Interpretacja indywidualna z dnia 21 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.34.2024.2.KK

Wskazanie, czy oferowane przez Spółkę usługi stanowią usługi transportu pasażerskiego międzynarodowego, opodatkowania świadczonych usług stawką 0%, wskazania czy usługa obejmująca pierwszy i ostatni lot w sezonie bez udziału pasażerów oraz z udziałem pasażerów stanowi kompleksową usługę transportu międzynarodowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie:

-wskazania, czy oferowane przez Spółkę usługi stanowią usługi transportu pasażerskiego międzynarodowego – jest prawidłowe,

-opodatkowania świadczonych usług stawką 0% – jest prawidłowe,

-wskazania czy usługa obejmująca pierwszy i ostatni lot w sezonie bez udziału pasażerów oraz z udziałem pasażerów stanowi kompleksową usługę transportu międzynarodowego – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

-wskazania czy oferowane przez Spółę usługi stanowią usługi transportu pasażerskiego międzynarodowego,

-opodatkowania świadczonych usług stawką 0%,

-wskazania czy usługa obejmująca pierwszy i ostatni lot w sezonie bez udziału pasażerów oraz z udziałem pasażerów stanowi kompleksową usługę transportu międzynarodowego.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 marca 2024 r. (wpływ 11 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

„A” Sp. z o.o. (dalej jako: Wnioskodawca lub Spółka), jest osobą prawną z siedzibą na terytorium Polski, która jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem zarejestrowanym w Polsce dla celów podatku VAT.

Spółka prowadzi działalność, której przedmiotem jest zakup usługi pasażerskiego transportu lotniczego (w bezpośrednich połączeniach międzynarodowych – najczęściej na trasie Polska – „B” oraz „B” – Polska). Usługa ta nabywana jest od zagranicznego przewoźnika lotniczego, który posiada niezbędne zezwolenia do świadczenia usług komercyjnego transportu lotniczego. Spółka natomiast nie posiada takowych uprawnień, stąd nie świadczy usług transportu bezpośrednio lecz nabywa je we własnym imieniu ale na rzecz osób trzecich.

W dalszej kolejności Spółka odsprzedaje nabyte usługi na rzecz swoich kontrahentów – biur podróży (dalej jako „Kontrahenci”), nie odsprzedaje natomiast swoich usług na rzecz finalnych odbiorców, tzn. osób fizycznych które będą korzystały z połączeń lotniczych. Zdarzają się sytuacje, w których w ramach jednego lotu Spółka odsprzedaje miejsca różnym Kontrahentom.

Spółka podkreśla, że odsprzedaje swoim Kontrahentom nabywaną usługę od zagranicznego przewoźnika lotniczego w stanie nieprzetworzonym. Ewentualna prowizja pobierana przez Spółkę nie jest odrębnie ujmowana na fakturze wystawianej na rzecz Kontrahentów, lecz stanowi integralną część ceny należnej Spółce z tytułu świadczonej usługi.

Kontrahenci sprzedają nabytą od Spółki usługę swoim klientom, która to usługa najczęściej stanowi część pakietu, w ramach którego znajduje się również m.in. nocleg i wyżywienie. Kontrahenci Spółki dokonują zapłaty wynagrodzenia za całość nabytej usługi, niezależnie od tego, czy uda im się odsprzedać ją swoim klientom w całości.

Podkreślenia wymaga, że Spółka nie uczestniczy w dalszym procesie odsprzedaży usługi nabywanej przez Kontrahentów. Dokumenty uprawniające do skorzystania z transportu lotniczego (bilety) przekazywane są bez udziału Spółki do finalnych pasażerów, którzy dokumenty te posiadają, w głównej mierze w formie elektronicznej.

Dokumentem, który pozwala na weryfikację tożsamości pasażerów jest tzw. Passenger Name List (dalej jako „PNL”), która zawiera następujące informacje: imię i nazwisko pasażera, płeć, data urodzenia oraz wiek. PNL przekazywane są przez Kontrahentów do przewoźnika, jest to jedyny dokument wskazujący na dane pasażerów, który może znajdować się w posiadaniu Spółki.

Transport lotniczy, który jest przedmiotem wniosku ma charakter połączeń czarterowych, co oznacza, że jest on zakontraktowany na konkretną trasę i nie jest możliwa jej modyfikacja.

Z uwagi na fakt, iż poza sezonem samolot należący do przewoźnika znajduje się poza granicami Polski (najczęściej „B”), pierwszy i ostatni lot w każdym sezonie realizowany jest bez uczestnictwa pasażerów. W przypadku pierwszego lotu w sezonie samolot przemieszcza się z kraju zagranicznego (najczęściej „B”) do Polski aby zabrać pasażerów z Polski do „B”, natomiast w przypadku ostatniego lotu w sezonie samolot po pozostawieniu pasażerów w Polsce wraca do „B” w celu oczekiwania na kolejny sezon turystyczny.

