Interpretacja indywidualna z dnia 29 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.374.2023.3.PJ

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności wskazane we wniosku, zgodnie z którymi wyrób ten jest paliwem silnikowym - olejem napędowym klasyfikowanym do kodu CN 2710 19 43 oraz będzie spełniał kryteria, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, zdaniem Organu wyrób będzie opodatkowany, stosownie do art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku akcyzowym, stawką podatku w wysokości 1160 zł/1000 litrów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku akcyzowym jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku akcyzowego w zakresie możliwości zastosowania stawki akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy do paliwa silnikowego klasyfikowanego do kodu CN 2710 19 43, wpłynął 18 grudnia 2023 r. Wniosek uzupełnili Państwo pismem z 12 lutego 2024 r. (data wpływu: 13 lutego 2024 r.) zawierającym dodatkowe argumenty za stanowiskiem Wnioskodawcy oraz pismem z 20 lutego 2024 r. (data wpływu: 23 lutego 2024 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Istotą przedkładanego zagadnienia jest potwierdzenie stawki akcyzy, która powinna znaleźć zastosowanie do tzw. HVO (tj. Hydrogenated Vegetable OIL) klasyfikowanego na gruncie Nomenklatury Scalonej do kodu CN 2710 19 43 (analogicznie jak olej napędowy) w sytuacjach jego stosowania jako samoistnego paliwa do napędu pojazdów (w tym ciężarowych).

Spółka jest wiodącym krajowym importerem paliw, prowadzącym działalność na podstawie koncesji wydanych przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, w tym w zakresie obrotu paliwami ciekłymi z zagranicą (tzw. koncesja OPZ).

W ramach prowadzonej działalności Spółka sprowadza do Polski znaczące ilości standardowych paliw ciekłych, jak oleje napędowe i benzyny silnikowe. Obecnie Spółka rozważa rozszerzenie jej działalności o sprowadzanie do Polski i oferowanie krajowym odbiorcom samoistnego biopaliwa w postaci tzw. HVO, które jest odpowiednikiem tradycyjnego oleju napędowego, ale o pochodzeniu roślinnym (produkt ten powstaje w drodze tzw. uwodornienia olejów roślinnych) i na gruncie klasyfikacji CN jest traktowany jak olej napędowy (tj. jest klasyfikowany do kodu CN 2710 19 43).

HVO, którego oferowanie jako samoistne jest rozważane przez Spółkę ma być wykorzystywane głównie w ramach tzw. transportu ciężkiego. Z perspektywy klasyfikacji CN omawiane HVO klasyfikowane jest do kodu CN 2710 19 43 oraz spełnia przesłanki uznania go za biowęglowodór ciekły w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, (jt. Dz. U. z 2022 r., poz. 403 z późn. zm., dalej „ustawa BIO”), a tym samym biokomponentu w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 3 tej ustawy oraz biopaliwa ciekłego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 11 lit. c tej ustawy - w razie jego wykorzystania jako samoistnego paliwa, co jest rozważanym przez Spółkę scenariuszem.

Co kluczowe - przedmiotowe paliwo HVO100 spełnia wymagania jakościowe określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 9 sierpnia 2021 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biokomponentów, metod badań jakości biokomponentów oraz sposobu pobierania próbek biokomponentów (Dz. U. z 2021 r., poz. 1707 - dalej: rozp. MKIŚ ws. wymagań jakościowych BIO).

https://isap.sejm.gov.pI/isap.nsf/download.xsp/WDU20210001707/Q/D20211707.pdf

Zgodnie z treścią załącznika nr 4 dotyczy on m.in. wymagań jakościowych dla biowęglowodorów ciekłych stosowanych do wytwarzania biopaliw ciekłych (za takie należy uznać samoistne paliwo HVO100) do silników z zapłonem samoczynnym.

Jednocześnie wskazali Państwo, że biopaliwo HV0100 zostało dopuszczone do powszechnego obrotu m.in. na terenie Francji, w drodze decyzji francuskiego Ministerstwa Ekologii i Transportu, jako spełniające wszelkie kryteria prawne (jakościowe oraz technologiczne) przewidziane francuskimi i unijnymi przepisami.

