Interpretacja indywidualna z dnia 23 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.1025.2023.4.MS2

Na Wnioskodawcy spoczywają obowiązki płatnika do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie :

• obowiązków płatnika w odniesieniu do Dealerów prowadzących działalność gospodarczą – jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika w odniesieniu do wyselekcjonowanych pracowników – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej 

22 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 listopada 2023 r. w sprawie obowiązków płatnika.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismem z 23 stycznia 2024 r. ( data wpływu 23 stycznia 2024 r.)

Treść wniosku jest następująca :

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polską spółką prawa handlowego, polskim rezydentem podatkowym. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy.

Spółka należy do Grupy (…) – przedmiotem jej działalności jest sprzedaż produktów pod marką (…) na polskim rynku.

Grupa (…).

Sprzedaż produktów (…) odbywa się wyłącznie za pośrednictwem sieci autoryzowanych dealerów („Dealerzy”), którzy dodatkowo świadczą usługi serwisowe oraz oferują fachowe doradztwo przy zakupie i po nim. Aby zostać Dealerem, dany podmiot musi podpisać ze Spółką stosowną umowę dealerską. Umowa zakłada wyłączność kupowania produktów (…) w Polsce od Spółki. Każdy Dealer jest przedsiębiorcą, w tym zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wśród Dealerów znajdują się: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, tzw. „ułomne osoby prawne” (w praktyce, spółki osobowe) oraz osoby prawne (spółki kapitałowe). Są to zatem zarówno podatnicy CIT jak i PIT z tym, że w wypadku PIT będą to wyłącznie osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.

Spółka dokonuje zatem sprzedaży w modelu „B2B” (Spółka – Dealerzy). Z kolei Dealerzy dokonują dalszej sprzedaży produktów (…) na rzecz klientów (zarówno w modelu „B2B”, jak i w modelu „B2C”).

Spółka działa w otoczeniu wysoce konkurencyjnym. Oznacza to, że produkty z tych samych segmentów oferowane są przez konkurentów Spółki – zarówno producentów produktów „markowych”, jak i przez (...) i sklepy „(...)”, sprzedające produkty pod markami własnymi.

Powyższe implikuje konieczność stosowania przez Spółkę bardzo szerokiego spektrum działań o charakterze marketingowym i promocyjnym, których celem jest chęć zwiększenia wolumenu sprzedaży produktów (…) przez Spółkę.

Dotyczy to zarówno działań o charakterze reklamowym (jak reklama instytucjonalna), nakierowanych na promocję wśród (bezpośrednich) klientów, jak i np. działań skierowanych wobec Dealerów.

Celem wszelkich działań promocyjnych wobec Dealerów jest promocja marki (…) oraz produktów (…), która w ostatecznym rozrachunku ma przyczynić się do zwiększenia wolumenu sprzedaży produktów (…) przez Spółkę na rzecz Dealerów.

Akcje Promocyjne kierowane są wyłącznie do Dealerów. Spółka może ustanawiać przy tym warunki wstępne, jak brak posiadania zaległości płatniczych wobec Spółki czy konieczność współpracy dealerskiej przez zdefiniowany okres czasu przed daną Akcją Promocyjną.

W ramach Akcji Promocyjnych Spółka każdorazowo:

• oferuje uczestnictwo wszystkim Dealerom oraz
• określa jasne, konkretne i mierzalne warunki wyłonienia laureatów (nagrodzonych).
• Warunki te dotyczą przede wszystkim kwestii takich jak:
• największy osiągnięty obrót (całościowo – tj. biorąc pod uwagę wszystkie grupy asortymentowe) lub
• największy procentowy wzrost obrotów, osiągnięty rok do roku.

Warunki te mogą być uszczegóławiane w ten sposób, że w ramach danej Akcji Promocyjnej bierze się pod uwagę te warunki dla konkretnych grup asortymentowych, czy konkretnych okresów czasu. Spółka może również ustanawiać minimalne progi obrotów/zwiększenia obrotów.

W ramach procesu wyłonienia nagrodzonych Spółka nie bierze pod uwagę ani nie ocenia metod osiągnięcia branego pod uwagę wyniku. Dla oceny liczy się jedynie osiągnięty efekt.

Co ważne, nie jest tak, że nagrody kierowane są do wszystkich Dealerów – zawsze nagradza się określony krąg Dealerów, którzy w najlepszy sposób realizują ustanowione w ramach danej Akcji Promocyjnej cele.

Przykładowo, w ramach jednej z Akcji Promocyjnych Spółka nagradza:

• (…) Dealerów, którzy w okresie od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 30 września 2023 r. osiągną największy obrót w grupie urządzeń (…) wraz z akcesoriami (...) pod warunkiem, że obrót osiągnięty w tym okresie w roku 2023 będzie nie niższy niż obrót osiągnięty w tym samym okresie w roku 2022;
• (…) Dealerów, którzy w okresie od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 30 września 2023 r. osiągną największy procentowy wzrost obrotów w grupie urządzeń (…) wraz z akcesoriami (...) pod warunkiem, że obrót osiągnięty w tym okresie w roku 2023 będzie nie niższy niż 50.000 PLN w cenach zakupu netto.

Nagrodami w Akcjach Promocyjnych mogą być zarówno świadczenia rzeczowe, jak i świadczenia o charakterze usługowym. Spółka ponosi koszty nagród i nie są one zwracane Spółce przez jakikolwiek inny podmiot.

Jeśli chodzi o świadczenia rzeczowe, to mogą być to upominki, w szczególności produkty (…).

W zakresie świadczeń o charakterze usługowym mogą być to, w szczególności, zorganizowane wyjazdy (wycieczki) do atrakcyjnych turystycznie miejsc, np. (…),wyjazdy w celu udziału w imprezach sportowych lub imprezach o charakterze współzawodnictwa uczestników, atrakcjach widowiskowych (np. koncerty gwiazd), kulturowych (np. udział w festiwalach filmowych) itp.

Wyjazdy takie obejmują z reguły koszty przejazdu (przelotu), noclegu, wyżywienia (w tym także w wariancie „all inclusive”), „atrakcji” i tym podobnych świadczeń dla nagrodzonych Dealerów. „Atrakcje” mogą obejmować elementy takie jak zwiedzanie atrakcji turystycznych, gastronomię (w tym posiłki, napoje alkoholowe) elementy artystyczne/rozrywkowe jak np. występy artystów estradowych, zajęcia sportowe i rekreacyjne, animacje itp. Możliwe jest też przekazywanie okazjonalnych gadżetów jak np. tematyczne stroje czy akcesoria (w szczególności opatrzone logo). Kosztami Akcji Promocyjnych są także koszty związane z delegowaniem dedykowanego personelu (por. poniżej).

Z organizacyjnego punktu widzenia, techniczną obsługę wyjazdu zapewniają wynajęte przez Spółkę podmioty, w szczególności biura podróży, hotele, operatorzy logistyczni, restauracje, itp. Spółka ponosi koszty tych świadczeń.

Spółka dba o atrakcyjność oferowanych świadczeń (kierunki wyjazdów, warunki pobytu, atrakcyjny program itp.) po to, aby jak najlepiej motywować Dealerów do osiągania celów Akcji Promocyjnej.

Co ważne, jeśli nawet dany wyjazd obejmuje możliwość uczestnictwa osoby innej niż Dealer (osoby towarzyszącej), to Spółka w jakikolwiek sposób nie pokrywa kosztów uczestnictwa takich osób. Koszty te są w całości ponoszone przez taką osobę lub Dealera. Może zdarzyć się, że w ramach danego wyjazdu – jako jego element – wpleciony zostanie aspekt prezentacji czy promocji marki (…) lub produktów (…). Przykładowo, dany wyjazd wiązać się będzie z kilkugodzinną prezentacją nowości w asortymencie produktów (…). Tym niemniej, aspekt ten nie wystąpi każdorazowo.

Akcje Promocyjne są przez Spółkę dokumentowane, w szczególności poprzez:

• regulaminy – określające zasady przyznawania Nagród na rzecz laureatów (nagrodzonych Dealerów);
• listę nagrodzonych Dealerów;
• potwierdzenia odbioru nagród przez nagrodzonych Dealerów;
• faktury od dostawców świadczeń (biura podróży, hotele itp.);
• potwierdzenia przelewów w zakresie opłacenia ww. faktur.

Rola pracowników Spółki

W ramach wyjazdów uczestnikom (nagrodzonym Dealerom) towarzyszą wyselekcjonowani pracownicy Spółki (przedstawiciele (…). Z reguły są to pracownicy działu zajmującego się szeroko pojętą sprzedażą (aktualnie jest to Dział Rozwoju Rynku) – pracownicy pracujący w charakterze przedstawicieli handlowych (jak Kierownicy Regionalni) oraz wybrani pracownicy biurowi. Ich rolą jest bycie swoistym „opiekunem” Dealerów w ramach wyjazdu.

Z jednej strony, obejmuje to opiekę rozumianą jako czuwanie nad prawidłowym przebiegiem wyjazdu, pomoc Dealerowi, załatwianie spraw organizacyjnych itp. Z drugiej zaś strony, celem Spółki jest to, aby wskazani przedstawiciele (…) zacieśniali w ramach wyjazdów swoje relacje z Dealerami, integrowali się z nimi.

Dobór pracowników następować może w trybie wyboru „najlepszych” – np. w ten sposób, że wybiera się tych pracowników, którzy „odpowiadają” za największą liczbę Dealerów-laureatów.

