Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2022 r., sygn. I OSK 946/19

Dnia 7 czerwca 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) Sędzia del. WSA Anna Wesołowska po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. J., L.K., E.J., M. R., A. G., M. J., T. J.i K. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 625/18 w sprawie ze skargi S. J., L.K., E.J., M. R., A. G., M. J., T. J.i K. P. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 8 lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2018 r. (sygn. akt I SA/Wa 625/118), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie – orzekając na zasadzie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: "p.p.s.a.") – oddalił skargę: S. J., L.K., E.J., M. R., A. G., M. J., T. J.i K. P. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 8 lutego 2018 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję tego samego organu z dnia 8 października 2015 r. nr [...]o odmowie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 16 października 1963 r. nr [...] odmawiającego przyznania prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...], oznaczonej nr hip. [...] - w części stanowiącej obecnie własność Skarbu Państwa, tj. działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...].

W skardze kasacyjnej, zaskarżając powyższy wyrok w całości, S. J., L.K., E.J., M. R., A. G., M. J., T. J.i K. P. zarzucili Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie naruszenie:

I. - w oparciu o art. 174 pkt 1 p.p.s.a. - prawa materialnego, to jest:

1. art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279, dalej: dekret warszawski) w zw. z art. 3 i art. 54 ust. 1 i 2 (w brzmieniu pierwotnym ustawy art. 51 ust. 1 i 2) ustawy z dnia 12 marca 1958 roku o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz.U. z 1961 r. Nr 18 poz. 94) - poprzez ich niewłaściwe zastosowanie wskutek błędnego uznania przez Sąd w zaskarżonym wyroku, jakoby prawidłowym było stwierdzenie przez organ nadzoru zasadności odmowy przez Prezydium Rady Narodowej w m. st. Warszawie przyznania na rzecz dotychczasowych właścicieli prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości, w sytuacji, gdy w okolicznościach niniejszej sprawy podstawą wydania tzw. "odmownej decyzji dekretowej" tj. orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 16 października 1963 r., był wyłącznie art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m st. Warszawy (Dz. U. 1945 nr 50 poz. 279) (zwany dalej: dekretem warszawskim), a zastosowanie ww. regulacji ustawy "wywłaszczeniowej" nie było obligatoryjne, a ponadto uznanie przez Sąd w zaskarżonym wyroku, że przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości w dacie wydawania odmownej decyzji dekretowej potwierdzała jakoby decyzja o lokalizacji szczegółowej z dnia 29 maja 1963 roku, w sytuacji gdy z art. 7 ust.2 dekretu jasno wynika, że należy uwzględnić przeznaczenie nieruchomości wg planu zabudowania, a zgodnie z tym planem, obowiązującym w dacie wydawania odmownej decyzji dekretowej, zatwierdzonym Uchwałą Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy Nr 4/13 z dnia 31 stycznia 1961 roku, przedmiotowa nieruchomość przeznaczona była pod zabudowę wielorodzinną, które to przeznaczenie nie stało w sprzeczności z korzystaniem z nieruchomości przez jej dawnych właścicieli;