Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 6 października 2022 r., sygn. II SA/Ol 536/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędzia WSA Marzenna Glabas Asesor WSA Grzegorz Klimek (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 października 2022 r. sprawy ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...], nr [...] w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z 24 listopada 2016 R.S. (dalej jako: skarżąca) wystąpiła o wznowienie postępowania w sprawie skierowania beneficjenta do DPS r., na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm., według stanu prawnego na dzień wydania zaskarżonej decyzji, dalej jako: k.p.a.). Skarżąca podnosiła, że nie została powiadomiona o możliwości zapoznania się z materiałami sprawy, przez co bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu i nie mogła złożyć dodatkowych wniosków dowodowych. Wskazała też, że wyszły na jaw nowe środki dowodowe, nieznane organowi w chwili wydania decyzji. Zakwestionowała zaświadczenie lekarskie stanowiące podstawę skierowania J.Z. (dalej jako: beneficjent) do domu pomocy społecznej. Wniosła o przeprowadzenie dowodu z pisma procesowego z 30 sierpnia 2016 r. - oświadczenia beneficjenta o cofnięciu pozwu o zasądzenie alimentów od skarżącej – na okoliczność poprawy stanu zdrowia beneficjenta i możliwości samodzielnego zamieszkiwania, a w konsekwencji braku podstaw skierowania wnioskodawcy do DPS. Skarżąca wniosła też o zawieszenie postępowania wznowieniowego do czasu rozpatrzenia skargi przez sąd administracyjny na decyzję w przedmiocie skierowania do DPS.

Decyzją z 6 marca 2020 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Olsztynie (Kolegium), po rozpoznaniu wniosku skarżącej o ponowne rozpoznanie sprawy utrzymało w mocy swoją decyzję z 18 grudnia 2019 r. odmawiającą na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 k.p.a. uchylenia decyzji o skierowaniu do DPS. Kolegium wyjaśniło, że wyrokiem z 28 marca 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 1420/16, WSA w Olsztynie oddalił skargę skarżącej na decyzję Kolegium z 24 października 2016 r. Wyrokiem z 5 września 2019 r., sygn. akt I OSK 1729/17, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną skarżącej od tego wyroku. Kolegium podkreśliło, że zarzuty podnoszone przez skarżącą we wniosku o wznowienie postępowania są tożsame z podnoszonymi w postępowaniu zwykłym i były przedmiotem rozważań sądów administracyjnych kontrolujących prawidłowość decyzji z 24 października 2016 r. Sądy obu instancji przyjęły, że wskazane okoliczności nie stanowią podstawy do zakwestionowania wydanych decyzji. Kolegium uznało, że jest związane oceną prawną wyrażoną w podanych wyrokach, zgodnie z art. 153 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Kolegium podkreśliło, że nie zostały spełnione przesłanki z art. 145 § 1 pkt 4 i 5 k.p.a. Wskazało, że ze skarżącą przeprowadzono wywiad środowiskowy oraz doręczono wydane w sprawie decyzje. Nadto stwierdziło, że skarżąca nie wykazała w żaden sposób, aby brak powiadomienia o zakończeniu postępowania i wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego miał jakikolwiek wpływ na wynik sprawy. Stąd argumenty podnoszone w tej części nie mogły przynieść zamierzonego efektu. Organ zaznaczył, że ustalenie co do konieczności zapewnienia beneficjentowi całodobowej opieki zostało dokonane w oparciu o zaświadczenie lekarskie, którego moc dowodowa nie została podważona. Skarżąca zakwestionowała wiarygodność zaświadczenia lekarskiego, ale nie przedłożyła na tę okoliczność żadnych dowodów. Oświadczenie powoda o cofnięciu pozwu z 30 sierpnia 2016 r. nie może zostać potraktowane jako nowy, istotny dowód, istniejący w dniu wydania decyzji. Z oświadczenia tego nie wynika także nowa, istotna okoliczność faktyczna, nieznana organowi, który wydał decyzję. Podstawą skierowania beneficjenta do domu pomocy społecznej było bowiem orzeczenie lekarskie - a więc dokument wydany przez osobę posiadającą szczególnego rodzaju kwalifikacje. Wartość dowodowa tego dokumentu nie została podważona.