Interpretacja indywidualna z dnia 22 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.14.2024.2.NW

Zwolnienie z podatku VAT przy dostawie wydzielonego lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 stycznia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 3 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy wydzielonego lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 lutego 2024 r. (wpływ 23 lutego 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W październiku 1995 r. wraz z mężem zawarła Pani, z Gminą Miasta umowę ustanowienia odrębnej własności zakupu lokalu użytkowego oraz oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, z którym ten lokal jest związany. W oparciu o fakturę wystawioną przez Gminę Miasta Pani mąż dokonał obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Lokal ten fizycznie składał się z dwóch niezależnych pomieszczeń, z których każde było przedmiotem najmu. Usługi najmu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i były wykorzystywane przez Pani męża w okresie kiedy był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. NIP Pani małżonka: (…).

Od maja 2008 r. to Pani odprowadzała podatek należny z tytułu usług najmu na podstawie wystawionych faktur. Podatek należny z tytułu najmu wykazywał Pani mąż do dnia 31 grudnia 2007 r.

Nie ponosili Państwo żadnych wydatków ulepszenia lokalu w stosunku, do których mieliby Państwo prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W roku 2009 prawo użytkowania wieczystego gruntu zostało przekształcone w prawo własności na mocy ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego, w prawo własności nieruchomości.

Od 1 stycznia 2015 r. w zależności od wysokości przychodu z tytułu najmu wybrała Pani zwolnienie z podatku VAT. W rejestrze VAT figuruje Pani jako zwolniona z VAT, Pani NIP: (…).

W maju 2012 r. została przeprowadzona procedura wydzielenia z ww. nieruchomości dwóch odrębnych, samodzielnych lokali, z którymi związane jest prawo własności gruntu. 3 lipca 2012 r. jeden z tych lokali został sprzedany. W świetle obowiązującego stanu prawnego sprzedaż lokalu wraz z prawem własności gruntu nie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jak i podatkiem VAT.

Zgodnie z potwierdzoną interpretacją indywidualną (…).

Obecnie (w najbliższym czasie) zamierza Pani zbyć pozostałą (drugą) część lokalu.

W uzupełnieniu do wniosku z 19 lutego 2024 r. (wpływ 23 lutego 2024 r.) w odpowiedzi na zadane pytania, wskazała Pani:

1.Czy korzysta Pani ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.)? Jeśli nie, to proszę wskazać z jakiego zwolnienia Pani korzysta (proszę podać podstawę prawną)?

Odp. Korzystała Pani ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku VAT (wartość sprzedaży nie przekraczała w poprzednim roku podatkowym 200 000 zł.).

2.Prosimy o jednoznaczne wskazanie, czy lokal użytkowy, o którym mowa we wniosku został przez Pani męża wycofany z prowadzonej działalności gospodarczej, z tytułu której Pani mąż był zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT i wprowadzony do majątku prywatnego?

Odp. Lokal użytkowy, o którym mowa we wniosku nie był wpisany do ewidencji środków trwałych, którą prowadził Pani mąż. Lokal był wynajmowany przez Pani męża do 31 grudnia 2007 r. Od 1 stycznia 2008 r. przedmiotowy lokal wynajmowała Pani do dnia 31 października 2023 r. Obecnie lokal nie jest przedmiotem najmu. Nie jest w nim prowadzona pozarolnicza działalność gospodarcza.

3.Prosimy dodatkowo wskazać kiedy dokładnie nastąpiło pierwsze zasiedlenie (oddanie do używania) przedmiotowego lokalu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ww. ustawy o podatku od towarów i usług? Prosimy wskazać dokładną datę.

Odp. Pierwsze zasiedlenie nastąpiło 3 października 1995 r.

4.Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokalu upłynie okres krótszy niż

2 lata?

Odp. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokalu nie upłynie okres krótszy niż dwa lata.

5.Czy ponoszono wydatki na ulepszenie przedmiotowego lokalu przekraczające 30% jego początkowej wartości? Jeśli tak, prosimy o wskazanie:

·Kiedy i kto ponosił te wydatki (prosimy wskazać dokładną datę)?

·Czy od ww. wydatków na ulepszenie lokalu przysługiwało prawo do odliczenia?

·Czy po ulepszeniu lokalu doszło do jego pierwszego zasiedlenia? Jeżeli tak, to prosimy wskazać dokładną datę.

·Czy między pierwszym zasiedleniem lokalu po ulepszeniu a sprzedażą upłynie okres krótszy niż 2 lata?

·Jeżeli wydatki zostały poniesione przez inny podmiot, to czy do momentu zbycia lokalu doszło/dojdzie do rozliczenia tych wydatków?

Odp. Nie ponoszono wydatków na ulepszenie przedmiotowego lokalu przekraczających 30% jego początkowej wartości. Żadne wydatki na ulepszenie tego lokalu nie zostały poniesione przez inny podmiot.

Pytanie

Czy dostawa wydzielonego lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu będzie zwolniona od podatku od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem dostawa będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 29 ust. 5 ustawy od podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.) zwany dalej Kodeksem cywilnym.

Na mocy art. 195 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Jak stanowi art. 198 Kodeksu cywilnego:

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

W myśl art. 36 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne np. w akcie notarialnym dokumentującym nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 (Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE), który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że:

·Wraz z mężem zawarła Pani, z Gminą Miasta umowę ustanowionej odrębnie własności zakupu lokalu użytkowego oraz oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, z którym ten lokal jest związany.

