Interpretacja indywidualna z dnia 19 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.19.2024.2.ŁS

Skutki podatkowe wypłaty odsetek ustawowych za opóźnienie związanych z nieważnością umowy kredytowej denominowanej do CHF.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z datą wpływu 5 marca 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem:

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pan A.A

ul. (...)

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pani B.A

ul. (...)

Opis stanu faktycznego

(...) 2007 r. zawarli Państwo umowę kredytu denominowaną w CHF w Banku X. (...) 2008 r. zawarliście Państwo aneks do ww. umowy powiększając kwotę zaciągniętego kredytu. Celem umowy oraz aneksu do niej był zakup lokalu mieszkalnego wraz z kwotą przeznaczoną na jego wykończenie oraz garażu. Kwota umowy została wyrażona w walucie obcej w wysokości (...) CHF i wypłacona w PLN. Wartość ta wypłacona na konto w PLN to (...) zł.

W roku 2020 zwróciliście się Państwo do Kancelarii Adwokackiej celem analizy Państwa umowy kredytowej, w kierunku istnienia w niej niezgodnych z prawem zapisów. Po potwierdzeniu ich istnienia, Kancelaria Adwokacka skierowała pismo przedsądowe do Banku informujące Bank o istnieniu w Państwa umowie takowych zapisów i tym samym co może skutkować nieważnością Państwa umowy. (...) 2020 r. Bank w odpowiedzi na to pismo odrzucił wnioski przekazane przez Państwa Kancelarię.

(...) 2021 r. do Sądu Okręgowego w A złożyli Państwo pozew przeciwko Bankowi Y (następca X) tytułem nienależnego świadczenia związanego z nieważnością umowy kredytu denominowanego do CHF, wywołaną sprzecznością jej postanowień z prawem i bezskutecznością jej zapisów w rozumieniu przyjętym w art. 358 § 1 Kodeksu cywilnego.

Na podstawie zebranych dowodów Sąd uznał, że umowa była nieważna i wyrokiem z (...) 2022 r. zasądził:

–rozliczenie wzajemnych zobowiązań według teorii dwóch kondykcji (Bank zwraca kredytobiorcy wartość równą sumie wpłaconych rat kredytowych, a kredytobiorca zwraca Bankowi wartość równą wypłaconemu kredytowi w PLN). W dniu podpisania ugody z Bankiem kwota wpłat rat kredytowych wyniosła (...) zł;

–wypłaty kwoty (...) zł tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie wyliczonych od kwoty zasądzonej wyrokiem tj. (...) zł (za okres od dnia (...) 2020 r. do dnia (...) 2023 r.). Wartość (...) zł stanowiła wartość wpłaconych rat kredytu do dnia (...) 2020 r., tj. do daty odrzucenia przez Bank pisma przedsądowego;

–zwrot kosztów postępowania sądowego w kwocie (...) zł.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego wniósł pozwany Bank.

W (...) 2023 r. Bank zwrócił się poprzez reprezentującą go Kancelarię, z propozycją zawarcia ugody. Propozycja ugody utrzymywała w mocy treść wyroku Sądu Okręgowego.

Porozumienie podpisali Państwo (...) 2023 r. Na jego podstawie Bank zobowiązał się do wycofania apelacji z Sądu Apelacyjnego, zwrócenia nadpłaty kredytu, pokrycia kosztów zastępstwa procesowego oraz wypłaty ustawowych odsetek za zwłokę wyliczonych od kwoty (...) zł za okres od dnia (...) 2020 r. do dnia (...) 2023 r. Kwota ta wyniosła (...) zł i została w całości wypłacona na podane przez Państwa konto bankowe.

Bank wypłacił Państwu w całości należną kwotę.

