Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2024 r., sygn. III OSK 129/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca Sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak Sędzia del. WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Gorzowie Wielkopolskim od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 13 października 2021 r., sygn. akt II SA/Go 738/21 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Gorzowie Wielkopolskim z dnia (...) czerwca 2021 r., nr (...) w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop i czas wolny oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 13 października 2021 r., sygn. akt II SA/Go 738/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Miejskiego Policji w S. z (...) kwietnia 2021 r., nr (...), na podstawie której odmówiono J. S. wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy za rok 2008 i 2009 oraz za niewykorzystany czas wolny za lata 2008-2009 w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiódł organ zaskarżając ten wyrok w całości, a na podstawie art. 174 pkt. 1-2 P.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów:

I. prawa materialnego, a mianowicie:

1) art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej przez jego niewłaściwe zastosowanie przejawiające się odmową jego zastosowania z uwagi na oczywistą niekonstytucyjność, podczas gdy nie zaistniały przesłanki do takiego uznania, a sąd miał obowiązek rozpatrzyć sprawę w oparciu o ten przepis;

2) art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej przez błędną jego wykładnię, polegającą na przyjęciu, że organy obu instancji były uprawnione do rozstrzygania o wtórnej niekonstytucyjności tego przepisu, co skutkowałoby wydaniem decyzji administracyjnej z pominięciem obowiązującego przepisu prawa, co do którego Trybunał Konstytucyjny nie orzekł o jego niezgodności z Konstytucją RP;