Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 września 2022 r., sygn. I SAB/Wa 209/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik, asesor WSA Anna Fyda-Kawula, sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 20 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi B. M., D. M., M. M., P. M. i T. M. na bezczynność Ministra Rozwoju i Technologii w przedmiocie rozpatrzenia wniosku w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego 1. zobowiązuje Ministra Rozwoju i Technologii do rozpatrzenia wniosku z 27 października 2015 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie z dnia 7 marca 1951 r. nr PB/2917/50/U, w części dotyczącej nieruchomości będącej własnością Skarbu Państwa - w terminie jednego miesiąca od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że Minister Rozwoju i Technologii dopuścił się bezczynności w rozpatrzeniu wniosku wymienionego w pkt 1, która miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. wymierza Ministrowi Rozwoju i Technologii grzywnę w wysokości 3000 (trzy tysiące) złotych; 4. oddala skargę w pozostałej części; 5. zasądza od Ministra Rozwoju i Technologii na rzecz B. M., D. M., M. M., P. M. i T. M. solidarnie kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

B. M., P. M., T. M., D. M., M. M. – dalej zwani "skarżący" wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Rozwoju i Technologii w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie z 7 marca 1951 r. nr PB/2917/50/U o odmowie przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości położonej w W. przy ul. [...], nr hip. [...], nr rej. [...], KW [...], zarzucając organowi rażące naruszenie przepisów dotyczących terminów załatwienia sprawy (art. 35 § 1 i 3, art. 36 § 1 kpa) oraz rażące naruszenie przepisów postępowania (art. 7, art. 8 § 1 i art. 12 § 1 kpa). Wobec tego wnieśli o: 1) zobowiązanie Ministra Rozwoju i Technologii do wydania decyzji w postępowaniu o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie z 7 marca 1951 r. nr PB/2917/50/U, w terminie 1 miesiąca od otrzymania odpisu wyroku wraz ze stwierdzeniem jego prawomocności; 2) stwierdzenie, że Minister Rozwoju i Technologii dopuścił się bezczynności oraz że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3) wymierzenie Ministrowi Rozwoju i Technologii grzywny w wysokości 4.944,79 zł (jednokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w 2021 r., ogłoszonego przez Prezesa GUS w obwieszczeniu z 18 lutego 2022 r.); 4) przyznanie od Ministra Rozwoju i Technologii na rzecz każdego ze skarżących sumy pieniężnej w wysokości po 4.944,79 zł (jednokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w 2021 r., ogłoszonego przez Prezesa GUS w obwieszczeniu z 18 lutego 2022 r.); 5) zasądzenie od Ministra Rozwoju i Technologii na rzecz skarżących kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazali, że dawna nieruchomość położona w W. przy ul [...] stanowi aktualnie własność m.st. Warszawy (część działek nr: [...], [...], i [...] z obrębu [...]) oraz Skarbu Państwa (część działki nr [...] z obrębu [...]). Orzeczeniem administracyjnym Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z 7 marca 1951 r. odmówiono S. i M. (M) małż. M. przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości położonej przy ul [...] w W., nr hip. [...], nr jej. [...], następnie KW [...], uzasadniając ww. orzeczenie administracyjne przeznaczeniem terenu pod społeczne budownictwo mieszkaniowe wg bliżej nieokreślonego, opracowywanego planu zagospodarowania przestrzennego. Skarżący złożyli wniosek o stwierdzenie nieważności ww. orzeczenia administracyjnego, przy czym Minister Rozwoju i Technologii rozpatruje ww. wniosek w zakresie dotyczącym części dawnej nieruchomości stanowiącej aktualnie własność Skarbu Państwa (część działki nr [...] z obrębu [...]).