Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 marca 2023 r., sygn. VIII SA/Wa 114/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Wroczyński, Sędziowie Sędzia WSA Renata Nawrot, Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak (sprawozdawca), , Protokolant starszy sekretarz sądowy Magdalena Krawczyk, , po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2023 r. w Radomiu sprawy ze skargi D. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie przeniesienia z urzędu do pełnienia służby oddala skargę.

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji (dalej: organ I instancji, KGP) rozkazem personalnym z 20 września 2018 r. nr [...], działając na podstawie art. 32 ust. 1, art. 37a pkt 1 i art. 121 ust. 1 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2017 r. poz. 2067, z późn. zm., dalej: ustawa o Policji) zwolnił z dniem 14 października 2018 r. insp. D. B. (dalej: policjant, funkcjonariusz, strona, skarżący) z zajmowanego stanowiska – zastępcy Biura Kadr, Szkolenia i Obsługi Prawnej Komendy Głównej Policji i z dniem 15 października 2018 r. przeniósł do dyspozycji KGP. Na podstawie art. 108 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego decyzji nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu ww. rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że jest to kolejny rozkaz personalny o zwolnieniu i przeniesieniu funkcjonariusza do dyspozycji KGP. Poprzedni rozkaz personalny z 22 maja 2018 r. został bowiem uchylony przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z 18 lipca 2018 r. Nr [...],

a sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji

z uwagi na naruszenie przepisów postępowania administracyjnego (ogólne i lakoniczne uzasadnienie decyzji KGP, brak wszczęcia postępowania). W konsekwencji strona dopiero na etapie postępowania odwoławczego mogła skorzystać z prawa do czynnego udziału w postępowaniu.

Ponownie rozpoznając sprawę KGP pismem z 23 sierpnia 2018 r. poinformował stronę o możliwości zapoznania się z aktami sprawy, jak również wypowiedzenia się co do zebranych w przedmiotowej sprawie dowodów i materiałów. Następnie, powołując się na stosowne regulacje ustawy Policji oraz orzecznictwo sądów administracyjnych, wskazał, że stosunek służbowy policjanta nie jest stosunkiem pracy, w którym strony mogą kształtować i modyfikować określone elementy tego stosunku na zasadzie ich woli, a więc zasadzie równości podmiotów (pracownika i pracodawcy). Służba w Policji ma charakter stosunku administracyjnego, w którym organ jednostronnie i władczo kształtuje sytuację prawną funkcjonariusza oraz przewiduje prawo dla właściwego przełożonego do dobierania sobie personelu. Oznacza to także dyspozycyjność policjanta, co z kolei nakazuje oceniać dopuszczalność jednostronnych zmian warunków służby funkcjonariusza według kryteriów zobiektywizowanych, uwzględniających mobilność i skuteczność Policji, a nie według osobistych odczuć czy potrzeb policjanta. Obowiązek policjanta podporządkowania się szczególnej dyscyplinie służbowej wynika wprost z art. 25 ust. 1 ustawy o Policji.