Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 lutego 2024 r., sygn. I SA/Wr 546/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: SWSA Tadeusz Haberka, Sędziowie: SWSA Jarosław Horobiowski, SWSA Piotr Kieres (sprawozdawca) Protokolant: Starszy woźny sądowy Izabela Kremza po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 lutego 2024 r. sprawy ze skargi A. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia 29 marca 2023 r. nr SKO 4121/329/2022 w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2022 r.: I. uchyla zaskarżoną decyzję w całości; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu na rzecz Strony skarżącej kwotę: 4.241,00 zł (cztery tysiące dwieście czterdzieści jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A. T. (dalej jako: Strona, Skarżący) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu (dalej jako: Organ odwoławczy, SKO) z 29 marca 2023 r. nr SKO 4121/329/2022 którą uchylona została decyzja Wójta Gminy K. (dalej jako Wójt, Organ I instancji) z 18 października 2022 r. nr RF.3123.4.7.2022 ustalająca Stronie zobowiązanie pieniężne z tytułu podatku od nieruchomości i podatku rolnym, pobierane w formie łącznej, w wysokości: 118.082,00 zł. (679,00 zł - rolny + 117.403,00 zł - nieruchomości) i ustalono wysokość wspomnianego zobowiązania w wysokości 100.713,00 zł:

a) z tytułu podatku rolnego w wysokości 679,00 zł

b) z tytułu podatku od nieruchomości w wysokości 100.034,00 zł

Postanowieniem z 30 czerwca 2022 r. nr RF.3123.4.1.2022 zostało wszczęte z urzędu postępowanie w sprawie ustalenia Stronie wysokości łącznego zobowiązania pieniężnego w podatku od nieruchomości za 2022 r. Wójt w wymienionej wyżej decyzji wskazał, że przedmiotem sporu jest kwestia ustalenia czy kompleks magazynowy na zboże (środek trwały Elewator Zbożowy [...] ([...])) stanowi budowle, czy budynki. Wójt oparł swoje rozstrzygnięcie o przepisy ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 12170 ze zm.) – dalej jako u.p.o.l., ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawa budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1186) – dalej jako pr.b. oraz wyrok Trybunał Konstytucyjnego z 13 września 2011r. o sygn. akt P 33/09, a także uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 września 2021 r. o sygn. akt III FPS 1/21. Wskazał, że skoro cechą techniczną budynku wyznaczającą podstawę opodatkowania jest powierzchnia użytkowa (art. 4 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.) to nie jest ona równoznaczna z przestrzenią lub pojemnością. Inaczej należy postrzegać klasyczne budynki magazynowe, gdy mają one powierzchnię użytkową, a odmiennie taki obiekt budowlany który jest zrealizowany jako zbiornik. Organ I instancji zwrócił przy tym uwagę, że w prawie budowlanym jako budowla wymieniony jest zbiornik. Za zbiornik w rozumieniu art. 3 pkt 3 pr. uznaje się zaś obiekt budowlany przeznaczony do gromadzeni materiałów sypkich, w kawałkach, w postaci ciekłej lub gazowej związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, który nie jest przeznaczony do innych celów. Organ I instancji zwrócił przy tym uwagę na przeprowadzone oględziny, charakterystykę silosów (dane od producenta) oraz całego kompleksu Elewator Zbożowy [...] (w skład, którego wchodzą silosy) - służą do przyjmowania, oczyszczania, magazynowania i ekspedycji zmagazynowanego zboża. Wójt podniósł również, że zgodnie z zawiadomieniem z 28 maja 2019 r. o zmianach w danych ewidencyjnych Starosty K. w zakresie gruntów i budynków Strony 12 jej obiektów figuruje jako zbiorniki i budynki magazynowe ([...]) z funkcją główną – silosy. Przedmiotowe silosy w ocenie Wójta to stalowe zbiorniki przeznaczone do magazynowania zboża luzem, a dotycząca ich dokumentacja nie posługuje się pojęciem powierzchni użytkowej, lecz mowa jest o kubaturze. W konsekwencji Organ I instancji uznał 12 silosów za budowle przyjmując jako podstawę ich opodatkowania wartość elewatora zbożowego z ewidencji środków trwałych, czyli kwotę 4.337.962,07 zł.