Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 stycznia 2022 r., sygn. II SA/Wa 2242/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędzia WSA Waldemar Śledzik (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącej A. P. kwotę 480 zł (słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

A. P. (zwana dalej także jako: "Strona"; "Skarżąca"), wnioskiem z dnia [...] października 2017 r. wystąpiła do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (zwany dalej także jako: "Minister", "Organ") o zastosowanie wobec niej art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r. poz. 723 ze zm. - zwanej dalej "ustawą zaopatrzeniową").

W uzasadnieniu wniosku Strona opisując przebieg swojej służby wskazała, że od dnia [...] sierpnia 1986 r. do dnia [...] lipca 1990 r. pełniła służbę w Biurze [...] Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, na stanowisku [...].

Podkreśliła, że od dnia [...] listopada 1987 r. do dnia zwolnienia ze służby w MSW w dniu [...] lipca 1990 r., przebywała na urlopie macierzyńskim, a następnie urlopie wychowawczym.

Wobec powyższego, okres służby w rozumieniu art. 13b ustawy zaopatrzeniowej trwał niewiele ponad rok, a nie 4 lata. Strona zaznaczyła, że w czasie pełnienia przedmiotowej służby nie wykonywała pracy operacyjnej, pracy agenturalnej, czy też pracy z osobowymi źródłami informacji. Nigdy też nie zajmowała się zwalczaniem opozycji ówczesnej władzy, a jej obowiązki polegały na wykonywaniu czynności biurowych właściwych dla stanowiska [...]. W okresie od dnia [...] sierpnia 1990 r. do dnia [...] maja 1991 r. skarżąca pracowała na stanowisku cywilnym w Wydziale [...] Gabinetu Ministra Spraw Wewnętrznych. Pomyślne przejście procedury weryfikacji, umożliwiło zainteresowanej przyjęcie do służby w Urzędzie Ochrony Państwa, przekształconym następnie w Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Skarżąca stwierdziła, że powierzone zadania wykonywała z dużym zaangażowaniem, sumiennością i rzetelnością. Służbę na rzecz III RP pełniła na odpowiedzialnych stanowiskach, które wymagały od niej dużej koncentracji i były związane z długotrwałym i nadmiernym napięciem nerwowym i stresem. O uznaniu i zaufaniu władz demokratycznej Polski świadczy m.in. fakt odznaczenia strony Medalem Srebrnym za Długoletnią Służbę. Skarżąca zaznaczyła, że obniżenie jej świadczenia emerytalnego i rentowego stanowi nieuzasadnioną represję i niezasłużoną karę, a także rażący przypadek ingerencji państwa w słusznie nabyte prawa.