Interpretacja indywidualna z dnia 22 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.616.2023.2.ENB

Brak możliwości skorzystania z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 grudnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi na powrót. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – 25 stycznia 2024 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W Polsce była Pani zatrudniona do dnia 4 lipca 2019 r. Kolejnego dnia, tj. 5 lipca 2019 r. przeprowadziła się Pani do męża do Meksyku. Posiada Pani bilet lotniczy oraz ma Pani w paszporcie pieczątkę z wizą turystyczną meksykańską z tego dnia. Pani mąż miał kontrakt o pracę w firmie w Meksyku oraz był rezydentem Meksyku od 17 października 2019 r. (4 miesiące trwa proces uzyskania rezydencji tymczasowej, i przez ten czas trzeba już mieszkać w Meksyku), Pani mieszkała razem z mężem. W Meksyku nie pracowała Pani, lecz zajmowała się domem.

Posiadają Państwo kontrakt na wynajem mieszkania, w którym są Państwo oboje wyszczególnieni jako osoby mieszkające w mieszkaniu. Posiadają Państwo również rachunki za prąd, wodę oraz gaz z mieszkania, które było wynajmowane. Została Pani tymczasowym rezydentem Meksyku dnia 20 października 2021 r., do tego czasu była Pani na wizie turystycznej, ponieważ przez pandemię została zawieszona procedura wydawania rezydencji w Meksyku. Po uzyskaniu rezydencji zrobiła Pani prawo jazdy 25 lutego 2022 r. Wraz z początkiem roku 2023 ponownie zamieszkali Państwo w Polsce. Pracę w Polsce podjęła Pani od 10 lipca 2023 r. Nie pracowała Pani zarobkowo w Polsce przez ponad 4 lata. Nie składała Pani deklaracji podatkowych za lata 2020, 2021, 2022. Przez ten czas w Polsce była Pani tylko raz, w celu odwiedzenia rodziny, pobyt trwał 2 tygodnie. Od dnia 5 lipca 2019 r. mieszkała Pani wraz z mężem i zwierzętami w Meksyku, tam był Pani ośrodek interesów życiowych. Wróciła Pani do Polski pod koniec grudnia 2022 r. i zaczęła wraz z nowym rokiem ponownie żyć w Polsce, która stała się Pani ośrodkiem interesów życiowych.