Nie bez znaczenia jest przy tym to, że ze względu na mechanikę Akcji Promocyjnych, niejednokrotnie dany Dealer i dany przedstawiciel (…) (tu Kierownik Regionalny) pochodzą z tego samego regionu i współpracują ze sobą na co dzień. Z kolei pracownicy biurowi, jako pracownicy „centrali”, są osobami dobrze poinformowanymi w zakresie działalności biznesowej Spółki.

Z punktu widzenia Spółki, pracownicy w ramach wyjazdu przebywają w podróży służbowej. Wyjazd opiera się o polecenie wyjazdu służbowego, a Spółka wypłaca pracownikom wszelkie należności z tytułu wyjazdu (diety itp.) – o ile są należne.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego

Pracownicy, o których mowa we wniosku (wyselekcjonowani pracownicy, przedstawiciele (…) przebywają w podróży służbowej w rozumieniu art. 77⁵ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465).

Podróże służbowe, o których mowa we wniosku, odbywały/będą odbywać się wyłącznie w celach służbowych. Jak już wskazano, pracownicy ci realizują zadania powierzone przez Spółkę – opieka nad Dealerami oraz budowanie z nimi relacji biznesowych.

Wskazać przy tym należy, że przebieg podróży służbowej pracowników odbywa się na identycznych zasadach (według identycznego programu) jaki określony jest dla pozostałych uczestników wyjazdu (dla celów realizacji wskazanej opieki). Pracownicy nie korzystają z dodatkowych świadczeń lub też odmiennych warunków z tytułu bycia pracownikami Spółki.

Wskazani pracownicy zatrudnieni są na podstawie umowy o pracę. Miejsce świadczenia pracy uregulowane jest w ten sposób, że:

a) w wypadku Kierowników Regionalnych – w zakresie obowiązków wskazano obszar geograficzny – np. „rozwój sieci dealerskiej na obszarze Polski (…)”;

b)pracowników biurowych o charakterze pracy niezwiązanym ze sprzedażą – w niektórych przypadkach wskazana jest „siedziba Spółki jako miejsce wykonywania pracy”, w innych brak regulacji (np. Dyrektor Finansowy);

c)pracowników biurowych o charakterze pracy związanej ze sprzedażą – brak regulacji w tym zakresie (np. Kierownik Rozwoju Rynku, Kierownik Działu Handlowego).

Spółka ma strukturę jednooddziałową, siedziba Spółki znajduje się w miejscowości (…). Spółka zajmuje się sprzedażą produktów (…) wyłącznie na terenie Polski. „(…)” siły sprzedaży, tj. Kierownicy Regionalni mają przyporządkowany geograficznych obszar kraju w zależności o położenia klientów których obsługują w relacji do miejsca zamieszkania.

Wskazani we wniosku pracownicy posiadają rezydencję podatkową w Polsce, tj. posiadają nieograniczony obowiązek podatkowy zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2022 r., poz. 2647, ze zm.).

Opisane wydatki – zarówno w zaistniałym stanie faktycznym jak i zdarzeniu przyszłym – są dedykowane zwiększeniu wolumenu sprzedaży produktów (…) przez Spółkę.

Temu celowi służy organizacja Akcji Promocyjnych – zarówno w zaistniałym stanie faktycznym jak i zdarzeniu przyszłym. W szczególności, celowi temu służyć będzie każda przyszła Akcja Promocyjna, organizowana przez Spółkę – niezależnie od jej każdorazowej, szczegółowej „mechaniki”. Innymi słowy, celami każdej przyszłej Akcji Promocyjnej będzie promocja marki (…) oraz produktów (…), która w ostatecznym rozrachunku ma przyczynić się do zwiększenia wolumenu sprzedaży produktów (…) przez Spółkę na rzecz Dealerów (co ma niewątpliwy wpływ na przychody Spółki).

W tym kontekście pokrywanie przez Spółkę wydatków związanych z wyjazdami pracowników i Dealerów w sytuacjach opisanych we wniosku – tak w zakresie zaistniałego stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego – jest środkiem, który służy osiągnięciu powyższych celów, w szczególności zaś celu zwiększenia wolumenu sprzedaży produktów (…) przez Spółkę.

Zdaniem Spółki, Akcje Promocyjne oraz przyznawane przez Spółkę Nagrody posiadają wpływ na zwiększenie wolumenu sprzedaży produktów (…). Dotyczy to przy tym zarówno Akcji Promocyjnych w zakresie zaistniałego stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego.

Akcje Promocyjne mogą obejmować różne progi asortymentowe czy różne okresy czasu, tym niemniej wspólnym dla nich elementem będzie to, że określane każdorazowo przez Spółkę warunki nagradzania będą odnosić się do szeroko pojętego wolumenu sprzedaży produktów (…).

