Wyrok WSA w Krakowie z dnia 31 maja 2022 r., sygn. II SA/Kr 334/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Małgorzata Łoboz SWSA Paweł Darmoń (spr.) SWSA Piotr Fronc po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 31 maja 2022 r. sprawy ze skargi "P" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na uchwałę Nr LIX/1287/16 Rady Miasta Krakowa z dnia 7 grudnia 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Nowa Huta Przyszłości - Igołomska Południe" 1. stwierdza nieważność § 4 ust 1 pkt 27 zaskarżonej uchwały oraz jej § 7 ust 7 pkt 2 lit. c, w zakresie słów : "nie mogą stanowić dominanty w terenie, ani"; 1. w pozostałym zakresie skargę oddala; 2. zasądza od Gminy Miasta Krakowa na rzecz strony skarżącej "P" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 797,00 zł (siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Firma A wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę nr LIX/1287/16 Rady Miasta Krakowa z dnia 7 grudnia 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Nowa Huta Przyszłości - Igołomska Południe " (Dz. Urz. Woj. Małop. poz. 7842, dalej "Uchwała" lub "mpzp") części tj. § 4 ust. 1 pkt 27) Uchwały i § 7 ust. 7 pkt 2 lit. A) i lit. c) Uchwały.

Uchwale w zaskarżonej części zarzucono na podstawie art. 57 § 1 pkt. 3) p.p.s.a. naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, to jest:

1. art. 87 ust. 2 i art. 94 Konstytucji RP (Dz.U. Nr 78 poz. 483 ze zm.) w związku z art. 14 ust. 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm., dalej "u.p.z.p.") oraz art. 4 ust. 1 i art. 15 ust. 2 pkt 10 w związku z art, 1 ust. 2 pkt 10 u.p.z.p. w związku z art, 46 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 777, dalej "ustawa o wspieraniu rozwoju" lub "Megaustawa") poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, co skutkowało przyjęciem Uchwały w zaskarżonej części, z pominięciem regulacji rangi konstytucyjnej i ustawowej dla tworzenia aktów prawa miejscowego i: