Interpretacja indywidualna z dnia 11 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.601.2023.3.AS

Czy biorąc pod uwagę treść art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT, Spółka może rozliczyć dodatkowy koszt uzyskania przychodu o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, zarówno w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego, jak i w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych (w tym poprzez wsteczną korektę deklaracji CIT-8). Czy przy uwzględnieniu kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT w dwóch latach podatkowych bezpośrednio następujących po roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego, biorąc pod uwagę, że rok podatkowy Spółki trwa od 1 lipca do 30 czerwca, wartość stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego należy ustalić na ostatni dzień roboczy roku poprzedzający rok podatkowy w którym zostanie uwzględniony koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT. Czy biorąc pod uwagę treść art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT, Spółka po upływie 3 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym dopłata została wniesiona do Spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce, ma prawo przeznaczyć dopłaty lub zyski, stanowiące faktyczną podstawę kalkulacji kosztów uzyskania przychodu, na wypłatę dywidendy, zachowując przy tym prawo do uwzględnienia tych kosztów uzyskania przychodu w roku wniesienia dopłaty bądź przeznaczenia zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy oraz w dwóch następnych latach. Czy w przypadku, gdy Spółka zakończy okres karencji i zmieni sposób opodatkowania na estoński CIT, będzie miała ona możliwość rozliczenia dodatkowego kosztu uzyskania przychodów od wniesionych dopłat lub zysku przekazanego na kapitał rezerwowy bądź zapasowy, zgodnie z art. 15cb ust.1 ustawy CIT, w ostatnim zeznaniu podatkowym CIT dotyczącym okresu sprzed wejścia w opodatkowanie estońskim CIT, tj. za rok podatkowy zakończony 30 czerwca 2024 r.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe  

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy biorąc pod uwagę treść art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT, Spółka po upływie 3 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym dopłata została wniesiona do Spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce, ma prawo przeznaczyć dopłaty lub zyski, stanowiące faktyczną podstawę kalkulacji kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT na wypłatę dywidendy, zachowując przy tym prawo do uwzględnienia tych kosztów uzyskania przychodu w roku wniesienia dopłaty bądź przeznaczenia zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy oraz w dwóch następnych latach – jest nieprawidłowe.

W pozostałym zakresie Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

1.biorąc pod uwagę treść art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT, Spółka może rozliczyć dodatkowy koszt uzyskania przychodu o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, zarówno w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego, jak i w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych (w tym poprzez wsteczną korektę deklaracji CIT-8) - tzn. Spółce we wszystkich tych 3 latach podatkowych przysługuje możliwość uwzględnienia kosztu uzyskania przychodów kalkulowanego na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT od pełnej wartości wniesionej dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego (w tym istnieje możliwość uwzględnienia kosztu uzyskania przychodu o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT poprzez wsteczną korektę deklaracji CIT-8),

2.przy uwzględnieniu kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT w dwóch latach podatkowych bezpośrednio następujących po roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego (w oparciu o art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT), biorąc pod uwagę, że rok podatkowy Spółki trwa od 1 lipca do 30 czerwca, wartość stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego (o której mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT) należy ustalić na ostatni dzień roboczy roku poprzedzający rok podatkowy w którym zostanie uwzględniony koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT (a także – w przypadku uznania powyższego za prawidłowe – czy przykładowo przy rozliczeniu kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 w odniesieniu do stanu faktycznego w rozliczeniu rocznym za rok podatkowy obowiązujący od 1 lipca 2023 r. do 30 czerwca 2024 r. Spółka powinna przy kalkulacji wysokości tego kosztu uwzględnić stopę referencyjną NBP z ostatniego dnia roboczego roku poprzedzającego rok podatkowy, tj. z 30 czerwca 2023 r.),

3.biorąc pod uwagę treść art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT, Spółka po upływie 3 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym dopłata została wniesiona do Spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce, ma prawo przeznaczyć dopłaty lub zyski, stanowiące faktyczną podstawę kalkulacji kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT na wypłatę dywidendy, zachowując przy tym prawo do uwzględnienia tych kosztów uzyskania przychodu w roku wniesienia dopłaty bądź przeznaczenia zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy oraz w dwóch następnych latach,