Warunki te dotyczą przede wszystkim kwestii takich jak: największy osiągnięty obrót (całościowo – tj. biorąc pod uwagę wszystkie grupy asortymentowe) lub największy procentowy wzrost obrotów, osiągnięty rok do roku. Ta podstawowa zasada będzie też obejmować przyszłe Akcje Promocyjne. Mechanika poszczególnych przyszłych Akcji Promocyjnych może różnić się w pewnych detalach (np. grupa asortymentowa, okres danej Akcji Promocyjnej, Nagrody itp.), ale wskazany „fundament” będzie w niej każdorazowo obecny.

Innymi słowy, istotą Akcji Promocyjnych – także tych przyszłych – będzie nagradzanie Dealerów, którzy osiągną „najlepsze” wyniki sprzedażowe. Podmioty te kupują zaś produkty (…) od Spółki, zatem im więcej sprzedaży produktów (…) przez Dealera, tym więcej kupna produktów (…) od Spółki. Jak wskazano, sprzedaż produktów (…) odbywa się wyłącznie za pośrednictwem sieci Dealerów. Aby zostać Dealerem, dany podmiot musi podpisać ze Spółką stosowną umowę dealerską. Umowa zakłada wyłączność kupowania produktów (…) w Polsce od Spółki. W efekcie, efektywność sprzedażowa działań Dealera przekłada się na efektywność sprzedażową Spółki. Raz jeszcze trzeba zatem podkreślić: każdy produkt (…) sprzedany „dodatkowo” w rezultacie zmotywowania Dealera daną Akcją Promocyjną” to produkt „dodatkowo” kupiony przez Dealera od Spółki.

Koszty realizacji Akcji Promocyjnych, o których mowa we wniosku, Spółka pokrywała/pokrywa ze środków własnych, nie były/nie są one zwracane Spółce w jakiejkolwiek formie. Nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych poza tym, że w zakresie zaistniałego stanu faktycznego stanowiły dla Spółki „normalne” koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych. Innymi słowy, poza rozliczeniem w kosztach uzyskania przychodów nie odliczano ich jako ulg podatkowych czy innych odliczeń.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że koszty organizacji Akcji Promocyjnych (w szczególności koszty nagród) stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w CIT, stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy CIT?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w wypadku Dealerów – osób fizycznych (podatników PIT) na Wnioskodawcy nie ciążą jakiekolwiek obowiązki płatnika w PIT (w szczególności w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT)?

3.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z uczestnictwem wyselekcjonowanych pracowników Wnioskodawcy w wyjazdach w ramach Akcji Promocyjnych (jako element ich obowiązków służbowych), Wnioskodawca nie powinien wypełniać obowiązków płatnika i pobierać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?”

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 i 3 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie pytania nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 2

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w wypadku Dealerów – osób fizycznych (podatników PIT) na Wnioskodawcy nie ciążą jakiekolwiek obowiązki płatnika w PIT (w szczególności w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT).

Ad. 3

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w związku w związku z uczestnictwem wyselekcjonowanych pracowników Wnioskodawcy w wyjazdach w ramach Akcji Promocyjnych (jako element ich obowiązków służbowych), Wnioskodawca nie powinien wypełniać obowiązków płatnika i pobierać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Stanowisko w zakresie Pytania nr 2

Zdaniem Spółki, w wypadku Dealerów – osób fizycznych (podatników PIT) na Wnioskodawcy nie ciążą jakiekolwiek obowiązki płatnika w PIT (w szczególności w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT).

Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 Ustawy PIT, za źródła przychodów uznaje się m.in. pozarolniczą działalność gospodarczą.

Jednocześnie, według art. 11 ust. 1 Ustawy PIT przychodami są m.in. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 2 Ustawy PIT wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Co równie istotne, zgodnie z art. 11 ust. 2a Ustawy PIT wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

• jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
• w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W myśl art. 14 ust. 1 Ustawy PIT za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Co ważne, wedle art. 14 ust. 2 pkt 8 Ustawy PIT do przychodów zalicza się wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy: z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego - w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

Z kolei wedle art. 41 ust. 4 Ustawy PIT płatnicy są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych m. in. z tytułów określonych w art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT.

Spółka uważa przy tym, że dla celów PIT nie mamy tu do czynienia z konkursem, a z formą akcji marketingowej, porównywalnej do sprzedaży premiowej. Dlatego też Spółka nie będzie tu pełnić roli płatnika.

Ze względu na fakt, że regulacje w zakresie PIT nie zawierają definicji „konkursu”, koniecznym jest sięgnięcie do wykładni językowej.

Według definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), konkurs to „impreza, przedsięwzięcie dające możność wyboru najlepszych wykonawców, autorów danych prac itp." lub „postępowanie mające na celu wybranie najlepszego kandydata na jakieś stanowisko”. Z kolei według Wielkiego Słownika Języka Polskiego PAN (www.wsjp.pl) konkurs to „przedsięwzięcie artystyczne, rozrywkowe, sportowe, edukacyjne lub biznesowe, którego uczestnicy rywalizują o pierwszeństwo wyróżniane nagrodami.”

Z definicji tych wynika, że jakieś przedsięwzięcie można określić mianem konkursu, jeśli istnieje w nim element współzawodnictwa w celu osiągnięcia najlepszego rezultatu. W powszechnym rozumieniu konkurs to postępowanie mające na celu wyłonienie zwycięzcy bądź kilku zwycięzców spośród grupy najlepszych uczestników spełniających określone kryteria.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie elementów stanu faktycznego wskazano, że Akcje Promocyjne skierowane są do Dealerów, w szczególności osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Jednocześnie, celem Akcji Promocyjnych jest, jak było wielokrotnie wskazywane, intensyfikacja sprzedaży produktów (…).

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, nie sposób doszukiwać się w przedmiotowym programie cech charakterystycznych dla typowego konkursu w rozumieniu przedstawionych wyżej rezultatów wykładni językowej. Organizowane Akcje Promocyjne nie mają ścisłego związku z efektem bezpośredniego współzawodnictwa uczestników konkursu i ich rywalizacji. Nie jest ważne, w jaki sposób osiągnięty zostanie efekt, lecz liczy się fakt jego osiągnięcia. W tym sensie Dealerzy uczestniczący w Akcjach Promocyjnych nie „rywalizują” – wystarczające jest osiągnięcie celów stawianych dla danej Akcji Promocyjnej.

Tym samym, przepis art. 41 ust. 4 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT nie znajdzie tu zastosowania, a Spółka nie będzie pełnić roli płatnika.

Powyższe oceny prawne znajdują oparcie w orzecznictwie – tytułem przykładu:

• „konkurs” to nie tylko wydarzenie na niwie artystycznej, rozrywkowej, czy sportowej, lecz tego rodzaju przedsięwzięcie, którego celem jest wybór osoby, bądź osób najlepszych w danej dziedzinie, według kryteriów ustanawianych przez jego organizatora.”

(wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 czerwca 2018 r., sygn. akt II FSK 1673/16)

W tym samym wyroku podkreśla się, że akcje dla najlepszych pracowników nie są konkursem ale motywacją do zwiększenia sprzedaży (i przychodów organizatora). Co ważne, w tym stanie faktycznym liczba zwycięzców była już ograniczona.

(Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lutego 2023 r., sygn. 0115-KDIT2.4011.811.2022.1.HD) „Wobec tego nie można uznać za konkurs w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z 21.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) przedsięwzięcia, w którym za zwycięzcę uznaje się każdego uczestnika, który osiągnie w danym przedziale czasu określoną wartość obrotów z tytułu sprzedaży towarów oferowanych przez organizatora.”

(wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2540/15)

Na marginesie – z ostrożności procesowej – gdyby nawet uznać, że mamy tu do czynienia z konkursem w rozumieniu przepisu art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT, to Spółka i tak nie pełniłaby tu roli płatnika.

Stanowisko takie znajduje oparcie w wydawanych interpretacjach indywidualnych – przykładowo:

(Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 sierpnia 2023 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.461.2023.1.KKA).

Analogicznie orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia: 6 sierpnia 2020 r., (sygn. akt II FSK 976/18), 1 grudnia 2020 r., (sygn. akt II FSK 1996/18) oraz 21 grudnia 2021 r. (sygn. akt II FSK 930/19).

Tym samym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w wypadku Dealerów – osób fizycznych (podatników PIT) na Wnioskodawcy nie ciążą jakiekolwiek obowiązki płatnika w PIT (w szczególności w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT).

Stanowisko w zakresie Pytania nr 3

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie według art. 12 ust. 2 Ustawy PIT wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Z kolei na podstawie art. 12 ust. 3 Ustawy PIT wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

W myśl art. 11 ust. 2a pkt 2 Ustawy PIT, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że świadczenia ponoszone w ramach stosunku pracy przez pracodawcę na rzecz pracownika - co do zasady - podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym kontekście kluczowe są oceny prawne, wyrażone w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) dotyczący powstania przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych.

W tym orzeczeniu sformułowano przesłanki zaliczanie świadczeń nieodpłatnych do przychodu pracownika, uznając, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (tzn. skorzystał z nich w pełni dobrowolnie);
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich pracowników).

Tak sformułowane wnioski przez Trybunał Konstytucyjny oznaczają, że brak spełnienia przynajmniej jednej w przytoczonych wyżej przesłanek, wyklucza możliwość uznania danego świadczenia otrzymanego od pracodawcy za przychód pracownika.

Uwzględniając powyższe, po pierwsze należy wskazać, tak jak zostało to podkreślone w opisie elementów stanu faktycznego, uczestnictwo wytypowanych pracowników w wyjeździe odbywa się w ramach obowiązków służbowych. Pracownicy ci realizują zadania powierzone przez Spółkę – opieka nad Dealerami oraz budowanie z nimi relacji biznesowych. W związku z powyższym, nawet jeśli można byłoby dojść do wniosku, że przedmiotowe uczestnictwo w wyjeździe należałoby uznać za świadczenie spełnione za ich zgodą oraz jest przypisane konkretnym pracownikom, to zostało ono spełnione w interesie przede wszystkim pracodawcy (a nie pracownika) i nie przyniosło mu ono wymiernych korzyści, w szczególności powiększenia jego aktywów. Bez polecenia służbowego pracownik taki nie miałby interesu w realizacji takiego wyjazdu.

Za biznesowym charakterem wyjazdu przemawiają także wskazane okoliczności, jak to, że:

• dobór pracowników następować może w trybie wyboru „najlepszych” – np. w ten sposób, że wybiera się tych pracowników, którzy „odpowiadają” za największą liczbę Dealerów-laureatów;
• ze względu na mechanikę Akcji Promocyjnych, niejednokrotnie dany Dealer i dany przedstawiciel (…) (tu Kierownik Regionalny) pochodzą z tego samego regionu i współpracują ze sobą na co dzień;
• z kolei pracownicy biurowi, jako pracownicy „centrali”, są osobami dobrze poinformowanymi w zakresie działalności biznesowej Spółki.

Komentowana sytuacja jest podobna do sytuacji pilotów wycieczek, przewodników, czy kierowców autobusów turystycznych, którzy pomimo fizycznej obecności na wyjazdach stanowiących dla ich uczestników „atrakcję”, pracują i realizują swoje obowiązki służbowe. Takim zaś osobom nie identyfikuje się przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w PIT.

W tym miejscu Spółka uzupełnia własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wskazując, że w wypadku, gdy brak jest skonkretyzowanej regulacji w umowie o pracę należy uznać, że:

• okoliczność taka nie ma wpływu na ważność umowy o pracę (brak stosownego przepisu w Kodeksie Pracy);
• należy odwołać się do regulacji Kodeksu cywilnego (art. 300 Kodeksu Pracy).

W myśl art. 454 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 300 Kodeksu Pracy w razie gdy strony nie określiły w umowie o pracę miejsca pracy za miejsce wykonania zobowiązań ze stosunku pracy należy w takim przypadku uznać siedzibę pracodawcy (tak też K. Baran „Komentarz do art. 29 Kodeksu Pracy” wydanie VI, SIP LEX).

Spółka każdorazowo wydawała polecenie wyjazdy służbowego przed odbyciem podróży służbowej przez pracownika. Przy czym w zakresie zaistniałego stanu faktycznego zdarzało się, że polecenie to miało formę ustną. W zakresie zdarzenia przyszłego Spółka będzie wystawiać pisemne polecenia wyjazdu służbowego.

Przepisy prawa nie przewidują konieczności stosowania pisemnej formy dla polecenia wyjazdu służbowego. Tym niemniej, dla celów szeroko pojętego zapewnienia zgodności Spółka pracuje nad tym, aby polecenia takie były wydawane z zasady w formie pisemnej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

• obliczenie,
• pobranie,
• wpłacenie

- podatku, zaliczki.

Z kolei stosownie do art. 30 § 1 ww. ustawy:

Przechodząc na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W świetle powyższego przepisu podatkiem dochodowym nie są objęte wyłącznie dochody wymienione w art. 21, 52, 52a i 52c ww. ustawy oraz dochody, od których zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika niewymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych bądź zaniechań są opodatkowane.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłami przychodów jest:

Rozpatrując przedstawioną przez Państwa kwestię obowiązków płatnika zwiazaną z wręczaniem nagród Dealerom prowadzacym działalność gospodarczą należy wskazać na art. 14 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym:

Jednocześnie, stosownie do art. 5a pkt 6 ww. ustawy:

Stosownie zaś do art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy:

Z wniosku wynika, że Spółka należy do Grupy (…) – przedmiotem jej działalności jest sprzedaż produktów pod marką (…) na polskim rynku. Grupa (…). Sprzedaż produktów (…) odbywa się wyłącznie za pośrednictwem sieci autoryzowanych dealerów, którzy dodatkowo świadczą usługi serwisowe oraz oferują fachowe doradztwo przy zakupie i po nim. Aby zostać Dealerem, dany podmiot musi podpisać ze Spółką stosowną umowę dealerską. Umowa zakłada wyłączność kupowania produktów (…) w Polsce od Spółki. Każdy Dealer jest przedsiębiorcą, w tym zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wśród Dealerów znajdują się osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą oraz osoby prawne (spółki kapitałowe). Spółka dokonuje zatem sprzedaży w modelu „B2B” (Spółka – Dealerzy). Z kolei Dealerzy dokonują dalszej sprzedaży produktów (…) na rzecz klientów (zarówno w modelu „B2B”, jak i w modelu „B2C”). Spółka działa w otoczeniu wysoce konkurencyjnym. Oznacza to, że produkty z tych samych segmentów oferowane są przez konkurentów Spółki – zarówno producentów produktów „markowych”, jak i przez (..) i sklepy „(...)”, sprzedające produkty pod markami własnymi. Powyższe implikuje konieczność stosowania przez Spółkę bardzo szerokiego spektrum działań o charakterze marketingowym i promocyjnym, których celem jest chęć zwiększenia wolumenu sprzedaży produktów (…) przez Spółkę. Dotyczy to zarówno działań o charakterze reklamowym (jak reklama instytucjonalna), nakierowanych na promocję wśród (bezpośrednich) klientów, jak i np. działań skierowanych wobec Dealerów. Celem wszelkich działań promocyjnych wobec Dealerów jest promocja marki (…) oraz produktów (…), która w ostatecznym rozrachunku ma przyczynić się do zwiększenia wolumenu sprzedaży produktów (…) przez Spółkę na rzecz Dealerów. Akcje Promocyjne kierowane są wyłącznie do Dealerów. Spółka może ustanawiać przy tym warunki wstępne, jak brak posiadania zaległości płatniczych wobec Spółki czy konieczność współpracy dealerskiej przez zdefiniowany okres czasu przed daną Akcją Promocyjną. W ramach procesu wyłonienia nagrodzonych Spółka nie bierze pod uwagę ani nie ocenia metod osiągnięcia branego pod uwagę wyniku. Dla oceny liczy się jedynie osiągnięty efekt. Co ważne, nie jest tak, że nagrody kierowane są do wszystkich Dealerów – zawsze nagradza się określony krąg Dealerów, którzy w najlepszy sposób realizują ustanowione w ramach danej Akcji Promocyjnej cele. Nagrodami w Akcjach Promocyjnych mogą być zarówno świadczenia rzeczowe, jak i świadczenia o charakterze usługowym. Spółka ponosi koszty nagród i nie są one zwracane Spółce przez jakikolwiek inny podmiot. Jeśli chodzi o świadczenia rzeczowe, to mogą być to upominki, w szczególności produkty (…). W zakresie świadczeń o charakterze usługowym mogą być to, w szczególności, zorganizowane wyjazdy (wycieczki) do atrakcyjnych turystycznie miejsc (np. (…)),wyjazdy w celu udziału w imprezach sportowych lub imprezach o charakterze współzawodnictwa uczestników, atrakcjach widowiskowych (np. koncerty gwiazd), kulturowych (np. udział w festiwalach filmowych) itp. Wyjazdy takie obejmują z reguły koszty przejazdu (przelotu), noclegu, wyżywienia, „atrakcji” i tym podobnych świadczeń dla nagrodzonych Dealerów. „Atrakcje” mogą obejmować elementy takie jak zwiedzanie atrakcji turystycznych, gastronomię (w tym posiłki, napoje alkoholowe) elementy artystyczne/rozrywkowe jak np. występy artystów estradowych, zajęcia sportowe i rekreacyjne, animacje itp. Możliwe jest też przekazywanie okazjonalnych gadżetów jak np. tematyczne stroje czy akcesoria (w szczególności opatrzone logo (…). Kosztami Akcji Promocyjnych są także koszty związane z delegowaniem dedykowanego personelu (por. poniżej). Z organizacyjnego punktu widzenia, techniczną obsługę wyjazdu zapewniają wynajęte przez Spółkę podmioty, w szczególności biura podróży, hotele, operatorzy logistyczni, restauracje, itp. Spółka ponosi koszty tych świadczeń. Spółka dba o atrakcyjność oferowanych świadczeń (kierunki wyjazdów, warunki pobytu, atrakcyjny program itp.) po to, aby jak najlepiej motywować Dealerów do osiągania celów Akcji Promocyjnej.

Zatem, na gruncie przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego nagrody uzyskane przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, z tytułu organizowanej przez Państwa akcji promocyjnej – jeżeli osoby te będą uczestniczyły w tejże akcji promocyjnej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą – będą stanowiły dla tychże osób przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Oznacza to, że dochód (przychód) z tytułu takiej nagrody będzie podlegał opodatkowaniu według tych samych zasad, jak dochód podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy zauważyć, że art. 9a ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określający zasady opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, nie zawiera odesłania do art. 30 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak już wskazano powyżej oba z powyżej cytowanych artykułów nie mają zastosowania w analizowanej sprawie.

Na mocy art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

W związku z powyższym, podatnicy uzyskujący dochody ze źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, sami dokonają opodatkowania przekazanych przez Państwa nagród (zgodnie z wybraną formą opodatkowania).