W uzupełnieniu z 20 lutego 2024 r. w odpowiedzi na pytania Organu wskazali Państwo ponadto, że:

 1) Czy będący przedmiotem wniosku wyrób w postaci samoistnego paliwa do napędu pojazdów, klasyfikowany do kodu CN 2710 19 43, który będzie przez Państwa wprowadzany do obrotu, będzie spełniać wymagania jakościowe dla tego rodzaju paliwa, które są określone w przepisach art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 846 ze zm.) i przepisach wykonawczych?

- Obecny krajowy system prawny (tj. ustawa o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw – ani akty do niej wykonawcze) nie przewidują wymagań jakościowych dla HVO jako dla samoistnego paliwa. Podstawą prawną wprowadzania do obrotu tego paliwa (w zakresie wymagań jakościowych) będzie art. 3 ust. 3 tej ustawy, co potwierdziło Ministerstwo Klimatu i Środowiska w skierowanym do Wnioskodawcy piśmie. Dla uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości, Wnioskodawca załącza do niniejszej odpowiedzi kopię ww. pisma MKIŚ.

Zatem w ocenie Wnioskodawcy – na tak postawione pytanie jak uczynił to Dyrektor KIS w pytaniu 1 nie można odpowiedzieć, ponieważ de facto jest to pytanie z tezą (tj. teza pytania jest taka, iż wymagania jakościowe dla HVO jako samoistnego paliwa zostały wydane, a jedynie wówczas można odpowiedzieć na pytanie czy wyrób dane wymagania spełnia, czy też ich nie spełnia).

 2) Czy będący przedmiotem wniosku wyrób w postaci samoistnego paliwa do napędu pojazdów, klasyfikowany do kodu CN 2710 19 43, będzie spełniać kryteria określone w art. 3 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw?

- Tak.

Nadto wyjaśnili Państwo, że stanowiska Ministra Klimatu i Środowiska nie odnosiły się do zagadnień dotyczących akcyzy. Wskazali Państwo, że dla uniknięcia wątpliwości, do pisma załączyli Państwo kopię rzeczonych pism.

Państwa pytanie

Jaka stawka podatku akcyzowego powinna być stosowana wobec paliwa HVO klasyfikowanego do kodu CN 2710 19 43, w okolicznościach opisanych w niniejszym wniosku?

Państwa stanowisko w sprawie (z uwzględnieniem uzupełnienia z 12 lutego 2024 r.)

W ocenie Wnioskodawcy, do HVO klasyfikowanego do kodu CN 2710 19 43 powinna mieć zastosowanie stawka akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku akcyzowym.

W ocenie Spółki jej stanowisko wynika wprost z treści przywołanego art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z tym przepisem:

1. Stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla:

 6) olejów napędowych o kodzie CN 2710 19 43 i 2710 20 11 oraz wyrobów powstałych ze zmieszania tych olejów z biokomponentami, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach - 1160,00 zł/1000 litrów.

Jak wskazano, rozważane HVO jest klasyfikowane do kodu CN 2710 1943 (czyli w rozumieniu Nomenklatury Scalonej, a tym samym również przepisów akcyzowych - stanowi ono olej napędowy), a jednocześnie spełnia ono wymagania jakościowe przewidziane w odrębnych przepisach.

W tym wypadku są to wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Klimatu i Środowiska z dnia z dnia 9 sierpnia 2021 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biokomponentów, metod badań jakości biokomponentów oraz sposobu pobierania próbek biokomponentów (Dz. U. z 2021 r., poz. 1707 - dalej: rozp. MKIŚ ws, wymagań jakościowych BIO).

Na marginesie natomiast należy wskazać, iż spełnienie wymagań jakościowych w przypadku HVO rozważanego przez Spółkę wynika również z tzw. klauzuli wzajemnego uznania, tj. art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości (dalej: „ustawa jakościowa”).

Zgodnie z tym przepisem

Paliwa wyprodukowane lub dopuszczone do obrotu w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, w Republice Turcji albo w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zgodnie z przepisami obowiązującymi w tych państwach, które spełniają wymagania wynikające z przepisów Unii Europejskiej w tym zakresie, mogą być transportowane, magazynowane, wprowadzane do obrotu oraz gromadzone na stacjach zakładowych, o ile paliwa te spełniają normy techniczne Unii Europejskiej w zakresie ochrony zdrowia i życia ludzi i zwierząt, środowiska lub interesów konsumentów.

Niezależnie zatem od spełnienia wymagań określonych w krajowych przepisach, omawiane paliwo może być również oferowane jako spełniające wymagania jakościowe, w związku z faktem jego dopuszczenia do stosowania we Francji w drodze oficjalnej decyzji francuskich organów administracji.