4.w przypadku gdy Spółka w danym roku podatkowym przeznaczy część zysków na kapitał zapasowy lub rezerwowy, a część rozdysponuje w inny sposób, (np. na wypłatę dywidendy), będzie miała prawo do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów skalkulowanego zgodnie z art. 15cb ust. 1 -2 ustawy o CIT (w roku wniesienia dopłaty bądź przeznaczenia zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy oraz w dwóch następnych latach), w oparciu o kwotę zysku przeznaczonego w tym roku podatkowym na kapitał rezerwowy lub zapasowy Spółki,

5.przez zwrot dopłaty lub podział i wypłatę zysku, o których mowa w przepisie art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT, należy rozumieć wyłącznie zwrot dopłaty lub podział i wypłatę zysku, które to (dopłata lub zysk) stanowią faktyczną podstawę kalkulacji kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT przysługującego w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, czy jakikolwiek zwrot dopłaty lub podział i wypłatę zysku, nawet jeżeli nie stanowią one faktycznej podstawy kalkulacji kosztu uzyskania przychodów,

6.w przypadku, gdy Spółka zakończy okres karencji i zmieni sposób opodatkowania na estoński CIT, będzie miała ona możliwość rozliczenia dodatkowego kosztu uzyskania przychodów od wniesionych dopłat lub zysku przekazanego na kapitał rezerwowy bądź zapasowy, zgodnie z art. 15cb ust.1 ustawy o CIT, w ostatnim zeznaniu podatkowym CIT dotyczącym okresu sprzed wejścia w opodatkowanie estońskim CIT, tj. za rok podatkowy zakończony 30 czerwca 2024 r.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 marca 2024 r. (wpływ tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca posiada siedzibę w Polsce i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od całości swoich dochodów. Spółka prowadzi działalność w zakresie kompleksowej obsługi oraz wsparcia dla gospodarstw rolnych, oferując środki do produkcji rolnej. Od 1 lipca 2021 roku, rok podatkowy Spółki trwa od 1 lipca do 30 czerwca.

W roku 2022 Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło następującą uchwałę w sprawie zatwierdzenia podziału zysku:

1.Uchwałą z dnia 30 grudnia 2022 r. podział zysku bilansowego z działalności w roku podatkowym trwającym od 1 lipca 2021 r. do 30 czerwca 2022 r. w wysokości 52 044 939,56 zł (słownie: pięćdziesiąt dwa miliony czterdzieści cztery tysiące dziewięćset trzydzieści dziewięć złotych 56/100) został dokonany następująco:

- na kapitał zapasowy przeznaczono: 22 330 017, 14 zł (słownie: dwadzieścia dwa miliony trzysta trzydzieści tysięcy siedemnaście złotych 14/100),

- na dywidendę przeznaczono: 25 022 471,36 zł (słownie: dwadzieścia pięć milionów dwadzieścia dwa tysiące czterysta siedemdziesiąt jeden złotych 36/100),

- na pokrycie straty z lat ubiegłych przeznaczono: 4 692 451,06 zł (słownie: cztery miliony sześćset dziewięćdziesiąt dwa tysiące czterysta pięćdziesiąt jeden złotych 06/100).

Spółka przewiduje, iż w przyszłości również może przekazywać osiągnięty zysk w poszczególnych latach obrotowych na kapitał zapasowy bądź rezerwowy. Spółka nie wyklucza również możliwości pokrycia ewentualnej przyszłej straty bilansowej z zysków przekazanych na kapitał zapasowy w roku podatkowym 2022 (tj. w okresie 1.07.2022 do 30.06.2023) lub następnych latach obrotowych bądź wypłaty dywidendy z zysków dotychczas przekazanych bądź przekazanych w przyszłości na kapitał zapasowy lub rezerwowy.

Ponadto Spółka zaznacza, że w przypadku podjęcia w przyszłości decyzji o pokryciu straty bilansowej bądź wypłaty dywidendy z kapitału zapasowego lub rezerwowego, w odpowiednich uchwałach Zgromadzenia Wspólników, Spółka szczegółowo określi, w jakiej części oraz z zysku za jaki rok pokryta zostanie strata bilansowa bądź wypłacona zostanie dywidenda.

Wspólnicy Spółki mogą również w przyszłości wnosić do Spółki dopłaty, o których mowa w art. 177 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1467, ze zm.).

Ponadto, Spółka jest w trakcie okresu karencji przed zmianą opodatkowania zgodnie z art. 28m ustawy o CIT, tj. na opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek (dalej: „estoński CIT”), który zakończy się z dniem 30 czerwca 2024 roku.

