Wyrok NSA z dnia 14 września 2022 r., sygn. II FSK 258/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska- Nowacka (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Wolf- Kalamala Sędzia NSA Tomasz Zborzyński po rozpoznaniu w dniu 14 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 września 2020 r. sygn. akt I SA/Wr 327/20 w sprawie ze skargi T. R. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 maja 2020 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącego przepisów podatku dochodowego od osób fizycznych bez rozpatrzenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 29 września 2020 r. sygn. akt. I SA/Wr 327/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskutek skargi T. R. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 maja 2020 r. w przedmiocie pozostawienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych bez rozpatrzenia, uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 marca 2020 r. Wyrok z uzasadnieniem oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych powołane w niniejszym uzasadnieniu dostępne są w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).

2.1. Powyższy wyrok zaskarżył w całości skargą kasacyjną w całości Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy:

1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 poz. 2325 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") w powiązaniu z art. 14b § 1 i 3 i art. 14c § 1 oraz art. 14g § 1 w powiązaniu z art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm., dalej: "o.p.") poprzez błędne przyjęcie przez WSA we Wrocławiu, że organ nie miał podstaw do wezwania skarżącego do uzupełniania braków wniosku, bo ten zawierał wszystkie przewidziane prawem elementy, w tym dostateczne przedstawienie stanu faktycznego i przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego, wobec czego organ powinien był udzielić interpretacji, podczas gdy skarżący wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej zawierającym niepełny dla wydania interpretacji opis stanu faktycznego oraz nie przedstawił w sposób wyczerpujący własnego stanowiska co do oceny prawnej tego stanu faktycznego więc organ nie mógł inaczej postąpić jak zgodnie z art. 169 § 1 w związku z art. 14h o.p. i wezwać skarżącego do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego i własnego stanowiska w sprawie niezbędnych z punktu widzenia możliwości dokonania w sposób jednoznaczny jego prawno-podatkowej kwalifikacji, a w konsekwencji braku usunięcia wyżej wymienionych braków pomimo wezwania organu - na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14g § 1 o.p. pozostawić bez rozpatrzenia wniosek o wydanie interpretacji;