Wyrok NSA z dnia 15 czerwca 2023 r., sygn. I GSK 1352/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Michał Kowalski (spr.) Sędzia NSA Beata Sobocha- Holc Protokolant Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A Sp. j. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lutego 2019 r. sygn. akt V SA/Wa 1480/18 w sprawie ze skargi A Sp. j. w K. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 22 czerwca 2018 r. nr 82/2018 w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o przyznaniu pomocy na zalesianie 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A Sp. j. w K. na rzecz Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 lutego 2019 r., sygn. akt V SA/Wa 1480/18 na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (aktualnie: Dz. U. 2023 r., poz. 259 – dalej jako p.p.s.a.) oddalił skargę A sp. jawna w K. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 22 czerwca 2018 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o przyznaniu pomocy na zalesianie.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

P. I. i P. N. podjęli (jako osoby fizyczne) w sumie 8 zobowiązań zalesieniowych na łączną powierzchnię 136,53 ha oraz 3 zobowiązania dotyczące spółek jawnych, których są wspólnikami.

Kierownik BP ARiMR w Kielcach decyzją z dnia 13 lipca 2011 r. przyznał A Sp. j. pomoc.

Pismem z dnia 25 stycznia 2018 r. Dyrektor Świętokrzyskiego OR ARiMR w Kielcach zawiadomił stronę o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika BP ARiMR w Kielcach z dnia 13 lipca 2011 r. w sprawie przyznania A Sp. j. pomocy na zalesianie. Jako powód wszczęcia postępowania z urzędu wskazano konieczność ustalenia, czy ww. decyzja z dnia 13 lipca 2011 r. dotknięta jest wadą rażącego naruszenia prawa wskazaną w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., uzasadniającą stwierdzenie jej nieważności.