Obecnie Spółka rozważa rozpoznanie kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1-10 ustawy o CIT w zeznaniu podatkowym CIT-8 za rok 2022 (w drodze korekty zeznania za okres 01.07.2022 - 30.06.2023), a także przewiduje, iż może rozliczać takie koszty uzyskania przychodu w przyszłości, w tym w ramach zeznania CIT-8 za rok 2023 (tj. zeznanie za okres 1.07.2023 - 30.06.2024).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przekazanie przez Spółkę w dniu 30 grudnia 2022 r. zysku z działalności wypracowanego w roku podatkowym trwającym od dnia 1 lipca 2021 r. do 30 czerwca 2022 r. na kapitał zapasowy Wnioskodawcy nastąpiło z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, tj. w celu reinwestycji zysków Spółki. Wnioskodawca posiada bowiem strategię ponownego inwestowania większości zysków wypracowanych przez przedsiębiorstwo. Strategia ta ma przyczynić się do długoterminowego wzrostu wartości firmy i zwiększenia jej potencjału do generowania zysków w przyszłości.

Pytania

1.Czy biorąc pod uwagę treść art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT, Spółka może rozliczyć dodatkowy koszt uzyskania przychodu o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, zarówno w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego, jak i w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych (w tym poprzez wsteczną korektę deklaracji CIT-8) - tzn. Spółce we wszystkich tych 3 latach podatkowych przysługuje możliwość uwzględnienia kosztu uzyskania przychodów kalkulowanego na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT od pełnej wartości wniesionej dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego (w tym istnieje możliwość uwzględnienia kosztu uzyskania przychodu o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT poprzez wsteczną korektę deklaracji CIT-8)?

2.Czy przy uwzględnieniu kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT w dwóch latach podatkowych bezpośrednio następujących po roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego (w oparciu o art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT), biorąc pod uwagę, że rok podatkowy Spółki trwa od 1 lipca do 30 czerwca, wartość stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego (o której mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT) należy ustalić na ostatni dzień roboczy roku poprzedzający rok podatkowy w którym zostanie uwzględniony koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT (a także – w przypadku uznania powyższego za prawidłowe – czy przykładowo przy rozliczeniu kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 w odniesieniu do stanu faktycznego w rozliczeniu rocznym za rok podatkowy obowiązujący od 1 lipca 2023 r. do 30 czerwca 2024 r. Spółka powinna przy kalkulacji wysokości tego kosztu uwzględnić stopę referencyjną NBP z ostatniego dnia roboczego roku poprzedzającego rok podatkowy, tj. z 30 czerwca 2023 r.)?

3.Czy biorąc pod uwagę treść art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT, Spółka po upływie 3 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym dopłata została wniesiona do Spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce, ma prawo przeznaczyć dopłaty lub zyski, stanowiące faktyczną podstawę kalkulacji kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT na wypłatę dywidendy, zachowując przy tym prawo do uwzględnienia tych kosztów uzyskania przychodu w roku wniesienia dopłaty bądź przeznaczenia zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy oraz w dwóch następnych latach?

4.Czy w przypadku, gdy Spółka w danym roku podatkowym przeznaczy część zysków na kapitał zapasowy lub rezerwowy, a część rozdysponuje w inny sposób (np. na wypłatę dywidendy), będzie miała prawo do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów skalkulowanego zgodnie z art. 15cb ust. 1 -2 ustawy o CIT (w roku wniesienia dopłaty bądź przeznaczenia zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy oraz w dwóch następnych latach), w oparciu o kwotę zysku przeznaczonego w tym roku podatkowym na kapitał rezerwowy lub zapasowy Spółki?

5.Czy przez zwrot dopłaty lub podział i wypłatę zysku, o których mowa w przepisie art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT, należy rozumieć wyłącznie zwrot dopłaty lub podział i wypłatę zysku, które to (dopłata lub zysk) stanowią faktyczną podstawę kalkulacji kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT przysługującego w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, czy jakikolwiek zwrot dopłaty lub podział i wypłatę zysku, nawet jeżeli nie stanowią one faktycznej podstawy kalkulacji kosztu uzyskania przychodów?