Obecnie Spółka przy wystawianiu faktur za pierwszy i ostatni lot, które odbywają się bez udziału pasażerów, a z tytułu których Kontrahenci uiszczają na rzecz Spółki wynagrodzenie, uwzględnia tę okoliczność poprzez podwojenie należnego wynagrodzenia od danego Kontrahenta, tzn. gdy Kontrahent nabywa usługę transportu dla 50 osób na trasie „D” – „C” jako pierwszym locie w sezonie, Spółka uwzględnia wynagrodzenie z tytułu dodatkowych 50 osób w ramach pustego przelotu na trasie „C” (miejsca stacjonowania samolotu poza sezonem) – „D” (miejsce rozpoczęcia lotu z udziałem pasażerów), do którego stosowana jest również stawka 0%. Świadczenia te objęte są w ramach jednej pozycji w wystawianej fakturze.

Doprecyzowanie opisu sprawy

Każdy pojedynczy lot posiada odrębną listę pasażerów (Passenger Name List), która zawiera:

1)numer lotu;

2)datę lotu;

3)trasę lotu (trasa lotu oznaczana jest przy wykorzystaniu skrótowych oznaczeń lotnisk, na bazie kodów lotnisk IATA, tj. trzyliterowych kodów alfanumerycznych, służących do oznaczania portów lotniczych na całym świecie, które nadawane są przez Międzynarodowe Zrzeszenie Przewoźników Powietrznych IATA (…);

4)dane osobowe dotyczące pasażerów:

a)imię i nazwisko;

b)oznaczenie pasażera (kobieta/mężczyzna/dziecko/niemowlę);

c)data urodzenia + wiek.

Powyższe oznacza więc, że listy pasażerów (Passenger Name List) sporządzane są na konkretne trasy przelotów, umożliwiające ich identyfikację.

Pytania

1.Czy działania Spółki spełniają definicję transportu pasażerskiego międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 23 w zw. z art. 83 ust. 3 pkt 2 lub art. 83 ust. 1 pkt 23 w zw. z art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 poz. 1570 ze zm., dalej jako „ustawa o VAT”)?

2.Czy posiadany przez Spółkę dokument opisany w stanie faktycznym, tj. lista pasażerów otrzymana od Kontrahentów zawierająca imię i nazwisko, płeć, datę urodzenia oraz wiek pasażerów poszczególnych lotów, spełnia przesłankę dokumentu stanowiącego dowód świadczenia usługi, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT i tym samym uprawnia Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT?

3.Czy usługa świadczona przez Spółkę, opisana w stanie faktycznym, a obejmująca pierwszy i ostatni lot w sezonie – bez udziału pasażerów oraz z udziałem pasażerów stanowi kompleksową usługę transportu międzynarodowego w myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 w zw. z art. 83 ust. 3 pkt 2 lub art. 83 ust. 1 pkt 23 w zw. z art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Spółki, nabyta przez nią usługa, która następnie odsprzedawana jest na rzecz Kontrahentów, stanowi usługę transportu lotniczego międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT.

Ad 2.

W ocenie Spółki, posiadanie przez nią listy pasażerów na poszczególne loty otrzymywanej od Kontrahentów, która zawiera dane osobowe pasażerów takie jak: imię i nazwisko, płeć, data urodzenia oraz wiek, wypełnia przesłankę wskazaną w art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT i pozwala na skorzystanie z 0% stawki podatku VAT przy odsprzedaży usługi na rzecz Kontrahentów.

Ad 3.

Zdaniem Spółki, świadczona przez nią usługa opisana w stanie faktycznym, a obejmująca pierwszy i ostatni lot w sezonie – bez udziału pasażerów oraz z udziałem pasażerów stanowi kompleksową usługę transportu międzynarodowego w myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 w zw. z art. 83 ust. 3 pkt 2 lub art. 83 ust. 1 pkt 23 w zw. z art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

Ad 1.

Co do zasady, przez świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, przyjęto również, że świadczeniem usług jest również sytuacja, w której podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi – jest to tzw. refakturowanie usług, które pozwala na odsprzedaż nabytych uprzednio usług na rzecz innych podmiotów niż podatnik.

