Wyrok NSA z dnia 27 października 2023 r., sygn. I FSK 1213/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sylwester Golec, Sędzia NSA Marek Olejnik (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Agnieszka Jakimowicz, Protokolant Łukasz Trzpiot, po rozpoznaniu w dniu 27 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. s.j. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Lu 785/18 w sprawie ze skargi M. s.j. w S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 27 lipca 2018 r., nr 0601-IOV-2.4103.256.2017.14 w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. s.j. w S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie kwotę 2.700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 8 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Lu 785/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę M. Spółki Jawnej z siedzibą w S. (dalej: "Strona", "Skarżąca", "Spółka") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie (dalej: "DIAS", "organ odwoławczy") z 27 lipca 2018 r., nr 0601-IOV-2.4103.256.2017.14 w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2011 r.

2. W uzasadnieniu przedmiotowego orzeczenia Sąd pierwszej instancji podkreślił na wstępie, że jest związany zapadłymi w sprawie prawomocnymi wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 lutego 2017 r., sygn. akt I FSK 1697/15 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 5 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Lu 458/17, w których przesądzono o zupełności materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a ponadto wyrażono ocenę, zgodnie z którą konsekwencją ustalenia, iż w ogóle nie doszło do transakcji sprzedaży, jest brak możliwości opodatkowania tych transakcji jakąkolwiek stawką.

2.1. Sąd pierwszej instancji uznał, że z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że podstawę jej rozstrzygnięcia w odniesieniu do podatku naliczonego stanowiło między innymi ustalenie, że Skarżąca w rozliczeniu VAT za grudzień 2011 r. uwzględniła podatek wykazany w fakturach mających dokumentować nabycie przez nią magnesów neodymowych, które nie potwierdzają rzeczywistych transakcji, bowiem - w ocenie organów rozstrzygających sprawę - z materiału dowodowego wynika, że Skarżąca nie nabywała faktycznie przedmiotowych magnesów. Skarżąca nie wchodziła ze zbywcami (dostawcami) magnesów w relacje handlowe, gdyż nie zawierała z nimi umów, ani nie uzgadniała warunków zakupu - asortymentu magnesów i ich ilości, cen, terminów transakcji, nie angażowała w żadnym zakresie swoich środków pieniężnych na zakup tego towaru, nie dokonywała ich odbioru, ani sprawdzenia, nie brała udziału, ani nie ponosiła kosztów transportu, a czynności te, jak też poprzedzające je rozeznanie rynku, wykonywał obywatel Ukrainy P. S. lub wskazani przez niego inni obywatele ukraińscy. Aktywność Skarżącej w związku z obrotem przedmiotowymi magnesami ograniczała się do przyjmowania kwestionowanych w toku postępowania faktur zakupu magnesów, księgowania ich, a następnie sporządzania na ich podstawie dokumentów TAX FREE na nazwiska P. S. lub innych obywateli ukraińskich, które miały służyć potwierdzeniu wywozu przedmiotowych magnesów poza granice Unii Europejskiej. Operacjom tym towarzyszyło sporządzanie przez Skarżącą, wyłącznie elektronicznie, dokumentów PZ i WZ, bowiem Skarżąca nie przejmowała faktycznego władztwa (posiadania) tych magnesów.