6.Czy w przypadku, gdy Spółka zakończy okres karencji i zmieni sposób opodatkowania na estoński CIT, będzie miała ona możliwość rozliczenia dodatkowego kosztu uzyskania przychodów od wniesionych dopłat lub zysku przekazanego na kapitał rezerwowy bądź zapasowy, zgodnie z art. 15cb ust.1 ustawy CIT, w ostatnim zeznaniu podatkowym CIT dotyczącym okresu sprzed wejścia w opodatkowanie estońskim CIT, tj. za rok podatkowy zakończony 30czerwca 2024 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

1)dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub

2)zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.

Wymaga podkreślenia, iż Wnioskodawcy znane są przepisy przejściowe wprowadzone na podstawie art. 10 Ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2159), odnoszące się do możliwości zastosowania art. 15cb ustawy o CIT do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r. Do dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. stosuje się art. 15cb ustawy o CIT, przyjmując za rok wniesienia rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r. Tym samym, rozliczenie kosztu na podstawie art. 15cb ustawy o CIT możliwe jest najwcześniej w 2020 r.

W myśl art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT, koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, przy czym zgodnie z ust. 3 łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykładnia literalna treści art. 15cb ustawy o CIT pozwala na uznanie, że po stronie Spółki powstaje uprawnienie do uwzględnienia kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych. Innymi słowy, Spółce w trakcie trwania ww. okresu 3 lat podatkowych przysługuje możliwość uwzględnienia kosztu uzyskania przychodów kalkulowanego na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT od pełnej wartości wniesionej dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego (w żadnym z tych lat podatkowych wartość kosztu uzyskania przychodów ze wskazanego tytułu nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł).

W ocenie Spółki, w ramach powyższej regulacji dopuszczalne jest również skorygowanie wstecz rozliczenia rocznego CIT-8 i uwzględnienie w nim kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

- z dnia 14 września 2023 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.285.2023.1.AS:

„Reasumując, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przytoczone przepisy ustawy o CIT oraz ustawy nowelizującej, zgodnie z art. 15cb ustawy o CIT są Państwo uprawnieni odpowiednio w 2020, 2021, 2022 oraz 2023 roku, a także w dwóch kolejnych, następujących bezpośrednio po tych latach - latach podatkowych, do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za lata obrotowe 2018-2019, 2019-2020, 2020-2021, 2021-2022przekazanych w latach 2020-2023 na podstawie uchwał zgromadzenia wspólników Spółki na kapitał zapasowy w kwocie kosztów uzyskania przychodów nie przekraczającej w danym roku podatkowym 250 000 zł (czyli w łącznej kwocie nie przekraczającej 750 000 zł). [...]

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym (poprawnym już) wypełnieniu formularza podatkowego z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Korekta może dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Zauważyć należy, że przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego wynikające z Ordynacji podatkowej. [...]

Wobec powyższego zasadą jest, że podatnik ma prawo skorygować zeznanie, o ile nie zabrania tego przepis szczególny. Skorygowanie zeznania następuje przez złożenie zeznania korygującego. Możliwość składania korekt deklaracji dotyczy jedynie zobowiązań podatkowych powstających z mocy samego prawa, czyli m.in. zeznań podatkowych, dot. rozliczenia z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych. Z ww. regulacji wynika również, że możliwość złożenia korekty zeznania istnieje, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. W tym miejscu należy stwierdzić, że przepisy ustawy o CIT takich zastrzeżeń nie wprowadzają.”

- z dnia 23 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.39.2023.1.BJ:

„Zauważyć przy tym należy, że możliwość rozpoznania ww. kosztów przysługuje w roku wniesienia dopłaty do spółki albo podwyższenia kapitału rezerwowego bądź zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych. [...]

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy (z którego wynika, że rok podatkowy Spółki odpowiada rokowi kalendarzowemu) oraz przytoczone przepisy ustawy o CIT oraz ustawy nowelizującej, zgodnie z art. 15cb ustawy o CIT Wnioskodawca jest uprawniony w 2022 r., oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych (tj. 2023 i 2024) do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2021 przekazany w roku 2022 na podstawie uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Wspólników Spółki na kapitał rezerwy w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł.”