Wobec powyższego, nabycie i dalsza odsprzedaż (refaktura) zakupionej usługi pozwala, w myśl art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, na przyjęcie fikcji, że to podatnik wyświadczył na rzecz swojego kontrahenta taką usługę, jaką uprzednio nabył od innego podmiotu. Tym samym, aby ocenić, czy podatnik dokonujący refaktury świadczy określoną usługę na rzecz swojego kontrahenta, należy dokonać analizy usługi, którą ten podatnik nabył od pomiotu trzeciego, gdyż dokonując refaktury podatnik świadczy taką samą usługę jaką uprzednio nabył.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, co do zasady, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Przepisem szczególnym w tym zakresie jest art. 28f ustawy o VAT, w którym przyjęto iż miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości. Niemniej jednak, ustawodawca również w tym zakresie przewidział wyjątek, który wynika z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1008 ze zm. – dalej jako „Rozporządzenie”), który przewiduje iż w przypadku świadczenia, środkami transportu morskiego lub lotniczego, usług międzynarodowego transportu:

1)osób lub

2)towarów na rzecz podmiotów niebędących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy miejscem świadczenia tych usług jest terytorium kraju.

Wobec powyższego, miejscem opodatkowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahentów będzie Polska, gdy usługa dotyczy świadczenia środkami transportu lotniczego usług międzynarodowego transportu osób.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, opodatkowaniu stawką 0% podlegają m.in. usługi transportu międzynarodowego, przy czym ustawa nie wyróżnia rodzaju usług, zatem należy przyjąć że stawka 0% może dotyczyć zarówno transportu osób jak i rzeczy.

W myśl art. 83 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT, przez usługę transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, rozumie się m.in. przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego, lotniczego i kolejowego:

a)z miejsca wyjazdu na terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju;

b)z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu na terytorium kraju;

c)z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt).

Ponadto, jak wynika z art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, przez usługę transportu międzynarodowego w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, rozumie się także m.in. usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2.

W indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 14 lutego 2012 r. nr IPTPP2/443-763/11-2/JN, organ przyjął, że w przypadku usług świadczonych przez podatnika, w ramach których nabywa on usługę transportu od uprawnionych przewoźników oraz odsprzedaje następnie tę usługę biurom podróży (co stanowi analogiczną usługę do usług świadczonych przez Spółkę) należy stwierdzić, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie sprzedaży bloków miejsc lotniczych stanowi usługę pośrednictwa w transporcie międzynarodowym.

Usługa pośrednictwa w transporcie międzynarodowym może stanowić usługę transportu międzynarodowego w myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, o ile związana jest m.in. z usługą transportu osób za pośrednictwem środków transportu morskiego, lotniczego i kolejowego opisaną w art. 83 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT.

Jak wskazano w stanie faktycznym, usługi świadczone przez Spółkę, a nabyte uprzednio od uprawnionego przewoźnika, dotyczą transportu międzynarodowego, najczęściej pomiędzy Polską a „B”. Wobec powyższego, niezależnie od stanowiska tutejszego Organu, czy usługi świadczone przez Spółkę kwalifikują się jako typowa usługa transportu, czy też jako usługa pośrednictwa w transporcie, zdaniem Spółki, spełnione będą przesłanki wskazane w art. 83 ust. 3 pkt 2 lit. a-b ustawy o VAT (dla transportu) lub art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT (dla pośrednictwa), gdyż w każdym przypadku trasa podróży zaczyna się w Polsce i kończy poza terytorium kraju, bądź też zaczyna się poza terytorium kraju i kończy w Polsce.

Tym samym, w związku ze spełnieniem przez Spółkę przesłanek z art. 83 ust. 1 pkt 23 w zw. z art. 83 ust. 3 pkt 2 lub art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, usługi świadczone przez Spółkę na rzecz kontrahentów spełniają przesłanki do uznania ich za międzynarodowy transport osób.

Ad 2.

Zgodnie z art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, aby podatnik świadczący usługę pasażerskiego transportu osobowego mógł skorzystać z 0% stawki VAT powinien posiadać międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka posiada PNL, tj. listę pasażerów poszczególnych lotów czarterowych, która zawiera następujące informacje: imię i nazwisko, płeć, datę urodzenia oraz wiek każdego z pasażerów. Z uwagi na fakt, iż dalsze czynności po zakupie usługi od Spółki przez Kontrahentów odbywają się bez jej udziału, Spółka nie posiada biletów lotniczych, które otrzymują finalni pasażerowie. Przekazywanie biletów odbywa się bowiem pomiędzy uprawnionym przewoźnikiem, Kontrahentami oraz finalnymi pasażerami poszczególnych lotów. Ponadto, w znacznej części bilety posiadają jedynie postać elektroniczną, nie fizyczną.

