Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 stycznia 2022 r., sygn. I SA/Po 376/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Barbara Rennert Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Walocha po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi P.T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z dnia [...] lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty opłaty egzekucyjnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Sygn. akt I SA/Po [...]

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2021 r., nr [...], działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1, art. 72 § 1 pkt 1, art. 73 § 1 pkt 1, art. 75 § 2 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 121 ze zm., dalej jako: "O.p.") w zw. z art. 149 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U., po rozparzeniu odwołania P. T. - Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym [...] w [...], Kancelaria Komornicza nr [...] w [...], reprezentowanego przez doradcę podatkowego, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] z dnia [...] listopada 2020 r., nr [...], którą odmówiono skarżącemu stwierdzenia nadpłaty opłaty egzekucyjnej należnej za miesiące od stycznia 2019 r. do grudnia 2019 r w łącznej wysokości [...] zł.

Powyższa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wnioskiem z [...] lutego 2020 r. P. T. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym [...] w P. (dalej jako: "komornik", "skarżący") wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] (dalej jako: "Naczelnik", "organ I instancji") o zwrot nadpłaconej kwoty opłaty egzekucyjnej za okres od stycznia 2019 r. do grudnia 2019 r. Wraz z wnioskiem komornik złożył korekty informacji OEG-1 za ww. okresy (łącznie 12 korekt z potwierdzeniami przelewów za każdy miesiąc). W uzasadnieniu wniosku podał, że w informacjach OEG-1 sprzed korekty, jako należność budżetową wykazał wszystkie opłaty egzekucyjne uzyskane w 2019 r. niezależnie od podstawy prawnej ich pobrania lub ściągnięcia. Zdaniem komornika wszelkie należności z tytułu opłat egzekucyjnych uzyskane w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji niezależnie od tego, że zostały faktycznie pobrane lub ściągnięte w 2019 r., nie stanowią dochodu budżetu państwa, lecz przychód komornika sądowego. Należność budżetową stanowią jedynie opłaty egzekucyjne pobrane i ściągnięte w postępowaniach egzekucyjnych wszczętych w 2019 r. oraz opłaty egzekucyjne pobrane i ściągnięte w postępowaniach egzekucyjnych wszczętych przed 1 stycznia 2019 r. tylko w przypadku, gdy z uwagi na treść przepisu art. 52 ust. 2 ustawy o kosztach komorniczych, podstawę ich pobrania lub ściągnięcia stanowi przepis art. 29 lub art. 30 ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych. Ponadto zdaniem komornika treść art. 283 ustawy z 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych oceniać należy, jako całkowicie zbędny w porządku prawnym, jako przejaw nieszkodliwego nadmiaru, co traktuje się w doktrynie prawa, jako swojego rodzaju wyraz inflacji prawa, który należy traktować, jako tylko pozornie sprzeczny z treścią art. 149 ust. 3 ww. ustawy. Wskazał, że oprócz art. 149 ust. 3 należy mieć na uwadze przepis art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego o kosztach komorniczych, zgodnie z którym do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie tejże ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe, t.j. przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji. Zdaniem strony przepis ten stanowi wyraz tzw. systemu kontynuacji porządku prawnego, od którego jedyny wyłom stanowi sytuacja określona w art. 52 ust. 2 ustawy o kosztach komorniczych, stanowiąca przejaw systemu aktualizacji, zgodnie z którym postępowanie toczy się według nowych przepisów. Komornik stwierdził, że dotychczas składane informacje na drukach OEG-1, w których wykazano wszystkie opłaty egzekucyjne pobrane lub ściągnięte w 2019 r., niezależnie od podstawy prawnej ich pobrania lub ściągnięcia, zawyżyły wysokość uzyskanych opłat w 2019 r., stąd koniecznym było przedłożenie ich korekt.