- z dnia 22 grudnia 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.620.2022.1.DD:

„Wprowadzone rozwiązanie prowadzi do wyrównania podatkowych uprawnień związanych z finansowaniem zewnętrznym w postaci pożyczki lub kredytu oraz z tworzeniem kapitałów samofinansowania. Zrównanie to będzie dotyczyć kwot dopłat wniesionych przez udziałowców, lecz hipotetyczne odsetki zaliczane do kosztów uzyskania przychodów - obliczone według stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego powiększonej o 1 punkt procentowy - nie mogą przekroczyć kwoty 250 000 zł. Oznacza to, że kwota 750 000 zł jest maksymalną kwotą kosztów uzyskania przychodu z omawianego tytułu jaką spółka - podatnik podatku dochodowego od osób prawnych rozpoznać może łącznie w trzech latach podatkowych, w których korzystać będzie z art. 15cb ust. 1 Ustawy o CIT. Koszty te wyliczone od kwoty dopłat wniesionych przez udziałowców będą uznane za koszty uzyskania przychodów w roku, w którym dokonano dopłaty (tj. w 2022 r.) oraz w kolejnych 2 latach podatkowych - 2023 i 2024.”

- z dnia 5 listopada 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.340.2021.1.AR:

„Odnosząc powyższe rozważania konkretnie do kwoty zysku za rok 2020 przekazanego na kapitał zapasowy w 2021 roku:

a)spółka może za koszt uzyskania przychodów uznać kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2020 przekazanego w roku 2021 na kapitał zapasowy spółki na podstawie uchwały zwyczajnego zgromadzenia wspólników,

b)koszty te przysługują/przysługiwać będą spółce w roku podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego (tj. w 2021 roku) oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych (tj. 2022 r. i 2023 r.),

c)łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona przez spółkę w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty 250 000 zł [...].”

Ad 2.

W ocenie Spółki, wysokość kosztu uzyskania przychodów z tytułu tzw. hipotetycznych odsetek powinna być ustalana przy zastosowaniu stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy (rok rozpoznania kosztu podatkowego). Z przepisu art. 15cb ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie wynika bowiem, że raz ustalona wartość oprocentowania (tj. w oparciu o stopę referencyjną NBP obowiązującą w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok przekazania zysku na odpowiedni kapitał czy wniesienia dopłaty) powinna być stosowana w całym okresie odliczenia.

Tym samym, przykładowo w przypadku przekazania wypracowanego zysku za okres od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r. na kapitał zapasowy (przekazanego uchwałą zysku na kapitał zapasowy w grudniu 2023 r.), podatnik przy obliczeniu kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 15cb ustawy o CIT w rozliczeniu rocznym za okres od 1 lipca 2023 r. do 30 czerwca 2024 r. powinien, zdaniem Wnioskodawcy, uwzględnić stopę referencyjną NBP z ostatniego dnia roboczego roku poprzedzającego rok podatkowy, tj. z 30 czerwca 2023 r. W ocenie Spółki, powyższe wynika z literalnego brzmienia przepisów art. 15cb ustawy o CIT.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

- z dnia 12 maja 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.137.2023.1.SP:

„Brzmienie art. 15cb ust. 1 updop wskazuje na to, że wysokość kosztów z tytułu hipotetycznych odsetek powinna być ustalana przy zastosowaniu stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy (rok rozpoznania kosztu podatkowego). Z przepisu nie wynika bowiem, że raz ustalona wartość oprocentowania (tj. w oparciu o stopę referencyjną obowiązującą w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok wniesienia dopłaty bądź przekazania zysku na odpowiedni kapitał) powinna być stosowana w całym okresie odliczenia. Z tego też względu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w każdym z trzech lat podatkowych, może podlegać kwota odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy, przy czym dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy, zgodny z rokiem kalendarzowym, kończącym się 31 grudnia 2022 r. wartość stopy referencyjnej będzie stanowiła 0,1% stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej 31 grudnia 2021 r. Zatem koszt uzyskania przychodu obliczony zgodnie z art. 15cb updop, związany z zyskiem uzyskanym w latach 2018-2021, który został przekazany na kapitał zapasowy w latach 2020-2022 (mając na uwadze przepisy z ustawy nowelizującej)-powinien zostać wyliczony dla roku podatkowego kończącego się 31 grudnia 2022 r. w następujący sposób: wartość stopy referencyjnej NBP wg stanu na 31 grudnia 2021 r. (0,1%), powiększona o jeden punkt procentowy * zysk za lata podlegające uwzględnieniu.”

- z dnia 17 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.98.2023.1.DD;

- z dnia 5 stycznia 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.823.2022.1.PC;

- z dnia 5 stycznia 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.727.2022.1.SH;

- z dnia 8 grudnia 2022 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.147.2022.1.SP;

- z dnia 24 grudnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.520.2021.1.ŚS;

- z dnia 1 września 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.262.2021.1.JKT.