·W oparciu o fakturę wystawioną przez Gminę Miasta Pani mąż dokonał obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Lokal ten fizycznie składał się z dwóch niezależnych pomieszczeń, z których każde było przedmiotem najmu.

·W roku 2009 prawo użytkowania wieczystego gruntu zostało przekształcone w prawo własności na mocy ustawy z dnia 29 lipca 2005 r o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.

·W maju 2012 r. została przeprowadzona procedura wydzielenia z ww. nieruchomości dwóch odrębnych, samodzielnych lokali, z którymi związane jest prawo własności gruntu. 3 lipca 2012 r. jeden z tych lokali został sprzedany.

·Lokal był wynajmowany przez Pani męża do 31 grudnia 2007 r. Podatek należny z tytułu najmu wykazywał Pani mąż do dnia 31 grudnia 2007 r. Lokal, o którym mowa we wniosku nie był wpisany do ewidencji środków trwałych, którą prowadził Pani mąż.

·Od 1 stycznia 2008 r. przedmiotowy lokal wynajmowała Pani do dnia 31 października 2023 r. Od maja 2008 r. to Pani odprowadzała podatek należny z tytułu usług najmu na podstawie wystawionych faktur. Ponadto korzystała Pani ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113.

·Obecnie lokal nie jest przedmiotem najmu. Nie jest w nim prowadzona pozarolnicza działalność gospodarcza.

Pani wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług przy dostawie wydzielonego lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotowy lokal od 1 stycznia 2008 r. wynajmowała Pani. Umowa najmu miała charakter długoterminowy.

Wobec powyższego, odpłatne udostępnienie lokalu na podstawie umowy cywilnoprawnej (najem), skutkujące uzyskaniem korzyści majątkowych po Pani stronie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tak więc Pani, prowadząc działalność gospodarczą w oparciu o składniki majątku wspólnego, ma nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną. Jak bowiem wynika z opisu sprawy – stroną najmu lokalu w konsekwencji była tylko Pani i to Pani uzyskiwała korzyści z czynszu z tytułu wynajmu przedmiotowego lokalu.

W kontekście wyżej przedstawionego opisu sprawy oraz przywołanych przepisów należy podsumować, że najem lokalu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej. W konsekwencji najem lokalu stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a świadcząc ww. usługę najmu działała Pani jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie, pomimo że udział w zabudowanej nieruchomości stanowi majątek wspólny małżonków, to jednak nieruchomość od 1 stycznia 2008 r. była wykorzystywana wyłącznie przez Panią na cele prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej (najmu) w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Analiza opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz powołanych regulacji, prowadzi do wniosku, że to Panią należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu całej planowanej sprzedaży wydzielonego lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu. Jak wynika z opisu sprawy wykorzystywała Pani przedmiotowy lokal w sposób, któremu nie można przypisać znamion wykorzystywania majątku w celach prywatnych. Nieruchomość nie zaspokajała Pani potrzeb osobistych.

Należy wskazać, że dodatkowo czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana albo może korzystać ze zwolnienia od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest, co do zasady, zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Przy czym, jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Kwestie opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego:

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu, na którym posadowione są budynki/budowle korzysta ze zwolnienia.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie, dla dostawy wydzielonego lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu, będzie znajdowało zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. lokalu nastąpiło pierwsze zasiedlenie i dokonać analizy, czy dla sprzedaży ww. lokalu zastosowanie znajdzie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W odniesieniu do ww. lokalu – jak wynika z opisu sprawy – doszło już do pierwszego zasiedlenia i pomiędzy pierwszym zasiedleniem tego lokalu a jego dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Z wniosku wynika, że pierwsze zasiedlenie nastąpiło 3 października 1995 r. Nie ponoszono wydatków na ulepszenie przedmiotowego lokalu przekraczających 30% jego początkowej wartości.

Zatem, z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia wydzielonego lokalu do momentu jego sprzedaży, upłynie okres dłuższy niż 2 lata, i nie ponoszono wydatków na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiących co najmniej 30% jego wartości początkowej, to w odniesieniu do transakcji sprzedaży tego lokalu, będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jak wskazano powyżej, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. W świetle powyższego dostawa prawa własności gruntu, na którym posadowiony jest wydzielony lokal w myśl art. 29a ust. 8 ustawy również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Podsumowując, dostawa wydzielonego lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy od podatku od towarów i usług.

Tym samym, Pani stanowisko zgodnie z którym dostawa wydzielonego lokalu wraz ze związanym z nim prawem własności gruntu będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT uznałem za prawidłowe. Jednakże, należy mieć na uwadze, że art. 29 ust. 5 ustawy w obowiązujących przepisach już nie istnieje.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanej przez Panią interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy zaznaczyć, że powołany przez Panią art. 29 ust. 5 ustawy obowiązywał do 1 stycznia 2014 r. Miał on brzmienie:

Obecnie, regulację ww. przepisu powtarza aktualnie obowiązujący art. 29a ust. 8 ustawy, który stanowi:

Obowiązująca treść przepisu art. 29a ust. 8 ustawy pokrywa się z treścią uchylonego art. 29 ust. 5 ustawy, zatem powołanie się przez Panią na nieaktualny przepis nie ma wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie.

Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla Pani małżonka.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).