Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 sierpnia 2022 r., sygn. III SA/Wr 248/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Borońska, Sędziowie Sędzia WSA Anetta Makowska-Hrycyk (sprawozdawca), Sędzia WSA Kamila Paszowska-Wojnar, , Protokolant Starszy specjalista Katarzyna Dziok, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi M. F. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 18 lutego 2021 r. nr 470000/71/73124/2021/RDZ-B7 w przedmiocie odmowy prawa do zwolnienia z obowiązku opłacania składek za okres od dnia 1 grudnia 2020 do dnia 31 stycznia 2021 r. uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi M. F. (dalej: strona, skarżąca) jest decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: organ, ZUS) z dnia 18 lutego 2021 r. nr 470000/71/73124/2021/RDZ-B7 odmawiająca prawa do zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenia zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych za okres od dnia 1 grudnia 2020 r. do dnia 31 stycznia 2021 r.

Z akt sprawy wynika, że skarżąca w dniu 2 lutego 2021 r. złożyła wniosek RDZ-B7 o zwolnienie z obowiązku opłacania składek w związku z przeciwdziałaniem skutkom wywołanym COVID-19 dla płatników składek prowadzących 30 listopada 2020 r. działalność w branżach określonych w rozporządzeniu za grudzień 2020 r. i styczeń 2021 r. We wniosku podała, że na dzień 30 listopada 2020 r. jako przeważającą prowadzi działalność oznaczoną kodem PKD 86.90.D.

Zaskarżoną decyzją – wydaną na podstawie m.in. art. 31zq ust. 7 i art. 31zy ust. 1 z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842, ze zm., dalej: "ustawa COVID-19") i § 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 stycznia 2021 r. w sprawie wsparcia uczestników obrotu gospodarczego poszkodowanych wskutek pandemii COVID-19 (Dz.U. z 2021 r., poz. 152; dalej: "rozporządzenie COVID-19") - organ odmówił stronie prawa do zwolnienia. W uzasadnieniu powołał § 10 ust. 1 i ust. 2 oraz § 11 pkt 2 rozporządzenia COVID-19 i stwierdził, że zgodnie z danymi zawartymi w rejestrze Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) strona rozpoczęła prowadzenie działalności oznaczonej kodem PKD od 16 listopada 2020 r. Do tego czasu prowadziła, jako przeważającą, działalność oznaczona kodem PKD 86.90.E, który nie kwalifikuje do otrzymania zwolnienia. Na tej podstawie wywiódł, że w styczniu 2020 r., w stosunku do którego skarżąca oświadczyła spadek przychodu, nie prowadziła działalności oznaczonej kodem PKD 86.90.D, zatem brak jest możliwości porównania przychodu uzyskanego z tytułu prowadzenia tego rodzaju działalności w styczniu 2020 r. do stycznia 2021 r. Decyzję tę skarżąca otrzymała w dniu 19 lutego 2021 r.