Wyrok NSA z dnia 21 września 2022 r., sygn. II OSK 2203/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Siegień Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant starszy asystent sędziego Izabela Kucharczyk-Szczerba po rozpoznaniu w dniu 21 września 2022 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 grudnia 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 2189/18 w sprawie ze skargi A. W. i R. B. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Gminy [...] na rzecz A. W. i R. B. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z 4 grudnia 2018 r., sygn. akt IV SA/Wa 2189/18, po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. W. i R. B. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stwierdził nieważność § 31 zaskarżonej uchwały w części dotyczącej drogi 40 KDPJ oraz odpowiadającej jej części załącznika graficznego (pkt 1) i zasądził od Rady Miejskiej w [...] na rzecz skarżących zwrot kosztów postępowania sądowego (pkt 2).

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy: Uchwałą z dnia [...] stycznia 2018 r. Nr [...] Rada Miejska w [...], działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1875 ze zm.; dalej u.s.g.) oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1073 ze zm.; dalej u.p.z.p.), przyjęła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego części wsi [...] – część I (dalej m.p.z.p.).

Skargą A. W. i R. B. zaskarżyli powyższą uchwałę wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w zakresie projektowanej drogi gminnej 40 KDPJ, a także o dopuszczenie dowodu z dokumentów, tj. uwag do projektu planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 19 września 2017 r. oraz propozycji alternatywnych rozwiązań zamiast projektowanej drogi 40 KDPJ oznaczonych na wyciągu z uchwalonego projektu planu - na okoliczność zgłaszanych przez skarżących na etapie projektowania planu uwag i zastrzeżeń oraz proponowanych alternatywnych rozwiązań. Ponadto, wnieśli o zasądzenie od organu gminy na rzecz skarżących zwrotu kosztów postępowania sądowego. W uzasadnieniu skargi wskazano, że w wyniku podjętej przez Radę Miejską w [...] w dniu [...] stycznia 2018 r. uchwały doszło do naruszenia interesu prawnego właścicieli działek gruntu o nr ew. [...], [...] oraz [...] położonych w [...] ze względu na nadużycie władztwa planistycznego w zakresie projektowanej drogi gminnej 40 KDPJ pieszo-jezdnej o szerokości od 6,1 m do 6,5 m poprzez przeznaczenie całej działki nr ew. [...] stanowiącej własność m.in. R. B. na drogę gminną, w wyniku czego dojdzie do: pomniejszenia ściśle zabudowanych wszystkich nieruchomości przyległych do drogi (4 działki) z uwagi na przewidywaną szerokość drogi, a także utrudnienia właścicielom gruntów przyległych wjazdu do swoich posesji; dewastacji wartościowej przyrodniczo zieleni wysokiej rosnącej wzdłuż działki nr ew. [...]; nieporównywalnego do obecnego stanu zwiększenia emisji hałasu i uciążliwości z tym związanych dla właścicieli nieruchomości przyległych, co pozostaje w sprzeczności z przyjętą przez Gminę [...] uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] listopada 2017 r. w sprawie Programu ochrony środowiska dla Miasta i Gminy [...] na lata 2018-2021 z uwzględnieniem perspektywy na lata 2022-2025, w szczególności ustaleń ujętych w rozdziałach 4.1 Ochrona klimatu i jakości powietrza oraz 4.2. Zagrożenia hałasem; zmniejszenia wartości nieruchomości przyległych wskutek utraty dotychczasowych walorów (jak zieleń wysoka, cisza, spokój, teren działki wykorzystywany wyłącznie przez kilka rodzin), a wprowadzania dodatkowych uciążliwości; obniżenia standardu życia w tym miejscu dla właścicieli działek przyległych do projektowanej drogi. Skarżący zarzucili też brak racjonalnego powodu także z punktu widzenia ekonomicznego do poprowadzenia drogi w planowanym miejscu a także brak w planie przepisów definiujących dokładną szerokość drogi.