Postanowienie NSA z dnia 19 października 2022 r., sygn. II OZ 616/22

Dnia 19 października 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 19 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. S. i M. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2022 r., sygn. akt VII SA/Wa 372/22 o odmowie wstrzymania wykonania decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 20 maja 2020 r. nr 60/T/20 oraz postanowienia Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 22 grudnia 2021 r. nr 1999/2021 w sprawie ze skargi M. S. i M. J. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 22 grudnia 2021 r., nr 1999/2021 w przedmiocie uchylenia postanowienia w sprawie wstrzymania prowadzenia robót budowlanych postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2022 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", odmówił wstrzymania wykonania decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 20 maja 2020 r. nr 60/T/20 oraz postanowienia Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 22 grudnia 2021 r. nr 1999/2021.

Sąd wskazał, że po przeanalizowaniu wniosku skarżących stwierdził, że wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 20 maja 2020 r. nr 60/T/20 oraz postanowienia Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 22 grudnia 2021 r. nr 1999/2021 nie mógł podlegać uwzględnieniu, ponieważ skarżący swojego żądania w należyty sposób nie uzasadnili. Nie podjęli próby wykazania, aby wykonanie wnioskowanych orzeczeń objętych wnioskiem o wstrzymanie wykonania wiązało się z trudnymi do odwrócenia skutkami lub znaczną szkodą. Tymczasem niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody nie ocenia się abstrakcyjnie, lecz każdorazowo należy je ocenić w świetle okoliczności danej sprawy. Nie można bowiem wstrzymać wykonania aktu wyłącznie opierając się na ogólnikowych stwierdzeniach, gdyż w takim przypadku instytucja wstrzymania wykonania nie miałaby charakteru wyjątkowego, a powszechny.