Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 14 marca 2024 r. MW i CY przeciwko VR Bank Ravensburg-Weingarten eG., sygn. C-536/22

Artykuł 25 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/17/UE z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie konsumenckich umów o kredyt związanych z nieruchomościami mieszkalnymi i zmieniającej dyrektywy 2008/48/WE i 2013/36/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 1093/2010należy interpretować w ten sposób, że:ma on zastosowanie również w sytuacji, w której konsument przedterminowo wywiązuje się z ciążących na nim zobowiązań po wypowiedzeniu umowy o kredyt konsumencki związanej z nieruchomością mieszkalną na warunkach określonych w uregulowaniu krajowym.Artykuł 25 ust. 3 zdanie pierwsze dyrektywy 2014/17należy interpretować w ten sposób, że:nie stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które na potrzeby ustalenia rekompensaty dla kredytodawcy w przypadku przedterminowej spłaty kredytu konsumenckiego związanego z nieruchomością mieszkalną uwzględnia utracone korzyści kredytodawcy bezpośrednio związane z ową przedterminową spłatą, w szczególności poniesioną przez niego stratę finansową, związaną ewentualnie z pozostałymi odsetkami umownymi, które nie będą już pobierane, pod warunkiem że rekompensata jest sprawiedliwa i obiektywna, że na konsumenta nie zostaje nałożona żadna kara oraz że rekompensata nie jest wyższa niż owa strata finansowa.Artykuł 25 ust. 3 dyrektywy 2014/17należy interpretować w ten sposób, że:państwa członkowskie muszą zapewnić, aby w przypadku przedterminowej spłaty kredytu konsumenckiego związanego z nieruchomością mieszkalną obliczenie przez kredytodawcę utraconych korzyści z uwzględnieniem standardowego zwrotu z przedterminowo spłaconej kwoty skutkowało tym, że rekompensata będzie sprawiedliwa i obiektywna oraz nie będzie wyższa niż strata finansowa kredytodawcy, a na konsumenta nie zostanie nałożona żadna kara. Dyrektywa 2014/17 nie wymaga uwzględnienia przy dokonywaniu tego obliczenia sposobu, w jaki kredytodawca rzeczywiście wykorzystuje przedterminowo spłaconą kwotę.