Ad 3.

Zgodnie z art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki (art. 15cb ust. 6 ustawy o CIT).

Biorąc pod uwagę literalną treść przywołanych wyżej przepisów ustawy o CIT, w ocenie Spółki po upływie 3 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym dopłata została wniesiona do Spółki, albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce, ma ona prawo zwrócić dopłaty lub dokonać podziału i wypłaty zysków, stanowiących faktyczną podstawę kalkulacji kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, zachowując przy tym prawo do uwzględnienia tych kosztów uzyskania przychodu w roku wniesienia dopłaty bądź przeznaczenia zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy oraz w dwóch następnych latach.

Przykładowo, jeśli Spółka przeznaczyła zysk netto za rok podatkowy trwający od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r. na kapitał zapasowy uchwałą Zgromadzenia Wspólników w grudniu 2023, to wypłata części zysku stanowiącego faktyczną podstawę kalkulacji kosztu uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, przez Spółkę nie wcześniej niż po 30 czerwca 2026 roku nie spowoduje utraty prawa do rozpoznania tego kosztu uzyskania przychodu w roku podatkowym odnoszącym się do podwyższenia kapitału zakładowego oraz dwóch następnych latach podatkowych.

Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna:

- z dnia 14 września 2023 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.285.2023.1.AS:

„Jednocześnie zauważyć należy, że prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za lata obrotowe 2018-2019, 2019-2020, 2020-2021, 2021-2022 przekazanych w latach 2020-2023 na podstawie uchwał zgromadzenia wspólników Spółki na kapitał zapasowy, będą Państwo mieli w przypadku zastosowania się do art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT, który mówi, że przepis art. 15cb ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.”

Ad 4.

Przepisy art. 15cb ustawy o CIT nie wprowadzają wymogu, aby w celu uwzględnienia kosztu uzyskania przychodu z tytułu zatrzymanych w Spółce zysków (art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT) podatnik był zobowiązany do przekazania całego zysku osiągniętego w roku obrotowym na kapitał zapasowy bądź rezerwowy.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku gdy Spółka w danym roku przeznaczy część zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy, a część rozdysponuje w inny sposób, (np. na wypłatę dywidendy), będzie miała prawo do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów skalkulowanego zgodnie z art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT z uwzględnieniem kwoty zysku przeznaczonego w tym danym roku na kapitał rezerwowy lub zapasowy Spółki, w roku wniesienia dopłaty bądź przeznaczenia zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy oraz w dwóch następnych latach.

- przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora KIS:

- z dnia 1 czerwca 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.155.2021.1.BS:

„W dniu 28 czerwca 2019 r. Zwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Spółki podjęło uchwałę o podziale zysku wypracowanego w roku obrotowym 2018 i o przeznaczeniu części zysku na kapitał zapasowy Spółki, a części zysku na wypłatę dywidendy akcjonariuszom Spółki. Z kolei, dnia 28 lipca 2020 r. Zwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Spółki podjęło uchwałę o podziale zysku wypracowanego w roku obrotowym 2019 i o przeznaczeniu części zysku na kapitał zapasowy Spółki, a części zysku na wypłatę dywidendy akcjonariuszom Spółki. Prawdopodobnie zbliżone uchwały przekazujące wypracowane w kolejnych latach zyski na kapitał zapasowy oraz wypłatę dywidendy akcjonariuszom będą podejmowane w przyszłości. [...]

Omawiane zyski nie są przeznaczane na pokrycie straty bilansowej, a podział i wypłata tego zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce. [...]

W odniesieniu do kwot zysku przekazywanych na kapitał zapasowy Spółki:

- Spółka może za koszt uzyskania przychodów uznać kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy Spółki, jaki przekazała na mocy uchwał o podziałach zysku za lata 2018 i 2019;

- Spółka będzie mogła za koszt uzyskania przychodów uznać kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy Spółki, jaki przekaże w latach kolejnych;

- koszty te przysługują/przysługiwać będą Spółce w roku podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych; [...].”

Ad 5.

