Ważność wyroków sądowych jako przesłanka wznowienia postępowania administracyjnego - Wyrok NSA z dnia 30 września 2022 r., sygn. I FSK 1483/19

Wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej wymaga prawomocnego wyroku sądu karnego stwierdzającego fałszywość dowodów lub przestępstwo, które bezpośrednio dotyczy podejmowania decyzji administracyjnych, a nie jedynie okoliczności faktycznych sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Jakimowicz (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 30 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 marca 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 1181/18 w sprawie ze skargi B. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 13 września 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia we wznowionym postępowaniu decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za czerwiec 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. D. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 marca 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1181/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę B. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 13 września 2018 r. o nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia we wznowionym postępowaniu decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za czerwiec 2010 r.

W uzasadnieniu powyższego orzeczenia Sąd I instancji ocenił, że w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione przesłanki określone w art. 240 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), które uzasadniałyby uchylenie ostatecznej decyzji podatkowej, w wyniku wznowienia postępowania. Po pierwsze, skarżąca nie powołała wyroku, który potwierdzałby, że decyzja została wydana w wyniku przestępstwa, które to określenie odnosi się wyłącznie do przestępstw dotyczących podejmowania decyzji przez organ administracji (zawartych w rozdziale XXIX kodeksu karnego zatytułowanym "Przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego"). Po drugie, skarżąca zarzucając fałszywość dowodu w postaci zeznań kontrahentki S. T. i jej męża złożonych w postępowaniu podatkowym oraz faktury wystawionej przez jej firmę, również nie przedstawia wyroku, który potwierdzałby zasadność tego zarzutu. Sąd zauważył ponadto, że nierzetelność tej faktury została potwierdzona w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 września 2015 r. o sygn. akt I SA/Wr 1102/15. Ewentualne wyeliminowanie zeznań kontrahentki skarżącej i jej męża nie obala natomiast ustalonej w ostatecznej decyzji okoliczności braku wykonania jakiejkolwiek czynności, której miałaby dotyczyć faktura. Co więcej, sama skarżąca odstąpiła od umowy, której miała dotyczyć faktura powołując się na brak jej realizacji.