Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 7 lutego 2024 r., sygn. I SA/Gd 1014/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędziowie Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 7 lutego 2024 r. sprawy ze skargi S. B. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 5 października 2023 r., nr 2201-IOV-1[1].623.4.2023/02/08 w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za kwiecień 2016 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 5 października 2023 roku Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku (dalej: Dyrektor) działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 221 § 1 i art. 240 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 z zm., dalej: O.p.) po rozpatrzeniu odwołania S. Sp. z o.o. Sp.k. (dalej: Spółka, Skarżąca) od decyzji Dyrektora z dnia 31 lipca 2023 roku odmawiającej uchylenia decyzji ostatecznej tego organu z dnia 19 lutego 2018 roku, w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień 2016 roku, w związku z brakiem istnienia przesłanki określonej w art. 240 § 1 pkt 11 O.p. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Szczecinie decyzją z dnia 31 maja 2017 roku, dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za kwiecień 2016 roku odmiennie od rozliczenia dokonanego przez Spółkę.

Decyzją z dnia 19 lutego 2018 roku Dyrektor utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 27 czerwca 2018 roku, sygn. akt I SA/Gd 377/18 oddalił skargę wniesioną przez Spółkę na decyzję Dyrektora z dnia 19 lutego 2018 roku.

Skarżący pismem z dnia 16 stycznia 2020r. wniósł o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Dyrektora z dnia 19 lutego 2018 roku, wobec zaistnienia przesłanki z art. 240 § 1 pkt 11 O.p., a to orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 października 2019 roku, sygn. akt C-189/18 wydanej w sprawie Glencore Agriculture Hungary Kft. przeciwko Nemzeti Adóes Vamhivatal Fellebviteli Igzazgatósaga, opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej C-423/2019 w dniu 16 grudnia 2019 roku. W ocenie Skarżącej orzeczenie to ma wpływ na treść wydanej decyzji ostatecznej.