Interpretacja indywidualna z dnia 28 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.334.2023.2.HJ

Możliwość zaliczenia kosztów wynajmu mieszkania do kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 kwietnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 29 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia kosztów wynajmu mieszkania do kosztów uzyskania przychodu. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 czerwca 2023 r. (wpływ 9 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2 kwietnia 2023 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, pod firmą (…), pod adresem ul. (…), zarejestrowaną w CEiDG pod numerem NIP: (…) i numerem REGON: (…), pod kodami PKD: 69.20.Z oraz 69.10.Z.

Posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm. – dalej: „ustawa o PIT”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez Pana forma opodatkowania to skala podatkowa.

Na co dzień mieszka Pan w (…). W tym mieście mieszka Pan od urodzenia. Tutaj ma rodzinę, przyjaciół oraz całe swoje centrum interesów życiowych. To z tym miejscem wiąże Pan swoje życie i nie planuje na stałe wyprowadzać się z miasta.

Przedmiotem Pana działalności są usługi doradztwa podatkowego oraz pozostałe usługi prawnicze. Ze względu na specyfikę prowadzonej działalności był Pan zmuszony poszukać potencjalnych klientów poza stałym miejscem zamieszkania. W ten sposób znalazł Pan swojego głównego klienta w (…). Z obecnym kontrahentem prowadzącym swoją działalność w (…) zawarł Pan umowę o świadczenie usług. W ramach umowy jest Pan zobowiązany do świadczenia usług doradztwa podatkowego na rzecz kontrahenta, a także na rzecz jego klientów. Usługi te bardzo często wymagają Pana osobistego stawiennictwa w siedzibie kontrahenta. Spotkania te odbywają się zarówno w godzinach porannych, jak i późnych godzinach popołudniowych. Dodatkowo odbywa Pan w (…) aplikację radcowską, która również wymaga Pana osobistego stawiennictwa w siedzibie Okręgowej Izby Radców Prawnych w (…), a także w sądach, prokuraturze oraz innych organach administracji publicznej. Zajęcia odbywają się nawet kilka razy w tygodniu. Należy zauważyć, że odbywanie aplikacji radcowskiej jest bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z racji faktu, że miejsce zamieszkania i obecne miejsce świadczenia usług przez Pana dzieli około 60 km, codzienne dojazdy (nawet kilka razy w ciągu dnia – gdy wymaga tego kontrahent) są uciążliwe i kosztowne. Z tego powodu zamierza Pan wynająć mieszkanie w (…), w którym będzie przebywał w czasie wzmożonej aktywności zawodowej związanej z podjętą współpracą oraz aplikacją radcowską. W ten sposób będzie mógł Pan zapewnić klientom dyspozycyjność w oczekiwanych przez nich porach, a także szybciej przemieszczać się do ich siedziby lub do innych miejscowości, w których odbywają się spotkania z udziałem klientów. Należy podkreślić, że dodatkowo, ze względu na specyfikę świadczonych przez Pana usług, będzie Pan często zobowiązany do stawiennictwa w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym. Dodać należy, że najem mieszkania wpłynie również na zwiększenie efektywności Pana działalności gospodarczej. Czas poświęcany na dojazd będzie mógł Pan wykorzystać na regenerację, świadczenie usług, czy kontakty z nowymi klientami i wykonywanie nowych zleceń.

