Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2022 r., sygn. II FSK 2814/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Jolanta Strumiłło, , Protokolant Ewa Morawska, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 2342/18 w sprawie ze skargi B. R. i K. R. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lipca 2018 r., nr 0114-KDIP3-3.4011.195.2018.2.PP w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) odrzuca skargę B. R., 3) oddala skargę K. R., 4) zasądza od K. R. na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 580 (słownie: pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 18 czerwca 2019 r., III SA/Wa 2342/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną przez K. R. i B. R. interpretacje indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 lipca 2018 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W dniu 18 kwietnia 2018 r. do Dyrektora Krajowej Informacji wpłynął wniosek wspólny zainteresowanego będącego stroną postępowania K. R. oraz zainteresowanego niebędącego stroną postępowania B. R. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. W interpretacji indywidualnej z 20 lipca 2018 r. DKIS uznał stanowisko zainteresowanych za prawidłowe w części dotyczącej przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 1991 r., oraz za nieprawidłowe w części dotyczącej przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 2014 r.

2. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonej interpretacji oraz wydanie orzeczenia nakazującego organowi podatkowemu odstąpienie od niezgodnego z prawem nakładania obowiązku podatkowego od sprzedaży nieruchomości zakupionej w 1991 r. Strony zarzuciły rażące naruszenie prawa obowiązującego w Polsce oraz w Unii Europejskiej, jak też rażące naruszenie elementarnego poczucia sprawiedliwości społecznej, obrazą logiki i błędną ocenę stanu faktycznego. Skarżący podnieśli, że nie nastąpiło nabycie nieruchomości w wyniku jej podziału, gdyż małżonkowie posiadali od 1991 r. pół nieruchomości i w 2014 r. nadal mieli pół tej samej nieruchomości. W wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości (2014 r.) udział zainteresowanych w tej nieruchomości nie powiększył się od momentu pierwotnego nabycia (1991 r.) do chwili odpłatnego zbycia (2017 r.), zatem datą nabycia tej części nieruchomości jest data jej pierwotnego nabycia (1991 r.), a nie data zniesienia współwłasności (2014 r.). Ponadto po stronie sprzedających nie wystąpił żaden dochód ze sprzedaży (rozumiany jako różnica między ceną zbycia, a ceną nabycia), a więc nie ma w ogóle podstawy do naliczania i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi oraz podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej interpretacji indywidualnej.