W konsekwencji, na gruncie niniejszej sprawy, na Państwu nie będą ciążyły obowiązki płatnika tj. pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nagród związanych z akcją promocyjną otrzymanych przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności oraz obowiązki informacyjne.

Interpretacja ta nie rozstrzyga natomiast, kwestii dotyczących uznania Programu jako „sprzedaż premiową” lub „konkurs” w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwestia ta nie jest bowiem decydująca dla wyjaśnienia spoczywających na Państwu obowiązkach płatnika.

W tej części Państwa stanowisko jest prawidłowe.

W odniesieniu do Państwa pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę wskazuję:

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają zatem wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Z art. 11 ust. 2 cyt. ustawy wynika, że:

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy:

W myśl art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wskazuje, że przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze oraz świadczenia nieodpłatne lub częściowo odpłatne (których sposób określenia wartości przedstawiony został w art. 11 ust. 2 -2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:

Na mocy art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 tej ustawy:

Stosownie do art. 12 ust. 4 powołanej ustawy:

Jak wynika z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zwolnienie, przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach. Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Z § 2 powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej wynika, że:

W myśl § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia:

W świetle § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia:

Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Stosownie do treści § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia:

Zgodnie z § 16 ust. 1 cytowanego rozporządzenia:

Należy wskazać, że otrzymane przez pracowników należności z tytułu podróży służbowej mogą zostać objęte zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione warunki związane z korzystaniem z tej preferencji. Kluczowym jest jednak użyty przez ustawodawcę zwrot „podróż służbowa”.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej. Dlatego w tej kwestii należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465). Zgodnie z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy:

Podróżą służbową jest zatem taki wyjazd, który odbywa się na polecenie pracodawcy i jest związany ze świadczeniem pracy poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Z wniosku wynika, że Państwa pracownicy (wyselekcjonowani pracownicy, przedstawiciele) przebywają w podróży służbowej w rozumieniu art. 77⁵ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. Wyjazd opiera się o polecenie wyjazdu służbowego, a Spółka wypłaca pracownikom wszelkie należności z tytułu wyjazdu (diety itp.) o ile są należne. Wydatki jakie Spółka ponosi z tego tytułu, to koszty przejazdu (przelotu), noclegu, wyżywienia, atrakcji. Atrakcje mogą obejmować elementy takie jak zwiedzanie atrakcji turystycznych, gastronomię (w tym posiłki, napoje alkoholowe), elementy artystyczne/rozrywkowe (np. występy artystów estradowych, zajęcia sportowe i rekreacyjne, animacje). Możliwe jest także przekazywanie okazjonalnych gadżetów, jak np. tematyczne stroje czy akcesoria (opatrzone logo).

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że wypłacane pracownikom diety (związane z przejazdem/przelotem, noclegami i wyżywieniem) w związku z odbyciem podróży służbowej (krajowej lub zagranicznej) w wysokości nieprzekraczającej kwot wynikających z ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej stanowią dla nich przychód, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże podlegający zwolnieniu na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) tej ustawy do wysokości wynikającej z ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Tym samym, nie mają Państwo obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy w tej części. Z tego tytułu nie będzie ciążył również na Państwu obowiązek informacyjny.

Natomiast jeżeli wartość tych świadczeń będzie wyższa od limitów określonych w przepisach ww. rozporządzenia, to nadwyżka ponad ten limit będzie stanowiła przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym i w takiej sytuacji Państwo będziecie mieli obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy. Z tego tytułu będzie ciążyć na Państwu obowiązek wystawienia informacji PIT-11.

Natomiast z uwagi na fakt, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy, dotyczącym podróży osoby będącej pracownikiem mowa jest wyłącznie o podróży w rozumieniu potocznym, przez „inne niezbędne wydatki”, o których mowa w § 2 pkt 2 lit. d) cyt. rozporządzenia, należy rozumieć wyłącznie wydatki związane bezpośrednio z odbywaniem podróży, a nie wydatki związane z realizacją celu podróży (np. zwiedzanie atrakcji turystycznych, gastronomię, elementy artystyczne/rozrywkowe itd.). Dlatego też ww. wydatki nie stanowią przewidzianych w powołanym rozporządzeniu „innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb”. Do takich wydatków można zaliczyć wyłącznie wydatki związane stricte z podróżowaniem (przemieszczaniem się).

Zatem pokrywanie przez Spółkę, kosztów w postaci atrakcji takich, jak zwiedzanie atrakcji turystycznych, gastronomia, elementy artystyczne/rozrywkowe itd., będzie skutkować powstaniem po stronie pracowników przychodu z nieodpłatnych świadczeń, który należy zakwalifikować do przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niepodlegającego zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 cytowanej ustawy.

W związku z powyższym, od powyższych świadczeń na Państwu, jako płatniku spoczywają obowiązki płatnika do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z powyższych względów Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

• Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
• Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnegow (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).