Pytanie:

Czy mając na względzie art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przekazana Państwu przez Bank kwota (...) zł będąca odsetkami ustawowymi za opóźnienie, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Zdaniem Zainteresowanychkwota przekazanych Państwu przez Bank odsetek ustawowych za opóźnienie nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Podstawę prawną własnego stanowiska opierają Państwo na art. 21 ust. 1 pkt 95, 95a, 95b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2647, ze zm.) według którego „Wolne od podatku dochodowego są m in.: odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, wolnych od podatku dochodowego lub od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku”.

Nie są Państwo specjalistami w dziedzinie prawa podatkowego, w związku z tym, w wyrobieniu własnego stanowiska w tej sprawie posiłkowali się Państwo między innymi wydaną 27 kwietnia 2023 r. interpretacją indywidualną o sygnaturze KDIT2.4011.117.2023.1.HD.

W Państwa ocenie sytuacja tam przedstawiona jest analogiczna do Państwa.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.). Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl punktu 9 tego artykułu:

Źródłami przychodów są inne źródła.

Art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” oznacza, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że (...) 2007 r. zawarli Państwo umowę kredytu denominowaną w CHF w Banku X. (...) 2008 r. zawarliście Państwo aneks do ww. umowy powiększając kwotę zaciągniętego kredytu. Celem umowy oraz aneksu do niej był zakup lokalu mieszkalnego wraz z kwotą przeznaczoną na jego wykończenie oraz garażu. Kwota umowy została wyrażona w walucie obcej w wysokości (...) CHF i wypłacona w PLN. Wartość ta wypłacona na konto w PLN to (...) zł. W roku 2020 zwróciliście się Państwo do Kancelarii Adwokackiej celem analizy Państwa umowy kredytowej, w kierunku istnienia w niej niezgodnych z prawem zapisów. Po potwierdzeniu ich istnienia, Kancelaria Adwokacka skierowała pismo przedsądowe do Banku informujące Bank o istnieniu w Państwa umowie takowych zapisów i tym samym co może skutkować nieważnością Państwa umowy. (...) 2020 r. Bank w odpowiedzi na to pismo odrzucił wnioski przekazane przez Państwa Kancelarię. (...) 2021 r. do Sądu Okręgowego w A złożyli Państwo pozew przeciwko Bankowi Y (następca X) tytułem nienależnego świadczenia związanego z nieważnością umowy kredytu denominowanego do CHF, wywołaną sprzecznością jej postanowień z prawem i bezskutecznością jej zapisów w rozumieniu przyjętym w art. 358 § 1 Kodeksu cywilnego. Na podstawie zebranych dowodów Sąd uznał, że umowa była nieważna i wyrokiem z (...) 2022 r. zasądził:

–rozliczenie wzajemnych zobowiązań według teorii dwóch kondykcji (Bank zwraca kredytobiorcy wartość równą sumie wpłaconych rat kredytowych, a kredytobiorca zwraca Bankowi wartość równą wypłaconemu kredytowi w PLN). W dniu podpisania ugody z Bankiem kwota wpłat rat kredytowych wyniosła (...) zł;

–wypłaty kwoty (...) zł tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie wyliczonych od kwoty zasądzonej wyrokiem tj. (...) zł (za okres od dnia (...) 2020 r. do dnia (...) 2023 r.). Wartość (...) zł stanowiła wartość wpłaconych rat kredytu do dnia (...) 2020 r., tj. do daty odrzucenia przez Bank pisma przedsądowego;

–zwrot kosztów postępowania sądowego w kwocie (...) zł.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego wniósł pozwany Bank. W (...) 2023 r. Bank zwrócił się poprzez reprezentującą go Kancelarię, z propozycją zawarcia ugody. Propozycja ugody utrzymywała w mocy treść wyroku Sądu Okręgowego. Porozumienie podpisali Państwo (...) 2023 r. Na jego podstawie Bank zobowiązał się do wycofania apelacji z Sądu Apelacyjnego, zwrócenia nadpłaty kredytu, pokrycia kosztów zastępstwa procesowego oraz wypłaty ustawowych odsetek za zwłokę wyliczonych od kwoty (...) zł za okres od dnia (...) 2020 r. do dnia (...) 2023 r. Kwota ta wyniosła (...) zł i została w całości wypłacona na podane przez Państwa konto bankowe. Bank wypłacił Państwu w całości należną kwotę.

