ustalona na podstawie planowanych przyszłych przepływów pieniężnych wynikających z wolumenów sprzedaży skalkulowanych na podstawie informacji otrzymanych od sprzedawcy oraz historycznych danych na temat zakupów klientów. Kontrakty będące przedmiotem transakcji kończą się w różnych terminach, natomiast okres wykorzystany do oszacowania przepływów, będących podstawą do ustalenia ceny transakcji, jest okresem szacunkowym i uwzględnia przedłużenie tych kontraktów przez klientów do końca roku 2029. Spółka nie może zatem wykluczyć wcześniejszego zakończenia Kontraktu w wyniku jego wypowiedzenia przez jedną ze stron lub na podstawie wspólnego porozumienia.

W efekcie, dla zachowania rynkowości transakcji i zabezpieczenia interesów Spółki, umowa przeniesienia Kontraktów zawierała mechanizm korekty ceny w przypadku gdyby wolumen (…) rzeczywiście dostarczonego odbiorcy wskazanego w umowie z kontrahentem, nie osiągnął w okresie obowiązywania umowy poziomu 90% wolumenu przyjętego do określenia wynagrodzenia w umowie między Sprzedającym i Spółką. W przypadku spełnienia takiego warunku wysokość wynagrodzenia, ulegnie zmniejszeniu proporcjonalnie do wielkości wolumenu (…), które Spółka dostarczy w ramach kontraktu z klientem.

Wobec powyższego, Spółka pragnie potwierdzić, czy prawidłowo kwalifikuje zrealizowaną Transakcję na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych.

Pytania

 1. Czy wydatki na nabycie kontraktów od Sprzedającego powinny zostać rozpoznane przez Spółkę proporcjonalnie do zakładanego okresu trwania kontraktu jako koszty uzyskania przychodu inne niż bezpośrednio związane z przychodem, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

 2. Czy w przypadku rozwiązania kontraktu przed założonym terminem zakończenia Spółka będzie uprawniona do ujęcia nierozpoznanej części kosztów uzyskania przychodów w okresie, w jakim nastąpiło rozwiązanie tego kontraktu?

Państwa stanowisko w sprawie

 1. W ocenie Spółki wydatki na nabycie kontraktów od Sprzedającego powinny zostać rozpoznane przez Spółkę proporcjonalnie do zakładanego okresu trwania kontraktu jako koszty uzyskania przychodu inne niż bezpośrednio związane z przychodem, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

 2. W przypadku rozwiązania Kontraktu przed założonym terminem zakończenia Spółka będzie uprawniona do ujęcia nierozpoznanej części kosztów uzyskania przychodów w okresie, w jakim nastąpiło rozwiązanie tego Kontraktu.

Pytanie 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

a) wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

b) poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

c) pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

d) jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

e) został właściwie udokumentowany;

 f) wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższego wynika, że poniesione przez niego wydatki na nabycie Kontraktów, stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o CIT. Wynika to z faktu, że Wnioskodawca zamierza uzyskiwać przychody ze sprzedaży (…) do przejętych kontrahentów. Bez znaczenia jest przy tym, że wydatek na nabycie Kontraktów nie jest związany bezpośrednio z przychodami generowanymi w wyniku realizacji Kontraktów.

Kosztami są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów

Co istotne w omawianej sprawie, każdy z Kontraktów jest umową zawartą na czas określony (żadna z umów nie uległa zakończeniu w 2023 r.). Z uwagi na praktykę, specyfikę branży i doświadczenie w relacji z klientami, Spółka prognozuje, że przedmiotowe kontrakty zostaną przedłużone i nie zakończą się wcześniej niż przed 2029 rokiem. W konsekwencji przyjętego założenia, Spółka ujęła koszty pozyskania kontraktów jako aktywa kontraktowe w celu rozliczania ich w czasie przez okres trwania relacji z klientem, tj. do końca 2029 roku.

Powyższe rozwiązanie przyjęte na potrzeby ustawy o rachunkowości nie ma jednak bezpośredniego przełożenia na ujęcie Transakcji na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy ustawy o CIT nie przewidują możliwości ujmowania przedmiotowego wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów z zastosowaniem przepisów o amortyzacji podatkowej. Nabycia Kontraktów nie można bowiem zaklasyfikować do wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 lub składników aktywów, o których mowa w art. 16b ust. 2 ustawy CIT. Wątpliwości nie podlega również to, że Transakcja nie może być rozliczana jako nabycie środków trwałych w rozumieniu powyższej ustawy, zgodnie z art. 16a ustawy CIT.

W ocenie Spółki istotne jest ustalenie w pierwszej kolejności, jakiego rodzaju kosztem będą wydatki na nabycie przedmiotowych kontraktów, tj. czy powinny zostać zaliczone do kosztów bezpośrednio, czy pośrednio związanych z przychodem. Ma to szczególne znaczenie w zakresie postawionego przez Spółkę pytania. W zależności bowiem od kwalifikacji tych kosztów, inny może być ich moment potrącenia.

W praktyce stosowania przepisów ustawy o CIT przyjmuje się, że przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Pozostałe koszty (inne niż bezpośrednio związane z przychodami) stanowią przede wszystkim koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Wydatek na nabycie Kontraktów, pomimo tego, że został poniesiony w celu pozyskania nowego źródła przychodów, nie może, w ocenie Wnioskodawcy, zostać powiązany z konkretnym, zindywidualizowanym przychodem. Spółka nabywając Kontrakty zyskuje możliwość wygenerowania bliżej nieokreślonych przychodów w ciągu czasu trwania kontraktu. Wysokość tych przychodów jest uzależniona od wielu czynników, takich jak np. zużycie (…) przez kontrahenta, cena (…), warunki pogodowe. Z tego względu, nie można w tej sytuacji wskazać na bezpośredni związek wydatku z konkretnymi przychodami. W związku z powyższym, w ocenie Spółki, przedmiotowy koszt powinien zostać zakwalifikowany jako pośrednio związany z przychodami.