Stosownie do art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT, przepis art. 15cb ust. 1 tejże ustawy stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki, albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis ten odnosi się wyłącznie do tej części zysku przeznaczonego na kapitał zapasowy bądź rezerwowy, która stanowi faktyczną podstawę kalkulacji kosztu uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT. W przeciwnym wypadku przepis ten nieproporcjonalnie ograniczałby możliwość dysponowania przez Wnioskodawcę środkami przekazywanymi na kapitał zapasowy bądź rezerwowy w sytuacji, w której Wnioskodawca przeznaczyłby w danym roku na ten kapitał zapasowy bądź rezerwowy więcej środków niż faktycznie może, albo zamierza ujmować jako podstawę do kalkulacji rozpoznania kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym, fakt wypłaty w części zysku przekazanego pierwotnie na kapitał zapasowy lub rezerwowy nie pozbawia Spółki prawa do rozliczenia kosztu uzyskania przychodów z tytułu hipotetycznych odsetek. Wypłata dywidendy z zysku, który został przekazany pierwotnie na kapitał zapasowy bądź rezerwowy wpływa jedynie na wysokość zysku będącego podstawą do obliczenia hipotetycznych odsetek w roku wniesienia tej dopłaty oraz w dwóch następnych latach, zgodnie z art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

- z dnia 21 stycznia 2022 r., sygn.: 0111-KDIB1-1.4010.575.2021.1.AW:

„Jednocześnie należy wskazać, że na możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych ww. kwoty - w sprawie będącej przedmiotem wniosku - nie będzie miał wpływu fakt wypłaty dywidendy w 2020 r. w kwocie 6 mln zł oraz w 2021 r. w kwocie 7 mln zł, ponieważ niezależnie od tego czy została wypłacona jedna, czy dwie dywidendy ww. kwotach, które pomniejszyły wysokość zysku zatrzymanego na kapitale zapasowym Spółki, to i tak wysokość tego zysku jest większa od kwoty 10 mln zł, od której (jak wskazali Państwo we wniosku) tak naprawdę naliczone zostały hipotetyczne odsetki, ze względu na limit 250 000 zł wynikający z art. 15cb ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”

- z dnia 25 lutego 2022 r., sygn.: 0111-KDIB2-1.4010.554.2021.1.MK:

„Fakt wypłaty w 2020 r. części zysku za 2019 r. przekazanego pierwotnie na kapitał zapasowy nie pozbawia Spółki prawa do rozliczenia w kosztach uzyskania przychodu w roku podatkowym 2020 Hipotetycznych odsetek od zysku za 2019 r. Wypłata dywidendy w tym samym roku, w którym zysk został przekazany na kapitał zapasowy wpływa jedynie na wysokość zysku będącego podstawą do obliczenia Hipotetycznych odsetek.

Przepis art. 15cb ust. 5 Ustawy CIT wskazuje, że przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce. Jako wysokość zatrzymanego zysku, w odniesieniu do którego podatnik może skorzystać z prawa do rozliczenia w kosztach podatkowych Hipotetycznych odsetek oraz która jest punktem odniesienia przy późniejszym ustalaniu czy wypłata (choćby w części) nie nastąpiła przed upływem wymaganego okresu należy więc przyjąć wysokość zysku, która pozostała na kapitale zapasowym Spółki na koniec roku podatkowego, w którym podjęto uchwałę o przekazaniu zysku za rok 2019 r. na kapitał zapasowy, czyli w ostatnim dniu 2020 r.”

Ad 6.

Zgodnie z Rozdziałem 6b ustawy o CIT, podatnik objęty opodatkowaniem estońskim CIT, nie podlega ogólnym zasadom opodatkowania, w tym dotyczących ustalania przychodów i kosztów, co skutkuje m.in. brakiem możliwości skorzystania z odliczenia hipotetycznych odsetek od wniesionych dopłat lub zysku przekazanego na kapitał rezerwowy bądź zapasowy, zgodnie z art. 15cb ust.1 ustawy o CIT. Jednocześnie, dopóki Spółka nie zakończy okresu karencji przed zmianą opodatkowania, to co do zasady obowiązują ją regulacje ogólne.