Spółka podkreśla, że z uwagi na charakter współpracy, tzn. fakt iż pośredniczy ona jedynie w sprzedaży usług na rzecz finalnego odbiorcy, brak jest obiektywnej możliwości posiadania przez nią biletu dla każdego pasażera, który wykupił usługę od jednego z kontrahentów. Wobec tego, zdaniem Spółki, posiadana lista pasażerów dla każdego lotu czarterowego z uwzględnieniem następujących danych: imię i nazwisko, płeć, data urodzenia oraz wiek, stanowi wystarczające udokumentowanie dla potrzeb zastosowania stawki 0% VAT przy refakturowaniu usług na rzecz Kontrahentów. Spółka podkreśla, iż przy lotach czarterowych taki sposób postępowania jest praktyką powszechnie przyjętą w obrocie.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 20 maja 2014 r., nr: IPTPP2/443-229/14-2/PR, w której organ zaakceptował stanowisko podatnika, iż dopuszczalne jest posiadanie dokumentów potwierdzających usługę międzynarodowego transportu osób w dowolnej formie, o ile tylko spełnione zostaną przesłanki zawarte w ww. przepisie tj. wskazanie określonej trasy przewozu oraz konkretnego pasażera. Podatnik wskazał przy tym również na fakt podnoszony powyżej przez Spółkę, iż z uwagi na charakter współpracy posiadanie przez nią biletów dla każdego z pasażerów nie jest możliwe, a stosowanie list pasażerów jest przyjętym standardem.

Finalnie organ wskazał, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty – imienne listy pasażerów sporządzone przez biura podróży na konkretne trasy przelotów –będą stanowić dowód zawarcia umowy przewozu, w związku z czym Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla przedmiotowej usługi.

Podobne stanowisko organu przedstawione zostało w:

1)indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 14 lutego 2012 r., nr IPTPP2/443-763/11-2/JN;

2)indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 stycznia 2013 r., nr IPPP3/443-1045/12-2/LK;

3)indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 września 2011 r., nr ITPP2/443-1078b/10/11-S/RS.

Spółka wskazuje również, że podobne stanowisko do oceny przedstawionej przez nią we wniosku było również przyjęte w wyroku WSA w Bydgoszczy 22 czerwca 2011 r., sygn. akt: I SA/Bd 266/11. W wyroku tym sąd przyjął, że konieczność posiadania biletu przez podmiot pośredniczący pomiędzy uprawnionym przewoźnikiem a biurem podróży i finalnym pasażerem nie wynika z obowiązujących przepisów. W ocenie sądu wystarczające jest, aby podatnik chcąc skorzystać ze stawki 0% mógł wykazać się jakimkolwiek dowodem, że bilet na transport faktycznie istniał a zatem, że doszło do zawarcia umowy przewozu.

W ślad za ww. orzeczeniem WSA w Bydgoszczy Spółka wskazuje również, że przy ocenie prawa podatnika do zastosowania stawki 0% należy mieć również na uwadze zasadę proporcjonalności. Inaczej mówiąc, wymóg dokumentowania nie może być zbyt formalistyczny, czy uciążliwy dla podatnika. Przede wszystkim nie może pozbawiać go praw a priori. Argumentując swoje stanowisko Sąd odwołał się również do przyjętej praktyki obowiązującej w przypadku lotów czarterowych, w której jak już wskazano, powszechnym jest fakt iż podmiot pośredniczący w sprzedaży tego typu usług, nie otrzymuje biletów na transport lotniczy dla finalnych pasażerów.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w świetle ww. stanowisk organów oraz wyroku sądu administracyjnego, posiadanie przez niego imiennej listy pasażerów obejmującej imię i nazwisko, płeć, datę urodzenia oraz wiek pasażerów poszczególnych lotów jest wystarczającym sposobem udokumentowania w rozumieniu art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, aby mógł on skorzystać z 0% stawki podatku od towarów i usług.

Ad 3.

Spółka wskazuje na wstępie, że z uwagi na obiektywne okoliczności, tj. czarterowy charakter realizowanych lotów oraz stacjonowanie samolotów należących do uprawnionego przewoźnika w kraju zagranicznym (najczęściej w „B”), nie jest możliwe aby pierwszy i ostatni lot w sezonie odbywał się z udziałem pasażerów. Przyjęty przez Spółkę model rozliczania z Kontrahentami, w przypadku pierwszego i ostatniego lotu w sezonie, uwzględnia wynagrodzenie zarówno z tytułu lotów bez pasażerów jak i lotów z udziałem pasażerów ze stawką 0%. Świadczenia te, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, wykazywane są w ramach jednej pozycji na fakturze wystawianej na rzecz Kontrahentów.

Zdaniem Spółki, całość świadczenia realizowanego przez Spółkę – transakcja z Kontrahentami obejmuje przelot z udziałem pasażerów oraz bez udziału, stanowi na gruncie przepisów ustawy o VAT tzw. świadczenie kompleksowe. Wskazać należy, że pojęcie świadczenia kompleksowego nie zostało uregulowane w przepisach ustawy o VAT, jak również w przepisach dyrektywy 2006/112/WE RADY z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „dyrektywa VAT”). Niemniej jednak, pojęcie świadczenia kompleksowego zostało wykreowane przez praktykę zarówno w ramach orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak też interpretacji organów podatkowych.

