Postanowienie NSA z dnia 28 września 2022 r., sygn. II OSK 1803/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 28 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Stowarzyszenia "P." z siedzibą w P., J. B., M. G., H. K., M. K., M. Ł., M. Ł1., A. S., B. S., H. S., K. Ś., H. Ś. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 23 marca 2022 r., sygn. akt II SA/Lu 67/22 o odrzuceniu skarg w sprawie ze skarg Stowarzyszenia "P." w P. oraz M. K., K. Ś., H. Ś., A. S., B. S., W. S., T. S., H. B., J. B., M. Ł., M. Ł1, H. K., H. S., M. G., M. G1, S. G., A. P., P. B., H. R., K. K., M. D., B. S. na uchwałę Rady Miasta Puławy z dnia 26 sierpnia 2021 r., nr XXXIII/330/21 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Miasto Puławy "Kaniowczyków" postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Stowarzyszenie "P." w P., M. K., K. Ś., H. Ś., A. S., B. S., W. S., T. S., H. B., J. B., M. Ł., M. Ł1, H. K., H. S., M. G1., M. G., S. G., A. P., P. B., H. R., K. K., M. D., B. S. (dalej jako skarżący) wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie sformułowane w jednym piśmie skargi na uchwałę Rady Miasta Puławy z dnia 26 sierpnia 2021 r., nr XXXIII/330/21 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Miasto Puławy "Kaniowczyków". Domagali się stwierdzenia nieważności ww. uchwały w części obejmującej działki nr ew. [...] i nr ew. [...], których przeznaczenie zostało zmienione zaskarżonym planem z zabudowy jednorodzinnej na wielorodzinną.

Przedstawiciel Stowarzyszenia, posiadając również umocowanie od ww. osób do złożenia skarg w ich imieniu, w skargach szczegółowo przedstawił argumentację, z której miałaby wynikać legitymacja Stowarzyszenia oraz ww. osób do wniesienia skargi na ww. uchwałę w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Wskazując na osoby, które są właścicielami działek objętych zaskarżoną uchwałą (ul. M. [...] działka [...], ul. M. [...] działka [...], M. [...] działka [...]) zauważył, ze materialonoprawnym źródłem ich interesu prawnego jest art. 140 oraz art. 144 k.c. Przewidziane w planie przeznaczenie działek nr [...] i nr [...] pod zabudowę wielorodzinna i parametry tej zabudowy wpłyną na uprawnienia tych skarżących do niezakłóconego korzystania z ich prawa własności zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa. Zabudowa wielorodzinna spowoduje immisje (o których mowa w art. 144 k.c.), pogorszenie walorów architektonicznych i urbanistycznych, a także zaburzenie ładu przestrzennego. Następnie porównał szczegółowe postanowienia planu odnośnie do zabudowy dla terenu MW3, do istniejącej zabudowy na działkach [...] i [...] i przyjął, że planowana zabudowa wielorodzinna zdominuje sąsiadującą z nią zabudowę jednorodzinną, wpłynie na obniżenie wartości nieruchomości sąsiednich ze względu na możliwe zacienienie, hałas, zagęszczenia zabudowy i brak wystarczającej liczby miejsc parkingowych na osiedlu. Wskazano także że sporny teren ma wartość historyczną. W latach 30-tych XX w. został wydzielony z majątku państwowego R. z przeznaczeniem na zabudowę jednorodzinną w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych żołnierzy stacjonującego w Puławach przed II wojną światową 2 Pułku Saperów Kaniowskich. Znajdujący się na działce nr ew. [...] dom mieszkalny jest protoplastą całego założenia urbanistycznego ww. osiedla. Jego pierwszym mieszkańcem był ppłk. S. M. - dowódca ww. pułku oraz inicjator powstania osiedla dla żołnierzy pułku i aż do lat 60-tych teren ten stanowił osiedle domów jednorodzinnych. Początki zabudowy wielorodzinnej na tym obszarze przyniosły dopiero lata 60 i 70-te XX w., kiedy rozpoczął się proces zaburzenia ładu przestrzennego oraz obniżenia jakości życia w okolicy będącej pierwotnie osiedlem domów jednorodzinnych. S. K. podniósł też, że planowana zabudowa wielorodzinna zwiększy obciążenie układu komunikacyjnego dróg publicznych, gdyż miasto Puławy boryka się z deficytem przestrzeni parkingowej. Nawet wprowadzenie w spornym planie wymogu zaprojektowania 1,5 miejsca postojowego na jedno mieszkanie nie zmniejszy tego obciążenia, lecz przeciwnie, obniży wydolność i tak już niewydolnej sieci dróg publicznych na tym obszarze.