Przedmiotowy lokal, który zamierza Pan wynająć, jest lokalem mieszkalnym. Nie będzie Pan prowadzić w nim działalności gospodarczej, a jedynie użytkować go wyłącznie w celach mieszkaniowych w okresie opisanej aktywności zawodowej. Przewidywane opłaty za mieszkanie, w tym czynsz i opłaty za media, odpowiadają średnim stawkom rynkowym na tym obszarze. Dojazd z (…) do (…) w dni robocze w godzinach szczytu zajmuje nawet 1,5 godziny, powrót podobnie. Zakładając, że w ciągu dnia choćby raz będzie Pan musiał udać się do (…), z uwagi na ad hoc, zlecenie kontrahenta, to można wskazać, że na dojazd poświęci aż 3 godziny, czasami jednak musi Pan pojawić się w (…) więcej niż dwa razy w ciągu dnia (tj. w przypadku pilnych zleceń lub innych obowiązków wykonywanych w siedzibach organów administracji publicznej). Powyższe oznacza, że najem mieszkania w (…) jest niezbędny w celu umożliwienia uzyskiwania przychodu z działalności gospodarczej oraz świadczenia usług odpowiadających oczekiwaniom zleceniodawcy. Najem pozwoli także zaoszczędzić czas oraz pieniądze potrzebne na podróże służbowe. Należy dodać, że gdyby Pana zleceniodawcy nie wymagali od Pana pełnej dyspozycyjności w godzinach wczesno-porannych, czy późno popołudniowych, a także udziału w spotkaniach, w których oni uczestniczą, to najem mieszkania nie byłby konieczny. Należy zaznaczyć, że powyższe będzie miało wpływ na utrzymanie źródła przychodu, a jednocześnie może wpłynąć na zdobycie nowych klientów na tym obszarze.

W piśmie z 9 czerwca 2023 r. (wpływ 9 czerwca 2023 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, wyjaśnił Pan, że wniosek dotyczy stanu faktycznego. Wskazał Pan również, że umowę z obecnym kontrahentem zawarł Pan 3 kwietnia 2023 r., a umowę najmu mieszkania zawarł Pan 1 maja 2023 r. Odpowiedział Pan również na pytanie, w jaki sposób będą udokumentowane poniesione wydatki. Będzie Pan dokumentował poniesione wydatki przy pomocy dowodów wewnętrznych, sporządzanych na podstawie umowy najmu, informacji od Spółdzielni o opłatach mieszkaniowych oraz potwierdzeń przelewów. Wskazuje Pan, że powyższe dokumenty zawierają wymagane elementy wskazane w § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Umowa najmu, w której zastrzeżono, że lokal mieszkalny będzie przeznaczony wyłącznie na cele mieszkalne wskazuje na strony umowy, wysokość wydatku oraz przedmiot najmu jakim jest mieszkanie.

Poprawność takiej dokumentacji została potwierdzona przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 12 listopada 2015 r., Nr IPTPB1/4511-541/15-2/MM, gdzie wskazano, że jeżeli wystawiane przez Wnioskodawcę dowody wewnętrzne potwierdzające zapłatę czynszu i opłat z tytułu najmu spełniają ww. wymagania określone przepisami rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, to dopuszczalnym jest dokumentowanie wydatków związanych z wynajmem mieszkania dowodami wewnętrznymi, stosownie do § 14 ust. 2 pkt 7 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wskazany wyżej dowód wewnętrzny musi jednak zawierać dane wskazane w § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, by możliwe było ujęcie takiego wydatku w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tej chwili świadczy Pan usługi jedynie na rzecz obecnego kontrahenta. Niemniej planuje Pan rozszerzyć swoją działalność o usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych. Prowadzenie tych ksiąg będzie odbywało się jedynie w trybie zdalnym. Nie będzie Pan przyjmował bezpośrednio klientów w wynajmowanym mieszkaniu, ani w mieszkaniu, w którym na stałe zamieszkuje.

Pytanie

Czy wydatki z tytułu najmu mieszkania stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, wydatki z tytułu najmu mieszkania w (…), stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszystkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• winien pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być właściwie udokumentowany.

Pana zdaniem, zaliczenie wydatku z tytułu najmu mieszkania do kosztów uzyskania przychodów jest uzasadnione, z uwagi na fakt zabezpieczenia źródła przychodu – mieszkanie pozwoli Panu być dyspozycyjnym i stawić się szybko w siedzibie zleceniodawcy lub organach administracji publicznej, gdy będzie wymagała tego sytuacja. Gdyby nie pełna dyspozycyjność, nie mógłby Pan należycie świadczyć usług, co z kolei wpłynęłoby na wysokość przychodów z Pana działalności.