Dodatkowo, w oparciu o przepisy art. 28m ustawy o CIT opodatkowaniu estońskim CIT podlegają wyłącznie zyski wypracowane w okresie stosowania tego modelu opodatkowania.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 7aa ustawy o CIT podatnik w celu wybrania opodatkowania estońskim CIT ma obowiązek, aby na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego pierwszy rok opodatkowania tym ryczałtem:

1)sporządzić informację o przychodach, kosztach, dochodzie z przekształcenia oraz podatku należnym w związku z wyborem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek oraz

2)wyodrębnić w kapitale własnym spółki na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek:

a.kwotę zysków niepodzielonych i kwotę zysków podzielonych odniesione na kapitały, wypracowanych w latach poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek oraz

b.kwotę niepokrytych strat poniesionych w latach poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Zgodnie natomiast z art. 28d ust. 1 pkt 2 i ust 2 ustawy o CIT tożsame wyodrębnienie dotyczy zysków i strat wypracowanych (poniesionych) w okresie (w latach) opodatkowania ryczałtem.

Powyższe prowadzi do wniosku, że zyski osiągnięte przez podatnika, przed zmianą przez niego metody opodatkowania i przejścia na opodatkowanie estońskim CIT, podlegają ogólnym zasadom opodatkowania, a tym samym korzystają z możliwości rozliczenia dodatkowego kosztu uzyskania przychodu wynikającej z treści art. 15cb ustawy o CIT.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, pomimo dokonania wyboru opodatkowania estońskim CIT, to będzie miał on możliwość rozliczenia dodatkowego kosztu uzyskania przychodów od wniesionych dopłat lub zysku przekazanego na kapitał rezerwowy bądź zapasowy, zgodnie z art. 15cb ust.1 ustawy o CIT, w ostatnim zeznaniu podatkowym CIT dotyczącym okresu sprzed wejścia w opodatkowanie estońskim CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2 oraz Nr 4, 5 i 6 Państwa stanowisko uznano za prawidłowe, wobec czego stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonania oceny Państwa stanowiska w tym zakresie.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 stwierdzam co następuje:

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15cb ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Zgodnie z art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT:

W myśl art. 15cb ust. 3 ustawy o CIT:

Przepis art. 15cb ust. 4 ustawy o CIT wskazuje, że:

Z kolei art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT stanowi, że:

Przepis art. 15cb ust. 6 ustawy o CIT wskazuje, że:

Z koleiart. 15cb ust. 7 ustawy o CIT stanowi, że:

Natomiast art. 15cb ust. 8 ustawy o CIT stanowi, że:

Państwa wątpliwości objęte pytaniem oznaczonym we wniosku Nr 3 dotyczą kwestii, czy biorąc pod uwagę treść art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT, Spółka po upływie 3 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym dopłata została wniesiona do Spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce, ma prawo przeznaczyć dopłaty lub zyski, stanowiące faktyczną podstawę kalkulacji kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT na wypłatę dywidendy, zachowując przy tym prawo do uwzględnienia tych kosztów uzyskania przychodu w roku wniesienia dopłaty bądź przeznaczenia zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy oraz w dwóch następnych latach.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości zauważyć należy, że zgodnie z przywołanym art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Biorąc pod uwagę literalną treść przywołanych wyżej przepisów ustawy o CIT, po upływie 3 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym dopłata została wniesiona do Spółki, albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce, ma ona prawo zwrócić dopłaty lub dokonać podziału i wypłaty zysków, stanowiących faktyczną podstawę kalkulacji kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, zachowując przy tym prawo do uwzględnienia tych kosztów uzyskania przychodu w roku wniesienia dopłaty bądź przeznaczenia zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy oraz w dwóch następnych latach.

Odnosząc się do Państwa stanowiska i przywołanego w nim przykładu, jeśli Spółka przeznaczyła zysk netto za rok podatkowy trwający od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r. na kapitał zapasowy uchwałą Zgromadzenia Wspólników w grudniu 2023 r., tj. w trakcie roku podatkowego trwającego od 1 lipca 2023 do 30 czerwca 2024 r., to wypłata części zysku stanowiącego faktyczną podstawę kalkulacji kosztu uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, nie spowoduje utraty prawa do rozpoznania tego kosztu uzyskania przychodu w roku podatkowym odnoszącym się do podwyższenia kapitału zakładowego oraz dwóch następnych latach podatkowych przez Spółkę, jeżeli zostanie dokonana nie wcześniej niż po 30 czerwca 2027 roku, a nie po 30 czerwca 2026 r., jak błędnie wskazano w Państwa stanowisku.

W związku z powyższym, w zakresie pytania Nr 3 Państwa stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego podanym przez Spółkę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji w zakresie odpowiedzi na pytania Nr 1 i 2 oraz Nr 4, 5 i 6 jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym: