Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 września 2022 r., sygn. II SA/Gd 127/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Magdalena Dobek-Rak Asesor WSA Wojciech Wycichowski Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Anna Rusajczyk po rozpoznaniu w dniu 14 września 2022 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi M. K. na uchwałę Rady Miejskiej Jastarni z dnia 26 sierpnia 2021 r., nr XXXIII/344/2021 w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

M. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Miejskiej Jastarni z dnia 26 sierpnia 2021 r., nr XXXIII/344/2021, w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości Jurata w gminie Jastarnia, domagając się stwierdzenia jej nieważności i zarzucając naruszenie:

- art. 1 ust. 2 pkt 1 i 2 w zw. z art. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, tj. podstawowych zasad działalności planistycznej, poprzez uchwalenie uchwały w stosunku do części obszaru objętego planem zagospodarowania przestrzennego miejscowości J., uchwalonym uchwałą Rady Miasta Jastarnia z dnia 24 czerwca 2013 r., nr XXXXVII/276/2013, co doprowadziło do zaburzenia ładu przestrzennego, wzajemnych powiązań i współzależności przestrzennych/urbanistycznych pomiędzy nieruchomościami objętymi ustaleniami zaskarżonej uchwały a nieruchomościami objętymi planem miejscowym z 2013 r. a w zaskarżonej uchwale pominiętych;

- art. 3 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 i 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, tj. przekroczenie granic przysługującego Gminie Jastarnia władztwa planistycznego, poprzez dowolne, nieznajdujące uzasadnienia na gruncie tej ustawy, określenie granic terytorialnych zaskarżonej uchwały, z pominięciem szeregu nieruchomości objętych planem miejscowym z 2013 r., co nie tylko narusza dyrektywę dbałości o ład przestrzenny ale prowadzi także do nieuzasadnionego względami ustawowymi zróżnicowania sytuacji prawnej poszczególnych nieruchomości, w zakresie możliwości ich zagospodarowania (różnice pomiędzy nieruchomościami objętymi zaskarżoną uchwałą a tymi, które zostały w nich pominięte, pomimo że były objęte ustaleniami planu miejscowego z 2013 r.);