Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 września 2022 r., sygn. III SA/Wr 232/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anetta Chołuj (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Ciołek, Asesor WSA Anna Kuczyńska-Szczytkowska, Protokolant: specjalista Renata Pawlak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 29 września 2022 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 25 lutego 2021 r. nr 470000/71/75994/2021/RDZ-B7 w przedmiocie odmowy zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych za okres od 1 grudnia 2020 r. do 31 stycznia 2021 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz strony skarżącej kwotę 497 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

M. M. (dalej: skarżący, strona) złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek o zwolnienie z obowiązku opłacania należności z tytułu składek dla płatników w określonych branżach za okres od 1 grudnia 2020 r. do 31 stycznia 2021 r., wypełniając formularz RDZ-B7. We wniosku wskazał jako przeważającą działalność gospodarczą wg PKD pozycję nr 79.90.C, według stanu na dzień 30 listopada 2020 r. Oświadczył, że przychód uzyskany w miesiącu kalendarzowym, za który składa wniosek jest niższy o co najmniej 40% w stosunku do przychodu uzyskanego w tym samym miesiącu kalendarzowym w 2019 r.

Decyzją z [...] lutego 2021 r. (nr [...]) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS, organ) odmówił skarżącemu prawa do zwolnienia opłacania należnych składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych za okres od 1 grudnia 2020 r. do 31 stycznia 2021 r. W podstawie prawnej rozstrzygnięcia ZUS powołał art. 31zq ust. 7 w związku z art. 31zy ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 1842, ze zm.; dalej: "ustawa COVID-19") i § 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 stycznia 2021 r. w sprawie wsparcia uczestników obrotu gospodarczego poszkodowanych wskutek pandemii COVID-19 (Dz. U. poz. 152; dalej rozporządzenie COVID-19) oraz art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266, ze zm., dalej: "u.s.u.s."). W uzasadnieniu decyzji ZUS przytoczył treść § 10 ust. 1 rozporządzenia COVID-19 i wskazał, że we wniosku skarżący podał kod przeważający działalności 79.90.C. Na dzień 30 listopada 2020 r. miał natomiast zarejestrowaną działalność z kodem PKD przeważającej działalności 79.90.B. W konsekwencji nie przysługiwało mu prawo do zwolnienia z opłacania należnych składek.