Pana stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 października 2022 r., Nr 0115-KDIT1.4011.516.2022.1.MK, gdzie wskazano, że „o ile powodem wynajęcia mieszkania było nawiązanie współpracy z podmiotem gospodarczym, na rzecz którego Wnioskodawczyni świadczy usługi, a którego siedziba znajduje się poza miejscowością, w której Wnioskodawczyni zamieszkuje i na stałe przebywa, to wydatki poniesione z tego tytułu, jako niemające charakteru wydatków osobistych, spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy.

Zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością pomniejszają przychody. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodów musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy zauważyć, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Przy czym możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodów, czy ich zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest uzależniona od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych przez Pana wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie sam fakt nieobjęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Pogląd przeciwny, zgodnie z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, że gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Obowiązkiem podatnika jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodów, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów ze względu na kryterium celowości leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem są usługi doradztwa podatkowego oraz pozostałe usługi prawnicze, sklasyfikowane pod kodami PKD: 69.20.Z oraz 69.10.Z. mieszka Pan we (…) i to z tym miejscem wiąże Pan swoje życie i nie planuje na stałe wyprowadzać się z miasta. W ramach umowy z kontrahentem jest Pan zobowiązany do świadczenia usług doradztwa podatkowego na rzecz kontrahenta, a także na rzecz jego klientów. Usługi te bardzo często wymagają Pana osobistego stawiennictwa w siedzibie kontrahenta. Spotkania te odbywają się zarówno w godzinach porannych, jak i późnych godzinach popołudniowych. Dodatkowo odbywa Pan w (…) aplikację radcowską, która również wymaga Pana osobistego stawiennictwa w siedzibie Okręgowej Izby Radców Prawnych w (…), a także w sądach, prokuraturze oraz innych organach administracji publicznej. Zajęcia odbywają się nawet kilka razy w tygodniu. Codzienne dojazdy (nawet kilka razy w ciągu dnia – gdy wymaga tego kontrahent) są uciążliwe i kosztowne. Z tego powodu 1 maja 2023 r. wynajął Pan mieszkanie w (…), w którym będzie przebywał w czasie wzmożonej aktywności zawodowej związanej z podjętą współpracą oraz aplikacją radcowską. W ten sposób będzie Pan mógł zapewnić klientom dyspozycyjność w oczekiwanych przez nich porach, a także szybciej przemieszczać się do ich siedziby lub do innych miejscowości, w których odbywają się spotkania z udziałem klientów. Nie będzie Pan prowadzić w przedmiotowym mieszkaniu działalności gospodarczej, a jedynie użytkować go wyłącznie w celach mieszkaniowych w okresie opisanej aktywności zawodowej. Będzie Pan dokumentował poniesione wydatki przy pomocy dowodów wewnętrznych, sporządzanych na podstawie umowy najmu, informacji od Spółdzielni o opłatach mieszkaniowych oraz potwierdzeń przelewów.

Reasumując, o ile powodem wynajęcia mieszkania było nawiązanie współpracy z podmiotem gospodarczym, na rzecz którego świadczy Pan usługi, a którego siedziba znajduje się poza miejscowością, w której Pan zamieszkuje i na stałe przebywa, to wydatki poniesione z tego tytułu, jako niemające charakteru wydatków osobistych, spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Należy jednak zwrócić uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Należy bowiem zaznaczyć, że zgromadzone dowody nie mogą się ograniczać wyłącznie do dowodów wystawionych przez właściciela wynajmowanego mieszkania stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez podatnika wydatków z tytułu wynajmu mieszkania. Niezbędnym jest bowiem posiadanie dowodów świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających pobytu w miejscowości, w której Pan wynajął mieszkanie, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Sposób dokumentowania wydatków nie podlegał analizie organu ponieważ jest to kwestia oceny dowodów do której organ interpretacyjny w tym postępowaniu nie jest uprawniony.

Odnosząc się do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw podjętych w określonych stanach faktycznych (zdarzeniach przyszłych) i są wiążące tylko w tych sprawach, w których zostały wydane.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).