W wyroku TSUE z 25 lutego 1999 r., sygn. akt: C-349/96 Trybunał uznał, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia pojedynczą usługę nie powinno być sztucznie dzielone, aby nie zakłócić funkcjonowania systemu podatku od wartości dodanej. Z pojedynczym świadczeniem mamy do czynienia zwłaszcza wtedy, gdy jeden lub więcej elementów uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania jak do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

W kontekście rozpatrywania usługi kompleksowej na gruncie przepisów ustawy o VAT, należy zgodzić się z zapatrywaniem przedstawionym w wyroku NSA z 1 grudnia 2015 r., sygn. akt: I FSK 1002/14, zgodnie z którym świadczenie kompleksowe ma miejsce wtedy, gdy co najmniej dwie czynności świadczone przez podatnika są ze sobą ściśle związane w taki sposób, iż tworzą one w istocie jedno świadczenie, które z gospodarczego punktu widzenia jest nierozerwalne dla jego odbiorcy, lub też, gdy co najmniej jedno ze świadczeń jest postrzegane jako świadczenie główne, a co najmniej jedno świadczenie jako świadczenie pomocnicze. Zdaniem Spółki, w niniejszym przypadku należy stwierdzić, że spełniona została ww. przesłanka, pozwalająca na uznanie świadczeń realizowanych przez Spółkę na rzecz Kontrahentów – w przypadku, gdy transakcja z Kontrahentami obejmuje przelot z udziałem pasażerów oraz bez udziału pasażerów – za świadczenie kompleksowe. Bez wątpienia, świadczeniem głównym w niniejszym przypadku jest zapewnienie transportu pasażerów do lub z miejsca destynacji poza granicami Polski. Niemniej jednak, świadczenie to nie mogłoby mieć miejsca gdyby nie dodatkowy lot z miejsca stacjonowania samolotu poza sezonem do Polski (przy okazji pierwszego lotu w sezonie), bądź też z Polski do miejsca stacjonowania samolotu poza sezonem (przy okazji ostatniego lotu w sezonie). Wobec tego, świadczenia te, tj. pierwszy lub ostatni lot bez pasażerów, są niezbędne do skorzystania przez Kontrahentów ze świadczenia głównego.

Takie zdarzenie wypełnia przesłankę uznania obu ww. czynności za świadczenie kompleksowe, gdyż jak to zostało wskazane w wyroku NSA z 14 grudnia 2011 r., sygn. akt I FSK 475/11 czy też wyroku WSA w Poznaniu z 9 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Po 647/10, ze świadczeniem tym mamy do czynienia, gdy poszczególne czynności wchodzące w jego skład mają charakter świadczenia głównego i pomocniczego, a zatem takich, które umożliwiają skorzystanie (względnie lepsze skorzystanie) ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jak bowiem wskazano powyżej, z punktu widzenia Kontrahentów świadczenie związane z lotem bez udziału pasażerów (świadczenie pomocnicze) jest niezbędne do skorzystania ze świadczenia związanego z faktycznym uczestnictwem pasażerów (świadczenie główne), a tym samym nie byłoby możliwe nabycie przez nich świadczenia głównego bez nabycia również świadczenia pomocniczego – w zakresie w jakim dotyczy pierwszych i ostatnich lotów w sezonie. Okoliczność, iż samolot stacjonuje poza sezonem w „B” i, co oznacza konieczność przylotu do Polski po pasażerów pierwszego lotu oraz konieczność powrotu do „B” i po pozostawieniu pasażerów ostatniego lotu, jest okolicznością obiektywną, wynikającą z czarterowego charakteru lotów.

Spółka w przypadku rozliczenia z Kontrahentami, którzy nabywają usługę w ramach pierwszego i ostatniego lotu w sezonie, obok nabytej przez nich usługi związanej z faktycznym transportem pasażerów, wkalkulowuje w łączną cenę także cenę świadczenia pomocniczego, wykazując to jako jedną pozycję na fakturze.

