Wyrok NSA z dnia 31 maja 2023 r., sygn. I FSK 1630/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia WSA (del.) Elżbieta Olechniewicz (spr.), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. sp. z o.o. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Po 41/22 w sprawie ze skargi T. sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 listopada 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. sp. z o.o. w P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 15.000 (słownie: piętnaście tysięcy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 czerwca 2022 r., sygn. akt I SA/Po 41/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu po rozpoznaniu skargi T. sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej: Strona lub Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu (dalej: organ drugiej instancji lub DIAS) z dnia 5 listopada 2021 r. w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za czerwiec 2013 r., działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm., dalej: p.p.s.a.), oddalił skargę (opisany wyrok i powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

2. Skarga kasacyjna.

2.1. Skargę kasacyjna od powyższego wyroku wniosła Skarżąca zaskarżając ten wyrok w całości oraz zarzucając na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. naruszenie:

1) przepisów prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy tj.:

a) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) w związku z art. 151 p.p.s.a. oraz w związku z art. 86 ust. 1 i 2 i w związku z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054, ze zm., dalej: ustawa o VAT) oraz w związku z art. 167, art. 168 lit. a), art. 178 lit. a) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 maja 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. z 2006r. Nr 347/1 ze zm., dalej: Dyrektywa 112) – poprzez ich błędną wykładnię i w konsekwencji odmówienie Spółce prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur od dostawców telefonów marki [...], uznając błędnie, że Spółka świadomie uczestniczyła w karuzeli podatkowej, bez wykazania na podstawie obiektywnych przesłanek świadomego udziału Spółki w tzw. "karuzeli podatkowej", uchybiając tym samym wytycznym wynikającym z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej też jako: TSUE), w zakresie należytej staranności, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie wskazanych przepisów;