Na marginesie wskazali Państwo, że Spółka dysponuje już stanowiskami polskich organów potwierdzających dopuszczalność oferowania i stosowania w Polsce HVO jako samoistnego paliwa.

W uzupełnieniu z 12 lutego 2024 r. wskazali Państwo, że:

Jedynie tytułem przypomnienia - Wnioskodawca zawarł we wspomnianym wniosku własne stanowisko, zgodnie z którym:

W ocenie Wnioskodawcy, do HVO klasyfikowanego do kodu CN 2710 1943 powinna mieć zastosowanie stawka akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku akcyzowym.

Zatem poza argumentami już przytoczonymi we wspomnianym wniosku, Wnioskodawca zwraca uwagę, iż dalszymi argumentami potwierdzającymi jego stanowisko może być treść uwagi 2 do działu 27 Nomenklatury Scalonej (Nomenklatury CN).

Zgodnie z tą uwagą:

 2. Informacje podane w pozycji 2710 dotyczące „olejów ropy naftowej i otrzymywanych z minerałów bitumicznych” dotyczą nie tylko olejów ropy naftowej i otrzymywanych z minerałów bitumicznych, lecz również olejów podobnych, także składających się głównie z mieszanin węglowodorów nienasyconych, otrzymanych w dowolnym procesie, pod warunkiem że masa składników niearomatycznych przewyższa masę składników aromatycznych.

Z kolei wyjaśnieniem pojęcia „olejów podobnych” w rozumieniu Uwagi 2 do Działu 27 Nomenklatury CN jest treść tzw. Not Wyjaśniających (czyli Komunikatu Komisji Europejskiej: NOTY WYJAŚNIAJĄCE DO NOMENKLATURY SCALONEJ UNII EUROPEJSKIEJ (2019/C 0/01) Publikacja wykonana zgodnie art. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej - Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.).

Zgodnie z powyższymi Notami - w zakresie wyjaśnienia Uwagi 2 - wskazano:

„2. Wyrażenie »oleje podobne« obejmuje, między innymi, następujące mieszaniny węglowodorów:

- syntetyczne parafinowe oleje napędowe, w szczególności »hydrorafinowane oleje roślinne« (HVO) i »gaz przekształcany na paliwa ciekłe«;

- produkty ze źródeł odnawialnych wytworzone w ramach następujących procesów: »Biomasa przekształcana na paliwa ciekłe« lub »Biogaz przekształcany na paliwa ciekłe«;

- produkty powstałe ze wspólnego przetwarzania biologicznych surowców energetycznych i surowców z ropy naftowej w rafineriach.”

Tym samym z samej treści Not Wyjaśniających do CN wynika, iż HVO, będące przedmiotem skierowanego do tut. Organu wniosku powinno być traktowane jak olej napędowy, klasyfikowany do kodu CN 2710 1943, co dodatkowo potwierdza zasadność stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, w zakresie możliwości zastosowania stawki o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie Organ zaznacza, że w toku postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej, Organ jest związany z indywidualnym opisem sprawy przedstawionym przez zainteresowanego, w tym klasyfikacją wskazaną we wniosku jak i w niniejszej sprawie również ze wypełnieniem kryteriów jakościowych wynikających z odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1542, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy:

W załączniku nr 1 ustawy, pod poz. 27 znajdują się wyroby oznaczone kodem CN 2710, tj. oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1, 2 i 4 ustawy:

Stosownie do art. 89 ust. 1 pkt 6, 8 i 14 ustawy

W art. 89 ust. 1 ustawy zostały określone stawki akcyzy na wyroby energetyczne, które są przyporządkowane, co do zasady, do ich kodów klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) i/lub przeznaczenia, właściwości, oznaczenia znacznikami, zabarwienia.