Uzupełniając wniosek wyjaśniła Pani, że 29 grudnia 2022 r. przylecieli Państwo do (...). Korzystając z ostatnich wolnych dni przed rozpoczęciem pracy w Polsce przez Pani męża, spędzili Państwo okres noworoczny podróżując i odwiedzając krótkoterminowo rodzinę w Polsce. Do swojego mieszkania wprowadzili się Państwo ponownie w poniedziałek, 2 stycznia 2023 r. i ten moment uznają Państwo za zmianę Państwa miejsca zamieszkania i centrum interesów życiowych. Mąż powrócił do Polski razem z Panią. Odpowiadając na pytanie czy Meksyk traktował Panią jako osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych wyjaśniła Pani, że zgodnie z prawem meksykańskim, rezydentem podatkowym jest osoba spędzająca ponad 183 dni w roku w Meksyku, w związku z tym była Pani traktowana jako rezydent w latach 2020, 2021 oraz w 2022 r. W okresie od 1 stycznia 2020 r. do dnia powrotu do Polski – miała Pani stałe miejsce zamieszkania w Meksyku. W okresie od dnia powrotu do Polski do końca 2022 r. byli Państwo w podróży do miejsca docelowego, uważa więc Pani, że w tym okresie Pani miejscem zamieszkania w dalszym ciągu był Meksyk. W roku podatkowym 2020, 2021 i w 2022 r. do momentu przyjazdu do Polski miała Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych w Meksyku. Uważa Pani również, że przeniesienie interesów życiowych do Polski nastąpiło 2 stycznia 2023 r. Według Pani świadczą o tym okoliczności, że tego dnia po raz pierwszy wprowadzili się Państwo do swojego mieszkania po kilku latach, byli Państwo w stanie wypakować swoje walizki (pierwszy raz od opuszczenia mieszkania w Meksyku), a także mieli Państwo możliwość pierwszych zakupów spożywczych czy innych codziennych czynności. W latach 2020, 2021 i w 2022 r. do momentu przyjazdu do Polski w Polsce mieszkali Pani rodzice i rodzeństwo. Posiadała Pani mieszkanie własnościowe, które przez ten okres było niezamieszkałe ani nie było wynajmowane. Posiadała Pani kredyt hipoteczny na to mieszkanie i konto w banku z którego spłacała Pani ratę kredytową. Kredyt spłaciła Pani w roku 2022. W Meksyku mieszkała Pani wraz z mężem oraz dwoma kotami i królikiem, które przywiozła Pani z Polski przeprowadzając się. Mieszkanie było wynajmowane przez firmę w której pracował Pani mąż, ale byli Państwo oboje wyszczególnieni w kontrakcie wynajmu. Posiadała Pani kartę kredytową wydaną przez meksykański Bank. Była Pani rezydentem oraz miała meksykańskie prawo jazdy. Użytkowała Pani samochód prywatny, który został zakupiony oraz był zarejestrowany na Pani męża. Wszystkie oszczędności posiadali Państwo na koncie w meksykańskim banku. Jedynym źródłem Państwa dochodu była praca Pani męża w meksykańskiej firmie. Posiadała Pani ubezpieczenie zdrowotne w Meksyku. Uważa Pani, że przeniesienie interesów życiowych do Polski nastąpiło 2 stycznia 2023 r. W Polsce w dalszym ciągu mieszkali Pani rodzice oraz rodzeństwo. Posiadała Pani mieszkanie, w którym nie mieszkała. W dalszym ciągu posiadała Pani ważną rezydencję meksykańską, ubezpieczenie zdrowotne meksykańskie oraz kartę kredytową meksykańską. W dalszym ciągu Państwa źródłem utrzymania były środki zarobione w Meksyku. W latach 2020, 2021 oraz 2022 r. do momentu przyjazdu do Polski – aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, prowadziła Pani w Meksyku. W okresie od dnia powrotu do Polski do końca 2022 r. – aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską prowadziła Pani w Meksyku. W latach 2020, 2021 oraz w 2022 r. do momentu powrotu do Polski przebywała Pani w Meksyku. W okresie 29 do 31 grudnia 2022 r. przebywała Pani na terytorium Polski będąc w trakcie przeprowadzki do Polski. W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Potwierdziła Pani, że nie miała miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz okres od początku roku, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Posiada Pani obywatelstwo polskie. Potwierdziła Pani, że posiada certyfikat rezydencji, tj. zaświadczenie o Pani miejscu zamieszkania dla celów podatkowych wydane przez organ meksykańskiej administracji podatkowej. Doprecyzowała Pani, że jest to rezydencja tymczasowa wydana na okres od 20 października 2021 r. do 19 października 2023 r. Za okres wcześniejszy, ze względu na stan pandemii i zamknięcie urzędów posiada Pani tylko wjazdową wizę turystyczną. Posiada Pani również rachunki (prąd, gaz, woda) za wynajmowane mieszkanie za okres 2020, 2021 i 2022 r., wyciągi bankowe z karty kredytowej w okresie czerwiec – grudzień 2022 r. Nie korzystała Pani uprzednio, w całości lub w części, ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Chciałaby Pani skorzystać z ulgi na powrót w latach 2024-2027. Uzyskuje Pani dochody ze stosunku pracy.

Pytanie

Czy na podstawie wyżej przedstawionego stanu faktycznego oraz wymienionych dokumentów jest Pani uprawniona do skorzystania z Ulgi na powrót?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, w związku ze spełnieniem wymagania posiadania przez ponad 3 lata ośrodka interesów życia poza terytorium Polski w Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, udokumentowanym szeregiem spójnych dokumentów oraz brakiem rozliczeń podatkowych w Polsce za okres 3 lat może Pani skorzystać z Ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawy PIT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

–w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

–nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

–na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ponadto z art. 53 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Określenie, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinno być dokonane w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Oceniając możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy, w pierwszej kolejności należy ustalić od kiedy – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może Pani być uznana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, tj. kiedy nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski.

Z przedstawionych przez Panią okoliczności wynika, że wróciła Pani do Polski pod koniec grudnia 2022 r. i zaczęła wraz z nowym rokiem ponownie żyć w Polsce, która stała się Pani ośrodkiem interesów życiowych. Dnia 29 grudnia 2022 r. przylecieli Państwo do (...). Korzystając z ostatnich wolnych dni przed rozpoczęciem pracy w Polsce przez Pani męża, spędzili Państwo okres noworoczny podróżując i odwiedzając krótkoterminowo rodzinę w Polsce. Do swojego mieszkania wprowadzili się Państwo ponownie w poniedziałek, 2 stycznia 2023 r. i ten moment uznają Państwo za zmianę Państwa miejsca zamieszkania i centrum interesów życiowych. Mąż powrócił do Polski razem z Panią. Odpowiadając na pytanie czy Meksyk traktował Panią jako osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych wyjaśniła Pani, że zgodnie z prawem meksykańskim, rezydentem podatkowym jest osoba spędzająca ponad 183 dni w roku w Meksyku, w związku z tym była Pani traktowana jako rezydent w latach 2020, 2021 oraz w 2022 r. W okresie od 1 stycznia 2020 r. do dnia powrotu do Polski – miała Pani stałe miejsce zamieszkania w Meksyku. W okresie od dnia powrotu do Polski do końca 2022 r. byli Państwo w podróży do miejsca docelowego, uważa więc Pani, że w tym okresie Pani miejscem zamieszkania w dalszym ciągu był Meksyk. W roku podatkowym 2020, 2021 i w 2022 r. do momentu przyjazdu do Polski miała Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych w Meksyku. Uważa Pani również, że przeniesienie interesów życiowych do Polski nastąpiło 2 stycznia 2023 r. Według Pani świadczą o tym okoliczności, że tego dnia po raz pierwszy wprowadzili się Państwo do swojego mieszkania po kilku latach, byli Państwo w stanie wypakować swoje walizki (pierwszy raz od opuszczenia mieszkania w Meksyku), a także mieli Państwo możliwość pierwszych zakupów spożywczych czy innych codziennych czynności. W latach 2020, 2021 i w 2022 r. do momentu przyjazdu do Polski w Polsce mieszkali Pani rodzice i rodzeństwo. Posiadała Pani mieszkanie własnościowe, które przez ten okres było niezamieszkałe ani nie było wynajmowane. Posiadała Pani kredyt hipoteczny na to mieszkanie i konto w banku z którego spłacała Pani ratę kredytową. Kredyt spłaciła Pani w roku 2022. W Meksyku mieszkała Pani wraz z mężem oraz dwoma kotami i królikiem, które przywiozła Pani z Polski przeprowadzając się. Mieszkanie było wynajmowane przez firmę w której pracował Pani mąż, ale byli Państwo oboje wyszczególnieni w kontrakcie wynajmu. Posiadała Pani kartę kredytową wydaną przez meksykański Bank. Była Pani rezydentem oraz miała meksykańskie prawo jazdy. Użytkowała Pani samochód prywatny, który został zakupiony oraz był zarejestrowany na Pani męża. Wszystkie oszczędności posiadali Państwo na koncie w meksykańskim banku. Jedynym źródłem Państwa dochodu była praca Pani męża w meksykańskiej firmie. Posiadała Pani ubezpieczenie zdrowotne w Meksyku. Uważa Pani, że przeniesienie interesów życiowych do Polski nastąpiło 2 stycznia 2023 r. W Polsce w dalszym ciągu mieszkali Pani rodzice oraz rodzeństwo. Posiadała Pani mieszkanie, w którym nie mieszkała. W dalszym ciągu posiadała Pani ważną rezydencje meksykańską, ubezpieczenie zdrowotne meksykańskie oraz kartę kredytową meksykańską. W dalszym ciągu Państwa źródłem utrzymania były środki zarobione w Meksyku. W latach 2020, 2021 oraz 2022 r. do momentu przyjazdu do Polski – aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, prowadziła Pani w Meksyku. W okresie od dnia powrotu do Polski do końca 2022 r. – aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską prowadziła Pani w Meksyku. W latach 2020, 2021 oraz w 2022 r. do momentu powrotu do Polski przebywała Pani w Meksyku. W okresie od 29 do 31 grudnia 2022 r. przebywała Pani na terytorium Polski będąc w trakcie przeprowadzki do Polski. Uważa Pani, że nie miała miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz okres od początku roku, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieniła miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Posiada Pani obywatelstwo polskie.

Mając zatem na uwadze, że skoro 29 grudnia 2022 r. powróciła Pani wraz z małżonkiem z Meksyku, i następnie korzystając z ostatnich wolnych dni przed rozpoczęciem pracy w Polsce przez Pani męża, spędzili Państwo okres noworoczny podróżując i odwiedzając krótkoterminowo rodzinę w Polsce, jak również wskazanie, że w okresie od 29 do 31 grudnia 2022 r. przebywała Pani na terytorium Polski będąc w trakcie przeprowadzki do Polski gdzie posiadała Pani mieszkanie własnościowe, uznać należy, że w świetle art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia 29 grudnia 2022 r. posiadała Pani centrum interesów osobistych w Polsce.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Zgodnie z Objaśnieniami istnienie w Polsce ośrodka interesów życiowych oznacza posiadanie ścisłych powiazań osobistych lub gospodarczych z Polską. Każda z tych przesłanek podlega samodzielnej ocenie, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że podatnik posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce. Natomiast Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

Skoro zatem od 29 grudnia 2022 r., tj. po powrocie z Meksyku, przebywała Pani w Polsce razem z małżonkiem to uznać należy, że z tym dniem doszło do przeniesienia do Polski Pani centrum interesów osobistych, a w konsekwencji centrum interesów życiowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na powyższe nie ma zatem wpływu moment rozpakowania walizek po powrocie z Meksyku, dokonania zakupów spożywczych czy wykonywania innych codziennych czynności.

Jednocześnie jednak, ponieważ z podanych przez Panią informacji wynika, że była Pani traktowana w Meksyku jako rezydent w latach 2020, 2021 oraz w 2022 r. ustalając miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy się odnieść do przepisów Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzonej w Mexico City dnia 30 listopada 1998 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 13 poz. 131 ze zm.).

Na podstawie art. 4 ust. 1 Konwencji polsko-meksykańskiej:

W rozumieniu niniejszej Konwencji określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko w tym Państwie.

W myśl natomiast art. 4 ust. 2 tej Konwencji:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a)uważa się, że osoba ma miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obu Państw lub jeżeli nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Przedstawiając okoliczności zdarzenia wskazała Pani, że uważa iż do końca 2022 r. miała Pani miejsce zamieszkania w Meksyku, gdzie do końca roku 2022 prowadziła Pani również aktywność społeczna, polityczną, kulturalną i obywatelską. Jednocześnie jednak wskazała Pani, że wróciła do Polski wraz z mężem 29 grudnia 2022 r., i okres noworoczny spędzili Państwo w Polsce „podróżując i odwiedzając rodzinę” oraz „w podróży do miejsca docelowego”. W świetle przedstawionych okoliczności nie pozwala to na przyjęcie, że w okresie od 29 do 31 grudnia 2022 r., tj. już po opuszczeniu Meksyku wraz z mężem miała Pani stałe miejsce zamieszkania w Meksyku. Nie można też w odniesieniu do tego okresu przesądzić, o Państwa stałym ognisku domowym w Polsce, skoro w drodze do swojego mieszkania odwiedzali Państwo rodzinę zamieszkałą w Polsce.

Zatem ustalenia miejsca Pani zamieszkania należy dokonać w oparciu o art. 4 ust. 2 lit. b) Konwencji, tj. w oparciu o miejsce zwykłego przebywania. Skora zatem w okresie od 29 do 31 grudnia 2022 r. przebywała Pani w Polsce, to w tym czasie miejscem zamieszkania ustalonym w oparciu o normy kolizyjne wynikające z ww. Konwencji była Polska.

Zgodnie z powołanym wyżej art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje m.in. pod warunkiem, że podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wyjechała Pani do Meksyku 5 lipca 2019 r., zaś wróciła Pani do Polski 29 grudnia 2022 r. Tym samym, nie miała Pani miejsca zamieszkania poza Polską przez okres 3 lat kalendarzowych poprzedzających rok 2022.

Oznacza to, że niezależnie od spełnienia pozostałych przesłanek nie przysługuje Pani prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie spełnia Pani bowiem warunków niezbędnych do jej zastosowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm. (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.