Wobec powyższego, potrącenie poniesionych kosztów powinno nastąpić zgodnie z zasadami przewidzianymi dla tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za a dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższych przepisów wynika, że Spółka powinna rozpoznać przedmiotowe koszty proporcjonalnie do zakładanego okresu trwania kontraktu (do 2029 r.) począwszy od miesiąca poniesienia kosztu tj. ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury niezależnie od tego, czy wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych (zaksięgowany) na koncie kosztowym czy też innym koncie (z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów). W ocenie Spółki takie rozwiązanie znajduje uzasadnienie w oparciu o literalne brzmienie przytoczonego przepisu. Jeżeli bowiem Spółka posiada wiedzę co do przewidywanego okresu trwania nabytych Kontraktów, to wydatki poniesione na ich nabycie powinny być rozliczone w proporcji do przewidywanego czasu trwania tych kontraktów. Przyjęcie odmiennego stanowiska spowodowałoby powstanie sytuacji, w której Spółka rozpoznałaby nieproporcjonalnie wysokie koszty, w stosunku do czynności, które ze swojej istoty, będą realizowane w ustalonym okresie czasu. W efekcie, wpłynęłoby na rzetelność podstawy opodatkowania w roku poniesienia kosztu oraz w ciągu kolejnych lat trwania Kontraktów.

Powyższe rozwiązanie znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (przykładowo: interpretacja z 12 października 2023 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.429.2023.1.RK).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.; dalej: „updop”):

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Mając na uwadze zróżnicowany charakter ww. kategorii kosztów ustawodawca zróżnicował zasady ich potrącalności.

W myśl art. 15 ust. 4d updop:

Koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. Jeżeli jednak dotyczą one okresu dłuższego niż 1 rok, rozlicza się je proporcjonalnie (art. 15 ust. 4d updop).

O tym jednak, czy w istocie dany wydatek z uwagi na swój charakter nie może zostać przyporządkowany do długości okresu, którego dotyczy, decydować będą przepisy prawa podatkowego, a nie sposób jego księgowania na potrzeby prawa bilansowego.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e updop:

Uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych należy stwierdzić, że art. 15 ust. 4e updop, odnosi się do pojęcia kosztu zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 tej ustawy, a więc pojęcia kosztu w znaczeniu ustawy podatkowej. Według jednolitych i utrwalonych poglądów orzecznictwa, o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (wyroki NSA: z 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1237/13; z 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1555/14; z 6 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1071/13; z 20 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 414/10).

Ponadto, zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć, ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy o rachunkowości, określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów. Księgi rachunkowe służą ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają zaś charakteru podatkotwórczego (wyrok TK z 4 lutego 1994 r. sygn. akt U 2/90).

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 1, dotyczących ustalenia, czy wydatki na nabycie kontraktów od Sprzedającego powinny zostać rozpoznane przez Spółkę proporcjonalnie do zakładanego okresu trwania kontraktu jako koszty uzyskania przychodu inne niż bezpośrednio związane z przychodem, o których mowa w art. 15 ust. 4d updop wskazać należy, że wydatki na nabycie kontraktów od Sprzedającego należy uznać jako koszty pośrednie, gdyż nie można przypisać ich do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Jak już wskazano, zgodnie z art. 15 ust. 4d updop koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. Jeżeli jednak dotyczą one okresu dłuższego niż 1 rok, rozlicza się je proporcjonalnie.

Na gruncie art. 15 ust. 4d updop, właściwe będzie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów przez Spółkę wydatków na nabycie kontraktów jednorazowo w dacie ich faktycznego poniesienia. Wydatki, o których mowa wiążą się bowiem z nabyciem kontraktów, a nie z czasem ich trwania, tym bardziej nie z czasem prognozowanym. Dlatego też w przedmiotowej sprawie koszty pośrednie w postaci wydatków na nabycie kontraktów należy rozliczyć jednorazowo w momencie ich poniesienia jako koszty pośrednie nieprzekraczające roku podatkowego, a nie jako koszty pośrednie rozliczane w czasie.

Przez wzgląd na powyższe, Państwa stanowisko zgodnie z którym, wydatki na nabycie kontraktów od Sprzedającego powinny zostać rozpoznane przez Spółkę proporcjonalnie do zakładanego okresu trwania kontraktu jako koszty uzyskania przychodu inne niż bezpośrednio związane z przychodem, o których mowa w art. 15 ust. 4d updop, należało uznać za nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości, o których mowa w pytaniu nr 2 dot. ustalenia, czy w przypadku rozwiązania kontraktu przed założonym terminem zakończenia Spółka będzie uprawniona do ujęcia nierozpoznanej części kosztów uzyskania przychodów w okresie, w jakim nastąpiło rozwiązanie tego kontraktu.

Jak już wskazano w pytaniu nr 1, wydatki na nabycie kontraktów od Sprzedającego powinny zostać rozpoznane przez Spółkę jednorazowo w momencie poniesienia w związku z czym odpowiedź w zakresie pytania nr 2 jest bezzasadna.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).