Wyrok NSA z dnia 4 lipca 2023 r., sygn. III FSK 2466/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Anna Juszczyk-Wiśniewska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1880/19 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 28 czerwca 2019 r. nr 1401-IEW4.4261.13.2019.12.PL w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 13 lutego 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1880/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi A.K. (dalej Skarżący, Strona) oddalił skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej Dyrektor IAS) z dnia 28 czerwca 2019 r w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości w 2008 r. wraz z odsetkami za zwłokę i opłatą prolongacyjną.

Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronie internetowej Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).

W skardze kasacyjnej Skarżący zaskarżył powyższy wyrok w całości zarzucając wydanie go z naruszeniem przepisów prawa procesowego oraz prawa materialnego, tj.:

1) na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a. z naruszeniem przepisów postępowania, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

a) art. 151 P.p.s.a. - przez błędne jego zastosowanie w wyniku oddalenia skargi;

b) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. w zw. z art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej - przez oddalenie skargi oraz błędnie wskazanie przez WSA, że w tej sprawie "brak jest przesłanek do udzielenia Skarżącemu wnioskowanej ulgi w postaci umorzenia zaległości podatkowej" - pomimo tego, że z całokształtu okoliczności przedstawionych przez Skarżącego we Wniosku wynika, iż Skarżący wykazał istnienie tak przesłanki "ważnego interesu" Skarżącego, jak i przesłanki "interesu publicznego", o których mowa w art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, co potwierdza wskazanie i uzasadnienie przez Skarżącego we Wniosku m.in. że: (i) proces nabycia Lokalu Mieszkalnego został rozpoczęty w dniu 4 grudnia 2004 r., kiedy to Skarżący zawarł ze spółką D.D. S.A. ("Deweloper") umowę przyrzeczenia sprzedaży wyodrębnionego lokalu mieszkalnego położonego przy ul. J. [...] w W. ("Lokal Mieszkalny") w wybudowanym w tym celu budynku zawartą w formie cywilnoprawnej ("Umowa Przyrzeczenia"), tj. pod rządami przepisów ustawy o PIT obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2007 r., (ii) dniem faktycznego nabycia Lokalu Mieszkalnego przez Skarżącego był dzień 8 września 2006 r., a zatem Lokal Mieszkalny został faktycznie nabyty przez Skarżącego, a także cała cena za Lokal Mieszkalny została wpłacona na rachunek bankowy Dewelopera, do dnia 31 grudnia 2006 r. włącznie, co oznacza, iż na podstawie art. 7 Nowelizacji z 2006 r. do przychodów (dochodów) z odpłatnego zbycia Lokalu Mieszkalnego powinny mieć zastosowanie przepisy ustawy o PIT obowiązujące przed dniem 1 stycznia 2007 r.- czego błędnie nie zauważył WSA w Wyroku WSA, tak jak wcześniej organy podatkowe obu instancji, (iii) data prawnego nabycia Lokalu Mieszkalnego (dzień 5 stycznia 2007 r.), tj. zawarcia umowy, nie zależy wyłącznie od Skarżącego (który ma status konsumenta), ale przede wszystkim od drugiej (w tym wypadku silniejszej ekonomicznie) strony umowy, tj. w tym wypadku od Dewelopera (który ma status profesjonalisty), a także (iv) przepisy przejściowe (art. 7 Nowelizacji z 2006 r.) nie przewidywały ochrony prawnej podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2007 r. rozpoczęli już proces nabycia nieruchomości, który to proces co do zasady jest procesem długotrwałym - a którzy tak jak Skarżący - mając na uwadze zasadę pewności prawa, a także zasadę zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa mogli oczekiwać ochrony swoich praw nabytych, tj. w tym wypadku prawa do zwolnienia z podatku PIT uzyskanego dochodu ze zbycia nieruchomości przez reinwestowanie tego dochodu na tzw. własne cele mieszkaniowe - zatem w tej sprawie istniała tak przesłanka "ważnego interesu" Skarżącego, jak i przesłanka "interesu publicznego", o których mowa w art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej;