Wyrok NSA z dnia 19 września 2023 r., sygn. II OSK 3188/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 19 września 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Miasta Stołecznego Warszawy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2020 r. sygn. akt IV SA/Wa 2440/19 w sprawie ze skargi J. K. na uchwałę Rady m.st. Warszawy z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. oddala skargę kasacyjną; II. zasądza od Miasta Stołecznego Warszawy na rzecz J. K. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 2440/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uwzględniając skargę J. K., w pkt 1 stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w odniesieniu do działki ewidencyjnej nr [...] położonej w Warszawie, obręb [...] w części tekstowej w zakresie § 16, § 20, § 22, § 26, § 78 oraz w części graficznej w zakresie jednostek terenowych oznaczonych symbolami 1.MW, 7.MW(U), 5.US, 11.KP/ZP i 12 KD-D dotyczących tej działki; w pkt 2 stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w odniesieniu do działki ewidencyjnej nr [...] położonej w Warszawie, obręb [...] w części tekstowej w zakresie § 20, § 78 oraz w części graficznej w zakresie jednostek terenowych oznaczonych symbolami 12 KD-D i 5.US dotyczących tej działki; w pkt 3 zasądził od Miasta Stołecznego Warszawy na rzecz J. K. kwotę 797 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Sąd I instancji, mając na względzie zasady planistyczne wynikające z ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 ze zm.), zwanej dalej "u.p.z.p.", w tym dopuszczalną prawem (m.in. w Konstytucji RP) ingerencję w prawo własności, wskazał, że istota sporu sprowadza się do oceny, czy Gmina w sposób prawidłowy zastosowała zasadę proporcjonalności, tzn. czy wprowadzone w zaskarżonym planie miejscowym (uchwała Nr [...] Rady m.st. Warszawy z dnia 25 września 2014 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego [...]; Dz. Urz. Woj. Mazowieckiego [...]) ustalenia w odniesieniu do działek skarżącej nie stanowią nadmiernej ingerencji Gminy w prawo własności i czy zamierzony cel regulacji usprawiedliwia tak daleko idące ograniczenie tego prawa. W ocenie Sądu, Gmina, korzystając ze swoich uprawnień planistycznych, wprowadziła w planie takie rozwiązania, które bezspornie utrudniają swobodne zagospodarowanie działek skarżącej zgodnie z ich przeznaczeniem. Istotne ograniczenie możliwości inwestycyjnych skarżącej wynika stąd, że znacząca część obu działek została przeznaczona na drogę publiczną dojazdową (12 KD-D – projektowana droga 6), której przebieg zaplanowano wzdłuż zachodniej części całej działki nr [...], a następnie w poprzek działki nr [...]. Takie usytuowanie linii rozgraniczających terenu o przeznaczeniu drogowym spowodowało nie tylko przyporządkowanie działek nr [...] i [...] do kilku terenów o różnym przeznaczeniu, ale zmniejszyło powierzchnię działek możliwą do zainwestowania. Podobne ograniczenie wynika z przeznaczenia części działki nr [...] na ciąg pieszo-rowerowy. W wyniku tych ustaleń i wyznaczenia linii rozgraniczających terenu o symbolu 12 KD-D oraz terenu o symbolu 11.KP/ZP, działka nr [...] znalazła się na wielu terenach o różnym przeznaczeniu o symbolach 1.MW (zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna), 7.MW(U) (zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna z obiektami usługowymi), 12 KD-D (droga klasy dojazdowej – ul. Projektowana 6), 11.KP/ZP (tereny ciągu pieszo-rowerowego w zieleni) i 5.US (obiekty i urządzenia sportowo-rekreacyjne; obiekty gastronomiczne). Dodatkowo narzucone ustalenia dotyczące obowiązujących powierzchni działek budowlanych, a także narzucony rodzaj obiektów budowlanych w rzeczywistości wykluczyły samodzielne inwestycyjne wykorzystanie działek skarżącej.