Wyrok NSA z dnia 28 września 2022 r., sygn. II OSK 2834/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka Protokolant sekretarz sądowy Olga Jasionek po rozpoznaniu w dniu 28 września 2022 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej U.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 maja 2019 r. sygn. akt II SA/Kr 248/19 w sprawie ze skargi U.K. na uchwałę Gminy [...] z dnia [...]czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie aktualizacji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od U. K. na rzecz Gminy [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, wyrokiem z dnia 17 maja 2019 r., II SA/Kr 248/19, oddalił skargę U. K. na uchwałę Gminy [...] z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie aktualizacji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Pismem z dnia 16 stycznia 2019 r. U. K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w sprawie aktualizacji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectw: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...][...], [...], [...], [...] w gminie [...]. Zaskarżonej uchwale zarzuciła naruszenie: art. 4 ust. 1 i 6 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (u.p.z.p.) poprzez przekroczenie władztwa planistycznego oraz naruszenie zasady proporcjonalności, polegające na przeznaczeniu części nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] w terenie KDW tj. drogi dojazdowej wewnętrznej, w sytuacji, gdy planowana droga wewnętrzna ma stanowić dojazd do nieruchomości, znajdujących się w sąsiedztwie działki [...], które nie są zabudowane ani zagospodarowane, stanowią nieużytki, a nie do działki nr [...]; § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez pominięcie aktualnego stanu zagospodarowania nieruchomości - działki nr [...] oraz działek sąsiednich i przyjęcie, że obsługa komunikacyjna dla działek sąsiednich, powinna przebiegać poprzez część działki nr [...]; art. 4 ust. 1 i 6 ust. 1 i 2 i art. 15 ust. 1 pkt 10 u.p.z.p. poprzez przeznaczenie części nieruchomości skarżącej pod drogę dojazdową wewnętrzną. Droga, która ma być usytuowana na nieruchomości skarżącej - KDW i która ma na celu obsługę komunikacyjną przyległych do niej działek, nie została zaplanowana jako droga publiczna, lecz droga wewnętrzna. Wyklucza to jej wywłaszczenie, a co za tym idzie budowa drogi wewnętrznej nie może zostać zrealizowana bez zgody skarżącej i bez zawarcia pomiędzy nią a gminą umowy uprawniającej do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Skarżąca natomiast nie wyraża zgody na przeprowadzenie po części jej nieruchomości drogi wewnętrznej na potrzeby nieruchomości sąsiednich, z których w całości taka droga mogłaby zostać wydzielona, bowiem nieruchomości sąsiednie stanowią nieużytki i nie są zagospodarowane, natomiast ustalenia uchwały, umożliwiają im zagospodarowanie terenu na cele mieszkaniowe. Wydzielenie części działki nr [...] celem ustanowienia dojazdu do działek sąsiednich przekracza proporcje związane z wyznaczaniem nowej zabudowy i w sposób nieadekwatny obciążą działkę nr [...], mimo iż jest ona zagospodarowana oraz ma dojazd do drogi publicznej i z wydzielonej drogi wewnętrznej skarżąca nie będzie korzystać, a być może nawet nie będzie mogła korzystać, z uwagi na jej charakter i stan własności jako drogi prywatnej. Podniesiono zarzut naruszenia art. 1 ust. 2 pkt 7 i 9 u.p.z.p. w zw. art. 6 ust. 2 pkt 2 i 28 ust. 1 tej ustawy w zw. z art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej poprzez ustanowienie przeznaczenia terenu niezgodnie z prawem, ograniczający w nieuzasadniony sposób prawo własności skarżącej poprzez wprowadzenie w uchwale zapisu, na mocy którego część nieruchomości skarżącej została przeznaczona pod budowę drogi wewnętrznej oznaczonej na rysunku planu symbolem KDW; art. 2, 21, 32 ust. 1 i 64 Konstytucji oraz art. 1 protokołu nr 1 do europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, poprzez nieuwzględnienie obowiązku poszanowania prawa własności, urzeczywistniania zasad sprawiedliwości społecznej, a także równego, podmiotowego traktowania przez władzę publiczną, a w konsekwencji ustalenie dla znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie terenów drogi dojazdowej wewnętrznej, przechodzącej przez nieruchomość skarżącej, mimo iż tereny znajdujące się w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] w [...], dla których ustalono przeznaczenie w terenach zabudowy mieszkaniowej są wystarczające do wydzielenia z ich części teren pod budowę drogi wewnętrznej, umożliwiającej dojazd do nowej zabudowy mieszkaniowej.