Interpretacja indywidualna z dnia 27 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.161.2024.1.MW

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wynajmem mieszkania.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 19 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 19 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą MK. Siedzibą firmy jest miejsce zameldowania i stałego pobytu Wnioskodawcy, tj. O. Wnioskodawca mieszka w tym mieście od urodzenia. Ma tutaj swoją rodzinę, przyjaciół oraz całe swoje centrum interesów życiowych. Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez niego forma opodatkowania to skala podatkowa. Wnioskodawca jest ponadto czynnikiem podatnikiem dla celów podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod kodem PKD: 70.22.Z „Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania”. Ze względu na trudności w pozyskiwaniu zleceń, Wnioskodawca był zmuszony do ich poszukiwania poza swoim miejscem zamieszkania. W taki sposób doszło do zawarcia umowy o współpracę na świadczenie usług z kontrahentem, którego siedziba znajduje się w W.. W ramach umowy, ze względu na specyfikę wykonywanych przez Wnioskodawcę zadań, jest on zobowiązany do osobistego stawiennictwa się w siedzibie Zleceniodawcy, która, jak zostało wskazane powyżej, znajduje się w W.. Odległość od aktualnego miejsca zamieszkania Wnioskodawcy, tj. O., do miejsca siedziby Zleceniodawcy, tj. W., wynosi około 170 km. Codzienne dojazdy dla Wnioskodawcy byłyby bardzo uciążliwe i kosztowne. Oprócz bardzo wysokich kosztów paliwa, a także nadmiernej eksploatacji samochodu, dojazdy mogłyby uniemożliwiać terminowość i dyspozycyjność w zakresie świadczonych przez Wnioskodawcę usług (przykładowo: ewentualna awaria w trakcie drogi, przymusowy postój z innej przyczyny). Ponadto, codzienne dojazdy byłyby bardzo męczące i eksploatujące zarówno pod kątem fizycznym, jak i psychicznym, co negatywnie wpłynęłoby na jakość świadczonych usług, a w konsekwencji mogłoby się skończyć zerwaniem umowy o współpracę przez Zleceniodawcę i utratą źródła przychodów. Wnioskodawca nie rozważał także ponoszenia kosztów związanych z nocowaniem w hotelu, ponieważ generowałoby to dla niego nadmierne koszty i byłoby nieuzasadnione pod kątem ekonomicznym.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca podjął decyzję o wynajmie lokalu mieszkalnego, który znajduje się blisko siedziby Zleceniobiorcy. Lokal jest użytkowany tylko i wyłącznie w celach mieszkalnych. Nie jest w nim prowadzona działalność gospodarcza. Umowa najmu lokalu mieszkalnego została zawarta z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, a czynsz za najem został ustalony na warunkach rynkowych. Płatność za czynsz dokonywana jest przelewem na konto bankowe wynajmującego. Wnioskodawca dokumentuje poniesione wydatki przy pomocy dowodów wewnętrznych, sporządzanych na podstawie umowy najmu, oraz potwierdzeń przelewów bankowych. Powyższe dokumenty zawierają wymagane elementy wskazane w § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Pytanie

Czy wydatki z tytułu najmu lokalu mieszkalnego stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy – poniesione przez niego wydatki z tytułu najmu lokalu mieszkalnego stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Kosztami uzyskania przychodów są wszystkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, musi, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

-winien pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

-nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

-musi być właściwie udokumentowany.

Zdaniem Wnioskodawcy poniesiony przez niego wydatek na najem lokalu mieszkalnego spełnia kryterium zakwalifikowania go jako koszt uzyskania przychodu, w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Wnioskodawca, ze względu na specyfikę świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest zobowiązany do obecności w siedzibie Zleceniodawcy. Dla celów zapewnienia Wnioskodawcy możliwości prawidłowego świadczenia usług Wnioskodawca podjął decyzję o najmie lokalu mieszkalnego. Najem lokalu mieszkalnego zapewnia terminowość i dyspozycyjność. Dojazdy byłyby dla Wnioskodawcy bardzo niekorzystne i mogłyby negatywnie wpłynąć na wskazaną powyżej terminowość i dyspozycyjność. Ponadto, codzienne dojazdy byłyby bardzo męczące i eksploatujące zarówno pod kątem fizycznym, jak i psychicznym, co negatywnie wpłynęłoby na jakość świadczonych usług, a w konsekwencji mogłoby się skończyć zerwaniem umowy o współpracę przez Zleceniodawcę i utratą źródła przychodów. Dodatkowo, czas zaoszczędzony na dojazdy Wnioskodawca może przeznaczyć również na pogłębianie swojej wiedzy w zakresie świadczonych przez siebie usług, co w przyszłości może przyczynić się do osiągania przez niego znacznie wyższych przychodów. Zaoszczędzony czas może także również zostać przeznaczony na regenerację, która także wpływa pozytywnie na jakość świadczonych usług. Codzienne dojazdy, ze względu na bardzo wysokie koszty paliwa i opłaty związane z eksploatacją samochodu, oprócz powyżej wskazanych negatywnych skutków, byłyby również bardzo niekorzystne pod kątem finansowym.

Zdaniem Wnioskodawcy bezcelowe byłoby nocowanie w hotelu. Koszty noclegów w W. są bardzo wysokie i nie jest to w jakikolwiek sposób uzasadnione ekonomicznie.