Odnosząc się do powyższego, w kwestii zawarcia ugody należy stwierdzić, że jest ona – jako jeden z typów umowy – regulowana przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

Zgodnie z art. 917 ustawy Kodeks cywilny:

Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody. W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.

Przystępując do oceny skutków podatkowych wypłaty odsetek ustawowych związanych z nieważnością umowy kredytowej wskazuję, że z art. 69 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.) wynika, iż:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Zgodnie z art. 69 ust. 2 pkt 2 i 4 ustawy Prawo bankowe:

Umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i określać w szczególności:

2) kwotę i walutę kredytu;

4) zasady i termin spłaty kredytu.

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej jest obojętne podatkowo.

Z kolei na podstawie art. 58 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

Natomiast stosownie do treści art. 58 § 2 tej ustawy:

Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Powyższy artykuł określa, od strony negatywnej, zakres dopuszczalnej treści czynności prawnej. Ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, zarówno do jednostronnych, jak i do umów, w tym umowy darowizny. (Kodeks cywilny. Komentarz do art. 1 – 449¹⁰. Tom I, red. prof. dr hab. Krzysztof Pietrzykowski, 2013 r., C.H. Beck, Wydanie 7).

Czynność prawna jest nieważna od momentu swojego powstania (ab initio). Uznanie czynności za nieważną ma wobec tego charakter pierwotny, nie następczy – czynność taka nie wywołuje zamierzonych przez strony skutków prawnych tak, jak gdyby nigdy nie istniała. Co istotne, nieważność czynności prawnej następuje z mocy samego prawa, bez potrzeby zajścia jakichkolwiek dodatkowych zdarzeń. Nie jest wymagane ani oświadczenie woli stron czynności, ani konstytutywne orzeczenie sądu.

Stosownie do treści art. 410 § 2 Kodeksu cywilnego:

Świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

W związku z powyższym, w niniejszej sprawie w pierwszej kolejności wyjaśnienia wymaga, czy po Państwa stronie w związku z zawarciem opisanej powyżej ugody i rozliczenia wzajemnych zobowiązań między Państwem a Bankiem – powstał przychód będący przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z zacytowanych wyżej przepisów, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz we wspomnianym wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z definicji tej wywieść można, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

W analizowanej sprawie, na podstawie zawartej ugody doszło do wykonania postanowień zapadłych w wyroku Sądu Okręgowego z (...) 2022 r. W konsekwencji uzyskali Państwo z tytułu rozliczenia dokonanego między Stronami kwotę zwrotu wpłaconych przez Państwa rat kredytowych. Zatem kwota ta nie powoduje faktycznego przyrostu w Państwa majątku, a jedynie „wyrównanie” wcześniejszego zmniejszenia w Państwa majątku. Wobec tego, można uznać, że taka operacja nie spełnia celu przychodu jakim jest zwiększenie majątku podatnika - ani poprzez zwiększenie aktywów ani poprzez zmniejszenie jego pasywów, a tym samym po stronie Państwa jako kredytobiorców nie powstał przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii otrzymania przez Państwa kwoty odsetek ustawowych za opóźnienie, o których mowa we wniosku, należy wyjaśnić, że instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Nie każde odsetki otrzymane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu. Ustawodawca przewidział w niektórych sytuacjach, w odniesieniu do odsetek, możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Takie zwolnienie przysługuje wyłącznie wówczas, gdy przepis omawianej ustawy zawiera w tym przedmiocie wyraźne postanowienie.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, wolnych od podatku dochodowego lub od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W opisanej sytuacji wyliczone odsetki za opóźnienie dotyczą świadczenia niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, tj. zostały ustalone od kwoty stanowiącej wartość wpłaconych przez Państwa rat kredytu. Oznacza to, że otrzymane przez Państwa odsetki podlegają zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej, ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.