Wyrok NSA z dnia 19 lipca 2023 r., sygn. I FSK 2636/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia NSA Mariusz Golecki, Sędzia WSA del. Dominik Mączyński (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 14 września 2021 r., sygn. akt I SA/Bd 184/21 w sprawie ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w M. na decyzję Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 stycznia 2021 r., nr 0110-KSI1-2.451.72.2020.2.KB w przedmiocie wiążącej informacji stawkowej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz P. sp. z o.o. z siedzibą w M. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Skarga kasacyjna.

1.1. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, pismem z dnia 21 października 2021 r., wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 14 września 2021 r., I SA/Bd 184/21. Wyrokiem tym Sąd uchylił decyzję Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 stycznia 2021 r. w przedmiocie wiążącej informacji stawkowej.

1.2. Wyrok Sądu pierwszej instancji zaskarżono w całości, zarzucając mu naruszenie prawa materialnego:

1) art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 oraz pozycję 10 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm., dalej: ustawa o PTU), poprzez błędną wykładnię oraz niewłaściwą ocenę możliwości zastosowania polegających na przyjęciu, że brak odesłania w pozycji 10 załącznika nr 3 do ustawy o PTU do ustawy o środkach ochrony roślin, prowadzi to wniosku, że użyte w tej pozycji pojęcie "środki ochrony roślin" wykracza poza definicję tych środków zawartą we wspomnianej ustawie. Oznacza to, że pozycją tą objęte są nie tylko środki ochrony roślin w ścisłym tego słowa znaczeniu, lecz także środki, które w jakiś sposób służą tej ochronie (...)", co w konsekwencji doprowadziło Sąd l-instancji (na skutek zastosowanej wykładni rozszerzającej, sprzecznej z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej) do błędnego przyjęcia, że preparat [...], który nie jest środkiem ochrony roślin w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin (Dz.U. z 2019 r. poz. 1900, z późn. zm.) oraz w rozumieniu art. 2 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wprowadzenia do obrotu środków ochrony roślin i uchylenia dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz. Urz. UE L 309/1 z dnia 24 listopada 2009 r.) - jest środkiem ochrony roślin, o którym mowa w pozycji 10 załącznika nr 3 do ustawy o PTU, a zatem nie podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o PTU, a stawką podatku od towaru i usług w wysokości 8% zgodnie z pozycją 10 załącznika nr 3 do ustawy o PTU.