Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2022 r., sygn. I OSK 1640/19

Dnia 7 czerwca 2022 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: sędzia NSA Piotr Przybysz (spr.) sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2022 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M[...], J[...], E[...], K[...], N[...], I[...], Z[...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 października 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1157/18 w sprawie ze skargi C[...]Sp. z o.o. z siedzibą w W[...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 29 [...] r. nr D[...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Uzasadnienie:

Wyrokiem z 12 października 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1157/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi C. D. Sp. z o. o. z siedzibą w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z 29 kwietnia 2016 r., nr D[...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził od Ministra Inwestycji i Rozwoju na rzecz C. D. Sp. z o. o. z siedzibą w Warszawie kwotę 680 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Wyrok ten, podobnie jak i pozostałe wyroki sądów administracyjnych przywołane poniżej, jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wnieśli uczestnicy postępowania: M. G., J. W., E. D., K.S., N. C., I. C., Z. N., reprezentowani przez radcę prawnego, zaskarżając wyrok w całości i zarzucając mu:

I. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a.") w związku z art. 153 p.p.s.a. i art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz.U. z 1945 r. Nr 50, poz. 279, dalej jako "dekret") poprzez przyjęcie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, że przy rozpoznawaniu przedmiotowej sprawy był on wyłącznie związany wykładnią art. 7 ust. 2 dekretu zaprezentowaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 maja 2018 r., sygn. I OSK 233/17, pomijając przy tym ocenę prawną w zakresie art. 7 ust. 2 dekretu zawartą w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 sierpnia 2012 r., sygn. I SA/Wa 930/12, podczas gdy wiążąca Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przy wydawaniu zaskarżonego wyroku wykładnia art. 7 ust. 2 dekretu wynikająca z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczyła korzystania z gruntu nieruchomości warszawskiej przez podmioty trzecie wobec dotychczasowych właścicieli, zaś również wiążąca Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przy wydawaniu zaskarżonego wyroku ocena prawna z wcześniejszego prawomocnego wyroku tego Sądu w zakresie art. 7 ust. 2 dekretu dotyczyła korzystania z gruntu nieruchomości warszawskiej przez podmioty tworzone przez samych dotychczasowych właścicieli, a zatem przedstawione w tych judykatach interpretacje dotyczyły odmiennych aspektów korzystania z gruntu nieruchomości warszawskiej, które wzajemnie się nie wykluczają i winny były zostać łącznie zestawione i ocenione przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przy wydawaniu zaskarżonego wyroku;