Dla zastosowania stawki akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 6 konieczne jest aby wyroby energetyczne należały do kategorii olejów napędowych o kodzie CN 2710 19 43 i 2710 20 11 oraz wyrobów powstałych ze zmieszania tych olejów z biokomponentami, spełniając przy tym wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach – tj. w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 846 ze zm.) – por. wyrok WSA w Szczecinie z 11 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 960/19.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3, 4, 5 i 14 ww. ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw:

Jak stanowi art. 3 ust. 2 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw:

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw:

Powyższy przepis (art. 3 ust. 3 ww. ustawy) wprowadzono ustawą z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1088). W uzasadnieniu do projektu tej ustawy – druk sejmowy nr 2087 (VII kadencja) – wskazano, że:

„Projekt ustawy został uzupełniony o klauzulę wzajemnego uznania (art. 3 ust. 3 nowelizowanej ustawy). Przepis ten wynika z konieczności eliminowania barier technicznych w handlu. Zgodnie bowiem z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości władze państwa członkowskiego UE powinny uznawać na swoim terytorium każdy produkt wyprodukowany i wprowadzony do sprzedaży zgodnie z przepisami obowiązującymi w innym państwie członkowskim, dający równoważny stopień ochrony interesów poszczególnych uprawnionych stron.”

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest stawka podatku akcyzowego, która powinna być stosowana wobec paliwa HVO klasyfikowanego do kodu CN 2710 19 43, w okolicznościach opisanych we wniosku.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego Spółka rozważa rozszerzenie jej działalności o sprowadzanie do Polski i oferowanie krajowym odbiorcom samoistnego biopaliwa w postaci tzw. HVO, które jest odpowiednikiem tradycyjnego oleju napędowego, ale o pochodzeniu roślinnym (produkt ten powstaje w drodze tzw. uwodornienia olejów roślinnych) i na gruncie klasyfikacji CN jest traktowany jak olej napędowy (tj. jest klasyfikowany do kodu CN 2710 19 43).

Z perspektywy klasyfikacji CN omawiane HVO klasyfikowane jest do kodu CN 2710 19 43 oraz spełnia przesłanki uznania go za biowęglowodór ciekły w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, a tym samym biokomponentu w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 3 tej ustawy oraz biopaliwa ciekłego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 11 lit. c tej ustawy - w razie jego wykorzystania jako samoistnego paliwa.

Paliwo HVO100 spełnia wymagania jakościowe określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie wymagań jakościowych dla biokomponentów, metod badań jakości biokomponentów oraz sposobu pobierania próbek biokomponentów.

Jak wskazali Państwo w uzupełnieniu wniosku obecny krajowy system prawny (tj. ustawa o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw – ani akty do niej wykonawcze) nie przewidują wymagań jakościowych dla HVO jako dla samoistnego paliwa, niemniej jednak wskazali Państwo, że będący przedmiotem wniosku wyrób w postaci paliwa do napędu pojazdów, klasyfikowany do kodu CN 2710 19 43, będzie spełniać kryteria określone w art. 3 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności wskazane we wniosku, zgodnie z którymi wyrób ten jest paliwem silnikowym - olejem napędowym klasyfikowanym do kodu CN 2710 19 43 oraz będzie spełniał kryteria, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, zdaniem Organu wyrób będzie opodatkowany, stosownie do art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku akcyzowym, stawką podatku w wysokości 1160 zł/1000 litrów.

Tym samym w przedstawionych we wniosku okolicznościach zdarzenia przyszłego Państwa stanowisko, w myśl którego do HVO klasyfikowanego do kodu CN 2710 19 43 powinna mieć zastosowanie stawka akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku akcyzowym, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zastrzega się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zagadnienia będącego przedmiotem Państwa wątpliwości objętych treścią pytania – określenia stawki podatku akcyzowego i została wydana wyłącznie w zakresie przedstawionych okoliczności zdarzenia przyszłego, w tym w oparciu o wskazaną we wniosku klasyfikację oraz fakt wypełnienia kryteriów jakościowych określonych w art. 3 ust. 3 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw.

Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji wyrobów w ramach Nomenklatury scalonej (i jej weryfikacji) jak i nie jest uprawniony do weryfikowania wymagań jakościowych dla paliw określonych w odrębnych przepisach. Organ wydający interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie jest bowiem uprawniony do analizowania i weryfikowania dokumentów, ani też przeprowadzania jakichkolwiek czynności sprawdzających lub weryfikujących. Taka bowiem analiza może być przeprowadzona jedynie w trybie postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej, które w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnych nie mają zastosowania zgodnie z art. 14h Ordynacji podatkowej. Nadmienić należy jednocześnie, że do uzupełnienia wniosku z 20 lutego 2024 r. nie dołączono dokumentów, o których mowa w tym piśmie.

Zaznaczenia zatem wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.