Biorąc pod uwagę powyższe, najem lokalu mieszkalnego jest najbardziej uzasadniony ekonomicznie, ponieważ poniesiony koszt jest zdecydowanie niższy, aniżeli nocleg w hotelu bądź codzienne dojazdy z miejsca zamieszkania, tj. O.. Wnioskodawca podkreśla, iż poniesiony przez niego koszt jest odpowiednio udokumentowany, tj. (i) przy pomocy dowodów wewnętrznych sporządzonych na podstawie umowy najmu, oraz (ii) potwierdzeń przelewów bankowych. Powyższe dokumenty zawierają wymagane elementy wskazane w § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dokumentowanie poniesionego wydatku za pomocą dowodu wewnętrznego spowodowane jest tym, iż umowa najmu lokalu mieszkalnego została zawarta z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, w związku z czym Wnioskodawca nie będzie dysponował fakturą ani rachunkiem. Nadto wskazać należy, iż koszty wskazane we wniosku nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Podsumowując powyższe, koszt najmu lokalu mieszkalnego może stanowić koszt uzyskania przychodu, ponieważ spełnia łącznie następujące warunki, tj.:

-pozostaje w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

-nie znajduje się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

-jest właściwie udokumentowany.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w następujących interpretacjach indywidualnych:

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 czerwca 2023 r., sygn. akt. 0113-KDIPT2-1.4011.334.2023.2.HJ, w której Dyrektor KIS uznał, iż: „Reasumując, o ile powodem wynajęcia mieszkania było nawiązanie współpracy z podmiotem gospodarczym, na rzecz którego świadczy Pan usługi, a którego siedziba znajduje się poza miejscowością, w której Pan zamieszkuje i na stałe przebywa, to wydatki poniesione z tego tytułu, jako niemające charakteru wydatków osobistych, spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów”;

-interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 26 października 2022 r., sygn. akt. 0115-KDIT1.4011.516.2022.1.MK, w której Dyrektor KIS uznał, iż: „Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, o ile powodem wynajęcia mieszkania było nawiązanie współpracy z podmiotem gospodarczym, na rzecz którego Wnioskodawczyni świadczy usługi, a którego siedziba znajduje się poza miejscowością, w której Wnioskodawczyni zamieszkuje i na stałe przebywa, to wydatki poniesione z tego tytułu, jako niemające charakteru wydatków osobistych, spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów”;

-interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 22 lutego 2022 r., sygn. akt. 0115- KDIT1.4011.881.2021.1.MR, w której Dyrektor KIS uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „W Pani ocenie koszty związane z wynajęciem mieszkania w B. są uzasadnionym i racjonalnym wydatkiem związanym z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą poniesionym w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu i jako takie stanowią na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów”;

-interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 21 października 2021 r., sygn. akt. 0113-KDIPT2-1.4011.699.2021.2.ISL, w której Dyrektor KIS uznał, iż: „Reasumując, jeżeli ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na najem mieszkania położonego w miejscowości poza miejscem jego zamieszkania, będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie obowiązek wykazania związku ponoszonych kosztów najmu z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie będzie mieć wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża Wnioskodawcę”;

-interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 3 czerwca 2020 r., sygn. akt. 0112-KDIL2-2.4011.258.2020.1.MC, w której Dyrektor KIS uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Zdaniem Wnioskodawcy ponoszone wydatki związane z najmem lokalu stanowią na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz.U.2018.1509 ze zm.; dalej również jako „UoPIT”) koszty uzyskania przychodów”;

-interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 3 października 2018 r., sygn. akt., w której Dyrektor KIS uznał, iż: „Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że o ile powodem wynajęcia przez Wnioskodawcę mieszkania była konieczność świadczenia na rzecz kontrahenta usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a miasto W nie jest miejscem zamieszkania Wnioskodawcy (centrum jego interesów osobistych i gospodarczych), to wydatki poniesione z tego tytułu, jako niemające charakteru wydatków osobistych, spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów”;

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca prosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy.

Zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością pomniejszają przychody. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodów musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważam, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodów), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Przy czym możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodów, czy ich zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest uzależniona od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów.

Dokonując oceny charakteru ponoszonego przez Pana wydatku, należy rozstrzygnąć, czy spełnia ono kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie sam fakt nieobjęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Obowiązkiem podatnika jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodów, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów ze względu na kryterium celowości leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Odnosząc powyższe do Pana sprawy, skoro wynajem mieszkania jest niezbędny w celu uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej, to wydatki poniesione z tego tytułu, jako niemające charakteru wydatków osobistych, spełniają przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zwracam jednak uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Zgromadzone dowody nie mogą się ograniczać wyłącznie do dowodów stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Pana wydatków z tytułu wynajmu mieszkania. Niezbędnym jest bowiem posiadanie dowodów świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających pobytu w miejscowości, w której Pan wynajął mieszkanie, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Reasumując – wydatki z tytułu najmu lokalu mieszkalnego stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Na zakończenie wskazuję też, że przywołane przez Pana interpretacje indywidualne stanowią rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych oraz prawnych i tylko do niech się odnoszą, dlatego nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. W konsekwencji, nie mogą wpływać na ocenę prawidłowości tej kwestii.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).