Wobec powyższego, świadczona przez Spółkę usługa opisana w stanie faktycznym, przy założeniu obecnego modelu fakturowania, tj. kalkulowania całości wynagrodzenia należnego Wnioskodawca w ramach jednej pozycji, bez odrębnego wykazywania wynagrodzenia z tytułu poszczególnych świadczeń, stanowi kompleksową usługę transportu międzynarodowego w myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 w zw. z art. 83 ust. 3 pkt 2 lub art. 83 ust. 1 pkt 23 w zw. z art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, wobec tego, Spółka ma prawo do 0% stawki podatku VAT dla całości świadczenia realizowanego na rzecz Kontrahentów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie:

-wskazania czy oferowane przez Spółkę usługi stanowią usługi transportu pasażerskiego międzynarodowego – jest prawidłowe,

-opodatkowania świadczonych usług stawką 0% – jest prawidłowe,

-wskazania, czy usługa obejmująca pierwszy i ostatni lot w sezonie bez udziału pasażerów oraz z udziałem pasażerów stanowi kompleksową usługę transportu międzynarodowego – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem jej świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Jak wynika z art. 2 pkt 4 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy:

Jak stanowi przepis art. 8 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy:

W świetle powyższego podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Zatem, zakup a następnie odsprzedaż danej usługi nie zmienia jej charakteru, a podmiot kupujący i odsprzedający usługę traktowany jest jak usługodawca.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Dziale V Rozdziale 3 ustawy.

Jak wynika z art. 28a ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

Z kolei w myśl art. 28c ust. 1 ustawy:

W odniesieniu do pewnych kategorii usług ustawodawca wprowadził szczególne regulacje w zakresie miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi transportu pasażerów, dla których miejsce świadczenia zostało uregulowane w art. 28f ust. 1 ustawy.

I tak, stosownie do art. 28f ust. 1 ustawy:

Z powyższego wynika zatem, że co do zasady, w przypadku usług transportu pasażerów, miejscem ich świadczenia (opodatkowania) jest miejsce, w którym odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, niezależne od miejsca siedziby podatnika świadczącego usługę (firmy transportowej) lub nabywcy usługi.

Natomiast zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1008 ze zm.):

Ponadto według § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia:

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy:

Stosownie do art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy:

W myśl art. 83 ust. 3 pkt 2 ustawy:

Ponadto jak wynika z art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy:

Na podstawie ww. przepisów należy stwierdzić, że transportem międzynarodowym pasażerów będzie przewiezienie (przemieszczenie) osób z kraju do innego państwa i z innego państwa do kraju oraz przejazd (przemieszczenie), w ramach tranzytu, na pewnym odcinku przez terytorium kraju, gdy podróż rozpoczyna się i kończy poza terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność, której przedmiotem jest zakup usługi pasażerskiego transportu lotniczego (w bezpośrednich połączeniach międzynarodowych – najczęściej na trasie Polska – „B” oraz „B” – Polska). Usługa ta nabywana jest od zagranicznego przewoźnika lotniczego, który posiada niezbędne zezwolenia do świadczenia usług komercyjnego transportu lotniczego. Spółka natomiast nie posiada takowych uprawnień, stąd nie świadczy usług transportu bezpośrednio lecz nabywa je we własnym imieniu ale na rzecz osób trzecich. Spółka odsprzedaje nabyte usługi na rzecz swoich kontrahentów – biur podróży (dalej jako „Kontrahenci”), nie odsprzedaje natomiast swoich usług na rzecz finalnych odbiorców, tzn. osób fizycznych które będą korzystały z połączeń lotniczych. Zdarzają się sytuacje, w których w ramach jednego lotu Spółka odsprzedaje miejsca różnym Kontrahentom.

Spółka odsprzedaje swoim Kontrahentom nabywaną usługę od zagranicznego przewoźnika lotniczego w stanie nieprzetworzonym. Ewentualna prowizja pobierana przez Spółkę nie jest odrębnie ujmowana na fakturze wystawianej na rzecz Kontrahentów, lecz stanowi integralną część ceny należnej Spółce z tytułu świadczonej usługi.

Kontrahenci sprzedają nabytą od Spółki usługę swoim klientom, która to usługa najczęściej stanowi część pakietu w ramach którego znajduje się również m.in. nocleg i wyżywienie. Kontrahenci Spółki dokonują zapłaty wynagrodzenia za całość nabytej usługi, niezależnie od tego czy uda im się odsprzedać ją swoim klientom w całości.

Spółka nie uczestniczy w dalszym procesie odsprzedaży usługi nabywanej przez Kontrahentów.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy świadczone przez nią usługi, stanowią usługi transportu pasażerskiego międzynarodowego.

