Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 11 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.6.2024.2.AND
Budynek sklasyfikowany wg KŚT grupa 1, podgrupa 11, rodzaj 110, powiązanie PKOB 1110, zakupiony przez spółkę do celów prowadzenia działalności gospodarczej spółki pod adresem oraz na wynajem krótko i długoterminowy, a osiągane przychody rozliczane są w ramach prowadzonej działalności, podlega dalszej amortyzacji nieruchomości
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 stycznia 2024 roku za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy budynek sklasyfikowany wg KŚT grupa 1, podgrupa 11, rodzaj 110, powiązanie PKOB 1110, zakupiony przez spółkę do celów prowadzenia działalności gospodarczej spółki pod adresem oraz na wynajem krótko i długoterminowy, a osiągane przychody rozliczane są w ramach prowadzonej działalności, podlega dalszej amortyzacji nieruchomości.
Uzupełnili go Państwo pismem z 9 lutego 2024 roku (wpływ za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu) oraz – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 marca 2024 r. (wpływ za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Dnia 28 grudnia 2021 roku spółka zakupiła budynek trzykondygnacyjny, wybudowany w roku (…), na działce nr (…), obręb (…), o powierzchni (…) ha, położonej w miejscowości (…), objętej księgą wieczystą (…), prowadzoną przez Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych.
Spółka nabyła nieruchomość na siedzibę spółki (w nim prowadzi działalność, siedziba spółki jest zarejestrowana od dnia zakupu pod adresem) oraz pod wynajem pomieszczeń: krótko i długoterminowy. Przychody otrzymywane z tytułu najmu są rozliczane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych zaraz po zakupie i amortyzowana zgodnie z przepisami. Spółka, od dnia zakupu, opłaca podatek od nieruchomości dla osób prawnych do Gminy (…).
W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 8 marca 2024 r., doprecyzowując opis stanu faktycznego i odpowiadając na zadane pytania, wskazali Państwo, że budynek został sklasyfikowany wg KRS (winno być; „KŚT”) grupa 1 podgrupa 11 rodzaj 110, powiązanie PKOB 1110. Budynek przed nabyciem był użytkowany przez okres dłuższy niż 60 miesięcy, więc jest amortyzowany stawką 10% w skali roku.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy budynek sklasyfikowany wg KRS (winno być: „KŚT”) grupa 1 podgrupa 11 rodzaj 110, powiązanie PKOB 1110, zakupiony przez spółkę do celów prowadzenia działalności gospodarczej spółki pod adresem oraz na wynajem krótko i długoterminowy, a osiągane przychody rozliczane są w ramach prowadzonej działalności, podlega dalszej amortyzacji nieruchomości?
Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Zgodnie z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym istnieje możliwość dalszej amortyzacji nieruchomości w przypadku budynków amortyzowanych wg KRS (winno być: „KŚT”) grupa 1 podgrupa 11 rodzaj 110, powiązanie PKOB 1110 – nieruchomość została zakupiona na spółkę do celów prowadzenia działalności gospodarczej spółki pod adresem oraz na wynajem krótko i długoterminowy, a osiągane przychody rozliczane są w ramach prowadzonej działalności.
Uważamy, że budynek spełnia kryteria nieruchomości niemieszkalnej i istnieje możliwość dalszej jego amortyzacji.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…)
Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy,
kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.
W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,
nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.
Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16m ww. ustawy.
Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,
amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z art. 16c ustawy o CIT,
amortyzacji nie podlegają:
1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2) budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,
2a) budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2 i 2a,
5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności
- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Z powyższego wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:
-zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
-stanowią własność lub współwłasność podatnika,
-są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
-przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
-są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
-nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.
Jak wskazali Państwo w opisie sprawy, Spółka (…) nabyła nieruchomość na siedzibę Spółki oraz pod wynajem krótko i długoterminowy pomieszczeń. Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i sklasyfikowana wg KŚT grupa 1, podgrupa 11, rodzaj 110.
Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy Spółka będzie uprawniona do dalszej amortyzacji opisanego we wniosku budynku.
Na wstępie wskazać należy, że zasady klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864 ). Klasyfikacja ta jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego, służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu, o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie (uwagi szczegółowe do Grupy I w KŚT). Organem uprawnionym do orzekania w zakresie Klasyfikacji Środków Trwałych jest Urząd Statystyczny.
Należy dodać, że podział budynków na mieszkalne i niemieszkalne w Klasyfikacji Środków Trwałych oparty jest na Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, wówczas budynek klasyfikowany jest jako niemieszkalny. Budynki niemieszkalne to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych.
W związku z powyższym, przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości dokonanej przez Państwa klasyfikacji budynku wskazanego we wniosku do odpowiedniej grupy klasyfikacji środków trwałych. Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy Organ przyjął za Wnioskodawcą, jako niepodlegający ocenie element opisu stanu faktycznego, wskazaną przez Państwa kwalifikację opisanej we wniosku nieruchomości jako budynku mieszkalnego, zakwalifikowanego do KŚT pod symbolem 110.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że skoro opisany we wniosku budynek został wprowadzony przez Spółkę do ewidencji środków trwałych wg KŚT jako Grupa 1, podgrupa 11, symbol 110 – „budynki mieszkalne”, to tym samym, Spółka nie będzie uprawniona do dokonywania dalszych odpisów amortyzacyjnych od ww. budynku i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ wyłączenie określone w art. 16c pkt 2a ustawy o CIT dotyczy budynków mieszkalnych, nawet jeśli w budynku prowadzona jest działalność gospodarcza Spółki.
Tym samym Państwa stanowisko, że należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.
W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że została ona wydane w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie wiąże Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, będących przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