Odnosząc się do wątpliwości Spółki należy wskazać, że skoro sprzedawane bilety lotnicze dotyczą tras międzynarodowych, rozpoczynające się w Polsce lub kończące się w Polsce, to usługa sprzedaży wcześniej nabytych przez Spółkę na własny rachunek biletów lotniczych stanowi usługę transportu międzynarodowego, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług. Do usług transportu międzynarodowego zalicza się również usługi pośrednictwa związane z usługami międzynarodowego transportu pasażerów (art. 83 ust. 1 pkt 23 w zw. z ust. 3 pkt 3 tego artykułu). Do przedmiotowych usług stosuje się w drodze analogii te same zasady, które obowiązują przy świadczeniu międzynarodowego transportu pasażerów.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że oferowane przez Spółkę usługi (pośrednictwo w sprzedaży biletów lotniczych) stanowią usługi transportu międzynarodowego pasażerów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego w wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Spółki dotyczą wskazania, czy posiadany przez Spółkę dokument, tj. lista pasażerów otrzymana od Kontrahentów zawierająca imię i nazwisko, płeć, datę urodzenia oraz wiek pasażerów poszczególnych lotów, spełnia przesłankę dokumentu stanowiącego dowód świadczenia usługi, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy i tym samym uprawnia Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT.

Zgodnie z art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy:

Dla usług transportu międzynarodowego pasażerów ustawodawca przewidział możliwość zastosowania 0% stawki, przy spełnieniu warunku posiadania przez podatnika dokumentów stanowiących dowód świadczenia tych usług, wymienionych w art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „biletu”. Zgodnie z definicją językową, „bilet” należy rozumieć jako „kartonik z odpowiednim nadrukiem, uprawniający posiadacza do wejścia gdzieś lub do określonej usług” (internetowy słownik języka polskiego PWN; www.sjp.pwn.pl).

Według art. 16 ustawy z 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (t. j. Dz. U. z 2000 r. poz. 8 ze zm.):

Ponadto WSA w Bydgoszczy z 22 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 266/11, wskazał, że:

Z treści wniosku wynika, że Spółka nie uczestniczy w dalszym procesie odsprzedaży usługi nabywanej przez Kontrahentów. Dokumenty uprawniające do skorzystania z transportu lotniczego (bilety) przekazywane są bez udziału Spółki do finalnych pasażerów, którzy dokumenty te posiadają w głównej mierze w formie elektronicznej. Dokumentem, który pozwala na weryfikację tożsamości pasażerów jest tzw. Passenger Name List (dalej jako „PNL”). PNL przekazywane są przez Kontrahentów do przewoźnika, jest to jedyny dokument wskazujący na dane pasażerów który może znajdować się w posiadaniu Spółki.

Każdy pojedynczy lot posiada odrębną listę pasażerów (Passenger Name List), która zawiera:

1)numer lotu;

2)datę lotu;

3)trasę lotu (trasa lotu oznaczana jest przy wykorzystaniu skrótowych oznaczeń lotnisk, na bazie kodów lotnisk IATA, tj. trzyliterowych kodów alfanumerycznych służących do oznaczania portów lotniczych na całym świecie, które nadawane są przez Międzynarodowe Zrzeszenie Przewoźników Powietrznych IATA (…);

4)dane osobowe dotyczące pasażerów:

a)imię i nazwisko;

b)oznaczenie pasażera (kobieta/mężczyzna/dziecko/niemowlę);

c)data urodzenia + wiek.

Powyższe oznacza więc, że listy pasażerów (Passenger Name List) sporządzane są na konkretne trasy przelotów, umożliwiające ich identyfikację.

Jak już wskazano powyżej, oferowane przez Spółkę usługi (pośrednictwo w sprzedaży biletów lotniczych) stanowią usługi transportu międzynarodowego pasażerów.

Ustawodawca przewidział dla usług transportu międzynarodowego 0% stawkę podatku, zatem konsekwentnie usługi pośrednictwa w sprzedaży biletów lotniczych na trasach międzynarodowych związanych z usługami transportu osób również są opodatkowane stawką w wysokości 0%, przy spełnieniu warunków (obowiązków) dokumentacyjnych wynikających z art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy.

W analizowanej sprawie, Wnioskodawca w swojej dokumentacji posiada listę pasażerów (Passenger Name List) sporządzaną na konkretne trasy przelotów, zawierającą numer lotu, datę lotu, trasę lotu oraz dane osobowe dotyczące pasażerów w tym imię i nazwisko, oznaczenie pasażera (kobieta/mężczyzna/dziecko/niemowlę), data urodzenia oraz wiek. Zatem uznać należy, że ww. dokument stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, w związku z czym Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla przedmiotowej usługi.

Podsumowując, posiadany przez Wnioskodawcę dokument opisany w stanie faktycznym, tj. lista pasażerów (Passenger Name List) sporządzana na konkretne trasy przelotów, zawierająca numer lotu, datę lotu, trasę lotu oraz dane osobowe dotyczące pasażerów w tym imię i nazwisko, oznaczenie pasażera (kobieta/mężczyzna/dziecko/niemowlę), data urodzenia oraz wiek, spełnia przesłankę dokumentu stanowiącego dowód świadczenia usługi, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy i tym samym uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% VAT dla świadczonych usług, tj. pośrednictwa w sprzedaży biletów lotniczych.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy usługa świadczona przez Spółkę, opisana w stanie faktycznym, a obejmująca pierwszy i ostatni lot w sezonie – bez udziału pasażerów oraz z udziałem pasażerów stanowi kompleksową usługę transportu międzynarodowego.

Zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonywaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Pojedyncza czynność lub świadczenie traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne, które nie może zostać wykonane lub wykorzystane bez świadczenia pomocniczego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – dalej: TSUE – w wyroku z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP), ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że:

Jednocześnie zauważyć należy, że w niektórych przypadkach może wystąpić kilka czynności, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze świadczenie, wówczas możemy mówić o pewnym kompleksie usług. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE, jak i sądy administracyjne. Można tu przywołać, np. wyroki TSUE, które zapadły w sprawach C-111/05 Aktiebolaget NN v. Skatteverket i C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV, z których jednoznacznie wynika, że w sytuacji gdy:

W wyrokach tych TSUE zawarł kilka uwag pozwalających na zidentyfikowanie usług złożonych. Trybunał wskazał mianowicie, że istotne jest założenie, z jakim należy podejść do analizy każdego takiego zdarzenia. Tym założeniem jest to, by – po pierwsze – każda czynność była zwykle uznawana za odrębną i niezależną, jednoczenie – po drugie – trzeba mieć na względzie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT.

W celu określenia, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy – według TSUE – przede wszystkim poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie.

Pojęcie kompleksowości w przedmiotowej sprawie może odnosić się wyłącznie do sytuacji, w której sam podmiot wykonujący (odsprzedający) usługi transportu lotniczego świadczy szereg czynności (usług), które z ekonomicznego punktu widzenia mogą być uznane za jednolite świadczenie.

Z wniosku wynika, że z uwagi na fakt, iż poza sezonem samolot należący do przewoźnika znajduje się poza granicami Polski (najczęściej „B”), pierwszy i ostatni lot w każdym sezonie realizowany jest bez uczestnictwa pasażerów. W przypadku pierwszego lotu w sezonie samolot przemieszcza się z kraju zagranicznego (najczęściej „B”) do Polski aby zabrać pasażerów z Polski do „B”i, natomiast w przypadku ostatniego lotu w sezonie samolot po pozostawieniu pasażerów w Polsce wraca do „B” w celu oczekiwania na kolejny sezon turystyczny. Spółka przy wystawianiu faktur za pierwszy i ostatni lot, które odbywają się bez udziału pasażerów a z tytułu których Kontrahenci uiszczają na rzecz Spółki wynagrodzenie, uwzględnia tę okoliczność poprzez podwojenie należnego wynagrodzenia od danego Kontrahenta, tzn. gdy Kontrahent nabywa usługę transportu dla 50 osób na trasie „D” – „B” jako pierwszym locie w sezonie, Spółka uwzględnia wynagrodzenie z tytułu dodatkowych 50 osób w ramach pustego przelotu na trasie „C” (miejsca stacjonowania samolotu poza sezonem) – „D” (miejsce rozpoczęcia lotu z udziałem pasażerów), do którego stosowana jest również stawka 0%. Świadczenia te objęte są w ramach jednej pozycji w wystawianej fakturze.

W analizowanej sprawie uznać należy, że Spółka świadczy kompleksową usługę transportu międzynarodowego pasażerskiego, na którą składa się odsprzedaż biletów lotniczych łącznie z pierwszym i ostatnim lotem w każdym sezonie realizowanym bez uczestnictwa pasażerów. Pierwszy i ostatni lot w sezonie (bez uczestnictwa pasażerów) jest świadczeniem niezbędnym do realizacji usługi głównej, stanowi zatem jedynie uzupełnienie usługi głównej (odsprzedaż usług transportu międzynarodowego pasażerskiego). Jak wskazali Państwo we wniosku, okoliczność, iż samolot stacjonuje poza sezonem w „B”, co oznacza konieczność przylotu do Polski po pasażerów pierwszego lotu oraz konieczność powrotu do „B” po pozostawieniu pasażerów ostatniego lotu, jest okolicznością obiektywną, wynikającą z czarterowego charakteru lotów.

W konsekwencji, usługa świadczona przez Spółkę, opisana w stanie faktycznym, a obejmująca pierwszy i ostatni lot w sezonie – bez udziału pasażerów oraz z udziałem pasażerów, stanowi kompleksową usługę transportu międzynarodowego.

Tym samym, stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (stanu faktycznego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Zatem powołane interpretacje indywidualne nie mogą mieć wpływu na ocenę prawną rozpatrzonej sprawy.

Natomiast odnośnie powołanych przez Państwa wyroków sądów należy zauważyć, iż wyroki sądów, są to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).